შვილიშვილის აღზრდაში ბებიებისა და ბაბუების ჩართულობა და მათი მხრიდან გამოჩენილი მზრუნველობა სასწაულებს ახდენს

თანამედროვე სამყაროში მშობლები გადატვირთული სამუშაო გრაფიკის გამო ბავშვებთან ბევრ დროს ვერ ატარებენ, შესაბამისად ბებიებისა და ბაბუების პასუხისმგებლობა მნიშვნელოვნად არის გაზრდილი. როგორც წესი ისინი თავიანთი დროის უდიდეს ნაწილს სწორედ შვილიშვილებზე ზრუნვას უთმობენ. ვიდრე მშობლები სამსახურის საქმეებით არიან დაკავებულნი, მათი შვილები ბებიებთან და ბაბუებთან ერთად დროს სასიამოვნოდ და საინტერესოდ ატარებენ.

მართალია, ბებიებსა და ბაბუებს შვილიშვილებთან განსაკუთრებული სიახლოვე და ურთიერთობა აკავშირებთ, მაგრამ, როგორც აღმოჩნდა, პატარები დედის მშობლებს მეტად ეჯაჭვებიან, ვიდრე მამის მშობლებს. ცხადია, ამ ყოველივეს თავისი მიზეზები აქვს.
​

რატომ აქვთ ბავშვებს დედის მშობლებთან უფრო მეტი სიახლოვე?
​

როგორც ვიცით, დედებს თავიანთი შვილების ცხოვრებაზე მამებთან შედარებით მეტი პასუხისმგებლობა ეკისრებათ. როგორც წესი, შვილების ყოველდღიურ აქტივობებთან დაკავშირებით გადაწყვეტილებებს უმეტესად ისინი იღებენ. დედები წყვეტენ, სად და როგორ უნდა გაატარონ ბავშვებმა დრო სკოლის შემდეგ, ისინი გეგმავენ, რით გაართონ ბავშვები შაბათ-კვირას. როდესაც დედა შვილებს თავის მშობლებს ხშირად უტოვებს, დროთა განმავლობაში ის მათ მეტად ენდობა და ბავშვებთან ურთიერთობისას მეტ თავისუფლებას აძლევს. შედეგად ბავშვები დედის მშობლებთან გაცილებით მეტ დროს ატარებენ, ვიდრე მამის მშობლებთან. ურთიერთობების სიხშირე კი ბავშვებსა და ბებია-ბაბუას შორის განსაკუთრებული სიახლოვის ჩამოყალიბებას უწყობს ხელს.
​

კიდევ ერთი მიზეზი, რის გამოც შვილიშვილები მამის მშობლებისადმი ნაკლებ სიახლოვეს განიცდიან, ვიდრე დედის მშობლებისადმი, არის რძალ-დედამთილს შორის არსებული ურთიერთობები. როგორც წესი, რძლები დედამთილებს რთულად ეწყობიან, რაც იმდენად გახშირებული მოვლენაა, რომ ადამიანებს უკვირთ, როდესაც იგებენ, რომ დედამთილს და რძალს ერთმანეთისადმი სიმპათიები აქვთ. ახალი ოჯახის შექმნის შემდეგ სოციუმში ყოველთვის ჩნდება იმის მოლოდინი, რომ რძალი და დედამთილი ერთმანეთისადმი ნეგატიურად განეწყობიან. თუ მოვლენები საზოგადოების მოლოდინების მიხედვით განვითარდა, უნდა ვივარაუდოთ, რომ ბავშვები მამის მშობლებისადმი ნაკლებ სიახლოვეს იგრძნობენ.
​

შვილიშვილებსა და ბებია-ბაბუებს შორის ურთიერთობებზე დიდ გავლენას ახდენს მანძილიც. თუ ბავშვებს დედის ან მამის მშობლებთან ხშირი ურთიერთობა აქვთ, ისინი მათ მიმართ უფრო კეთილგანწყობილები არიან. ამ შემთხვევაში ბებიებმა და ბაბუებმა კარგად იციან, რა ხდება ბავშვების ცხოვრებაში, რა მოსწონთ ან რა არ მოსწონთ მათ შვილიშვილებს. იმ ადამიანებს, რომლებსაც ცოტა შვილიშვილი ჰყავთ, ბავშვებთან ახლო ურთიერთობის დამყარება უადვილდებათ, რადგან მათთან ურთიერთობისთვის გაცილებით მეტი დრო აქვთ.

