Baby Bag

„გადავწყვიტე, რომ მეც ჩავიდე უკრაინაში, სადაც ახლა ყველაზე მეტად სჭირდებათ ჩვენი დახმარება,“- გიორგი ღოღობერიძე

„გადავწყვიტე, რომ მეც ჩავიდე უკრაინაში, სადაც ახლა ყველაზე მეტად სჭირდებათ ჩვენი დახმარება,“- გიორგი ღოღობერიძე

ექიმმა გიორგი ღოღობერიძემ ვიდეომიმართვა გაავრცელა, რომელშიც აღნიშნა, რომ უკრაინაში მიემგზავრება:

„დიდხანს ვიფიქრე და საბოლოოდ გადავწყვიტე, რომ მეც უშუალოდ ჩავსულიყავი იქ, სადაც ახლა ყველაზე ძალიან სჭირდებათ ჩვენი დახმარება. მათ შორის, ექიმების დახმარება. საქმე ეხება უშუალოდ უკრაინას. ძალიან ბევრი ქართველი ექიმი ჩავიდა და მეც მინდა, რომ ამ გუნდს შევუერთდე ჩვენი გადაცემიდან ჩემს მეგობრებთან ერთად. რამოდენიმე დღეში ჩვენ შევძლებთ, რომ იქ ჩავიდეთ და დავეხმაროთ იმ ხალხს, ვისაც ჩვენი თანადგომა ყველაზე მეტად სჭირდება.“

„არ იქნებოდა სწორი, რომ მე დავრჩენილიყავი თბილისში და მხოლოდ ვიდეომიმართვით გამომეხატა ჩემი თანადგომა. ჩვენ შეგვიძლია იქაურ ბავშვებს დავეხმაროთ, იქაურ ხალხს დავეხმაროთ. როგორც ექიმისთვის, იარაღის აღება და ვიღაცის წინააღმდეგ სროლა საკმაოდ დიდი გამოწვევა იქნება და თუ გამოუვალი სიტუაცია არ იქნება, ნაკლებად მოვახერხებთ. შეგიძლიათ დარიცხოთ თანხები, რამდენიც შეგიძლიათ. ეს იქ მოხმარდება უკრაინელ ბავშვებს. ჩვენ მათ დავეხმარებით საკვებით, მედიკამენტებით, დავეხმარებით თავშესაფრის მოძიებაში, ტრანსპორტირებაში, დაბინავებაში. ჩვენ გვჭირდება თანადგომა თქვენგანაც. ეს არის ანგარიშის ნომერი: GE98TB7029745063600040. რაც შეიძლება ბევრ ადამიანს გაუზიარეთ ეს ინფორმაცია,“- აღნიშნა გიორგი ღოღობერიძემ.

წყარო: ​Usmle მოსამზადებელი ცენტრი

შეიძლება დაინტერესდეთ

გაიცანით გმირი ქალი, რომელმაც 300 უკრაინელი დევნილი შეიფარა და გამოკვება

გაიცანით გმირი ქალი, რომელმაც 300 უკრაინელი დევნილი შეიფარა და გამოკვება

ტელეწამყვანმა ნიკოლოზ წულუკიძემ ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „იმედის დღე“ გმირი ქალის აურელიას შესახებ ისაუბრა, რომელმაც უკრაინაში 300 დევნილი ადამიანი შეიფარა:

„უკრაინის ყველაზე დიდ საერთო საცხოვრებელში ვიყავით. არ შემიძლია არ ვთქვა ქალბატონ აურელიაზე. რატომღაც მომინდა, რომ აქედან დიდი თაიგული წაგვეღო უკრაინის დროშების ფერით. ვიფიქრეთ, ვინმეს მივართმევთ-თქო. ქალბატონმა აურელიამ 300 ადამიანი შეიფარა. ეს ქალბატონი დიდი ურიკით დადიოდა ქუჩაში და რუპორით ყვიროდა: ვის გაქვთ საჭმელი, რომ დავაპუროთ ადამიანები? მე შევედი სამზარეულოში, სადაც მარიუპოლიდან და ხარკოვიდან დევნილი 300 ადამიანი იდგა საკვების რიგში. გამანადგურებელი სიჩუმე იყო.“

ქალბატონმა აურელიამ 90-იან წლებში მოლდოვაში მიმდინარე მოვლენები გაიხსენა და აღნიშნა, რომ მის შვილს მაშინ მიღებული მძიმე ტრავმა დღემდე არ დავიწყებია.

„90-იან წლებში მოლდოვაში მომხდარი მოვლენების დროს ჩემი შვილი სამწლინახევრის იყო. დღეს ის უკვე 34 წლისაა. როდესაც წლების წინანდელ მოლდოვის ამბებს ვიხსენებთ, ახლაც კი კანკალებს. მომხდარმა მასზე კვალი დატოვა. როდესაც ვუყურებ ბავშვებს, რომლებიც უკრაინის სხვადასხვა ქალაქიდან მოდიან, მახსენდება მოლდოვა. ვფიქრობ, რომ ეს ბავშვები გაიზრდებიან, მაგრამ მომხდარი არასდროს დაავიწყდებათ. ძალიან შეშინებულები არიან. ნებისმიერ, თუნდაც მცირე ხმაურზეც კი ტირილს იწყებენ, ცახცახებენ, დედებს ეძახიან. ეს საშინელებაა, მაგრამ მე არ მეშინია. ბევრი ნათესავი მყავს სხვადასხვა ქვეყანაში. ჩემი და გერმანიაში ცხოვრობს. ჩემი შვილები მთხოვენ, რომ დავტოვო უკრაინა, მაგრამ მე ვერ წავალ. ეტყობა, ჯერჯერობით ყველაფერი არ გამიკეთებია,“- აღნიშნა ქალბატონმა აურელიამ.

წყარო: ​„იმედის დღე“

წაიკითხეთ სრულად