Baby Bag

„ერთი სული მქონდა, როდის წამოვიდოდი სამშობლოში, მერე თანდათან ეჩვევი ყველაფერს, თუმცა შვილებისგან შორს ყოფნას ვერასდროს შეეჩვევი“ - ემიგრანტი დედა

„ერთი სული მქონდა, როდის წამოვიდოდი სამშობლოში, მერე თანდათან ეჩვევი ყველაფერს, თუმცა შვილებისგან შორს ყოფნას ვერასდროს შეეჩვევი“ - ემიგრანტი დედა
რთული ეკონომიკური პირობების გამო საქართველოდან უამრავი ქალი ემიგრაციაშია წასული. იმისთვის, რომ შვილებს უკეთესი მომავალი შეუქმნან, იძულებულები არიან, ​მათგან ათასობით კილომეტრით შორს იყვნენ. ერთ-ერთია ნინო ქვათაძე, რომელიც ექვსი წლის წინ წავიდა იტალიაში სამუშაოდ. მას ოთხი შვილი და ორი შვილიშვილი ჰყავს.
„2014 წელს ჩამოვედი იტალიაში. ემიგრაციაში ყოფნის მთავარი მიზანი შვილების სწავლაზე ზრუნვაა. უამრავი ხარჯია სწავლასთან დაკავშირებული. ეს ხარჯები კიდევ უფრო ორმაგდება, თუ საცხოვრებელი ბინა არ გაქვს. მინდა, შვილებს უკეთესი მომავალი შევუქმნა. იმედი მაქვს, ერთ დღეს საცხოვრებელ ბინასაც შევუძენ“, - გვეუბნება ნინო.
იგი ემიგრაციაში ყოფნასთან დაკავშირებულ სირთულეებზე გვესაუბრება და აღნიშნავს, რომ ყველაზე ძნელი შვილებისგან განშორება აღმოჩნდა.
„ყველაზე რთულია შვილებისა და ახლობლებისგან შორს ყოფნა. უცხო კულტურაში, უცხო ხალხში გიწევს ყველაფერის თავიდან დაწყება. ისინი თანასწორად არ აღგიქვამენ, ფიქრობენ, რადგან უცხოელი ხარ, არაფერი არ იცი. ენის არცოდნა კი ამ ყველაფერს უფრო ართულებს. პირველი ორი წელი ძალიან მიჭირდა, ერთი სული მქონდა, როდის წამოვიდოდი სამშობლოში, მერე თანდათან ეჩვევი ყველაფერს, თუმცა შვილებისგან შორს ყოფნას ვერასდროს შეეჩვევი,“ - გვიყვება ნინო.
ემიგრაციაში წასვლის შემდეგ ნინომ საქართველოში ჩამოსვლა ვერც ერთხელ ვერ მოახერხა. 6 წელია, არ უნახავს შვილები. როგორც აღნიშნავს, განშორებას ვერ ეჩვევა და სწორედ ამიტომ დღეში არაერთხელ ეხმიანება მათ...

„ბავშვები ძალიან განიცდიან დედისგან შორს ყოფნას, ეს დიდი სტრესია მათთვის. მუდმივად სჭირდებათ დედის გვერდით ყოფნა, რჩევა-დარიგება და მხარდაჭერა. დედა მათთვის მთავარი დასაყრდენია. განსაკუთრებით უმცროს გოგონას გაუჭირდა ჩემგან შორს ყოფნა, 14 წლის იყო, როცა წამოვედი და დედის მოვალეობის რაღაც ნაწილის შეთვისება მოუწია. არც ერთი დედა არ უნდა იყოს შორს შვილებისგან შორს, მაგრამ იძულებულები ვართ ასე ვიცხოვროთ. ყოველდღე 10-ჯერ ან 20-ჯერ მაინც ვურეკავ, ვკითხულობ, ეძინათ თუ არა, ჭამეს თუ არა. შეიძლება, ეს შემაწუხებელიც იყოს მათთვის, მაგრამ მე ხომ დედა ვარ?! ვცდილობ, დედისგან შორს ყოფნა არ იგრძნონ. ამიტომ ხშირად ველაპარაკები, ვიზიარებ მათ განცდებს, ემოციებს, ვუსმენ მათ პრობლემებს და ვაძლევ რჩევებს,“ - ამბობს ნინო.

