Baby Bag

ძვირადღირებული საჩუქრების ინტენსიურად ჩუქების შემთხვევაში, არსებობს მუდმივ მოთხოვნილებაში გადაზრდის რისკი

ძვირადღირებული საჩუქრების ინტენსიურად ჩუქების შემთხვევაში, არსებობს მუდმივ მოთხოვნილებაში გადაზრდის რისკი

სკოლის დამთავრების ან გამოცდების ჩაბარების შემდეგ ძვირადღირებული ნივთების ჩუქებით, ვუკარგავთ თუ არა მოტივაციას შვილებს, თვითონ მიაღწიონ მიზანს, ხომ არ წარმოადგენს ეს დამოუკიდებლობის შეზღუდვას? - ამ და სხვა საკითხებზე ​MomsEdu.ge-ს ესაუბრა პრაქტიკოსი ქცევითი თერაპევტი, სუპერვაიზერი, ფსიქოლოგიის მაგისტრი, მაკო გაგნიძე.

- ხშირად, როდესაც შვილი ამთავრებს სკოლას, ან წარმატებით ასრულებს გამოცდებს, მშობლები ასაჩუქრებენ ძვირადღირებული ნივთებით (მაგალითად, მანქანა) რამდენად მიზანშეწონილია ეს მათთვის, ვუკარგავთ თუ არა მოტივაციას, თვითონ მიაღწიონ მიზანს?

