Baby Bag

რა იწვევს ყურის ტკივილს ბავშვებში, როგორ შევუმსუბუქოთ ტკივილი პატარებს და როდის მივმართოთ ექიმს?

რა იწვევს ყურის ტკივილს ბავშვებში, როგორ შევუმსუბუქოთ ტკივილი პატარებს და როდის მივმართოთ ექიმს?

რა იწვევს ყურის ტკივილს ბავშვებში, როგორ შევუმსუბუქოთ ტკივილი პატარებს და როდის მივმართოთ ექიმს? - ამ და სხვა საკითხებზე ​MomsEdu.ge-ს ესაუბრა ოტორინოლარინგოლოგი შორენა წიკლაური.

- ძირითადად, რა იწვევს ყურის ტკივილს ბავშვებში?

- ბავშვებში ყურის ტკივილის გამომწვევი მიზეზი უმეტესად არის ზედა სასუნთქი გზების მწვავე ინფექციური დაავადებები, რომლებიც ხშირად გვხვდება ბავშვთა ასაკში. როგორც წესი, ყურის ტკივილს, რომელიც გამოწვეულია შუა ყურის ანთებით, წინ უძღვის სურდო, შუა ყურში სითხის დაგროვება, წნევის მომატება.

​ზოგადად, ყურის ტკივილი ბევრი მიზეზით შეიძლება გამოვლინდეს. არა მარტო შუა ყურის ანთებით, არამედ გარეთა ყურის ანთებით, ასევე გარეთა სასმენ მილში უცხო სხეულის არსებობით, გოგირდის საცობის არსებობით. ზოგჯერ ყელის ტკივილს და კბილების ამოჭრას თან სდევს ყურის ტკივილი. შესაძლოა, საფეთქელ-ქვედა ყბის სახსრის ტრავმირება მოხდეს და მისი ტკივილიც გამოვლინდეს ყურის მიდამოში, ასევე ყბაყურას დროს, რომელიც, როგორც წესი, ყურის ტკივილით იწყება. ლიმფადენიტი ანუ ადგილობრივი ლიმფური ჯირკვლების ანთებითაც შეიძლება გამოვლინდეს ყურის ტკივილით.

​დაფის აპკის დაზიანების ორი ვარიანტი არსებობს. ერთი არის მექანიკური ტრავმის შედეგად - თუ მშობელმა ძალიან ღრმად გაუსუფთავა, ყურის ჩხირის მეშვეობით, ბავშვმა შეიძლება თავი გააქნიოს და დაზიანდეს აპკი. ასევე, ვთქვათ უხეშად აკოცა, შეიქმნა ვაკუუმი გარეთა სასმენ მილში და გასკდა დაფის აპკი. ხოლო მეორე და ძირითად შემთხვევაში, თუ შუა ყურში ანთების დროს დაგროვდა სითხე, კრიტიკულ წნევას რომ მიაღწევს, სკდება დაფის აპკი.

​- ახლავს თუ არა სხვა სიმპტომები თან და კონკრეტულად რომელი?

​- ვიზუალურად შესაძლოა, გარეთა სასმენი მილი იყოს შეწითლებული ან შეშუპებული, ყურის ნიჟარას ქაჩავენ და ისრესენ, შესაძლოა, შევამჩნიოთ ყურიდან გამონადენი, იშვიათ შემთხვევაში, გულისრევა. ასევე, თავის ტკივილი, სხეულის ტემპერატურის მატება.

​იმის გათვალისწინებით, რომ ხშირად ყური სტკივათ პატარებს, რომელთაც არ შეუძლიათ ამის თქმა, მშობლები ხვდებიან იმით, რომ ბავშვებს ეწყებათ მოუსვენრობა, ჭამის დროს ტირილი. შეიძლება, დაძახების დროს მალევე არ ჰქონდეთ საპასუხო რეაქცია, რადგან კარგად არ ესმოდეთ.

​- რას ურჩევდით მშობლებს, როგორ უმკურნალონ პატარებს?

​- როგორც წესი, ყურის ტკივილის პირველივე სიმპტომზე ექიმთან ნაკლებად მიჰყავთ ხოლმე. მშობლებმა იციან, რომ უნდა მისცენ ტკივილგამაყუჩებელი, ძირითადად პარაცეტამოლი, იბუპროფენი, ოღონდ ასაკის და წონის გათვალისწინებით. თუ მეტ-ნაკლებად დარწმუნებულები ვართ, რომ შუა ყურის ანთებაა, ურიგო არ იქნება ნაზალური ვაზოკონსტრუქტორების გამოყენება, ესეც ასაკის მიხედვით. შეიძლება ყურის წვეთებიც გაყუჩების მიზნით, ოღონდ არავითარ შემთხვევაში, ყურიდან გამონადენი არ უნდა იყოს. სასურველია, როდესაც ბავშვს ყური სტკივა, თავი ცოტა მაღლა ჰქონდეს ან ნახევრად მჯდომარედ დააძინონ, ხოლო თუ ყურიდან გამონადენი დაეწყო, არ გამოიყენონ ყურის ჩხირი, საკმარისია თბილ წყალში დასველებული პირსახოცით მოწმინდონ.

​- როდის არის აუცილებელი ექიმთან მიმართვა?

​- ექიმს მიმართონ იმ შემთხვევაში, როდესაც ისმის კითხვა - საჭიროა თუ არა კონკრეტულ შემთხვევაში ანტიბიოტიკის გამოყენება, ექიმი თვითონ დაუნიშნავს. ასევე, თუ პატარა არ იღებს სითხეებს, დაეწყო გამონადენი (სისხლიანი, ჩირქოვანი). მივმართოთ ექიმს, თუ გამაყუჩებლების მიღების მიუხედავად ბავშვს გაუხანგრძლივდა ტკივილი და გაუუარესდა მდგომარეობა. თუ შეამჩნია, რომ ყურის ნიჟარამ წამოიწია წინ ან ნიჟარის უკან შეშუპდა, შეწითლდა, მტკივნეული გახდა, ეს უკვე შუა ყურის ანთების გართულებაზე მიუთითებს და აუცილებლად მიმართეთ ექიმს.

