Baby Bag

„ერთი სული მქონდა, როდის წამოვიდოდი სამშობლოში, მერე თანდათან ეჩვევი ყველაფერს, თუმცა შვილებისგან შორს ყოფნას ვერასდროს შეეჩვევი“ - ემიგრანტი დედა

„ერთი სული მქონდა, როდის წამოვიდოდი სამშობლოში, მერე თანდათან ეჩვევი ყველაფერს, თუმცა შვილებისგან შორს ყოფნას ვერასდროს შეეჩვევი“ - ემიგრანტი დედა
რთული ეკონომიკური პირობების გამო საქართველოდან უამრავი ქალი ემიგრაციაშია წასული. იმისთვის, რომ შვილებს უკეთესი მომავალი შეუქმნან, იძულებულები არიან, ​მათგან ათასობით კილომეტრით შორს იყვნენ. ერთ-ერთია ნინო ქვათაძე, რომელიც ექვსი წლის წინ წავიდა იტალიაში სამუშაოდ. მას ოთხი შვილი და ორი შვილიშვილი ჰყავს.
„2014 წელს ჩამოვედი იტალიაში. ემიგრაციაში ყოფნის მთავარი მიზანი შვილების სწავლაზე ზრუნვაა. უამრავი ხარჯია სწავლასთან დაკავშირებული. ეს ხარჯები კიდევ უფრო ორმაგდება, თუ საცხოვრებელი ბინა არ გაქვს. მინდა, შვილებს უკეთესი მომავალი შევუქმნა. იმედი მაქვს, ერთ დღეს საცხოვრებელ ბინასაც შევუძენ“, - გვეუბნება ნინო.
იგი ემიგრაციაში ყოფნასთან დაკავშირებულ სირთულეებზე გვესაუბრება და აღნიშნავს, რომ ყველაზე ძნელი შვილებისგან განშორება აღმოჩნდა.
„ყველაზე რთულია შვილებისა და ახლობლებისგან შორს ყოფნა. უცხო კულტურაში, უცხო ხალხში გიწევს ყველაფერის თავიდან დაწყება. ისინი თანასწორად არ აღგიქვამენ, ფიქრობენ, რადგან უცხოელი ხარ, არაფერი არ იცი. ენის არცოდნა კი ამ ყველაფერს უფრო ართულებს. პირველი ორი წელი ძალიან მიჭირდა, ერთი სული მქონდა, როდის წამოვიდოდი სამშობლოში, მერე თანდათან ეჩვევი ყველაფერს, თუმცა შვილებისგან შორს ყოფნას ვერასდროს შეეჩვევი,“ - გვიყვება ნინო.
ემიგრაციაში წასვლის შემდეგ ნინომ საქართველოში ჩამოსვლა ვერც ერთხელ ვერ მოახერხა. 6 წელია, არ უნახავს შვილები. როგორც აღნიშნავს, განშორებას ვერ ეჩვევა და სწორედ ამიტომ დღეში არაერთხელ ეხმიანება მათ...

„ბავშვები ძალიან განიცდიან დედისგან შორს ყოფნას, ეს დიდი სტრესია მათთვის. მუდმივად სჭირდებათ დედის გვერდით ყოფნა, რჩევა-დარიგება და მხარდაჭერა. დედა მათთვის მთავარი დასაყრდენია. განსაკუთრებით უმცროს გოგონას გაუჭირდა ჩემგან შორს ყოფნა, 14 წლის იყო, როცა წამოვედი და დედის მოვალეობის რაღაც ნაწილის შეთვისება მოუწია. არც ერთი დედა არ უნდა იყოს შორს შვილებისგან შორს, მაგრამ იძულებულები ვართ ასე ვიცხოვროთ. ყოველდღე 10-ჯერ ან 20-ჯერ მაინც ვურეკავ, ვკითხულობ, ეძინათ თუ არა, ჭამეს თუ არა. შეიძლება, ეს შემაწუხებელიც იყოს მათთვის, მაგრამ მე ხომ დედა ვარ?! ვცდილობ, დედისგან შორს ყოფნა არ იგრძნონ. ამიტომ ხშირად ველაპარაკები, ვიზიარებ მათ განცდებს, ემოციებს, ვუსმენ მათ პრობლემებს და ვაძლევ რჩევებს,“ - ამბობს ნინო.

