Baby Bag

„ნუ დათმობთ თქვენს შვილებს და ნუ წაგვართმევთ ჩვენსას!“- ევგენი კომაროვსკის მიმართვა რუს მშობლებს

„ნუ დათმობთ თქვენს შვილებს და ნუ წაგვართმევთ ჩვენსას!“- ევგენი კომაროვსკის მიმართვა რუს მშობლებს

ცნობილი უკრაინელი პედიატრი ევგენი კომაროვსკი სოციალურ ქსელში პოსტს აქვეყნებს, რომელშიც რუსეთის მოქალაქეებს უკრაინის მხარდაჭერისკენ მოუწოდებს:

„მე ხარკოვში ვარ, ჩემი შვილები, შვილიშვილები და მეგობრები ხარკოვში არიან. დილიდან წარუმატებლად ვცდილობ პირდაპირ ეთერში საუბარს, ინტერნეტს არ აქვს ისეთი ძალა, რომ ვიდეო ჩავრთო. აქ უკრაინაში ყველას ყველაფერი ესმის. არ სჯერათ, არ სურთ, რომ დაიჯერონ. არ უნდათ, რომ საღი გონებით ეს ყველაფერი მიიღონ. უკვე 7 საათი გავიდა, რაც დაიწყო და ეს მივიღეთ.

ახლა ამას ჩვენებისთვის არ ვწერ. მე ვწერ რუსეთში მცხოვრები ადამიანებისთვის. თქვენ ათობით მილიონი ხართ, ათობით მილიონი ის ადამიანი, ვინც ჩემს წიგნებს კითხულობს, ჩემს გადაცემებს უყურებს, ვისაც მე ნამდვილად ვეხმარები 40 წლის განმავლობაში, ვმკურნალობ ბავშვებს, ვასწავლი მშობლებს, ვპასუხობ ათასობით კითხვას.

ახლა ათასობით ბიჭი, რომელიც თქვენ ჯანმრთელები გაზარდეთ, ხელს აჭერს გამშვებ ღილაკს, იღუპებიან და მომავალშიც დაიღუპებიან. თქვენ, ყველას, ვინც ჩვენსავით შეშინებულები უყურებთ ეკრანებთან, თუ რა ხდება, შეგიძლიათ სცადოთ მაინც, რომ ეს ყველაფერი შეაჩეროთ. რომელი დედა დათანხმება თავისი ძვირფასი შვილის დათმობაზე?! ნუ დათმობთ თქვენს შვილებს და ნუ წაგვართმევთ ჩვენსას! გამოდით ქუჩაში! ახლა არამხოლოდ ჩემი, არამედ თქვენი ქვეყნის მომავალიც წყდება.

ისინი, ეს ბავშვები, ახლა აქ არიან. აქ მოვიდნენ, რომ თავიანთი სიცოცხლე გაწირონ და ჩვენ სიცოცხლე წაგვართვან.

დღეს დილის 5 საათზე ძლიერი სროლის ხმამ გამაღვიძა. ომი, ძმური სიყვარული და დენაციფიკაცია ახლა სინონიმებია. ყველას დიდი მადლობა, ვინც მომწერა. რუსეთიდან 300-მდე წერილი მივიღე და ეს მაძლევს იმედს, რომ გაიღვიძებთ!“ - წერს ევგენი კომაროვსკი.

​წყარო

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ერთი სული მქონდა, როდის წამოვიდოდი სამშობლოში, მერე თანდათან ეჩვევი ყველაფერს, თუმცა შვილებისგან შორს ყოფნას ვერასდროს შეეჩვევი“ - ემიგრანტი დედა

