Baby Bag

რას გრძნობს მუცლადმყოფი ბავშვი, როდესაც ორსული დედა სევდიანია და ტირის?

რას გრძნობს მუცლადმყოფი ბავშვი, როდესაც ორსული დედა სევდიანია და ტირის?

მუცლადმყოფი ბავშვის განცდები მჭიდრო კავშირშია ორსული დედის განცდებსა და შეგრძნებებთან. თქვენი შვილი მუცელში სწორედ იმას განიცდის, რასაც თქვენ გრძნობთ და მისი განცდების ინტენსივობა თქვენი განცდების ინტენსივობის ტოლფასია. თუ თქვენ სევდიანი ხართ და ტირით, მუცლადმყოფი ბავშვიც სევდიანია.

გესტაციურ პერიოდში ბავშვი დაბადებისთვის ემზადება. მზადების პროცესში ძალიან მნიშვნელოვანია შეტყობინებები, რომელსაც ის დედისგან იღებს. კალიფორნიის უნივერსიტეტში ჩატარებულმა კვლევამ აჩვენა, რომ დედის ემოციური მდგომარეობა გავლენას ახდენს ბავშვის განვითარებაზე დაბადებამდე და მის შემდეგ. კვლევით დადგინდა, რომ საშვილოსნოში მყოფი ბავშვი საკუთარი განვითარების პროცესის აქტიური მონაწილეა. ის დაბადების შემდგომ სიცოცხლეზე ინფორმაციას აგროვებს. კვლევით დადასტურდა, რომ მუცლადმყოფი ბავშვი დედის ემოციურ მდგომარეობას გრძნობს და განიცდის.

ბავშვი ზრდასთან ერთად აქტიურად იღებს შეტყობინებებს დედისგან და ეს არ არის მხოლოდ მისი გულისცემა ან მუსიკა, რომელსაც დედა უსმენს. ბავშვი პლაცენტის მეშვეობით სიგნალებს იღებს, რომელიც მას დედის ემოციურ მდგომარეობაზე ინფორმაციას აწვდის. თუ დედა ძალიან სევდიანია ან დეპრესიაშია, ბავშვი ამას გრძნობს და განიცდის. დედის ემოციური მდგომარეობა ბავშვის განვითარებაზე დიდ გავლენას ახდენს. გრძელვადიან პერსპექტივაში დედის დეპრესიულმა მდგომარეობამ შეიძლება გამოიწვიოს ბავშვის ნევროლოგიური და ფსიქიატრიული პრობლემები.

ყველაზე კარგი, რისი გაკეთებაც დედას გესტაციური პერიოდის განმავლობაში შეუძლია, არის ემოციური წონასწორობის შენარჩუნება და სიმშვიდე, რადგან ეს ბავშვს სწორად განვითარების შესაძლებლობას მისცემს. დედის განწყობის მუდმივი ცვალებადობა ბავშვზე ძალიან ზემოქმედებს. ბედნიერების ხანმოკლე ეპიზოდების მწუხარებითა და სევდით ხშირი ჩანაცვლება ბავშვს თავს დაუცველად აგრძნობინებს. ფსიქოლოგები თვლიან, რომ ბავშვზე დედის აზრებიც ახდენს გავლენას. ის გრძნობს, როდესაც დედისთვის არასასურველი შვილია, რაც მომავალში ფსიქოლოგიურ პრობლემებს უქმნის.

მნიშვნელოვანია, რომ ორსული თავს მშვიდად გრძნობდეს. ეცადეთ, ორსულობისას მაქსიმალურად აიცილოთ თავიდან სტრესი და ნეგატიური განცდები. შეგიძლიათ ამ მიზნით მიმართოთ იოგას, მედიტაციასა და განტვირთვის ვარჯიშებს. დაიხმარეთ ახლობლები და მეგობრები, რათა შფოთვისა და სევდიანი განწყობის დაძლევა შეძლოთ.

წყარო: ​youaremom.com

შეიძლება დაინტერესდეთ

ადრეულ ასაკში დადებითი მიჯაჭვულობის ჩამოყალიბება ბავშვის ფსიქო-ემოციური განვითარებისთვის აუცილებელია

