Baby Bag

რა განაპირობებს ბავშვების ტირილს საბავშვო ბაღში მიყვანისას?

რა განაპირობებს ბავშვების ტირილს საბავშვო ბაღში მიყვანისას?

205-ე საჯარო საბავშვო ბაღის დირექტორმა ია პატეიშვილმა იმ მიზეზებზე ისაუბრა, რომლის გამოც ბავშვებს უჭირთ ახალ გარემოსთან ადაპტაცია.

„ჩემი შვილები როცა პატარები იყვნენ, არასდროს არ მავიწყდება, როგორ მოვიწყვიტე გულიდან ატირებული ბავშვი, იქიდან მოყოლებული სულ ვღელავ, როდესაც ბავშვი ბაღში ატირებული მოდის. 

ჩემმა დაკვირვებამ ცხადყო რეგულაციებამდე რა განაპირობებდა ბავშვის ტირილს, ბაღში მიყვანის შემდეგ. ზოგიერთი მშობელი შემოდიოდა ბავშვთან ერთად და ჯდებოდა ჯგუფში, ჩვენ კი არ გვქონდა უფლება, მიგვეთითებინა, რომ არ შეიძლებოდა. მას შემდეგ, რაც აიკრძალა მშობლების შიდა სივრცეში შემოსვლა, უკეთეს მდგომარეობაში არიან, არა მარტო მათი შვილები, არამედ სხვა ბავშვებიც, ანუ ისინი ადაპტირდებიან სოციუმში ძალიან მალე. პატარები თვლიდნენ, რომ იტირებდნენ მანამ სანამ დედამისი იქნებოდა მათთან. ბავშვები, რომლებიც დედის გარეშე რჩებოდნენ და უყურებდნენ სხვას მშობელი ჰყავდა, ისინიც იწყებდნენ ტირილს“.

მისი თქმით, სანამ დედა და მამა ბავშვს ბაღში მიიყვანენ, უნდა ესაუბრონ, უთხრან, რომ იქ რომ მივა ძალიან კარგი გარემო და ბევრი ბავშვი დახვდება, რომლებიც მისი მეგობრები გახდებიან, პედაგოგები კი მისი დიდი მეგობრები იქნებიან:

,,რა თქმა უნდა, იქ უნდა დახვდნენ ძალიან კარგი აღმზრდელ-პედაგოგები, რომლებიც სითბოს და სიყვარულს არ დააკლებენ ბავშვს და ყველა პირობას შეუქმნიან, რათა ბავშვი მარტივად ადაპტირდეს,'' - აღნიშნა ია პატეიშვილმა. 

წყარო: ,,სხვა შუადღე"

შეიძლება დაინტერესდეთ

„თქვენ უნდა მოიქცეთ ისე, რომ თქვენთან ახლოს იყოს ღმერთი და თქვენი ხელი ეჭიროს უფალს,“ - პატრიარქის მიმართვა ბავშვებს

„თქვენ უნდა მოიქცეთ ისე, რომ თქვენთან ახლოს იყოს ღმერთი  და თქვენი ხელი ეჭიროს უფალს,“ - პატრიარქის მიმართვა ბავშვებს

​​საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქი ილია მეორე ბავშვებს მიმართავს და ურჩევს, რომ მათ თავისი ცხოვრების წესიდან გამომდინარე ყოველდღიურად იგრძნონ ღმერთთან სიახლოვე:

„წლების განმავლობაში ვგრძნობდი ერთ რამეს, მე ვგრძნობ დღესაც, რომ მე ვარ პატარა ბავშვი, არაფერი არ მესმის, ღმერთს უჭირავს ჩემი ხელი და დამატარებს ქვეყანაზე. მე ვგრძნობ ამ სიახლოვეს უფლისას. თქვენც უნდა მოიქცეთ ისე, რომ თქვენთან ახლოს იყოს და თქვენი ხელიც ეჭიროს უფალს.“

ილია მეორე სამ დიდ საუნჯეზე საუბრობს, რომელიც ჩვენს ქვეყანას გააჩნია:

„სამი დიდი საუნჯე გააჩნია საქართველოს, ეს არის: ღმერთი, ღმერთის რწმენა, ეს არის სამშობლო და ეს არის ადამიანი. ადამიანმა უნდა შექმნას თავისი ცხოვრებით ჯვარი: მაღლა ღმერთი და დაბლა ადამიანი, რწმენა და სიყვარული ღმერთის და ​სიყვარული ადამიანის. ეს უნდა გახსოვდეთ თქვენ.“

პატრიარქი ბავშვობას იხსენებს და აცხადებს, რომ მას ყველაზე მეტად მშობლების გაბედნიერება და მათი გახარება ეოცნებებოდა:

​ჩემი მთავარი სურვილი და ოცნება სკოლის ასაკიდან იყო ის, რომ მესიამოვნებინა მშობლებისთვის, მათთვის სასიხარული რამ გამეკეთებინა. მე მშობლები მუდამ მლოცავდნენ. ერთხელ მამაჩემს ვკითხე, ლოცულობ-მეთქი ჩემთვის. მამამ მითხრა, სულ ამას როგორ მეკითხები, სხვებს რომ ერთხელ ვიხსენიებ, შენ ათჯერ გახსენებო. ჩვენ უნდა ვიცოდეთ, რომ ღმერთი ხედავს ჩვენს გულს. ჩვენ ვხედავთ ერთმანეთის სახეს, ღმერთი კი ხედავს გულს. „გული წმინდა დაბადე ჩემთანა, ღმერთო და სული წრფელი განმიახლე გვამსა ჩემსა.“ გული უნდა ჰქონდეს სუფთა ადამიანს.“

„ჩემი წინაპარი იყო დიდი ადამიანი შიოლა ღუდუშაური. შიოლას დედას ეძახდნენ მეფიანთ ქალს, სამეფო გვარიდან იყო. იმათი ღვთის წინაშე ლოცვით ვარ მე, რაც ვარ. ერთი ვიცი, რომ მე ცოდვილი ვარ, მაგრამ მე ღვთისა ვარ. როგორც ფსალმუნშია ნათქვამი: „შენი ვარ და ვცხონდე მე,“ ე.ი. შენი ვარ, ცოდვილი ვარ და ვცხონდე მე. ღმერთმა დაგლოცოთ და გაგახაროთ! მე არაერთხელ მითქვამს, ახლაც გეუბნებით, ყოველ დღე მიდით მშობლებთან და უთხარით: „დედა, მამა დამლოცე!“ ხელზე აკოცეთ მშობელს. ღვთის კურთხევა იქნება თქვენზე,“ - აცხადებს პატრიარქი.

​წყარო

წაიკითხეთ სრულად