„ერთი სული მქონდა, როდის წამოვიდოდი სამშობლოში, მერე თანდათან ეჩვევი ყველაფერს, თუმცა შვილებისგან შორს ყოფნას ვერასდროს შეეჩვევი“ - ემიგრანტი დედა
რთული ეკონომიკური პირობების გამო საქართველოდან უამრავი ქალი ემიგრაციაშია წასული. იმისთვის, რომ შვილებს უკეთესი მომავალი შეუქმნან, იძულებულები არიან, ​მათგან ათასობით კილომეტრით შორს იყვნენ. ერთ-ერთია ნინო ქვათაძე, რომელიც ექვსი წლის წინ წავიდა იტალიაში სამუშაოდ. მას ოთხი შვილი და ორი შვილიშვილი ჰყავს.
„2014 წელს ჩამოვედი იტალიაში. ემიგრაციაში ყოფნის მთავარი მიზანი შვილების სწავლაზე ზრუნვაა. უამრავი ხარჯია სწავლასთან დაკავშირებული. ეს ხარჯები კიდევ უფრო ორმაგდება, თუ საცხოვრებელი ბინა არ გაქვს. მინდა, შვილებს უკეთესი მომავალი შევუქმნა. იმედი მაქვს, ერთ დღეს საცხოვრებელ ბინასაც შევუძენ“, - გვეუბნება ნინო.
იგი ემიგრაციაში ყოფნასთან დაკავშირებულ სირთულეებზე გვესაუბრება და აღნიშნავს, რომ ყველაზე ძნელი შვილებისგან განშორება აღმოჩნდა.
„ყველაზე რთულია შვილებისა და ახლობლებისგან შორს ყოფნა. უცხო კულტურაში, უცხო ხალხში გიწევს ყველაფერის თავიდან დაწყება. ისინი თანასწორად არ აღგიქვამენ, ფიქრობენ, რადგან უცხოელი ხარ, არაფერი არ იცი. ენის არცოდნა კი ამ ყველაფერს უფრო ართულებს. პირველი ორი წელი ძალიან მიჭირდა, ერთი სული მქონდა, როდის წამოვიდოდი სამშობლოში, მერე თანდათან ეჩვევი ყველაფერს, თუმცა შვილებისგან შორს ყოფნას ვერასდროს შეეჩვევი,“ - გვიყვება ნინო.
ემიგრაციაში წასვლის შემდეგ ნინომ საქართველოში ჩამოსვლა ვერც ერთხელ ვერ მოახერხა. 6 წელია, არ უნახავს შვილები. როგორც აღნიშნავს, განშორებას ვერ ეჩვევა და სწორედ ამიტომ დღეში არაერთხელ ეხმიანება მათ...

„ბავშვები ძალიან განიცდიან დედისგან შორს ყოფნას, ეს დიდი სტრესია მათთვის. მუდმივად სჭირდებათ დედის გვერდით ყოფნა, რჩევა-დარიგება და მხარდაჭერა. დედა მათთვის მთავარი დასაყრდენია. განსაკუთრებით უმცროს გოგონას გაუჭირდა ჩემგან შორს ყოფნა, 14 წლის იყო, როცა წამოვედი და დედის მოვალეობის რაღაც ნაწილის შეთვისება მოუწია. არც ერთი დედა არ უნდა იყოს შორს შვილებისგან შორს, მაგრამ იძულებულები ვართ ასე ვიცხოვროთ. ყოველდღე 10-ჯერ ან 20-ჯერ მაინც ვურეკავ, ვკითხულობ, ეძინათ თუ არა, ჭამეს თუ არა. შეიძლება, ეს შემაწუხებელიც იყოს მათთვის, მაგრამ მე ხომ დედა ვარ?! ვცდილობ, დედისგან შორს ყოფნა არ იგრძნონ. ამიტომ ხშირად ველაპარაკები, ვიზიარებ მათ განცდებს, ემოციებს, ვუსმენ მათ პრობლემებს და ვაძლევ რჩევებს,“ - ამბობს ნინო.

კითხვაზე, რას ურჩევდა ემიგრანტ დედებს, ასე გვპასუხობს: 
„ყველას საქმე ინდივიდუალურია, ამიტომ რთულია სხვას რჩევა მისცე. ერთადერთი, რისი თქმაც შემიძლია, ისაა, რომ, მიუხედავად დიდი მანძილისა, რაც შეიძლება ახლოს უნდა იყვნენ, მოუსმინონ და გაუგონ შვილებს.“
ავტორი: სოფიკო ტაბატაძე
წაიკითხეთ სრულად