,,პრობლემა სახელად უჭმელობა ფანტაზიის, დიდი ნერვების და ძალისხმევის წყალობით დამარცხებულია,'' - ასეთი სათაურით აქვეყნებს პოსტს სოციალურ ქსელში დედა ეკა ხიზანიშვილი.
ეკა თავის გამოცდილებას უზიარებს დედებს, რომლებსაც მასავით აწუხებთ ბავშვის უჭმელობა. გთავაზობთ მის პოსტს უცლელად:
ჩემმა 2 წლის შვილმა ერთდროულად მომხდარი მოვლენების ფონზე მთლიანად შეწყვიტა ჭამა.
1. პატარა ძამიკო მოვუყვანეთ სახლში,რაზეც საშინლად იეჭვიანა.
2. მოულოდნელად დატოვა ძიძამ,რამაც ძალიან იმოქმედა მასზე.
3. წინა პერიოდში გარკვეულ ეტაპზე ძალდატანებით უწევდა ჭამა (არ დავკონკრეტდები).
🚫მოშივდება და შეჭამს
🚫დაუდე საყვარელი საკვები მისაწვდომ ადგილას
🚫ლამაზად გაუფორმე
🚫მეგობრები დაუპატიჟე
🚫უფროსებთან ერთად დასვი სუფრაზე
🚫რაციონი გაუმრავალფეროვნე
და კიდევ რა აღარ...
მაგრამ არაფერმა იმუშავა.
რაც მთავარია, შიოდა და არ ჭამდა. ამ ფონზე გახდა ჭირვეული, დაიწყო მთელი ხმით ტირილი, ფეხების ბაკუნით და თავის ძირს გაწოლებით გაპროტესტება.
გააპროტესტა ზიარებაც...
დაიწყო ტირილი ბანაობისას...
მოკლედ კოშმარული 1.5 თვე გავატარეთ მთელმა ოჯახმა.მაგრამ დიდი ნებისყოფის ფასად და დაკვირვების შედეგად, აღმოვაჩინე მისი ახალი კუმირი - "მიკიუსი".
მოვიარე მთელი თბილისი და ბოლოს მივაკვლიე ამ ორ ჯადოსნურ ნივთს.
პირველ დღესვე ყურებიანი თავსახურის წყალობით საწრუპით მიიღო დასალევი იოგურტი, მთელი ჭიქა.(ხომ წარმოგიდგენიათ,რამდენად არაფერს ჭამდა,რომ ეს იყო წინ გადადგმული ნაბიჯი).
ფაქტობრივად ჰაერით და წყლით იკვებებოდა და ... რძით.
მეორე დღესაც იგივე განმეორდა დილით და მერე წავიყვანეთ ზიარებაზე.ეზიარა (ცოტა გაჭიევეულდა, მაგრამ...)
შუადღეს ისევ გავუკეთე სადილი, უიმედოდ მაგრამ... ნუ, იმ დღის შემდეგ თამაშით, სიმღერით და ცეკვით, მაგრამ ჭამს.
როგორც კი იტყვის, რომ ,,მორჩა" - აღარ ვაჭმევ.
თითქმის ყველა ჯერზე ცდილობს, ბოლომდე ჭამოს და მიიღოს დამსახურებული კომპლიმენტი აპლოდირების ფონზე.
გადავწყვიტე, ჩემი გამოცდილების გაზიარება მათთვის ვისაც ეს პრობლემა აწუხებს, რადგან უკვე კარგად ვიცი, რას ნიშნავს მშიერი შვილი,'' - აღნიშნავს ეკა ხიზანიშვილი.
ბავშვს სულ ტელეფონი უჭირავს და თამაშებს თამაშობს, როგორ მოვიქცეთ? - ის, რომ საერთოდ ჩამოვართვათ ეს და დავსაჯოთ, მე არ მიმაჩნია სწორად
ფსიქოლოგმა ნათია ფანჯიკიძემ ბავშვების სხვადასხვა პრობლემასთან დაკავშირებით მშობლების შეკითხვებს უპასუხა და მათ რეკომენდაციები მისცა:
როგორ უნდა დაძლიოს 11 წლის ბავშვმა სიმაღლის შიში?
პატარა ბავშვებს არ აქვთ სიმაღლის შიში. ამიტომ სულ უკან ვდევთ, რომ არ აცოცდეს ფანჯარაზე, რომ არ მიიდგას სკამი. თუ ბავშვი მაინც ახერხებს ამას, შეკივლებით დავასწავლით ხოლმე, რომ ეს ძალიან სახიფათოა და საშიშია. ასეთ დროს უფროსი ადამიანი უნდა იყოს ბავშვის გვერდით, უფროს ადამიანს უნდა ჰქონდეს სიმყარე და მას არ უნდა ჰქონდეს ამის შიში. ბავშვს არ უნდა ვაიძულოთ, რომ ეს სწრაფად გადალახოს. ნაბიჯ-ნაბიჯ შეგიძლიათ თქვენთან ერთად გადაძლიოს ეს ბევრჯერ ერთი და იმავეს გამეორებით.
ბავშვს სულ ტელეფონი უჭირავს და თამაშებს თამაშობს, როგორ მოვიქცეთ?
ეს ონლაინ თამაში რა შინაარსის არის, ვნახოთ. თუ ბავშვს გარემო არ სთავაზობს რაიმე უფრო საინტერესოს, სწორედ მაშინ გარბიან ადამიანები მისგან. თუ ბავშვი თამაშობს თამაშს, რომელშიც არის ტანკი, საინტერესოა, რა მოსწონს მას ამ ტანკებში? იქნებ ვინმე ელაპარაკოს სამხედრო საქმეზე, იქნებ ასეთი ტიპის ინფორმაციებით აღჭურვოთ ბავშვი, რომ ეს თავისი თამაში თვალსაწიერის გაფართოებისთვისაც გამოვაყენებინოთ. მთავარია, რომ ეს არ ხდებოდეს მთელი დღე, მთლიანად არ შეიწოვოს ამ თამაშმა ბავშვი. ის, რომ საერთოდ ჩამოვართვათ ეს და დავსაჯოთ, მე არ მიმაჩნია სწორად.
როგორ ვუშველო უნიჭიერეს, მაგრამ ზარმაც შვილს, გამოცდებზე პრობლემები არ ექმნება, დაჯდება და წინა დღეს სწავლობს...
თუ ბავშვი დაჯდება, გამოცდის წინა დღეს სწავლობს და პრობლემები არ ექმნება, არ ჰქონია პრობლემა. რა გინდათ მაშინ? გამოიყენოს უნიჭიერესმა ადამიანმა დრო სხვა რამეების ათვისებისთვის. მარტო გაკვეთილები ხომ არ არის სამყაროში საინტერესო?! თუ პრობლემა ექმნება, მაშინ სხვაა, მაგრამ პრობლემა არ ექმნება ბავშვს და თუ ეს მაინც არის ჩვენი პრობლემა, ეს არასწორია.