Baby Bag

„ერთი სული მქონდა, როდის წამოვიდოდი სამშობლოში, მერე თანდათან ეჩვევი ყველაფერს, თუმცა შვილებისგან შორს ყოფნას ვერასდროს შეეჩვევი“ - ემიგრანტი დედა

„ერთი სული მქონდა, როდის წამოვიდოდი სამშობლოში, მერე თანდათან ეჩვევი ყველაფერს, თუმცა შვილებისგან შორს ყოფნას ვერასდროს შეეჩვევი“ - ემიგრანტი დედა
რთული ეკონომიკური პირობების გამო საქართველოდან უამრავი ქალი ემიგრაციაშია წასული. იმისთვის, რომ შვილებს უკეთესი მომავალი შეუქმნან, იძულებულები არიან, ​მათგან ათასობით კილომეტრით შორს იყვნენ. ერთ-ერთია ნინო ქვათაძე, რომელიც ექვსი წლის წინ წავიდა იტალიაში სამუშაოდ. მას ოთხი შვილი და ორი შვილიშვილი ჰყავს.
„2014 წელს ჩამოვედი იტალიაში. ემიგრაციაში ყოფნის მთავარი მიზანი შვილების სწავლაზე ზრუნვაა. უამრავი ხარჯია სწავლასთან დაკავშირებული. ეს ხარჯები კიდევ უფრო ორმაგდება, თუ საცხოვრებელი ბინა არ გაქვს. მინდა, შვილებს უკეთესი მომავალი შევუქმნა. იმედი მაქვს, ერთ დღეს საცხოვრებელ ბინასაც შევუძენ“, - გვეუბნება ნინო.
იგი ემიგრაციაში ყოფნასთან დაკავშირებულ სირთულეებზე გვესაუბრება და აღნიშნავს, რომ ყველაზე ძნელი შვილებისგან განშორება აღმოჩნდა.
„ყველაზე რთულია შვილებისა და ახლობლებისგან შორს ყოფნა. უცხო კულტურაში, უცხო ხალხში გიწევს ყველაფერის თავიდან დაწყება. ისინი თანასწორად არ აღგიქვამენ, ფიქრობენ, რადგან უცხოელი ხარ, არაფერი არ იცი. ენის არცოდნა კი ამ ყველაფერს უფრო ართულებს. პირველი ორი წელი ძალიან მიჭირდა, ერთი სული მქონდა, როდის წამოვიდოდი სამშობლოში, მერე თანდათან ეჩვევი ყველაფერს, თუმცა შვილებისგან შორს ყოფნას ვერასდროს შეეჩვევი,“ - გვიყვება ნინო.
ემიგრაციაში წასვლის შემდეგ ნინომ საქართველოში ჩამოსვლა ვერც ერთხელ ვერ მოახერხა. 6 წელია, არ უნახავს შვილები. როგორც აღნიშნავს, განშორებას ვერ ეჩვევა და სწორედ ამიტომ დღეში არაერთხელ ეხმიანება მათ...

„ბავშვები ძალიან განიცდიან დედისგან შორს ყოფნას, ეს დიდი სტრესია მათთვის. მუდმივად სჭირდებათ დედის გვერდით ყოფნა, რჩევა-დარიგება და მხარდაჭერა. დედა მათთვის მთავარი დასაყრდენია. განსაკუთრებით უმცროს გოგონას გაუჭირდა ჩემგან შორს ყოფნა, 14 წლის იყო, როცა წამოვედი და დედის მოვალეობის რაღაც ნაწილის შეთვისება მოუწია. არც ერთი დედა არ უნდა იყოს შორს შვილებისგან შორს, მაგრამ იძულებულები ვართ ასე ვიცხოვროთ. ყოველდღე 10-ჯერ ან 20-ჯერ მაინც ვურეკავ, ვკითხულობ, ეძინათ თუ არა, ჭამეს თუ არა. შეიძლება, ეს შემაწუხებელიც იყოს მათთვის, მაგრამ მე ხომ დედა ვარ?! ვცდილობ, დედისგან შორს ყოფნა არ იგრძნონ. ამიტომ ხშირად ველაპარაკები, ვიზიარებ მათ განცდებს, ემოციებს, ვუსმენ მათ პრობლემებს და ვაძლევ რჩევებს,“ - ამბობს ნინო.