ადრეულ ასაკში დადებითი მიჯაჭვულობის ჩამოყალიბება ბავშვის ფსიქო-ემოციური განვითარებისთვის აუცილებელია
როდესაც მშობლები პატარას დააძინებენ და მათ გვერდით რჩებიან, ბავშვები მშვიდად აგრძელებენ ძილს, თუმცა ხშირად საკმარისია, ორი წუთით გავიდეს მშობელი, ისინი მაშინვე იღვიძებენ. ამ თემაზე ​MomsEdu.ge-ს ესაუბრა ფსიქოლოგი, ქცევითი თერაპევტი მაკო გაგნიძე.
- თავიდან, როდესაც ბავშვი ჩვილია, შესაძლოა მშობელი შფოთავდეს, განიცდიდეს, ნერვიულობდეს და ერჩივნოს ის ახლოს ჰყავდეს. ამასთან, ჩვილი დაბადებამდე 9 თვეს დედის სხეულში ატარებს, მიჩვეულია იმ გარემოს და სამყარო მისთვის უცხოა, ამიტომ საწყის ეტაპზე, მშობლის სიახლოვე ძალიან სჭირდება. ამ პერიოდში შესაძლოა, ეძინოს მასთან ახლოს, მაგალითად, გვერდზე მოიდგას მისი საწოლი ან გამოიყენოს საწოლი-მანეჟი, ასე ვთქვათ, მშობლის საწოლზე მისადგამი. რადგან ყველა ბავშვი და შემთხევა ინდივიდუალურია, მიდგომაც უნდა იყოს ინდივიდუალური, მზა და საყოველთაო რეცეპტი ამ სიტუაციისთვის არ არსებობს.
6 თვემდე ასაკში ბავშვს მუდმივად სჭირდება დედა, მისი მზრუნველობა და მოვლა. 6-დან 1,5 წლამდე ვითარდება წარმოსახვა, პატარა ხდება მეტად ემოციური, შესაძლოა დაეწყოს შფოთვა, რამაც ხელი შეუშალოს ძილს. ასეთ დროს ბავშვი თავს დაცულად გრძნობს მშობლების სიახლოვეს. 1,5-დან 2,5 წლმდე ბავშვეს ეშინიათ სიბნელის, მარტო ყოფნის. ვთანხმდებით, რომ ბავშვს შესაძლოა ეძინოს ჩვილობიდან გარკვეულ ასაკამდე მშობლის საძინებელში, თუმცა არა მათ საწოლში. ამასთან, დროთა განმავლობაში, იქნება ეს ცალკე საწოლი თუ საწოლი-მანეჟი ნელ-ნელა, სანიტიმეტრ-სანტიმეტრ უნდა დავაშოროთ მშობლების საწოლს, რათა უმტკივნეულოდ გადავიდეს 3-4 წლის ასაკში, ჯერ საწოლში, რომელიც ცოტა მოშორებით დგას და შემდეგ, დაახლოებით, 6 წლიდან უკვე საკუთარ ოთახში. შესაძლოა, ეს უფრო ადრე მოხდეს. გავიმეორებ, რომ ყველა შემთხვევა არის ინდივიდუალური და თავისებურ მიდგომას საჭიროებს.
- არის თუ არა ეს მიჯაჭვულობა?
- რაც შეეხება მიჯაჭვულობას, ადრეულ ასაკში დადებითი მიჯაჭვულობის ჩამოყალიბება ბავშვის ფსიქო-ემოციური განვითარებისთვის აუცილებელია. მიჯაჭვულობა გულისხმობს არა ამ სიტყვის პირდაპირ გაგებას. მიჯაჭვულობა არის ძლიერი ემოციური კაშირი, რომელიც ყალიბდება შვილს და მშობელს შორის (ან ადამიანს, რომელიც ზრუნავს და პასუხისმგებლობა აკისრია), რისი გადატანაც შემდგომში სამყაროზე და სხვა ადამიანებზე ხდება, ასე ვთქვათ, ეს უნარი გენერალიზდება. 0-1 წლის ასაკში არის ნდობა-უნდობლობის პერიოდი სამყაროსთან მიმართებაში, ხოლო 1-2 წლამდე უკვე სწავლობენ ზემოთ აღნიშნულს და პირველადი შთაბეჭდილებით, თუ როგორი იქნება პირველადი გამოცდილება ურთიერთობებში, ყალიბდება ნდობა ან უნდობლობა. ასე რომ, ეს სიახლოვე საწყის ეტაპზე ამ მდგომარეობისთვის კარგიც არის, თუმცა დრო და დრო საჭიროა დამოუკიდებლობის ხარისხის ზრდა.
- ზოგ შემთხვევებში დიდხანს გრძელდება და უკვე მოზრდილებსაც უჭირთ მშობლის გარეშე ძილი. რა უნდა გააკეთოს მშობლებმა, რომ ბავშვი მიეჩვიოს მარტო ძილს?
- საწყის ეტაპზე გავუსი ხაზი ინდივიდუალიზმს, ახლაც მინდა ვახსენო, თუმცა თუკი რაიმე განსკუთრებული საჭიროება არ აქვს ბავშვს (მოზარდს), 6 წლიდან სასურველია ეძინოს ცალკე ოთახში. აღსანიშნავია, რომ ცალკე საწოლში წოლის გამოცდილების მქონე ბავშვები უფრო ადვილად ეჩვევინ სხვა ოთახში ძილს, თუმცა მშობელმა აუცილებლად უნდა შეიმუშავოს რუტინა, რაც ბავშვს მშობლების ოთახში ძილის ასოციაციას დაურღვევს. მნიშვნელოვანია სწორად შერჩეული დრო, საუბარი და შემზადება აღნიშნულ თემასთან დაკავშირებით. ასევე, მშობელსაც უნდა ჰქონდეს ფსიქოლოგიური მზაობა და მყარი პოზიცია, რომელსაც არ დათმობს. არსებობს გარკვეული სტრატეგიები, თუკი მშობელს დამოუკიდებლად უჭირს ამ პროცედურის განხორციელება და სიტუაციასთან გამკლავება. სამოქმედო გეგმის შესადგენად უნდა მიმართოს სპეციალისტს (ფსიქოლოგი, ქცევითი თერაპევტი). 
ესაუბრა მარიამ ჩოქური
წაიკითხეთ სრულად