Baby Bag

„6 წლამდე ასაკის ბავშვისთვის წამყვანი ქცევა არ არის მეცადინეობა და დასწავლა. მისი ქცევა არის თამაში,“ - თამარ გაგოშიძე

ნეიროფსიქოლოგმა თამარ გაგოშიძემ ბავშვის ცხოვრებაში თამაშის მნიშვნელობაზე ისაუბრა. მისი თქმით, თამაშის დროს ბავშვი სამყაროს შეიმეცნებს, ხოლო სწავლის პროცესი, შესაძლოა. სრულიად გაუცნობიერებლად განხორციელდეს:

„პირველ რიგში, ალბათ, მნიშვნელოვანია ჩვენ განვასხვავოთ ერთმანეთისგან სწავლა და დასწავლა. სწავლა ისეთი პროცესია, რომელიც მთელი ცხოვრების განმავლობაში ჩვენ გვდევს თან. ეს სწავლა მთელი ცხოვრების განმავლობაში სრულიად გაუცნობიერებლადაც შეიძლება განხორციელდეს. რაც შეეხება დასწავლას, ეს არის ნებისყოფით გაშუალებული, ​მიზანმიმართული პროცესი, რომელსაც სჭირდება ძალისხმევა, ძალიან სერიოზული ყურადღების კონცენტრაცია.“

თამარ გაგოშიძემ აღნიშნა, რომ 6 წლამდე ასაკის ბავშვის ფსიქიკური განვითარება მნიშვნელოვნად განსხვავდება 6 წლის შემდგომი ბავშვის განვითარებისგან:

„ახლა შევხედოთ ბავშვის განვითარებას. 6 წლამდე ასაკის ბავშვის თავისებურება რადიკალურად განსხვავდება უკვე 6 წლის შემდგომი ბავშვის ფსიქიკური განვითარებისგან იმით, რომ​ 6 წლამდე ასაკის ბავშვისთვის წამყვანი ქცევა არ არის მეცადინეობა და დასწავლა. მისი ქცევა არის თამაში. თამაშს ჩვენი საზოგადოება არასერიოზულად უყურებს, განსაკუთრებით მშობლები. მშობლები ფიქრობენ, რომ ბავშვი თავისთვის რაღაცებს შვრება, დროს ატარებს. ეს არ არის დროის გატარება, ეს არ არის დროის ფუჭად კარგვა.“

თამარ გაგოშიძის თქმით, თამაში ბავშვის უნარებს ავითარებს და მისი პოტენციალის რეალიზებისთვის ძალიან სასარგებლოა:

​ბავშვისთვის თამაში არის ცხოვრების შესწავლა, უნარების განვითარება, თავისი პოტენციალის რეალიზება, მომავალი ცხოვრებისთვის მომზადება. ეს არის თამაში, განსაკუთრებით შემეცნებითი თამაშები და როლური თამაშები. პირველი, რასაც ჩვენ მშობლებს ვეკითხებით, ეს არის როლურ და წარმოსახვით თამაშებს თუ თამაშობს ბავშვი. სწორედ ამ წარმოსახვითი თამაშებით ემზადება ბავშვი მომავალი ცხოვრებისთვის.“

„ეს არ არის არც გაჯეტების შედეგი, ​არც კომპიუტერული განმავითარებელი თამაშების. იმ თამაშებს არ აქვთ ის გავლენა ამ ასაკში, როგორი გავლენაც აქვს ხოლმე რეალურ შემეცნებით თამაშებს და წარმოსახვით როლურ თამაშებს. ყველა ფსიქოლოგი თანმხდება იმაზე და კარგი სკოლამდელი საგანმანათლებლო პროგრამები აგებულია თამაშზე, იმისთვის, რომ ბავშვმა შეიმეცნოს სამყარო, მოემზადოს ცხოვრებისთვის და ჰქონდეს კეთილდღეობის განცდა,“ - აღნიშნა თამარ გაგოშიძემ.