კითხვაზე, რას ურჩევდა ემიგრანტ დედებს, ასე გვპასუხობს: 
„ყველას საქმე ინდივიდუალურია, ამიტომ რთულია სხვას რჩევა მისცე. ერთადერთი, რისი თქმაც შემიძლია, ისაა, რომ, მიუხედავად დიდი მანძილისა, რაც შეიძლება ახლოს უნდა იყვნენ, მოუსმინონ და გაუგონ შვილებს.“
ავტორი: სოფიკო ტაბატაძე

შეიძლება დაინტერესდეთ

„არავითარ შემთხვევაში არავითარი გაკოჭვა, არავითარი შეკვრა არ შეიძლება. სახსარი ბავშვობიდანვე უნდა იყოს თავისუფალი,“ - ორთოპედ-ტრავმატოლოგი გიორგი ჭუმბურიძე

„არავითარ შემთხვევაში არავითარი გაკოჭვა, არავითარი შეკვრა არ შეიძლება. სახსარი ბავშვობიდანვე უნდა იყოს თავისუფალი,“ - ორთოპედ-ტრავმატოლოგი გიორგი ჭუმბურიძე

ორთოპედ-ტრავმატოლოგმა გიორგი ჭუმბურიძემ ჩვილი ბავშვის საფენებში გაკოჭვის მეთოდზე ისაუბრა. მისი თქმით, ბავშვის სახსარი თავიდანვე თავისუფალი უნდა იყოს, გაკოჭვა კი მიუღებელია, რადგან ის მომავალში სერიოზული გართულებების გამომწვევი მიზეზი ხდება:

„იმ თაობაში, რომელიც აკვანში გაიზარდა, საფენებში რომ იყვნენ გაკოჭილები, უმოძრაობაში რომ იყვნენ, ამან ბევრი პრობლემა გამოიწვია და დღეს ვიმკით უარყოფით შედეგებს. არავითარ შემთხვევაში არავითარი გაკოჭვა, არავითარი შეკვრა არ შეიძლება. ​სახსარი ბავშვობიდანვე უნდა იყოს თავისუფალი. მთავარი პრობლემა არის უმოძრაობა. სახსარი უნდა იყოს მოძრავი აუცილებლად.“

გიორგი ჭუმბურიძემ აღნიშნა, რომ საბავშვო საფენები, რომელსაც აქტიურად იყენებენ თანამედროვე დედები, სახსრების განვითარებისთვის სასარგებლო პროდუქტია:

​თანამედროვე ცხოვრების სტილია პამპერსის ხმარება. ეს საფენებიც კარგია, იმიტომ, რომ მენჯ-ბარძაყის სახსარში გაშლილია ფეხები, თავისუფალია და მოძრაობს. ჩაკეტვის შემთხვევაში, დავიწყოთ თუნდაც სახსრის გარეგანი სტრუქტურებით, როდესაც იოგოვანი, მყესოვანი აპარატი ისე არ მოძრაობს, შეზღუდულია, დამოკლებულია. უმოძრაობა ამ ყველაფრის წინაპირობაა.“

„ყველაზე მთავარი პრობლემა რაც იქმნება, არის ე.წ. დისპლაზია. თავი არაკონგრუენტულად ვითარდება ფოსოსთან მიმართებაში. მენჯ-ბარძაყის სახსარში ფოსო არის მრგვალი, რომელშიც შიგნით ჯდება თავი. ​როდესაც უმოძრაობაა და არ ხდება შესაბამისი მოძრაობა, ვითარდება დისპლაზია. ფოსო რჩება უფრო ბრტყელი, თავი არაკონგრუენტულ დამოკიდებულებაშია მასთან. ის ცენტრში აღარ არის. ამან შემდგომში შესაძლოა ამოვარდნილობა გამოიწვიოს,“ - აღნიშნულ პრობლემაზე გიორგი ჭუმბურიძემ საქართველოს პირველი არხის გადაცემაში „პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“ ისაუბრა.

წყარო:​ „პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“

წაიკითხეთ სრულად