Baby Bag

ჩემი შვილები ზუსტად ჩემნაირები არიან და ეს ძალიან რთულია

ჩემი შვილები ზუსტად ჩემნაირები არიან და ეს ძალიან რთულია

აღმოვაჩინე, რომ ჩემი შვილები ზუსტად ჩემნაირები არიან და ეს ძალიან რთულია. მახსენდება, ბავშვობაში როგორი ხმაურიანი ვიყავი და ბევრ კითხვას ვსვამდი, ჩემს უფროს დას მოსვენებას არ ვაძლევდი და ჩემთან თამაშს ვთხოვდი. მე სათამაშოებს ვამტვრევდი, ჩემს სახელს კედელზე ვწერდი და მოუსვენრად ვიქცეოდი. ოთხიდან ათ წლამდე ჩემს თავს მოლაყბე, მშფოთვარე, ხმაურიან და ქაოტურ ადამიანად დავახასიათებდი.

ჩემი აღზრდაც არათანმიმდევრული იყო, რამაც ქცევითი პრობლემები შემიქმნა. ჩემი და მშვიდი და მოწესრიგებული ბავშვი იყო, მე კი მისგან აბსოლუტურად განვსხვავდებოდი. ჩემი მშობლები ასაკოვნები იყვნენ, როდესაც გავჩნდი, ისინი ბევრს მუშაობდნენ და ჩემთან თამაშის ენერგია არ ჰქონდათ.

შესაძლოა, ჩემს შემთხვევაში კარმამ იმოქმედა, რადგან ჩემს შვილებში ჩემს ბავშვობას ვხედავ. ისინი ხმაურიანები და მოუსვენრები არიან. ჩემი შვილები გამუდმებით ერთმანეთს ეჯიბრებიან, თუ ვინ უფრო მეტად მიიქცევს ხმაურით სამეზობლოს ყურადღებას. საბედნიეროდ, ჩემი შვილები არ იზრდებიან გარემოში, სადაც მათი ენერგია უგულებელყოფილია. ჩვენ მათ ყოველთვის ვეთამაშებით და ვცდილობთ ჩვენი ენერგია გავუზიაროთ. თუმცა, აღმოვაჩინე, რომ ეს ენერგია არ მაქვს, მიუხედავად იმისა, რომ ბევრად ახალგაზრდა ვარ, ვიდრე დედაჩემი ჩემი ბავშვობის პერიოდში იყო. ყოველთვის ვფიქრობდი, რომ დედა უგულებელყოფდა ჩემს სურვილებს და ცუდად მექცეოდა, თუმცა ახლა კარგად მესმის მისი.

ცხრა წელია დიასახლისი დედა ვარ... ჩემი შვილებისთვის ხშირად მითხოვია აბაზანის კარს მოშორებოდნენ, როდესაც შიგნით ვიყავი. ტელეფონზე საუბრისას ისინი ყოველთვის მოდიან, თავიანთი ამბების მოსაყოლად. არ მაქვს არცერთი წამით მშვიდად დაჯდომის შესაძლებლობა, რადგან ჩემს შვილებს ყოველწამიერად ვჭირდები. დისტანციური სწავლების პირობებში ოთახიდან-ოთახში დავრბივარ, რათა შევამოწმო, რას აკეთებენ ჩემი შვილები და როგორ მიმდინარეობს სწავლის პროცესი.

ჩემი შვილი ყველაფერს აკეთებს იმისთვის, რომ თავიდან აიცილოს საშინაო დავალება. მეც ასეთი ვიყავი. ჩემი ქალიშვილი არასდროს წყვეტს საუბარს, მეც ასე ვიქცეოდი. ის ყურადღების მისაქცევად ტირის, მეც ასე ვტიროდი. იმის გათვალისწინებით, რომ ისინი ჩემნაირები არიან, წარმომიდგენია, რა რთული წლები მელის წინ, როდესაც თინეიჯერები გახდებიან. საბედნიეროდ, მათთან ურთიერთობის ყველა ხრიკი ვიცი და იმედი მაქვს, შეცდომებს არ დავუშვებ.

