Baby Bag

„ერთი სული მქონდა, როდის წამოვიდოდი სამშობლოში, მერე თანდათან ეჩვევი ყველაფერს, თუმცა შვილებისგან შორს ყოფნას ვერასდროს შეეჩვევი“ - ემიგრანტი დედა

„ერთი სული მქონდა, როდის წამოვიდოდი სამშობლოში, მერე თანდათან ეჩვევი ყველაფერს, თუმცა შვილებისგან შორს ყოფნას ვერასდროს შეეჩვევი“ - ემიგრანტი დედა
რთული ეკონომიკური პირობების გამო საქართველოდან უამრავი ქალი ემიგრაციაშია წასული. იმისთვის, რომ შვილებს უკეთესი მომავალი შეუქმნან, იძულებულები არიან, ​მათგან ათასობით კილომეტრით შორს იყვნენ. ერთ-ერთია ნინო ქვათაძე, რომელიც ექვსი წლის წინ წავიდა იტალიაში სამუშაოდ. მას ოთხი შვილი და ორი შვილიშვილი ჰყავს.
„2014 წელს ჩამოვედი იტალიაში. ემიგრაციაში ყოფნის მთავარი მიზანი შვილების სწავლაზე ზრუნვაა. უამრავი ხარჯია სწავლასთან დაკავშირებული. ეს ხარჯები კიდევ უფრო ორმაგდება, თუ საცხოვრებელი ბინა არ გაქვს. მინდა, შვილებს უკეთესი მომავალი შევუქმნა. იმედი მაქვს, ერთ დღეს საცხოვრებელ ბინასაც შევუძენ“, - გვეუბნება ნინო.
იგი ემიგრაციაში ყოფნასთან დაკავშირებულ სირთულეებზე გვესაუბრება და აღნიშნავს, რომ ყველაზე ძნელი შვილებისგან განშორება აღმოჩნდა.
„ყველაზე რთულია შვილებისა და ახლობლებისგან შორს ყოფნა. უცხო კულტურაში, უცხო ხალხში გიწევს ყველაფერის თავიდან დაწყება. ისინი თანასწორად არ აღგიქვამენ, ფიქრობენ, რადგან უცხოელი ხარ, არაფერი არ იცი. ენის არცოდნა კი ამ ყველაფერს უფრო ართულებს. პირველი ორი წელი ძალიან მიჭირდა, ერთი სული მქონდა, როდის წამოვიდოდი სამშობლოში, მერე თანდათან ეჩვევი ყველაფერს, თუმცა შვილებისგან შორს ყოფნას ვერასდროს შეეჩვევი,“ - გვიყვება ნინო.
ემიგრაციაში წასვლის შემდეგ ნინომ საქართველოში ჩამოსვლა ვერც ერთხელ ვერ მოახერხა. 6 წელია, არ უნახავს შვილები. როგორც აღნიშნავს, განშორებას ვერ ეჩვევა და სწორედ ამიტომ დღეში არაერთხელ ეხმიანება მათ...

„ბავშვები ძალიან განიცდიან დედისგან შორს ყოფნას, ეს დიდი სტრესია მათთვის. მუდმივად სჭირდებათ დედის გვერდით ყოფნა, რჩევა-დარიგება და მხარდაჭერა. დედა მათთვის მთავარი დასაყრდენია. განსაკუთრებით უმცროს გოგონას გაუჭირდა ჩემგან შორს ყოფნა, 14 წლის იყო, როცა წამოვედი და დედის მოვალეობის რაღაც ნაწილის შეთვისება მოუწია. არც ერთი დედა არ უნდა იყოს შორს შვილებისგან შორს, მაგრამ იძულებულები ვართ ასე ვიცხოვროთ. ყოველდღე 10-ჯერ ან 20-ჯერ მაინც ვურეკავ, ვკითხულობ, ეძინათ თუ არა, ჭამეს თუ არა. შეიძლება, ეს შემაწუხებელიც იყოს მათთვის, მაგრამ მე ხომ დედა ვარ?! ვცდილობ, დედისგან შორს ყოფნა არ იგრძნონ. ამიტომ ხშირად ველაპარაკები, ვიზიარებ მათ განცდებს, ემოციებს, ვუსმენ მათ პრობლემებს და ვაძლევ რჩევებს,“ - ამბობს ნინო.