- როგორ ფიქრობთ, რატომ ვჩუქნით ერთმანეთს საჩუქრებს? რას ვასწავლით ბავშვებს, როდესაც მათ სიურპრიზს ვუმზადებთ, ან ვაძლევთ შესაძლებლობას საჩუქარი გაუკეთონ ოჯახის წევრებს და მეგობრებს? აღნიშნულის გაცემა სოციალური ცხოვრების განუყოფელი ნაწილია, ამით გვინდა ვაჩვენოთ, რომ ადამიანი ჩვენთვის ძვირფასია, ვზრუნავთ მასზე და შეძლებისდაგვარად ვაძლევთ იმას, რაც მისთვის სასურველია, რაზეც ოცნებობს. ეს არის ის, რასაც საკუთარი სურვილით ვჩუქნით ადამიანებს, რათა გავახაროთ და ვასიამოვნოთ, ეს ნიშნავს ერთმანეთისთვის ბედნიერების, სიხარულის, აღფრთოვანების მინიჭებას, ყოველგვარი დამსახურების და პირობების გარეშე.
თავის მხრივ, რა თქმა უნდა, მისი ემოციური არსი ხშირად უფრო მნიშვნელოვანი და ღრმაა, ვიდრე მატერიალური. მშობლებსა და შვილებს შორის ფსიქოლოგია გარკვეულწილად პირობების და წესების არსებობას ითვალისწინებს, ასე ვთქვათ, ურთიერთშეთანხმებითი ფორმით, რომელთა შესრულების შემდეგ ბავშვი იღებს ჯილდოს. ეს გარკვეულწილად დაკავშირებულია მოტივაციასთან. არსებობს ორი სახის მოტივაცია: შინაგანი და გარეგანი. როცა მშობელი ბავშვს ეუბნება - „თუ გამოცდას ჩაბარებ, გიყიდი მანქანას“, ეს არის მოტივაციის ყველაზე გავრცელებული ფორმა, გარეგანი მოტივაცია, როცა ადამიანი ამა თუ იმ ქმედებას ასრულებს გარეგანი ზემოქმედების, ჯილდოს მიღების გამო. ასეთი მოტივაცია არის ხანმოკლე და არაეფექტური. წარმატების მიღწევა მხოლოდ ამით ვერ ხერხდება, ან თუ ხერხდება ხანმოკლე დროით. შინაგანი მოტივაციის საყრდენ ფაქტორებს წარმოადგენს: მოთხოვნილება, ინტერესი, შინაგანი განწყობა. წარმმართველი პროცესია ადამიანის შინაგანი მდგომარეობა.
სწორედ ამიტომ მშობლის მიზანი უნდა იყოს შინაგანი მოტივაციის ამაღლება, რაც არის ხანგრძლივ დროზე ორიენტირებული, მიზნობრივი, რითიც ადამიანი სწავლობს საკუთარი ინტერესებისა და სურვილების დაკმაყოფილებას.
ის, თუ რისი ჩუქება შეიძლება და რისი არა, ეს ერთმნიშვნელოვნად ინდივიდუალური საკითხია, მთავარია, რომ საჩუქარი იყოს საჩუქარი და არა მანიპულირების საშუალება, ვალის მოხდა ან რაღაცის კომპენსირება. ძვირადღირებული საჩუქრების ინტენსიურად ჩუქების შემთხვევაში, არსებობს მუდმივ მოთხოვნილებაში გადაზრდის რისკი.
- როგორ უნდა ვაჩუქოთ შვილს საჩუქარი, რომ მასზე დადებითად აისახოს და არა პირიქით, დამოუკიდებლობა დავუკარგოთ?
- ზოგადად საჩუქრის ჩუქების აქტი არის ერთ-ერთი ყველაზე მნიშვნელოვანი, ცხოვრების კმაყოფილებისა და კეთილდღეობის განცდის თვალსაზრისით. ადამიანები, რომლებიც ხშირად აკეთებენ საჩუქრებს, თავს უფრო ბედნიერებად გრძნობენ. რაც შეეხება შვილისთვის საჩუქრის სწორად შერჩევას, დღეს რთულია თანამედროვე მოზარდების გაოცება, თუმცა თუ დეტალურად შევისწავლით მის ხასიათს, ინტერესებს, ჰობის, მისთვის ისეთი ძვირფასი საჩუქრის შერჩევასაც შეძლებთ, რომელიც არ საჭიროებს მნიშვნელოვან მატერიალურ ხარჯებს. საჩუქარი შესაძლოა, არ იყოს მატერიალურად ძვირი, თუმცა, როგორც ზემოთ აღვნიშნე, ჰქონდეს დიდი ემოციური მნიშვნელობა. ასევე მნიშვნელოვნად მიიჩნევა, მას ჰქონდეს გარკვეულწილად სიმბოლური დატვირთვა და რა თქმა უნდა, შერჩეული იყოს საჭიროების, ასაკის გათვალისწინების მიხედვით.
- ზოგიერთ მშობელს სჩვევია ფრაზა - ჩემს ხარჯზე ცხოვრობ და რასაც გეტყვი, ისე უნდა გააკეთო. როგორ აისახება ეს მათ ფსიქიკაზე?

- ​რა თქმა უნდა, მსგავსი გამონათქვამი მშობლის მხრიდან, შვილის მიმართ ნამდვილად არასასიამოვნოა და არაკეთილგანწყობილ დამოკიდებულებას, უპატივცემულობას გამოხატავს. ხშირად მშობელი უკმაყოფილოა საკუთარი შვილით და სურს მისი ცხოვრების გზა თავად განკარგოს, რაც გაუმართლებელია. აღნიშნული ფაქტი წარმოადგენს მშობლის მიერ შვილის პიროვნებად არაღიარებას. 
რა ასაკისაც არ უნდა იყოს შვილი, შესაძლოა, მშობლის მხარდაჭერა მისთვის ცხოვრების გარკვეულ ეტეპებზე მნიშვნელოვანი გახდეს, როგორც ფსიქოლოგიური ასევე მატერიალური, თუმცა ეს არ ზღუდავს მის ინდივიდუალიზმს. შესაძლოა, მშობლის და შვილის მოსაზრებები და ხედვები ერთმანეთს არ ემთხვეოდეს, რაც სრულიად ნორმალურია. მატერიალური თუ ფსიქოლოგიური მხარდაჭერის სანაცვლოდ მშობლისგან მსგავსი მოთხოვნა ყოველგვარ საფუძველს მოკლებული და უსამართლოა, გარკვეულწილად შეიცავს ფსიქოლოგიური ძალადობის ელემენტებს, რაც შესაძლოა საფუძვლად დაედოს სხვადასხვა სახის ფსიქლოგიურ პრობლემებს.