წყარო: ​Moms.com

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, ქალებისთვის შექმნა ახალი სივრცე, სადაც ყველაზე მცოდნე დედები იყრიან თავს. ჯგუფის დასახელებაც სწორედ ასეა - „მცოდნე დედების ჯგუფი“, რომლის საშუალებით დედები ერთმანეთს საკუთარ გამოცდილებას გაუზიარებენ. (ჯგუფში გასაწევრიანებლად ნახეთ ბმული - „მცოდნე დედების ჯგუფი“)

აღზრდის ჩუმი ტრაგედია, რომელიც ჩვენს სახლებში იმალება
​ჩვენს სახლებში ჩუმი ტრაგედია მჟღავნდება, რომელიც ჩვენთვის ყველაზე ძვირფას საჩუქარს - შვილებს ეხება.ჩვენი შვილები შიშისმომგვრელ ემოციურ მდგომარეობაში არიან. მკველვარები ბავშვებში ფსიქიკური დაავადებებ...

შეიძლება დაინტერესდეთ

„პირველი შეცდომა არის იღბალზე ლაპარაკი, იმის თქმა, რომ არ მიმართლებს,“- ფსიქოლოგი მარინა კაჭარავა

„პირველი შეცდომა არის იღბალზე ლაპარაკი, იმის თქმა, რომ არ მიმართლებს,“- ფსიქოლოგი მარინა კაჭარავა

ფსიქოლოგმა მარინა კაჭარავამ ადამიანის იღბალთან არასწორ დამოკიდებულებაზე ისაუბრა:

„პირველი შეცდომა არის იღბალზე ლაპარაკი. „ცუდი ბედი აქვს, ეს სხვისი ბრალია, გარემოს ბრალია, ვიღაცას რომ ეს ექნა, ამას ეს არ მოუვიდოდა.“ „არ მიმართლებს!“ - ეს თუ ადამიანმა დაირქვა სათაურად, ის უკვე მართლა იკრავს ამ ფაქტებს. ის ამ სათაურის ქვეშ შემოყრის ამ ფაქტებს და სათაურად ხდება: „წაგებული, წარუმატებელი.“ ეს ისეთი „კომფორტის ზონაა,“ რომ მას აქედან გამოსვლა აღარ უნდა. რას ვგულისხმობ ამაში? პასუხისმგებლობა ნულია. გამართლება ხდება სიზარმაცის. სიზარმაცეც ხომ შიშია, წარუმატებლობის შიში. რატომ უნდა ვიყო ზარმაცი? ე.ი. მეშინია, რომ გავაკეთო მაინც არ გამომივა.

ერთია პერფექციონისტული აღზრდა, რომ რაღაც უმაღლეს მწვერვალს უნდა გადაახტე, ყველაზე უკეთესი უნდა იყო. ეს პერფექციონიზმი მშობლებისგან რომ მოდის, ძალიან ანევროზებს ბავშვებს. ხშირად მინახავს, ბავშვი სიმღერაზე დაჰყავთ და სცენაზე გამოსვლის დროს ხმა უწყდება. მას მონაცემები აქვს და ამაზე ამუნათებენ, რომ „რა მოგივიდა? ეს როგორ დაგემართა?“ ბავშვს საერთოდ სძულდება სიმღერაც, სცენაც და ყველაფერი. ის თუ ბავშვისთვის მატრავმირებელია, რად უნდა ეგეთი სიმღერა? სიმღერა მისთვის ხომ უნდა იყოს სიამოვნების მომგვრელი? ბავშვს მოდუნება უნდა ვასწავლოთ. სულ დაძაბულობაა,“- მოცემულ საკითხზე მარინა კაჭარავამ ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „იმედის დღე“ ისაუბრა.

წყარო: ​„იმედის დღე“

წაიკითხეთ სრულად