Baby Bag

„მოსახლეობის დიდ ნაწილს ჰგონია, რომ კბილების კრაჭუნი უკავშირდება ნაწლავებში მობინადრე ჭიებს, ეს მოსაზრება მცდარია“

„მოსახლეობის დიდ ნაწილს ჰგონია, რომ კბილების კრაჭუნი უკავშირდება ნაწლავებში მობინადრე ჭიებს, ეს მოსაზრება მცდარია“

პედიატრმა ცოტნე ბესელიამ კბილების კრაჭუნზე - ბრუქსიზმზე ისაუბრა. როგორც მან აღნიშნა, კბილების კრაჭუნი არ უკავშირდება ჭიებს:

„მოსახლეობის დიდ ნაწილს ჰგონია, რომ კბილების კრაჭუნი უკავშირდება ნაწლავებში მობინადრე ჭიებს. ეს მოსაზრება მტკიცებულებებს მოკლებულია, არ არის სწორი. აქედან გამომდინარე, თუ კბილების კრაჭუნის დროს არ იფიქრებთ ჭიაღუებზე და მით უფრო ამის გამო მათთან ბრძოლას არ გამართავთ, თქვენი განათლება მედიცინაში იქნება იმაზე უფრო მაღალი, ვიდრე აქამდე იყო. აბა რისი გამოვლინებაა კბილების კრაჭუნი? - ის გახლავთ ჩვევა. ამაში ვგულისხმობთ მოქმედებას ან ქცევის სახეს, რომელიც ხშირად მეორდება. ბავშვებში ჩვევები საკმაოდ გავრცელებულია და მრავალფეროვანი. მათგან უმრავლესობა არის უწყინარი და გარდამავალი ხასიათის. კბილების კრაჭუნის გარდა ბავშვებში გვხვდება ისეთი ჩვევები, როგორებიცაა: ფრჩხილების კვნეტა, ცერა თითის წოვა და სხვა მრავალი. 

მენტალურ დარღვევათა ბოლო გადახედვის ცნობარში ჩვევები არ განიხილება დიაგნოსტიკურ კატეგორიად, ანუ დარღვევებად, რომლებიც იწვევენ კლინიკურად სარწმუნო აშლილობას ან შეზღუდვას ფუნქციონირებაში. 

კბილების კრაჭუნი უფრო ხშირად გვხვდება 5 წლამდე ასაკის ბავშვებში და ის შეიძლება უკავშირდებოდეს დღის შიშებს, სხვა ფსიქიკური შიშიც შეიძლება იყოს მისი გამომწვევი. თუ როგორ დაიცვას ბავშვმა სტრესული ფაქტორებისგან თავი, როგორ დაძლიოს მან შიშები, ამაში, პირველ რიგში, მას ოჯახი უნდა ეხმარებოდეს, მაგრამ თუ მშობელმა გარკვეულ მიზეზთა გამო ვერ შეძლო დახმარება, აუცილებლად უნდა მიმართოს სპეციალისტს. 

ზოგიერთი ფსიქო-ნევროლოგიური დარღვევის დროსაც შეიძლება შეგვხვდეს კბილების კრაჭუნი, მაგალითად, ის შეიძლება იყოს აუტიზმის სპექტრის დარღვევათა ერთ-ერთი გამოვლინება, ისევე როგორც განმეორებითი ხასიათის სხვა ქცევა, მაგალითად, არამიზანმიმართული სირბილი, ქანაობა, თითის წვერებზე სიარული. უნდა დავიმახსოვროთ, რომ ამ შემთხვევაში კბილების კრაჭუნი არ იქნება დაავადების ერთადერთი გამოვლინება. თუ კბილების კრაჭუნი ბავშვთან მსგავსი დარღვევების არსებობაში შეგვეპარა ეჭვი, აუცილებლად უნდა მივმართოთ სპეციალისტს“, - აღნიშნა პედიატრმა ცოტნე ბესელიამ.

შეიძინე საბავშვო პროდუქტების ნაკრები ექსკლუზიურ ფასად ბმულზე 👉 https://www.facebook.com/babybag.momsedu.ge

R.

