Baby Bag

„შანსი იმისა, რომ უცნობი ეტიოლოგიის ჰეპატიტი საქართველოში დაფიქსირდეს მინიმალურია,“- პედიატრი ივანე ჩხაიძე

„შანსი იმისა, რომ უცნობი ეტიოლოგიის ჰეპატიტი საქართველოში დაფიქსირდეს მინიმალურია,“- პედიატრი ივანე ჩხაიძე

პედიატრმა ივანე ჩხაიძემ ბავშვებში უცნობი ეტიოლოგიის ჰეპატიტის გავრცელების შესახებ ისაუბრა:

„მსგავსი შემთხვევები საქართველოში არ დაფიქსირებულა. ზოგადად ასეთი შემთხვევების რაოდენობა ძალიან ცოტაა. სულ 450 შემთხვევაა მსოფლიოში. იმის შანსი, რომ საქართველოში დაფიქსირდეს მინიმალურია. სულ 25 ქვეყანაშია ჯერჯერობით აღწერილი. ეს ძალიან ცოტაა.

მიმდინარეობა ჰეპატიტისთვის დამახასიათებელია. ეს არის ცხელება, ნაწლავთა მოქმედების გახშირება. რაც ყველაზე მნიშვნელოვანია შარდისა და განავლის ფერის შეცვლა. შარდი ხდება მუქი, განავალი ხდება ღია ფერის. შემდეგი კი, რაც ყველასთვის ხდება საგანგაშო არის კანის ფერის შეცვლა, სიყვითლე. ეს უკვე იმის მაჩვენებელია, რომ ღვიძლი დაზიანებულია.

29 პაციენტთან აუცილებელი გახდა ღვიძლის გადანერგვა. ყველანი უნდა ვიყოთ ფრთხილად. ყველა მშობელმა უნდა იცოდეს, რომ დაავადებას ასეთი მიმდინარეობა აქვს. ოდნავი ეჭვი სიყვითლის არსებობაზე, აუცილებლად საჭიროებს ექიმთან კონსულტაციას. რაც უფრო სწრაფად მოხდება დიაგნოსტიკა, შედეგები იქნება უფრო კარგი. პაციენტთა 72%-ში დაფიქსირებულია ადენოვირუსი. ადენოვირუსის ერთ-ერთი შტამი, 41-ე შტამი არის უმრავლეს შემთხვევაში აღმოჩენილი. ასევე ფართოდ განხილული მოსაზრებაა კორონავირუსთან კავშირი. ამას სჭირდება უფრო დეტალური შესწავლა. ბავშვების უმრავლესობა არის 5 წლამდე ასაკის.

მე არ მგონია, რომ რომელიმე დედა ბავშვს სახლში დატოვებს, თუ სიყვითლეს შეამჩნევს. სიყვითლე დაავადების საწყის პერიოდშია. ტემპერატურის მატება ყველა შემთხვევაში არ არის. ნაწლავთა გახშირებული მოქმედება არ არის ექიმთან წასვლის მიზეზი. განავლის და შარდის ფერის შეცვლა აუცილებლად საჭიროებს ექიმთან კონსულტაციას. როდესაც განავალი ხდება უფერული და შარდს აქვს ძალიან მუქი შეფერილობა, ეს უკვე საგანგაშოა. ნებისმიერი სახის სიყვითლე, მსუბუქიც კი, მშობლისთვის უნდა გახდეს ბავშვის საავადმყოფოში წაყვანის მოტივაცია,“- მოცემულ საკითხზე ივანე ჩხაიძემ ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „იმედის დღე“ ისაუბრა.