​

თინეიჯერები ბებიებთან და ბაბუებთან ურთიერთობებს უფრო მეტად ესწრაფვიან. ისინი მათი ნახვის სურვილს ხშირად გამოთქვამენ და მოტივირებულები არიან, რომ მათთან მეტი სიახლოვე დაამყარონ. მართალია, ამ შემთხვევაში, ისინი თავად წყვეტენ, ვის დაურეკონ ან ვინ ნახონ, მაგრამ, როგორც წესი, ამ ასაკშიც, მოზარდებს ურჩევნიათ უფრო მეტი დრო დედის მშობლებთან გაატარონ, ვიდრე მამის მშობლებთან. სავარაუდოდ, ასე იმიტომ ხდება, რომ დედის მშობლებთან ახლო ურთიერთობა მათ ადრეულ ბავშვობაშივე ჩამოუყალიბდათ, რაც წლების მანძილზე შენარჩუნდა. თინეიჯერებს მეტი თავდაჯერებულობა ახასიათებთ. ისინი მეტად არიან მოტივირებულები, რომ ბებიებთან და ბაბუებთან ხშირი ურთიერთობა ჰქონდეთ. მოზარდები გრძნობენ, რომ დედის მშობლებთან მათ განსაკუთრებული სიახლოვე აქვთ. ისინი ბებიას და ბაბუას ოჯახის წევრებად თვლიან და მათთან ყოფნისას თავს დაცულად გრძნობენ.
​

როგორ ზემოქმედებს განქორწინება ბავშვისა და ბებია-ბაბუების ურთიერთობებზე?
​

თუ ბავშვი მშობლების დაშორების შემდეგ დედასთან რჩება, მსგავს შემთხვევაში დედის მშობლები მის აღზრდაში აქტიურად იღებენ მონაწილეობას. მშობლებს შორის არსებული დაძაბულობის პირობებში, ბავშვებს ურჩევნიათ ბებიასთან და ბაბუასთან მეტი დრო გაატაროთ, რათა კონფლიქტურ ვითარებას თავი დააღწიონ.
​

ბუნებრივია, დედის და მამის მშობლები, ბავშვებისადმი განსაკუთრებულ ყურადღებას იჩენენ. ისინი შვილიშვილების სატკივარს უხმოდ ისმენენ და მათ არასდროს განიკითხავენ. ბებიებისა და ბაბუებისგან ბავშვები იმ მხარდაჭერას იღებენ, რომლებიც მათ ძალიან სჭირდებათ. რადგან ბავშვებს უფრო ახლო ურთიერთობა დედის მშობლებთან აქვთ, ისინი პრობლემურ ვითარებაში დახმარების მიღებას სწორედ მათგან ცდილობენ.
​

არსებობს თუ არა გამონაკლისი შემთხვევები?
​

რა თქმა უნდა, გამონაკლისი არსებობს. როდესაც ბავშვები შერეულ ოჯახებში იზრდებიან, ისინი იმ ბებიას და ბაბუას უახლოვდებიან, რომლებთანაც ყოველდღიური ურთიერთობა აქვთ. რა თქმა უნდა, უფრო ხშირად შერეულ ოჯახებში ბავშვები მამის მშობლების გვერდით ცხოვრობენ, რის გამოც მათ განსაკუთრებული ურთიერთობა სწორედ მათთან უყალიბდებათ.
​

მართალია, ზემოთ ჩამოთვლილი ფაქტორები ბავშვისა და ბებია-ბაბუების ურთიერთობებზე ძალიან დიდ ზეგავლენას ახდენს, მაგრამ ყველაზე დიდი როლი მაინც ბებიებისა და ბაბუების მხრიდან გამოჩენილ ყურადღებას, მზრუნველობას და ინიციატივას ეკისრება. თუ ისინი ცდილობენ, რომ შვილიშვილებს განსაკუთრებული სითბო და სიყვარული აგრძნობინონ, ბავშვების მხრიდანაც იმავე დამოკიდებულებას იღებენ. როგორც წესი, პატარები თავადაც თბილ და ყურადღებიან დამოკიდებულებას ავლენენ ისეთი ბებიებისა და ბაბუებისადმი, რომლებიც შვილიშვილებს მზრუნველობას არ აკლებენ.
​

მომზადებულია ​momjunction.com-ის მიხედვით
​