Baby Bag

როგორ ავუხსნათ ბავშვს, რომ შეიძლება წააგოს, მაგრამ არ უნდა გაღიზიანდეს?

როგორ ავუხსნათ ბავშვს, რომ შეიძლება წააგოს, მაგრამ არ უნდა გაღიზიანდეს?
როგორ ავუხსნათ ბავშვს, რომ შეიძლება წააგოს, მაგრამ არ უნდა გაღიზიანდეს? - ამ თემაზე ​MomsEdu.ge-ს ესაუბრა ბავშვთა ადრეული განვითარების სპეციალისტი, ფსიქოლოგი სოფო მელაძე.
- როგორ ავუხსნათ ბავშვს, რომ ხანდახან შეიძლება წააგოს და არ უნდა გაღიზიანდეს?
- პირველ რიგში, გაღიზიანებას წაგების დროს ხელს ძალიან უწყობს ოჯახური გარემო. თუ ბავშვის მშობლები ზედმეტად მომთხოვნები და კრიტიკულები არიან, მაგალითად, წადი, ახლა ითამაშე და მოიგე, არ წააგო, იცოდე - ამ მესიჯით ბავშვი აუცილებლად ეცდება ყველანაირი გზით მოგებას და წაგების შემთხვევაში ძალიან გაღიზიანდება.
მნიშვნელოვანია, მიუხედავად გაღიზიანებისა, ბავშვი არ მოვარიდოთ მსგავს სიტუაციებს, პირიქით, ვიმუშავოთ ამის გამოსწორებაზე, რომ უფრო ნაკლებად ემოციურად აღიქვას წაგება. არ ავუკრძალოთ ემოციების გამოხატვა, რადგან აქვს უფლება, იყოს მოწყენილი და გაბრაზებული როცა წააგებს, მაგრამ არა თვითდამაზიანებელი ან სხვისი დამაზიანებელი ქცევითი გამოხატულებით. აქ მნიშვნელოვანია დროც, ეს პროცესი არ უნდა გაგრძელდეს წაგებიდან 1-2 საათის შემდეგაც. შეიძლება ახსოვდეს, მაგრამ ემოციური ფორმა ნელ-ნელა უნდა დასტაბილურდეს.
როგორ ავუხსნათ წაგება? ალბათ, მოდელირებით. ხშირად დედამაც წააგოს, მამამაც, ოჯახის სხვადასხვა წევრმა და ეს სოციალურად მისაღები ფორმით გამოხატონ ფრაზით - „არაუშავს, სხვა დროს იქნებ მოვიგო, კიდევ მექნება თამაშის შანსი.“
ასევე მნიშვნელოვანია, რომ წაგების მომენტში, როცა პირველი ემოციური ფონი გადაივლის, მიმართოთ ბავშვს და პროცესზე გაუმახვილოთ ყურადღება და არა შედეგზე - „დღეს რა კარგი თამაში იყო არა?“ „როგორ ვიცინეთ, როგორ ვიმხიარულეთ, მამას რომ ფეხი გაუცურდა გახსოვს?“ გაუმახვილეთ ყურადღება საინტერესო და სასაცილო დეტალებზე, უთხარით გარკვეული მოქმედება რა კარგად გააკეთა - „მაინც რა მაგარი გოლი იყო წეღან, რა ძლიერი ხარ!“
საითაც მივმართავთ ბავშვის ყურადღებას, მასზე გაამახვილებს. ვასწავლოთ აქედანვე პროცესით ტკბობა.
- გარდა მხარდაჭერისა, რა ქცევა შეგვიძლია შევთავაზოთ?
- „ერთად კეთება“. წარმოიდგინეთ, როცა არ გრძნობთ თავს კარგად და რაღაც არ გამოგდით, როგორი სასიამოვნო მოსასმენია, როცა ვინმე დახმარებას გთავაზობს და ცდილობს გაგაკეთებინოს უკეთესად. ჩვენ შეგვიძლია დავპირდეთ, რომ ერთად გავაკეთებთ ამას, სანამ უკეთესი შედეგი არ ექნება და დავეხმარებით.
გამოიყენეთ საინტერესო ფილმები და ანიმაციები, სადაც ნაჩვენებია, რომ მთავარი გმირებიც მარცხდებიან ზოგჯერ, წიგნის პერსონაჟებიც, მაგრამ ისინი არ ნერვიულობენ ბევრს, სხვა დროს ისინი მოიგებენ.
- თუ მას არ ვუბიძგებთ გააცნობიეროს წაგება, რა უარყოფითი შედეგი შეიძლება გამოიღოს ამან მომავალში?
- პირველ რიგში, გაუჭირდება მომავალში ჯანსაღი თვითშეფასების შენარჩუნება, ძალიან თვითკრიტიკული იქნება, შესაძლოა თავი აარიდოს ყველანაირ საინტერესო გამოწვევას იმის შიშით, რომ არ წააგოს. შესაძლოა გაუჭირდეს ურთიერთობების დამყარება, რადგან ის ორიენტირებულია მხოლოდ საკუთარ გამარჯვებაზე და ნაკლებად გუნდურია. როცა ჩვენ ვსწავლობთ დამარცხებას, მეტად ემპათურებიც ვხდებით იმ ადამიანების მიმართ, რომლებიც სხვა დროს წააგებენ. 
ესაუბრა მარიამ ჩოქური