კითხვაზე, რას ურჩევდა ემიგრანტ დედებს, ასე გვპასუხობს: 
„ყველას საქმე ინდივიდუალურია, ამიტომ რთულია სხვას რჩევა მისცე. ერთადერთი, რისი თქმაც შემიძლია, ისაა, რომ, მიუხედავად დიდი მანძილისა, რაც შეიძლება ახლოს უნდა იყვნენ, მოუსმინონ და გაუგონ შვილებს.“
ავტორი: სოფიკო ტაბატაძე

შეიძლება დაინტერესდეთ

განსაკუთრებით მგრძნობიარე ბავშვთან ურთიერთობის 8 ოქროს წესი

განსაკუთრებით მგრძნობიარე ბავშვთან ურთიერთობის 8 ოქროს წესი

ყოველწლიურად დაბადებული ბავშვების 15-20 % მაღალი მგრძნობელობის მქონეა. ისინი გარემო გამღიზიანებლებზე სწრაფად და ემოციურად რეაგირებენ. მშობლებს უდიდესი მოთმინება და ნებისყოფა ესაჭიროებათ, რათა ბავშვის მგრძნობიარე ბუნებას სათანადოდ შეეგუონ და მასთან მოქცევის წესები აითვისონ. სწორ მიდგომას ძალიან კარგი შედეგი მოაქვს, რის გამოც მშობლებს ვურჩევთ მოთმინება გამოიჩინონ, რაც აუცილებლად გაამართლებს.

  • 1.იყავით ემპათიური და ბავშვს ხშირად ესაუბრეთ

თუ ბავშვი საჯარო სივრცეში ემოციურად ფეთქდება, მისი გრძნობების დათრგუნვას ნუ ეცდებით. ბავშვის ემოციები მიიღეთ და შვილს მათ შესახებ ესაუბრეთ.​ ბავშვთან ჩამოჯექით და ჰკითხეთ, როგორ გრძნობს თავს და რა სჭირს. ნუ შესთავაზებთ ბავშვს პრობლემის მარტივად გადაჭირს გზებს. ეცადეთ, მას საჯარო სივრცეში ემოციების გაკონტროლებაში დაეხმაროთ.

  • 2.ბავშვს აუხსენით, რომ ემოციების გამოხატვა ნორმალურია

როდესაც ბავშვი საჯარო სივრცეში ტირის და ემოციებს ღიად გამოხატავს, მშობლები მის მყუდრო ადგილას გაყვანას ცდილობენ, რათა ხალხს მოერიდონ. ამ დროს ბავშვი ფიქრობს, რომ ემოციების გამოხატვა მიუღებელი ქცევაა და თავს დამნაშავედ გრძნობს. ნაცვლად იმისა, რომ ბავშვი სადმე გადამალოთ, მას მხარი დაუჭირეთ და მისი მდგომარეობით დაინტერესდით, რათა მან იგრძნოს, რომ მისი ემოციები თქვენთვის მნიშვნელოვანია.

