Baby Bag

როგორ ავუხსნათ ბავშვს, რომ შეიძლება წააგოს, მაგრამ არ უნდა გაღიზიანდეს?

როგორ ავუხსნათ ბავშვს, რომ შეიძლება წააგოს, მაგრამ არ უნდა გაღიზიანდეს?
როგორ ავუხსნათ ბავშვს, რომ შეიძლება წააგოს, მაგრამ არ უნდა გაღიზიანდეს? - ამ თემაზე ​MomsEdu.ge-ს ესაუბრა ბავშვთა ადრეული განვითარების სპეციალისტი, ფსიქოლოგი სოფო მელაძე.
- როგორ ავუხსნათ ბავშვს, რომ ხანდახან შეიძლება წააგოს და არ უნდა გაღიზიანდეს?
- პირველ რიგში, გაღიზიანებას წაგების დროს ხელს ძალიან უწყობს ოჯახური გარემო. თუ ბავშვის მშობლები ზედმეტად მომთხოვნები და კრიტიკულები არიან, მაგალითად, წადი, ახლა ითამაშე და მოიგე, არ წააგო, იცოდე - ამ მესიჯით ბავშვი აუცილებლად ეცდება ყველანაირი გზით მოგებას და წაგების შემთხვევაში ძალიან გაღიზიანდება.
მნიშვნელოვანია, მიუხედავად გაღიზიანებისა, ბავშვი არ მოვარიდოთ მსგავს სიტუაციებს, პირიქით, ვიმუშავოთ ამის გამოსწორებაზე, რომ უფრო ნაკლებად ემოციურად აღიქვას წაგება. არ ავუკრძალოთ ემოციების გამოხატვა, რადგან აქვს უფლება, იყოს მოწყენილი და გაბრაზებული როცა წააგებს, მაგრამ არა თვითდამაზიანებელი ან სხვისი დამაზიანებელი ქცევითი გამოხატულებით. აქ მნიშვნელოვანია დროც, ეს პროცესი არ უნდა გაგრძელდეს წაგებიდან 1-2 საათის შემდეგაც. შეიძლება ახსოვდეს, მაგრამ ემოციური ფორმა ნელ-ნელა უნდა დასტაბილურდეს.
როგორ ავუხსნათ წაგება? ალბათ, მოდელირებით. ხშირად დედამაც წააგოს, მამამაც, ოჯახის სხვადასხვა წევრმა და ეს სოციალურად მისაღები ფორმით გამოხატონ ფრაზით - „არაუშავს, სხვა დროს იქნებ მოვიგო, კიდევ მექნება თამაშის შანსი.“
ასევე მნიშვნელოვანია, რომ წაგების მომენტში, როცა პირველი ემოციური ფონი გადაივლის, მიმართოთ ბავშვს და პროცესზე გაუმახვილოთ ყურადღება და არა შედეგზე - „დღეს რა კარგი თამაში იყო არა?“ „როგორ ვიცინეთ, როგორ ვიმხიარულეთ, მამას რომ ფეხი გაუცურდა გახსოვს?“ გაუმახვილეთ ყურადღება საინტერესო და სასაცილო დეტალებზე, უთხარით გარკვეული მოქმედება რა კარგად გააკეთა - „მაინც რა მაგარი გოლი იყო წეღან, რა ძლიერი ხარ!“
საითაც მივმართავთ ბავშვის ყურადღებას, მასზე გაამახვილებს. ვასწავლოთ აქედანვე პროცესით ტკბობა.
- გარდა მხარდაჭერისა, რა ქცევა შეგვიძლია შევთავაზოთ?
- „ერთად კეთება“. წარმოიდგინეთ, როცა არ გრძნობთ თავს კარგად და რაღაც არ გამოგდით, როგორი სასიამოვნო მოსასმენია, როცა ვინმე დახმარებას გთავაზობს და ცდილობს გაგაკეთებინოს უკეთესად. ჩვენ შეგვიძლია დავპირდეთ, რომ ერთად გავაკეთებთ ამას, სანამ უკეთესი შედეგი არ ექნება და დავეხმარებით.
გამოიყენეთ საინტერესო ფილმები და ანიმაციები, სადაც ნაჩვენებია, რომ მთავარი გმირებიც მარცხდებიან ზოგჯერ, წიგნის პერსონაჟებიც, მაგრამ ისინი არ ნერვიულობენ ბევრს, სხვა დროს ისინი მოიგებენ.
- თუ მას არ ვუბიძგებთ გააცნობიეროს წაგება, რა უარყოფითი შედეგი შეიძლება გამოიღოს ამან მომავალში?
- პირველ რიგში, გაუჭირდება მომავალში ჯანსაღი თვითშეფასების შენარჩუნება, ძალიან თვითკრიტიკული იქნება, შესაძლოა თავი აარიდოს ყველანაირ საინტერესო გამოწვევას იმის შიშით, რომ არ წააგოს. შესაძლოა გაუჭირდეს ურთიერთობების დამყარება, რადგან ის ორიენტირებულია მხოლოდ საკუთარ გამარჯვებაზე და ნაკლებად გუნდურია. როცა ჩვენ ვსწავლობთ დამარცხებას, მეტად ემპათურებიც ვხდებით იმ ადამიანების მიმართ, რომლებიც სხვა დროს წააგებენ. 
ესაუბრა მარიამ ჩოქური