კითხვაზე, რას ურჩევდა ემიგრანტ დედებს, ასე გვპასუხობს: 
„ყველას საქმე ინდივიდუალურია, ამიტომ რთულია სხვას რჩევა მისცე. ერთადერთი, რისი თქმაც შემიძლია, ისაა, რომ, მიუხედავად დიდი მანძილისა, რაც შეიძლება ახლოს უნდა იყვნენ, მოუსმინონ და გაუგონ შვილებს.“
ავტორი: სოფიკო ტაბატაძე

შეიძლება დაინტერესდეთ

„სამწუხაროდ, მშობელი დღეში ათჯერ უზომავს ბავშვს ტემპერატურას. მან 37,3 ერთხელ მაინც შეიძლება დაიჭიროს,“ -თემურ მიქელაძე

„სამწუხაროდ, მშობელი დღეში ათჯერ უზომავს ბავშვს ტემპერატურას. მან 37,3 ერთხელ მაინც შეიძლება დაიჭიროს,“ -თემურ მიქელაძე

​​პედიატრი თემურ მიქელაძე გადაცემაში „დილა უქმეებზე“ ბავშვებში სუბფებრილური ტემპერატურის არსებობის შესახებ საუბრობს და მშობლებს სიმშვიდისკენ მოუწოდებს. თემურ მიქელაძის თქმით, უფროსები შეცდომას უშვებენ, როდესაც ბავშვს ტემპერატურას დღეში ათჯერ უმოწმებენ:

„კორონავირუსული ინფექციის შემდგომ სუბფებრილური ტემპერატურა 37,2-37,3 შეიძლება ისედაც დარჩეს. ტემპერატურას აქვს დღე-ღამის ცირკადული რიტმი. დღის გარკვეულ მონაკვეთში შეიძლება იყოს 36,5, შუადღეს ჯანმრთელ ადამიანშიც ავიდეს 37,3-მდე. ეს არის ნორმა. ​პანდემიის დროს მშობელი, სამწუხაროდ, დღეში 10-ჯერ უზომავს ბავშვს ტემპერატურას. მან ერთხელ მაინც შეიძლება დაიჭიროს 37,3. ეს არის ნორმა. ნუ შეგეშინდებათ, ეს ჩვეულებრივ ვითარებაშიც, კორონავირუსამდეც ასე იყო. ეს ტემპერატურა ამ შემთხვევაში არ არის საგანგაშო. უმეტეს შემთხვევაში ეს ტემპერატურა, თუ გადაზომავთ, უბრუნდება ნორმას. მთავარია, ტემპერატურის სწრაფი ავარდნა არ იყოს ზემოთ. სწორედ მაღალი მატების დროს შეგვიძლია ვიფიქროთ რაიმე გართულებაზე.“

​თემურ მიქელაძე აღნიშნავს, რომ ბავშვს, რომელმაც კორონავირუსი მსუბუქად გადაიტანა, ზედმეტი კვლევების და ანალიზების ჩატარება არ სჭირდება;

„თუ ბავშვმა კორონავირუსი გადაიტანა უსიმპტომოდ სახლის პირობებში, მას არანაირი ანალიზი და ზედმეტი სტრესი არ სჭირდება. ჩათვალეთ, რომ ბავშვი არის ჯანმრთელი. უმეტეს შემთხვევაში ბავშვებს არანაირი კვლევა არ სჭირდებათ, თუ არიან ბინის პირობებში. თუ ბავშვი კლინიკაშია გადაყვანილი, გამოწერის შემდეგ ექიმი წყვეტს ამ საკითხს. თუ იყო რაიმე ანთებითი რეაქცია, ამ პაციენტებს სჭირდებათ კვლევა. მსუბუქ და უსიმპტომო პაციენტებს, რომლებიც ბინის პირობებში არიან, არანაირი კვლევები არ სჭირდებათ.“

„თუ ​ბავშვი კოვიდის გადატანის შემდეგ სუსტად არის, ის ფიზიკურად უნდა დატვირთოთ. თუ ბავშვი იტვირთებოდა ერთი საათის განმავლობაში, დავიწყოთ ათწუთიანი დატვირთვით და ნელ-ნელა გავზარდოთ დრო. თუ ბავშვი უკვე ერთი კვირაა ითვლება გამოჯანმრთელებულად, ერთი კვირის შემდეგ მას შეუძლია დაიწყოს ფიზიკური დატვირთვა. აქტივობა სრული დატვირთვის ათი პროცენტით უნდა დავიწყოთ. უმჯობესია, დატვირთვის დაწყებამდე მოზარდმა ექიმთან გაიაროს კონსულტაცია. ერთი თვის განმავლობაში ის ნელ-ნელა უნდა მივიდეს იმ დატვირთვამდე, რომელიც იქამდე ჰქონდა. ხშირად გავიყვანოთ ბავშვი გარეთ, გავაკეთებინოთ მარტივი ვარჯიშები, თუ სპორტითაა დაკავებული, ერთ თვეში დაუბრუნდება თავის ფორმას,“ - აცხადებს თემურ მიქელაძე.

წყარო: ​დილა უქმეებზე


წაიკითხეთ სრულად