​ესაუბრა მარიამ ჩოქური

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, ქალებისთვის შექმნა ახალი სივრცე, სადაც ყველაზე მცოდნე დედები იყრიან თავს. ჯგუფის დასახელებაც სწორედ ასეა - „მცოდნე დედების ჯგუფი“, რომლის საშუალებით დედები ერთმანეთს საკუთარ გამოცდილებას გაუზიარებენ. (ჯგუფში გასაწევრიანებლად ნახეთ ბმული - „მცოდნე დედების ჯგუ​ფი“)

შეიძლება დაინტერესდეთ

,,ხშირად მოგვისმენია: „ვირუსი არ მაქვს, გაციებული ვარ“, რაც, თითქოს, სასუნთქი გზების სიმპტომების მქონე ადამიანებისთვის თავის მართლების საშუალებაა, რომ გადამდები არ არიან და გარშემომყოფებს მათი არ უნდა ეშინოდეთ''

,,ხშირად მოგვისმენია: „ვირუსი არ მაქვს, გაციებული ვარ“, რაც, თითქოს, სასუნთქი გზების სიმპტომების მქონე ადამიანებისთვის თავის მართლების საშუალებაა, რომ გადამდები არ არიან და გარშემომყოფებს მათი არ უნდა ეშინოდეთ''
,,ხშირად მოგვისმენია: „ვირუსი არ მაქვს, გაციებული ვარ“, რაც, თითქოს, სასუნთქი გზების სიმპტომების მქონე ადამიანებისთვის თავის მართლების საშუალებაა, რომ გადამდები არ არიან და გარშემომყოფებს მათი არ უნდა ეშინოდეთ'' - აღნიშნულის შესახებ ინფექციონისტი მაია ბუწაშვილი გაციების შესახებ საუბრობს. MomsEdu.ge მის ნათქვამს უცლელად გთავაზობთ:

,,ტერმინი „გაცივება“ არსებობს, გამოიყენება ინგლისურ ენაშიც (common cold). რა თქმა უნდა, „გაცივება“ გარკვეულწილად ხელს უწყობს იმუნური პასუხის შესუსტებას, მაგრამ საბოლოო როლს მაინც ინფექციური დაავადებები ასრულებს, ანუ ადამიანს „გაცივების“ სიმპტომების დროს რომელიმე ინფექციური დაავადება აქვს, ძირითადად ვირუსული და ჩვეულებრივ, გადამდებია. ყველაზე ხშირად ამ დროს ადგილი აქვს რინოვირუსულ ინფექციას, რომლის დროსაც ძირითადად აღინიშნება სურდო, ყელის ტკივილი, ხველა. ტემპერატურის მომატება შეიძლება იყოს, თუმცა ეს სიმპტომი ზოგჯერ არ არის გამოხატული.

ამ დროს სიფრთხილის ზომების დაცვა აუცილებელია, რომ გარშემომყოფები დავიცვათ და არასწორია, რომ „გაცივება“ გადამდები არ არის.

ზოგადად, ჩვენთან ინფექციური დაავადებების როლს ხშირად არ ანიჭებენ მნიშვნელობას. მაგალითად, ხშირია ასევე გამონათქვამი „ფეხები გამიცივდა და შარდის ბუშტის ანთება დამემართა“. სიცივემ შეიძლება შარდვის გახშირება მართლაც გამოიწვიოს, მაგრამ საშარდე გზების ინფექცია ჩვეულებრივი ინფექციური დაავადებაა და მას იწვევს ბაქტერიები და არა დაბალი ტემპერატურა.

ასევე ხშირად გავიგებთ, რომ ადამიანი საკვებით მოიწამლა. ამ დროსაც ხშირად არ არის გაცნობიერებული, რომ უმრავლეს შემთხვევაში საქმე სწორედ დიარეით მიმდინარე ინფექციურ დაავადებებთან გვაქვს. შესაძლებელია, ბაქტერიები სწორედ საკვებიდან იყოს გადაცემული, მაგრამ ხშირ შემთხვევაში ინფიცირების წყარო საკვები სულაც არ არის და ინფექციის გადაცემა სწორედ ადამიანიდან ადამიანზე ხდება. თუმცა უკავშირებენ რომელიღაც კონკრეტულ საკვებს და ეს ზოგჯერ სულაც არ არის მართალი.

ამიტომ დიარეული დაავადებების დროსაც უკიდურესად მნიშვნელოვანია მოვუფრთხილდეთ გარშემომყოფებს, ზედმიწევნით დავიცვათ ჰიგიენა (მათ შორის ხელის ხშირად დაბანა) და არ ვიყოთ დარწმუნებული, რომ ეს „მოწამვლაა“ და არა ინფექცია.

მოკლედ, მარტო კოვიდი არ არის ამქვეყნად პრობლემა და უამრავი სხვა, გადამდები ინფექციური დაავადება არსებობს. ამიტომ, მარტო კოვიდის გამორიცხვა ავტომატურად არ ნიშნავს, რომ სიმპტომების შემთხვევაში მაქსიმალურად არ უნდა დავიცვათ სიფრთხილე და ამით ჩვენს ირგვლივ მყოფი ადამიანები,'' - აღნიშნავს მაია ბუწაშვილი. 


წაიკითხეთ სრულად