Baby Bag

რატომ უნდა ეძინოს ბავშვს სიბნელეში?

რატომ უნდა ეძინოს ბავშვს სიბნელეში?

ძილის დროს ორგანიზმი ბიოლოგიური სისტემის აღდგენას და გაძლიერებას ახერხებს. მნიშვნელოვანია, რომ ძილის დროს არაფერი გვაწუხებდეს, არც ზედმეტი ხმაური, არც შუქი. განსაკუთრებით ​მნიშვნელოვანია, რომ ბნელ საძინებელში გვეძინოს, რადგან ჰორმონი მელატონინი სიბნელეში გამომუშავდება. როდესაც ორგანიზმში ჰორმონ მელატონინის დეფიციტი არ არის, ავადობის სიხშირე მნიშვნელოვნად იკლებს, ბედნიერების ხარისხი კი მატულობს.

ჩვენს სტატიაში იმ მიზეზებზე გესაუბრებით, რომელთა გამოც თქვენი პატარა საწოლში დროულად უნდა დააწვინოთ და მას საძინებელში კომფორტული პირობები შეუქმნათ.

22 საათზე ორგანიზმში სისხლის თეთრი უჯრედების რაოდენობა ორმაგდება და სხეულის ტემპერატურა იკლებს. დაახლოებით ერთ საათში თითოეულ უჯრედში აღდგენითი პროცესები იწყება. ​ღამის თორმეტი საათისთვის ჩვენს ცნობიერებას ძილი იპყრობს, ტვინი კი მუშაობას განაგრძობს. ღამის პირველ საათზე ძილი ზედაპირულია. ღამის ორ საათზე ადამიანის ორგანიზმში ღვიძლის გარდა ყველა ორგანო ისვენებს. ღამის სამი საათისთვის არტერიული წნევა ქვეითდება, გულისცემა და სუნთქვის სიხშირე იკლებს.

ღამის ოთხ საათზე ტვინს მცირე რაოდენობის სისხლი მიეწოდება და ის გაღვიძებისთვის მზად არ არის. ღამის ხუთ საათზე თირკმელი ისვენებს და კუნთები განიტვირთება. დილის ექვსი საათიდან ორგანიზმი გაღვიძებისთვის იწყებს მზადებას. დილის შვიდი საათისთვის იმუნური სისტემა გაჯანსაღებულია.

​სრულფასოვანი ძილი აუცილებელია ბავშვის ნორმალური განვითარებისა და იმუნური სისტემის გაძლიერებისთვის. იმისთვის, რომ ბავშვმა კარგად გამოიძინოს, მას სიბნელეში უნდა ეძინოს. თუ ბავშვის ორგანიზმში ჰორმონ მელატონინის დეფიციტი შეიქმნა, მისი ძილ-ღვიძილის რეჟიმის მოწესრიგება და რეგულაცია გართულდება, რაც პატარას განწყობაზე ნეგატიურად აისახება.

მომზადებულია​ brightside.me - ს მიხედვით

თარგმნა ია ნაროუშვილმა

შეიძლება დაინტერესდეთ

„პირველი შეცდომა არის იღბალზე ლაპარაკი, იმის თქმა, რომ არ მიმართლებს,“- ფსიქოლოგი მარინა კაჭარავა

„პირველი შეცდომა არის იღბალზე ლაპარაკი, იმის თქმა, რომ არ მიმართლებს,“- ფსიქოლოგი მარინა კაჭარავა

ფსიქოლოგმა მარინა კაჭარავამ ადამიანის იღბალთან არასწორ დამოკიდებულებაზე ისაუბრა:

„პირველი შეცდომა არის იღბალზე ლაპარაკი. „ცუდი ბედი აქვს, ეს სხვისი ბრალია, გარემოს ბრალია, ვიღაცას რომ ეს ექნა, ამას ეს არ მოუვიდოდა.“ „არ მიმართლებს!“ - ეს თუ ადამიანმა დაირქვა სათაურად, ის უკვე მართლა იკრავს ამ ფაქტებს. ის ამ სათაურის ქვეშ შემოყრის ამ ფაქტებს და სათაურად ხდება: „წაგებული, წარუმატებელი.“ ეს ისეთი „კომფორტის ზონაა,“ რომ მას აქედან გამოსვლა აღარ უნდა. რას ვგულისხმობ ამაში? პასუხისმგებლობა ნულია. გამართლება ხდება სიზარმაცის. სიზარმაცეც ხომ შიშია, წარუმატებლობის შიში. რატომ უნდა ვიყო ზარმაცი? ე.ი. მეშინია, რომ გავაკეთო მაინც არ გამომივა.

ერთია პერფექციონისტული აღზრდა, რომ რაღაც უმაღლეს მწვერვალს უნდა გადაახტე, ყველაზე უკეთესი უნდა იყო. ეს პერფექციონიზმი მშობლებისგან რომ მოდის, ძალიან ანევროზებს ბავშვებს. ხშირად მინახავს, ბავშვი სიმღერაზე დაჰყავთ და სცენაზე გამოსვლის დროს ხმა უწყდება. მას მონაცემები აქვს და ამაზე ამუნათებენ, რომ „რა მოგივიდა? ეს როგორ დაგემართა?“ ბავშვს საერთოდ სძულდება სიმღერაც, სცენაც და ყველაფერი. ის თუ ბავშვისთვის მატრავმირებელია, რად უნდა ეგეთი სიმღერა? სიმღერა მისთვის ხომ უნდა იყოს სიამოვნების მომგვრელი? ბავშვს მოდუნება უნდა ვასწავლოთ. სულ დაძაბულობაა,“- მოცემულ საკითხზე მარინა კაჭარავამ ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „იმედის დღე“ ისაუბრა.

წყარო: ​„იმედის დღე“

წაიკითხეთ სრულად