Baby Bag

დედებს განსაკუთრებული ინტუიცია აქვთ, ისინი მოვლენების განვითარებას წინასწარ პროგნოზირებენ

დედებს განსაკუთრებული ინტუიცია აქვთ, ისინი მოვლენების განვითარებას წინასწარ პროგნოზირებენ

ქალის ინტუიცია განსაკუთრებით ძლიერდება, როდესაც ის დედა ხდება. სამეცნიერო კვლევებით დასტურდება, რომ ორსული ქალბატონების ნერვული სისტემა მნიშვნელოვან ცვლილებებს განიცდის. ძუძუთი კვების დროს ჩვილსა და დედას შორის უძლიერესი კავშირი მყარდება. მარტივი ევოლუციური კანონზომიერებიდან გამომდინარე, სახეობის გასამრავლებლად, ქალს განსაკუთრებული ინსტინქტი ეძლევა, რათა მან ჩვილის დაცვა და ახალ გარემოსთან მისი ადაპტაცია მარტივად შეძლოს.

ქალის სხეულსა და გონებაში მნიშვნელოვანი ცვლილებები ხდება, როდესაც ის ორსულადაა. თანამედროვე ფსიქოლოგები აქტიურად იკვლევენ, თუ როგორ იცვლება დედის ორგანიზმი და ტვინი, როდესაც ის შვილს აჩენს. დედებს განსაკუთრებით უძლიერდებათ აღქმის და სმენის უნარი. ცნობილია, რომ შვილის ტირილი დედას მაშინაც კი ესმის, როდესაც ბავშვის ხმის გაგონება სხვას არავის შეუძლია. დედებს განსაკუთრებული ინტუიციაც აქვთ და ისინი მოვლენების განვითარებას წინასწარ პროგნოზირებენ.

კვლევებით დგინდება, რომ ორსული ქალის ტვინში სერიოზული ცვლილებები მიმდინარეობს, რაც ბავშვის გაჩენიდან სულ ცოტა ორი წლის მანძილზე გრძელდება. ეს ქალს დედობასთან ადაპტაციისთვის ამზადებს. ზოგიერთ შემთხვევაში ორსულობის დროს განვითარებული ცვლილებები ქალს მთელი სიცოცხლის მანძილზე უნარჩუნდება.

ოქსიტოცინი, ენდორფინები და ქალური ჰორმონები ქალის ორგანიზმს მნიშვნელოვნად ცვლიან. ქალი ვერასდროს ივიწყებს შვილის გაჩენის შედეგად გამოწვეულ საოცარ განცდებს. ცხოველების მსგავსად ადამიანებსაც ძლიერი დედობრივი ინსტინქტები აქვთ. ყველა ქალს ბუნებრივად აქვს ბავშვის მოვლისა და გაზრდისთვის საჭირო ცოდნა. ძუძუთი კვების პირველი ეტაპი ბუნებრივი და ინსტინქტური პროცესია. მიუხედავად ამისა, დედები ყოველთვის ცდილობენ, რომ ბავშვის აღზრდის შესახებ ახალი ინფორმაცია მოიძიონ. ისინი ფსიქოლოგების, ექიმების, დედების მოსაზრებას ისმენენ და ითვალისწინებენ, თუმცა, აღნიშნული მოსაზრებები ყოველთვის არ ამართლებს. ზოგიერთ ბავშვთან სტანდარტული მიდგომები არ მუშაობას. ამ დროს დედის ინსტინქტი ირთვება. დედა ყველაზე უკეთ ხვდება, რა უნდა მოიმოქმედოს, რა არის სწორი მის შვილთან მიმართებაში და რა არის შეცდომა.

დედა იმდენად არის ორიენტირებული შვილის ცხოვრებაზე, რომ მისი გონების შესაძლებლობები უსაზღვროა. როდესაც შვილთან მიმართებაში თქვენი ინსტინქტი რაღაც მნიშვნელოვანს გკარნახობთ, ინტუიციას ენდეთ. დედის ინტუიცია წარმოუდგენლად ძლიერია. ბავშვების ბედნიერებისა და ჯანმრთელობის უზრუნველსაყოფად დედებს ბუნებრივად ებოძათ განსაკუთრებული უნარები, რომელთა გამოყენება მათ მთელი ცხოვრების მანძილზე შეუძლიათ.

დედებს ინტუიციის მეტად განთვითარებაში მედიტაციაც ძალიან ეხმარებათ. თუ ძალიან დაკავებული არ ხართ და დღის განმავლობაში საკუთარი თავისთვის რამდენიმე წუთის გამოყოფა შეგიძლიათ, მედიტაციას და რელაქსაციას მიმართეთ, რათა თქვენი განსაკუთრებული უნარები კიდევ უფრო დახვეწოთ და გააძლიეროთ.