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, ქალებისთვის შექმნა ახალი სივრცე, სადაც ყველაზე მცოდნე დედები იყრიან თავს. ჯგუფის დასახელებაც სწორედ ასეა - „მცოდნე დედების ჯგუფი“, რომლის საშუალებით დედები ერთმანეთს საკუთარ გამოცდილებას გაუზიარებენ. (ჯგუფში გასაწევრიანებლად ნახეთ ბმული - „მცოდნე დედების​ ჯგუფი“)

შეიძლება დაინტერესდეთ

„რაიმე ცალკე საგანი, სქესობრივი აღზრდა იქნება ეს თუ რაიმე სხვანაირი აღზრდა, არ არის საჭირო,“ - მარინა კაჭარავა

„რაიმე ცალკე საგანი, სქესობრივი აღზრდა იქნება ეს თუ რაიმე სხვანაირი აღზრდა, არ არის საჭირო,“ - მარინა კაჭარავა

ფსიქოლოგმა მარინა კაჭარავამ სექსუალური აღზრდის პრობლემატიკაზე ისაუბრა და აღნიშნა, რომ სექსუალური ქცევა ერთ-ერთი მნიშვნელოვანი ქცევაა, რომლის გაკონტროლება მნიშვნელოვანია:

„სექსუალურმა რევოლუციამ გამოიწვია ნაადრევ ასაკში სექსუალური გამოცდილების დაწყება, რამაც გამოიწვია ფეხმძიმობები, აბორტები და ა.შ. ამერიკის შეერთებულ შტატებში იყო ასეთი პროგრამა: „მხოლოდ თავშეკავება.“ მათ პირიქით დაიწყეს, ასწავლიდნენ მხოლოდ თავშეკავებას. თავშეკავება არის მხოლოდ ადამიანისთვის დამახასიათებელი. „არას“ თქმა შეუძლია მხოლოდ ადამიანს. ​ბავშვებს ბავშვობიდანვე ასწავლიან როგორ თქვან „არა,“ როგორ გააკონტროლონ ქცევა. ერთ-ერთი ყველაზე მნიშვნელოვანი ქცევა არის სექსუალური ქცევა. მისი გაკონტროლება პირდაპირ კავშირშია მორალთან.“

მარინა კაჭარავას თქმით, ადამიანი ცხოველისგან მორალით განსხვავდება:

„მორალით განსხვავდება ადამიანი ცხოველისგან. ამ უკანასკნელს ეს არ სჭირდება არაფერში. თუ ეს იქნება სწავლება მორალური, ზნეობრივი, ოჯახზე, წმინდა სიყვარულზე, გამრავლებაზე, და-ძმობაზე, მეგობრობაზე ორიენტირებული, რატომაც არა. ბიოლოგიის, ანატომიისა და ფიზიოლოგიის სახელმძღვანელოში, ​ერთი დისციპლინის ქვეშ ამის სწავლება აბსოლუტურად აუცილებელი და მიზანშეწონილია. რაიმე ცალკე საგანი, სქესობრივი აღზრდა იქნება ეს თუ რაიმე სხვანაირი აღზრდა, არ არის საჭირო. ამის ფოკუსში ამოღება და ამის ცენტრალურ ფიგურად ქცევა არ არის საჭირო.“

„თუ ამბობ, რომ ხელები, ფეხები, თვალები, მაშინ ისე ასწავლე, როგორც ხელები, ფეხები და თვალები, როგორც სხვა სისტემები, ორგანოები. კარგად უნდა ასწავლო ეს, ყოველგვარი ეგზალტაციის, აჟიოტაჟის და მასხარაობის გარეშე. გენიტალიების გამოტანა ფართო ეკრანზე, ლაპარაკი იმაზე, რომ აქ არის სიამოვნების ზონა, ჩემი აზრით, არის აბსოლუტურად არასაჭირო ინფორმაცია. ​11-12 წლამდე ლატენტურია სექსუალობა. რატომ ვაღვიძებთ მას? რა საჭიროა?!“ - აღნიშნულ საკითხებზე მარინა კაჭარავამ გადაცემაში „ზღვარი მარინა კაჭარავასთან ერთად“ ისაუბრა.

წყარო: ​„ზღვარი მარინა კაჭარავასთან ერთად“

წაიკითხეთ სრულად