წყარო: ​„მშობლები განათლებისთვის“

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, ქალებისთვის შექმნა ახალი სივრცე, „ფასდაკლებები დედებისთვის“ (ჯგუფში გასაწევრიანებლად ნახეთ ბმული - „ფასდაკლებები დედებისთვის“)

„დღეს ბებიები და ბაბუები შვილიშვილებთან დროს არ ატარებენ, სამწუხაროდ, საქართველოში ეს მოი...
​ნეიროფსიქოლოგმა თამარ გაგოშიძემ საქართველოში ხანშიშესულ ადამიანთა პრობლემებზე ისაუბრა. მისი თქმით, პენსიაზე გასვლის ასაკი ჩვენთან ტრაგედიაა, თუმცა ბედნიერება უნდა იყოს:„პენსიაზე გასვლის ასაკი ჩვენთან...

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ჩვენ არ ვართ ვალდებული ყველას ყველაფერი ვაპატიოთ... ადამიანს უფლება აქვს, რაღაც ვერ აპატიოს,“- ფსიქოლოგი ნატო ბაქრაძე

„ჩვენ არ ვართ ვალდებული ყველას ყველაფერი ვაპატიოთ... ადამიანს უფლება აქვს, რაღაც ვერ აპატიოს,“- ფსიქოლოგი ნატო ბაქრაძე

ფსიქოლოგმა ნატო ბაქრაძემ წყენის გადალახვისა და საკუთარი ემოციებისთვის თვალის გასწორების მნიშვნელობაზე ისაუბრა:

„ადამიანებმა საშუალება უნდა მისცენ საკუთარ თავს, რომ იყვნენ გაბრაზებულები და ნაწყენები. თუ ჩვენ ვინმესგან რამე გვეწყინა, გვაქვს უფლება გვწყინდეს, გვტკიოდეს და გვაბრაზებდეს. აუცილებელია ამ ემოციებთან კონტაქტი. თუ გადაწყვეტილი მაქვს, რომ ადამიანს ვაპატიო, უნდა დავფიქრდე, რამდენად უსაფრთხო იქნება ჩემი შემდგომი ურთიერთობა მასთან. წყენის გადასამუშვებლად ჩვენ გვჭირდება დრო. მნიშვნელოვანია, რომ თუნდაც პაუზა ავიღოთ ურთიერთობაში. ჩვენ არ ვართ ვალდებულები ყველას ყველაფერი ვაპატიოთ. ადამიანს უფლება აქვს, რაღაც ვერ აპატიოს, თუ ეს ძალიან მტკივნეული რამ არის მისთვის.“

ნატო ბაქრაძის თქმით, არავინაა ვალდებული მყისიერად ვიღაცას რაღაც აპატიოს:

„არ უნდა გვეგონოს, რომ მე ვალდებული ვარ მყისიერად ვიღაცას რაღაც ვაპატიო. საკუთარ თავს დრო უნდა მივცეთ, რომ დრო დავუთმოთ საკუთარი განცდების შესწავლას და მერე ვიგრძნო, რომ მზად ვარ ეს წყენა გავუშვა. წყენა და ბრაზი ერთმანეთთან ძალიან ახლოს მყოფი ემოციებია. ხშირად არის ხოლმე, რომ ბრაზის მიღმა წყენაა. ნეგატიური ემოციების დაგუბება იწყებს რთულ შედეგებს.“

„არ არსებობს ადამიანი, რომელსაც რაიმე არ წყინდეს. შეიძლება ადამიანს აღზრდის სტილიდან გამომდინარე ასწავლეს, რომ არაფერი უნდა ეწყინოს. ყველაზე კარგად ჩვენს რელიგიაში ჩანს პატიების მთელი სიდიადე, მაგრამ ყველას თავისი ტემპი აქვს მივიდეს ამ გზამდე. ყველას გვჭირდება გარკვეული დრო იმისთვის, რომ რაღაც მოვინელოთ და მოვიშუშოთ. ჩვენ ადამიანები ვართ. ჩვენი ემოციები ძალიან ცოცხალია. ბავშვობიდანვე ჩვენს შვილებს განვუვითაროთ ემოციური ინტელექტი იმ დონეზე, რომ დაუშვან, რომ მათაც შეიძლება ეწყინოთ, გაბრაზდნენ. ბავშვმა უნდა იცოდეს, როგორ ირეაგიროს. მან არამხოლოდ პატიების თხოვნა უნდა შეძლოს, არამედ თვითონაც შეძლოს აპატიოს,“- აღნიშნულ საკითხზე ნატო ბაქრაძემ რადიო „ფორტუნას“ ეთერში ისაუბრა.

წყარო: ​რადიო „ფორტუნა“

წაიკითხეთ სრულად