მომზადებულია ​synctuition.com- ის მიხედვით

თარგმნა ია ნაროუშვილმა 

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, დედებისთვის შექმნა ახალი სივრცე. მოიწონეთ გვერდი მცოდნე დედები

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ჰუმანური პედაგოგიკა არანაირად არ არის დაუსჯელობის, „რაც გინდა ქენის“ და „თავზე დამაჯექის“ პედაგოგიკა,“ - პაატა ამონაშვილი

„ჰუმანური პედაგოგიკა არანაირად არ არის დაუსჯელობის, „რაც გინდა ქენის“ და „თავზე დამაჯექის“ პედაგოგიკა,“ - პაატა ამონაშვილი

ფსიქოლოგმა პაატა ამონაშვილმა ჰუმანურ პედაგოგიკაში დასჯის მეთოდებზე ისაუბრა და მშობლებს საინტერესო რეკომენდაციები მისცა:

„ჰუმანური პედაგოგიკა არანაირად არ არის დაუსჯელობის, „რაც გინდა ქენის“ და „თავზე დამაჯექის“ პედაგოგიკა. ჰუმანური პედაგოგიკა არ გულისხმობს, რომ თავდაყირა იარე და მე მოგეფერები. ჰუმანურ პედაგოგიკაში, რა თქმა უნდა, არის დასჯა, მაგრამ ის ძირეულად განსხვავდება ავტორიტარული პედაგოგიკის დასჯისგან. მბრძანებლურ პედაგოგიკაში დასჯაში აქვს გარეგნული სახე, მაგალითად, „წადი კუთხეში,“- თავისუფლება მოვაკელით. თუ წამოარტყამს ვინმე ბავშვს, მაშინ ფიზიკური შეურაცხყოფაც მიაყენეს. ჰუმანურ პედაგოგიკაში დასჯას აქვს სინდისის გახსნის ხასიათი. აქ ისეთი ფორმაა დასჯის, როდესაც ბავშვში იხსნება სინდისი. ის თვითონ გრძნობს ხოლმე თავის დანაშაულს. ის თვითონ წუხს ჩადენილის გამო. გარეგნულად შეიძლება საყვედური არავინ არ უთხრას.

ერთხელ მე სახლიდან დაუკითხავად რაღაც ფული ავიღე, იმიტომ, რომ შატალოზე მივდიოდით. 5 მანეთი მოვიპარე. იმ ფულით ნახევარმა კლასმა ვისეირნეთ. ყველა დავპატიჟე კარუსელებზე, ნაყინებზე. სახლში რომ მოვედი, რა თქმა უნდა, დაინახეს, რომ ჩემი აღებული იყო ეს ფული, მაგრამ არც შემარცხვინეს, არც თავში ჩამარტყეს. უბრალოდ საღამოს დედაჩემმა თქვა, დილით რძეზე ვარ წასასვლელი და შენ ხომ არ წახვალო? მე ვუთხარი, წავალ-თქო. მან მითხრა, მაშინ იქ გუშინ დადებული 5 მანეთი დევს და ის აიღეო. აქ დაიწყო ჩემი ტანჯვა. ის 5 მანეთი უკვე დახარჯული მქონდა. მე ვუთხარი, რომ აღარ იდო იქ ფული, მაგრამ არ ვთქვი, რომ მე ავიღე. არავინ არ შემარცხვინა მაინც. ყველამ ერთხმად დაიწყო იმ 5 მანეთის ძებნა. ეძებდნენ უჯრებში და ყველგან. უსინდისოდ მეც ვეძებდი მათთან ერთად, ვითომც არაფერი. ძებნისას შინაგანად ძალიან ვიტანჯებოდი. მოგვიანებით ამ ვითარებას რომ ვაანალიზებდი, ვფიქრობდი, რა იქნებოდა, რომ დავესაჯე სიტყვიერად, გაველანძღე. ბავშვი როდესაც ასე ისჯება, ცხადია, იწყებს თავის მართლებას. არავინ არაფერი მითხრა და ვის შევეწინააღმდეგებოდი? ერთადერთი სინდისი იღვიძებს და სინდისს ხომ ვერ დაემალები? ბოლოს დედაჩემმა თქვა, არაუშავს, მეორე 5 მანეთიც მაქვს, დაანებეთ თავი, ქარის მოტანილს ქარი წაიღებს, ქვიშაა ეგ ფული, სხვა არაფერიო და დადო მეორე 5 მანეთი, ეს აიღეო. იმის მერე ფული რომ დევს, ხელი აღარ გამირბის. ეს არის დასჯის ფორმა. საუკეთესო დასჯა არის დასჯა ბრჭყალებში. დასჯის საუკეთესო ფორმა არის, როდესაც ბრძენი აღმზრდელი კარგ განსჯას ჩაუდებს თავის აღსაზრდელს."

წყარო: ​„ამონაშვილის აკადემია“

წაიკითხეთ სრულად