  • 3.ბავშვს შეცდომებზე მიუთითეთ და ალტერნატივა შესთავაზეთ

მაღალი მგრძნობელობის ბავშვები ჭარბი ექსპრესიულობის გამო ხშირად თანატოლებს და მეგობრებს საკუთარ თავზე ნეგატიურ წარმოდგენას უქმნიან. თქვენს შვილს აუხსენით, როგორ გამოიყურება ის, ​როდესაც მეგობრებზე ბრაზობს ან უკმაყოფილოა. შესაძლოა, ეს თავიდან ბავშვისთვის სტრესულიც იყოს, თუმცა თქვენ მას აუცილებლად უნდა შესთავაზოთ ალტერნატივა. ბავშვს აუხსენით, რომ თუ გაბრაზებულია, უმჯობესია, ათამდე დაითვალოს, ღრმად ისუნთქოს და დამშვიდდეს, ვიდრე უკმაყოფილება აგრესიულად გამოხატოს.

  • 4.იყავით მომთმენი და ბავშვს მარტო დარჩენის შესაძლებლობა მიეცით

მშობლების დიდი ნაწილი ბაღის ასაკის ბავშვებს გამუდმებით სხვადასხვა აქტივობაში რთავს. შესაძლოა, ბავშვს სულაც არ მოსწონდეს ხალხმრავალი გარემო და სახლში მშვიდად ყოფნა ერჩივნოს. ამ შემთხვევაში უმჯობესია, თუ ბავშვთან ერთად ხშირად დაკავდებით კითხვით და იმ თამაშების თამაშით, რომელიც მას მოსწონს. სოციალიზაციაზე ზედმეტად ბევრს ნუ იფიქრებთ. პირველ რიგში, ბავშვს აგრძნობინეთ, რომ მისი გესმით და მის გვერდით ხართ.

  • 5.ბავშვს შიშების დაძლევაში დაეხმარეთ

შიშთან პირისპირ შეჯახება მისი გადალახვის ერთ-ერთი ეფექტიანი გზაა, თუმცა ეს ძალიან დელიკატური საკითხია. მშობელი უდიდესი სიფრთხილით უნდა მოეკიდოთ ბავშვის შიშებს. სწორი მეთოდის გამოყენების შემთხვევაში ბავშვი ძალიან სწრაფად გადალახავს შიშს. ბავშვმა უნდა იგრძნოს, რომ შიშის გადალახვისას თქვენი მხარდაჭერა აქვს, რაც მას თავდაჯერებას შესძენს.

  • 6.ოთხფეხა მეგობრის შეძენა ერთ-ერთი საუკეთესო გადაწყვეტილებაა

ცხოველები მაღალი მგრძნობელობის მქონე ბავშვების საუკეთესო მეგობრები არიან. ცხოველებიც ისეთივე მგრძნობიარეები არიან, როგორც პატარები. ოთხფეხა მეგობართან ისინი იმ ურთიერთგაგებას პოულობენ, რომლის პოვნაც ასე ძალიან უჭირთ ადამიანებთან.

  • 7.სახლში უსაფრთხო გარემო შექმენით

მგრძნობიარე ბავშვები განსაკუთრებით მარტივად ღიზიანდებიან, როდესაც გარემო მათთვის უსაფრთხო არ არის. ბავშვს სახლში სივრცე გამოუყავით ,რომელსაც მისთვის კომფორტულად მოაწყობთ. გამოიყენეთ ხალიჩა, რომელზეც ის წიგნების თვალიერებას, მშვიდად წოლას და ფიქრს შეძლებს. ბავშვმა უნდა იცოდეს, რომ მას შესვენებისა და განტვირთვისთვის სივრცე ყოველთვის აქვს.

  • 8.დისციპლინის მეთოდები ფრთხილად შეარჩიეთ

სახლში წესების დაწესებამდე კარგად დაფიქრდით, რომ ის ოჯახის ყველა წევრზე თანაბრად მოქმედებდეს. თუ ბავშვი ორპირობას შეგატყობთ, მას გული ძალიან ეტკინება. ​საზღვრები, რომლებსაც აწესებთ, ყველასთვის უნდა იყოს, რათა ბავშვმა თავი დაჩაგრულად არ იგრძნობს.

მომზადებულია ​brightside.me- მიხედვით

წაიკითხეთ სრულად