მიეცით შვილებს შეცდომების დაშვების უფლება, დაე, თავად აგონ პასუხი საკუთარ შეცდომებზე და აიღონ პასუხისმგებლობა გადაწყვეტილებებზე, ამასთან, მშობელთან მეგობრული ურთიერთობა ეხმარება შვილს მომავალი ცხოვრების წარმართვაში. მას უნდა შეეძლოს ნებისმიერ დროს გაუზიაროს მშობელს საკუთარი წუხილი, გულისტკივილი და მისი მხრიდან მიიღოს არა სასჯელი და კრიტიკა, არამედ მხარდაჭერა და თანადგომა. მნიშვნელოვანია გარემო, სადაც არსებობს წესებიც, აკრძალვებიც, მაგრამ მშობლები უსმენენ შვილს, აქვთ მისი უპირობო სიყვარული და მიმღებლობა, ესაუბრებიან მას და აფასებენ, როგორც პიროვნებას.
ესაუბრა მარიამ ჩოქური

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, ქალებისთვის შექმნა ახალი სივრცე, სადაც ყველაზე მცოდნე დედები იყრიან თავს. ჯგუფის დასახელებაც სწორედ ასეა - „მცოდნე დედების ჯგუფი“, რომლის საშუალებით დედები ერთმანეთს საკუთარ გამოცდილებას გაუზიარებენ. (ჯგუფში გასაწევრიანებლად ნახეთ ბმული - „მცოდნე დედებ​ის ჯგუფი“)