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, ქალებისთვის შექმნა ახალი სივრცე, სადაც ყველაზე მცოდნე დედები იყრიან თავს. ჯგუფის დასახელებაც სწორედ ასეა - „მცოდნე დედების ჯგუფი“, რომლის საშუალებით დედები ერთმანეთს საკუთარ გამოცდილებას გაუზიარებენ. (ჯგუფში გასაწევრიანებლად ნახეთ ბმული - „მცოდნე დედების​ ჯგუფი“)

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ადამიანური უნარები, რასაც მანქანა ჩვენ მაგივრად ვერ გააკეთებს, დაფასდა და დაფასდება,“- ნეიროფსიქოლოგი თამარ გაგოშიძე

„ადამიანური უნარები, რასაც მანქანა ჩვენ მაგივრად ვერ გააკეთებს, დაფასდა და დაფასდება,“- ნეიროფსიქოლოგი თამარ გაგოშიძე

ნეიროფსიქოლოგმა თამარ გაგოშიძემ ონლაინ სწავლების დადებით და უარყოფით მხარეებზე ისაუბრა:

„XXI საუკუნე იქნება თანამშრომლობის საუკუნე. ვინც არ იცის თანამშრომლობა, ვინც არ იცის პოზიტიური კომუნიკაცია, მისთვის იქნება სერიოზული პრობლემები. XXI საუკუნის ჩვევებში პირველი არის კომუნიკაცია, ოპერაცია და გაზიარების უნარი. ეს უნარები შეფერხდა ონლაინ სწავლების რეჟიმში, მაგრამ ანალიტიკურმა უნარებმა და დამოუკიდებელმა მუშაობამ უფრო წინ წამოიწია.

ადამიანური თვისებები, რაც ძალიან მნიშვნელოვანია, რასაც მანქანა ჩვენ მაგივრად ვერ გააკეთებს, ის უნარები დაფასდა და დაფასდება. ჩვენმა საზოგადოებამ ეს ჯერ ვერ გაიგო. ჩვენ ხომ თანამშრომლობა არ ვიცით. თანამშრომლობას სწავლობენ კომუნიკაციის პროცესში. ეს აკლია ჩვენს სტუდენტობას.

ჩინეთში, ინგლისში, ამერიკის შეერთებულ შტატებში 30%-ით მოიმატა დეპრესიამ, შფოთვამ, წამალზე დამოკიდებულებამ, უძილობამ სტუდენტებში. ჩემი სტუდენტებიც უჩივიან ყურადღების პრობლემებს, უძილობის პრობლემებს. საკონსულტაციო ცენტრში მოიმატა დარეკვის სიხშირემ. სწავლა ხომ არ არის მხოლოდ ინფორმაციის გადამუშავება. უნივერსიტეტი არის სივრცე, სადაც ცოდნის გენერირება ხდება. ყოველი ლექცია ჩემთვისაც ახალი ცოდნაა. ისინი კითხვებს გისვამენ, შენ ფიქრობ. კომუნიკაცია არის ერთ-ერთი მნიშვნელოვანი ადამიანური თვისება, რომლის გარეშე აკადემიური სივრცე შეუძლებელია. ასე ინფორმაციას კომპიუტერიც ამუშავებს ჩვენზე უკეთ. 2 მაისიდან ჩვენ უკვე გადავდივართ სრულფასოვან სწავლებაზე პირისპირ რეჟიმში. განსაკუთრებით მეცოდებიან პირველ და მეორე კურსელები. ჩემი თავი რომ წარმოვიდგინე, უნივერსიტეტში მივედი და სახლში უნდა ვიჯდე, წარმოდგენაც არ მინდა... წარმომიდგენია რა მდგომარეობაში არიან,“- მოცემულ საკითხზე თამარ გაგოშიძემ ტელეკომპანია „რუსთავი 2“-ის გადაცემაში „სხვა შუადღე“ ისაუბრა.

წყარო: ​„სხვა შუადღე“

წაიკითხეთ სრულად