კითხვაზე, რას ურჩევდა ემიგრანტ დედებს, ასე გვპასუხობს: 
„ყველას საქმე ინდივიდუალურია, ამიტომ რთულია სხვას რჩევა მისცე. ერთადერთი, რისი თქმაც შემიძლია, ისაა, რომ, მიუხედავად დიდი მანძილისა, რაც შეიძლება ახლოს უნდა იყვნენ, მოუსმინონ და გაუგონ შვილებს.“
ავტორი: სოფიკო ტაბატაძე

შეიძლება დაინტერესდეთ

„გადით ეზოში ან ქუჩაში და იქ იჩხუბეთ ბავშვთან დაკავშირებით, ბავშვის თვალწინ ამას ნუ აკეთებთ,“ - თამარ გაგოშიძე

„გადით ეზოში ან ქუჩაში და იქ იჩხუბეთ ბავშვთან დაკავშირებით,  ბავშვის თვალწინ ამას ნუ აკეთებთ,“ - თამარ გაგოშიძე

ნეიროფსიქოლოგმა თამარ გაგოშიძემ ბავშვის აღზრდისას ოჯახის წევრების შეთანხმებული მოქმედების მნიშვნელობაზე ისაუბრა. მან აღნიშნა, რომ უფროსების შეუთანხმებელი მოქმედებები ბავშვისთვის დამღუპველია:

​ერთი ეჩხუბება და მეორე ეფერება, ერთი უკრძალავს და მეორე აძლევს, ეს არის დამღუპველი ბავშვისთვის. ჩვენ ხშირად ვესაუბრებით ხოლმე ბებიებსაც და ბაბუებსაც, ვეუბნებით, გვესმის, რომ საუკეთესო უნდათ შვილიშვილისთვის. ხანდახან მშობლებსაც აქვთ ხოლმე ასეთი პრობლემები. მათ აქვთ ერთმანეთის საწინააღმდეგო სტრატეგიები ბავშვის აღზრდისას. მოლაპარაკება ძალიან ძნელია.“

თამარ გაგოშიძის თქმით, არავითარ შემთხვევაში არ უნდა განვიხილოთ ბავშვის წინ დედის, მამის ან ბებია-ბაბუის მიერ გამოყენებული აღზრდის წესები:

„თუ ჩვენ პრიმატად დავაყენებთ ბავშვის კეთილდღეობას, ჩვენ უნდა ავიტანოთ ის, რომ შეიძლება არ ვთვლიდეთ სწორად რძლის, ქმრის, ცოლის, დედამთილის წესებს, მაგრამ ბავშვის თვალწინ არავითარ შემთხვევაში არ უნდა ხდებოდეს ამის განხილვა. ხუმრობით ვეუბნებით ხოლმე ოჯახის წევრებს, გადით ეზოში ან ქუჩაში და იქ იჩხუბეთ ბავშვთან დაკავშირებით. სახლში ბავშვის თვალწინ ამას ნუ აკეთებთ. თუ დედამ თქვა, რომ ბავშვი შეჭამს პირველ საათზე და მანამდე ვერ შეჭამს, ​მამას და ბებიას შეიძლება ეს არ მოსწონდეს, მაგრამ ეს უნდა შესრულდეს. მერე გაურჩიოს მამამ და ბებიამ საქმე დედას.“

„ჩვენ ვცდილობთ, ოჯახის წევრებს გავაგებინოთ, რომ ბავშვისთვის დათვური სამსახურია ეს. ბავშვი ასე სწავლობს მანიპულირებას, განსაკუთრებით ეს ეხებათ არასრული ოჯახის ბავშვებს. როდესაც მშობლები არიან გაშორებულები, მათ აქვთ დანაშაულის განცდა. ბავშვები ამ დანაშაულის განცდით მანიპულირებენ.​ როდესაც ბავშვი არის დედასთან, დედასთან მანიპულირებს. როდესაც ის არის მამასთან, მამასთან მანიპულირებს. ასე ყალიბდება ძალიან რთული და ოპოზიციური ხასიათი, რაც ხელს უშლის ბავშვსაც და მის გარშემომყოფებსაც,“ - აღნიშნა თამარ გაგოშიძემ.

წყარო: ​„მშობლები განათლებისთვის“

წაიკითხეთ სრულად