წყარო:​ „იმედის დღე“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„დაბომბვის ხმაზე ინსტინქტურად მოვკიდე ბავშვს ხელი, ჟილეტში გავახვიე, მივიხუტე და ასე გადმოვხტი სამშობიაროს ფანჯრიდან,“- ქართველი დედა 2008 წლის აგვისტოს მძიმე დღეებს იხსენებს

„დაბომბვის ხმაზე ინსტინქტურად მოვკიდე ბავშვს ხელი, ჟილეტში გავახვიე, მივიხუტე და ასე გადმოვხტი სამშობიაროს ფანჯრიდან,“- ქართველი დედა 2008 წლის აგვისტოს მძიმე დღეებს იხსენებს

2008 წლის აგვისტოს ომის დროს ქართველი დედები არაერთი მძიმე განსაცდელის წინაშე აღმოჩნდნენ. ერთ-ერთი დედა, რომელსაც ომის პერიოდში უდიდეს სირთულეებთან მოუხდა შეჯახება სოფელ ერგნეთში მცხოვრები მაგული ოქროპირიძეა. ის 14 წლის წინანდელ მძიმე ამბებს ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „იმედის დღე“ იხსენებს და ყვება, როგორ გადახტა სამშობიაროს ფანჯრიდან ახალშობილთან ერთად, როდესაც საფრთხის მოახლოება იგრძნო:

„2008 წლის 7 აგვისტოს ღამე მეყოლა მეხუთე შვილი. ზუსტად როდესაც გავაჩინე ქეთი, ის პერიოდი იყო შორ მანძილზე რომ ისროდნენ. ისეთი ხმა ჰქონდა, მთელი სამშობიარო ზანზარებდა. სამხედრო ნაწილი და გორის სამშობიარო ძალიან ახლოს არის. ფანჯრები, მინები სულ ჩამომსხვრეული იყო საავადმყოფოში. ამ ხმაზე ინსტინქტურად მოვკიდე ამ ბავშვს ხელი, ჟილეტში გავახვიე, მივიხუტე და ასე გადმოვხტი ფანჯრიდან. რამოდენიმე წელი იმ საავადმყოფოს ეზოშიც კი ვერ შევდიოდი. ქეთო, როგორც ომი, ისეთი დაუმორჩილებელია. ვიტყოდი, რომ გმირია, იმიტომ, რომ პირველმა დაამარცხა სიკვდილი თავისი დაბადებით. მშობიარობის დროს „ვაიმე დედა“ არ მითქვამს. მარტო ვლოცულობდი: „ღმერთო, ჩემი შვილები კარგად იყვნენ, ღმერთო, გადაგვარჩინე.“

მაგული ოქროპირიძის თქმით, ომმა ბავშვებზე უმძიმესი გავლენა მოახდინა და პატარებს მდგომარეობიდან გამოსვლა დიდხანს უჭირდათ:

„ჩემი შვილი, მეორე გოგო დედაჩემის გვერდით იყო, როდესაც მე ბავშვით ხელში გადმოვხტი. მთელი ორი კვირა არ ლაპარაკობდა. ხალხს რომ დაინახავდა, გზაზე ვერ გადადიოდა. ომის შემდეგ პირველად რომ შემოვედი ერგნეთში და დავინახე პირველი სახლი დამწვარი, ერთი ამოსუნთქვით დამთავრდა ყველაფერი. ჩემში ყველა ემოცია გაიყინა. პიანინო მაქვს ჩემი ასაკის. ჩექმიანი ფეხით იყო ჩაქუჩები და სიმები ჩამტვრეული, ნაფეხური ეტყობოდა ძირს დაყრილ ხატებს.“

2008 წლის 7 აგვისტოს დაბადებული ქეთევან დოჯაშვილი რუსულ ბომბდამშენებს გადაურჩა და 14 წლის წინანდელი ომის შესახებ მხოლოდ დედის მონაყოლიდან იცის.

„დედა რომ ყვება ხოლმე, მეც თვალწინ მიდგას ყველაფერი, რაც ომის დროს ხდებოდა. დედა სულ ამბობს, რომ დაიბადე, გმირი ხარ და სიკვდილს პირველი უთხარი არაო,“ - ამბობს ქეთევან დოჯაშვილი.

წყარო: ​„იმედის დღე“

წაიკითხეთ სრულად