შეიძლება დაინტერესდეთ

„მეორე შვილის გაჩენა ავტომატურად ნიშნავს შიმშილს,“ - ახალგაზრდა დედის წერილი

„მეორე შვილის გაჩენა ავტომატურად ნიშნავს შიმშილს,“ - ახალგაზრდა დედის წერილი

​„აი, უიმედო მდგომარეობა ქვია როცა 5 თვის ბავშვი გყავს და სამსახურში უნდა დაბრუნდე, რათა ხელფასი აიღო და შენი შვილის სარჩენად თეთრი არ დაგრჩეს. ისიც იმიტომ რომ იქნება მოაგროვო ფული და სახლი იყიდო რომ ქირაში აღარ იხადო.. მაგრამ, როგორ გამოგივა თუ 5 თვის ბავშვის დამტოვებელი არავინ გყავს, ვერსად დატოვებ. მაშინ ძიძა უნდა აიყვანო.. რაც უფრო მეტად-არ გამოგივა. კარგ ძიძას და თან ისეთს, რომელიც შენს სამუშაო გრაფიკს დათანხმდება (9-ზე რომ იწყებ და ვეღარასდროს ამთავრებ, რადგან შენი უფროსები დროულად არ გაწვდიან სამუშაოს და ზუსტად 6 საათზე ვერასოდეს გამოდიხარ სამსახურიდან), თანაც ისე რომ შენი ხელფასი ქირას, ძიძას, კომუნალურებს, გზის ხარჯს და კვებას ეყოს (ბავშვისას რა თქმა უნდა, შენ ის სამსახურის კაფეტერიაში ნაყიდი 60 თეთრიანი ღვეზელიც გეყოფა), არ არსებობს. და თუ მაინც, დავუშვათ, არსებობს ასეთი ქველმოქმედი და ეცოდები და დაგთანხმდა.. ან თვითონაც სხვა გზა არ აქვს.. ყოველი თვის ბოლოს როცა ხელფასს აიღებ, ყველას გადაუხდი და უფროსი გეტყვის რომ დროა ტანსაცმელი შეცვალო და უფრო აკადემიურად გამოიყურებოდე, ან თუნდაც შენი გახეული ფეხსაცმლის თვითონ შეწებება ვეღარ შეძელი, ან პაკეტების ფული აღარ დაგრჩა, ან ბავშვი გაცივდა და მკურნალობა სჭირდება, ან შენი შვილის დაბადების დღე მოდის..... ხდები უიმედო... რომ ყველა, ვინც რამეს მაინც ამბობდა “შენს სასიკეთოდ”, სათავისოდ ითბობს ტრაკს და სულაც ფეხებზე კიდია შენ რომ შვილისთვის, მდიდრული კი არა, უბრალოდ სუფთა აბაზანა გინდა და არა ჭაობი.. რეალურად არც არავინ არის მხარდამჭერი და რაიმეს შემძლები, შეფუთვით ჩანს რომ აკეთებს და ისიც შენს ხარჯზე ხდება. უიმედო ხდები რადგან სახელმწიფო, რომელიც შენი ისედაც მცირე ხელფასიდან 20%-ს იღებს და ბოლო დროს არ ეყო და კიდევ 4 დაამატა, შენზე არ ზრუნავს და ფეხებზე კიდია 5 თვის ბავშვს სად ჯანდაბაში წაიყვან, თუ ხელფასი გინდა უნდა დაბრუნდე, თუ შიმშილით არ გინდა მოკვდე უარი უნდა თქვა ყველაფერზე და იმუშაო იქ სადაც, “ნორმალურ მდგომარეობაში”, არ ღირს.. მეორე შვილის გაჩენაზე ხომ საუბარიც ზედმეტია.. მეორე შვილის გაჩენა ავტომატურად ნიშნავს შიმშილს (ბავშვებისას, თორე შენ ხოომ ისედაც ეგრე ხარ პირველ შვილზე).. იმიტომ რომ ორ ბავშვს ძიძა იაფად აღარ დაიტოვებს, თანაც შენი გრაფიკი.. უმუშევრად რჩები ბავშვებს რომ მოუარო.. ბაღში 2 წლამდე ვერ შეიყვან, იქაც რიგებია, დასწრებაზეა და თუ მოხვდა ყოველი თვის რაიმე კონკრეტულ რიცხვში საჩუქრად გაციება, გრიპი ან სუპერ პრიზი ვირუსი ხვდება.. და შენ სამსახურში პრობლემები გექმნება ამის გამო, მუდმივად. ბოლოს ყველას ყელში აქვს, ცოტა ხანი ჩუმდებიან და მერე გიშვებენ..

**
ნატალი 11 მაისს ხდება 5 თვის, 13 მაისს სამსახურში უნდა დავბრუნდე.
ჩემი ხელფასის ოდენობა ზუსტად იმდენია, რამდენიც მისი ვირუსის სტაციონარში ხუთდღიანი მკურნალობა დაჯდა.
მარტოხელა დედები ნეტა რას შვებიან?!
22 აპრილს ჩემი დაბადების დღეა, შარშან უკვე აღარ მიხაროდა, წელს ვნანობ საერთოდ რომ ეს დღე დადგა..

ძალიან ვწუხვარ ყველას გამო, მითუმეტეს ჩემი თავის, რადგან ვგრძნობ რომ ჩემი შვილისთვის საკმარისი არ ვარ..

**
დასამშვიდებელ ტექსტებს ნუ მომწერთ. ნამდვილად არ მჭირდება.“

აღნიშნულის შესახებ ფეისბუქმომხმარებელმა​ თათია ღუდუშაურმა სოციალურ ქსელში დაწერა. ახალგაზრდა დედის პოსტს დიდი გამოხმაურება მოჰყვა.

წაიკითხეთ სრულად