Baby Bag

რა განაპირობებს ბავშვების ტირილს საბავშვო ბაღში მიყვანისას?

რა განაპირობებს ბავშვების ტირილს საბავშვო ბაღში მიყვანისას?

205-ე საჯარო საბავშვო ბაღის დირექტორმა ია პატეიშვილმა იმ მიზეზებზე ისაუბრა, რომლის გამოც ბავშვებს უჭირთ ახალ გარემოსთან ადაპტაცია.

„ჩემი შვილები როცა პატარები იყვნენ, არასდროს არ მავიწყდება, როგორ მოვიწყვიტე გულიდან ატირებული ბავშვი, იქიდან მოყოლებული სულ ვღელავ, როდესაც ბავშვი ბაღში ატირებული მოდის. 

ჩემმა დაკვირვებამ ცხადყო რეგულაციებამდე რა განაპირობებდა ბავშვის ტირილს, ბაღში მიყვანის შემდეგ. ზოგიერთი მშობელი შემოდიოდა ბავშვთან ერთად და ჯდებოდა ჯგუფში, ჩვენ კი არ გვქონდა უფლება, მიგვეთითებინა, რომ არ შეიძლებოდა. მას შემდეგ, რაც აიკრძალა მშობლების შიდა სივრცეში შემოსვლა, უკეთეს მდგომარეობაში არიან, არა მარტო მათი შვილები, არამედ სხვა ბავშვებიც, ანუ ისინი ადაპტირდებიან სოციუმში ძალიან მალე. პატარები თვლიდნენ, რომ იტირებდნენ მანამ სანამ დედამისი იქნებოდა მათთან. ბავშვები, რომლებიც დედის გარეშე რჩებოდნენ და უყურებდნენ სხვას მშობელი ჰყავდა, ისინიც იწყებდნენ ტირილს“.

მისი თქმით, სანამ დედა და მამა ბავშვს ბაღში მიიყვანენ, უნდა ესაუბრონ, უთხრან, რომ იქ რომ მივა ძალიან კარგი გარემო და ბევრი ბავშვი დახვდება, რომლებიც მისი მეგობრები გახდებიან, პედაგოგები კი მისი დიდი მეგობრები იქნებიან:

,,რა თქმა უნდა, იქ უნდა დახვდნენ ძალიან კარგი აღმზრდელ-პედაგოგები, რომლებიც სითბოს და სიყვარულს არ დააკლებენ ბავშვს და ყველა პირობას შეუქმნიან, რათა ბავშვი მარტივად ადაპტირდეს,'' - აღნიშნა ია პატეიშვილმა. 

წყარო: ,,სხვა შუადღე"

შეიძლება დაინტერესდეთ

„მშობლებს მინდა ვუთხრა, ბებიებს და ბაბუებს ნუ დავაკლებთ შვილიშვილებთან ურთიერთობას,“ - ნანა ჩაჩუა

„მშობლებს მინდა ვუთხრა, ბებიებს და ბაბუებს ნუ დავაკლებთ  შვილიშვილებთან ურთიერთობას,“ - ნანა ჩაჩუა

ფსიქოლოგმა ნანა ჩაჩუამ შვილიშვილებსა და ბებია-ბაბუებს შორის არსებულ განსაკუთრებულ ურთიერთობებზე ისაუბრა. მან აღნიშნა, რომ ბავშვებს ბებიებისა და ბაბუების სამყარო მთელი ცხოვრების მანძილზე მიჰყვებათ:

„ბავშვებს ბებიების და ბაბუების სამყარო მარადიულად მიჰყვებათ ცხოვრების მთელ გზაზე. ეს არის აბსოლუტურად სხვა მიმართება. მშობლებთან მიმართება სხვა არის, ის თვისობრივადაც კი განსხვავებულია. ძალიან მნიშვნელოვანი ნაშრომი აქვს დაწერილი მირჩა ელიადეს. უცებ გამახსენდა, სპონტანურად. ამ ნაშრომს ასეთი დასათაურება აქვს: „მარადიული დაბრუნების მითი.“ ყველაზე მეტად ​ბებიებისა და ბაბუების განცდას შვილიშვილებთან მიმართებაში ეს ფრაზა ადასტურებს. ეს არის მარადიული დაბრუნების მითი. ბრუნდები შენ ისევ, ბრუნდები მარადიულად ამ ახალგაზრდობაში, ამ ჩვილობაში.“

ნანა ჩაჩუამ მშობლებს სთხოვა ბებიებს და ბაბუებს არ მოაკლონ შვილიშვილებთან ურთიერთობის შესაძლებლობა:

„მე ძალიან მინდა, რომ ხმამაღლა ვთქვა, ​ბებიებს და ბაბუებს ნუ დავაკლებთ ბავშვებთან, შვილიშვილებთან ურთიერთობას. მშობლებს მინდა ვუთხრა, რომ შვილებს ნუ დააკლებენ ამ ურთიერთობას, ამ ტაქტილურ შეხებას. რაც შეიძლება მეტი დრო დაუთმეთ ამ ურთიერთობას. ეს არის კოსმიური, ღვთაებრივი კავშირი.“

„ჩვენ როცა ვურთიერთობთ ერთმანეთთან, ეს ყოველთვის არის საკუთარ თავთან ურთიერთობა. შვილიშვილთან რა გამოცდილება გექმნება? ადამიანს ხომ ჯერ სიმბიოზური კავშირი აქვს დედასთან, მერე თანდათან შორდება. შვილებთან მშობლები უფრო მეტად დისტანცირების პროცესში არიან, იმიტომ, რომ შვილი უნდა გაუშვა შენი წიაღიდან. მერე იწყება უკან დაბრუნების გზა. ფსიქოლოგიაში მითითებულია, რომ 64 წლიდან შენი განვლილი ცხოვრება გადმოდის წინ. წინ რას ხედავ განცდისეულად? ეს არის შენი განვლილი ცხოვრება. იქ ხედავ შენს თავს ყველაზე მეტად. ახალგაზრდობაში ხომ ვუწყრებით ჩვენს თავს, ვუწყრებით შვილებს. მერე ჩვენვე გვიჩნდება ჩვენი თავის მოფერების, სიყვარულის ეტაპი და ​შვილიშვილები არიან ჩვენი თავები, ჩვენი მეები და სულ გვინდა, რომ მათთან ერთად ვიყოთ,“ - აღნიშნულ საკითხზე ნანა ჩაჩუამ ტელეკომპანია „რუსთავი 2“ - ის გადაცემაში „დილა მშვიდობისა საქართველო“ ისაუბრა.

წყარო: ​„დილა მშვიდობისა საქართველო“

წაიკითხეთ სრულად