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, ქალებისთვის შექმნა ახალი სივრცე, სადაც ყველაზე მცოდნე დედები იყრიან თავს. ჯგუფის დასახელებაც სწორედ ასეა - „მცოდნე დედების ჯგუფი“, რომლის საშუალებით დედები ერთმანეთს საკუთარ გამოცდილებას გაუზიარებენ. (ჯგუფში გასაწევრიანებლად ნახეთ ბმული - „მცოდნე დედების ჯგ​უფი“)

შეიძლება დაინტერესდეთ

რა არის მშობლის მთავარი შეცდომა ჭირვეულ ბავშვთან ურთიერთობისას? - ევგენი კომაროვსკის რეკომენდაციები

რა არის მშობლის მთავარი შეცდომა ჭირვეულ ბავშვთან ურთიერთობისას? - ევგენი კომაროვსკის რეკომენდაციები

მშობლებს, რომლებსაც მცირეწლოვანი ბავშვები ჰყავთ, ხშირად აწუხებთ შემდეგი სახის პრობლემები:

  • ბავშვები დამატებით კვებაზე ღამის საათებშიც რთულად ამბობენ უარს. ისინი წყალს არ ეკარებიან და მხოლოდ თბილი ხელოვნური ნარევის მიღებაზე არიან თანახმა.
  • ბავშვები კვებასთან დაკავშირებით პრეტენზიულები ხდებიან, იწყებენ საკვების დაწუნებას, ტირილს და ჭამაზე უარს ამბობენ.
  • ზოგიერთი ბავშვი დედას 10 მეტრის დაშორებით გადაადგილების საშუალებასაც არ აძლევს, მას არსად უშვებს და მამასთან გაჩერებაზეც კი უარს ამბობს. ​თუ დედა თვალს მიეფარება, ბავშვი ხმამაღლა ტირილს იწყებს.

როდესაც ბავშვი პრეტენზიული ხდება და ჭირვეულობს, როგორ უნდა მოიქცეს მშობელი ამ შემთხვევაში?

ბავშვის ჭირვეულობის მიზეზი ამ შემთხვევაში ჯანმრთელობის პრობლემები არ არის. ყველა ეს პრობლემა პედაგოგიკის სფეროს განეკუთვნება. თქვენ გადაწყვეტილებას იღებთ, ბავშვი აპროტესტებს, ყვირის, წინააღმდეგობას გიწევთ, რის გამოც თქვენ გადაწყვეტილებას ცვლით. აუცილებელია, რომ მშობლებმა მოილაპარაკონ და გარკვეულ შეთანხმებამდე მივიდნენ. თუ თქვენ გადაწყვეტთ, რომ ჭამის დროა, ან გარკვეული საკვები ბავშვმა არ უნდა მიიღოს, ან რამდენიმე წამით მისი მარტო დატოვება გინდათ, ეს გადაწყვეტილება აღარ უნდა შეცვალოთ.

​თუ მშობლები ბავშვის წინააღმდეგობის და ჭირვეულობის გამო მიღებულ გადაწყვეტილებებს ცვლიან, ეს იმაზე მიგვანიშნებს, რომ ბავშვის ნება გაცილებით ძლიერია მშობლების ნებაზე.

მშობლებს ეშინიათ, რომ ხანგრძლივი ტირილი ბავშვის ფსიქიკურ განვითარებაზე ნეგატიურად აისახება. ამ შიშის გამო ისინი ხელს უწყობენ ბავშვის ისეთი ქცევის მოდელის ჩამოყალიბებას, რომელიც მის განვითარებაზე უარყოფითად ზემოქმედებს და მას ადამიანებთან ჯანსაღი ურთიერთობების ჩამოყალიბებაში ხელს უშლის. ჩემი გულწრფელი რჩევაა, ​ატირებულ ბავშვთან თავი ხელში აიყვანოთ და ბავშვი პედაგოგიკის საზოგადოდ აღიარებული კანონების მიხედვით აღზარდოთ. აღზრდის მთავარი პასუხისმგებლობა სწორედ მშობლებს ეკისრებათ და არა ერთი წლის ბავშვს.

​წყარო

წაიკითხეთ სრულად