Baby Bag

„შანსი იმისა, რომ უცნობი ეტიოლოგიის ჰეპატიტი საქართველოში დაფიქსირდეს მინიმალურია,“- პედიატრი ივანე ჩხაიძე

„შანსი იმისა, რომ უცნობი ეტიოლოგიის ჰეპატიტი საქართველოში დაფიქსირდეს მინიმალურია,“- პედიატრი ივანე ჩხაიძე

პედიატრმა ივანე ჩხაიძემ ბავშვებში უცნობი ეტიოლოგიის ჰეპატიტის გავრცელების შესახებ ისაუბრა:

„მსგავსი შემთხვევები საქართველოში არ დაფიქსირებულა. ზოგადად ასეთი შემთხვევების რაოდენობა ძალიან ცოტაა. სულ 450 შემთხვევაა მსოფლიოში. იმის შანსი, რომ საქართველოში დაფიქსირდეს მინიმალურია. სულ 25 ქვეყანაშია ჯერჯერობით აღწერილი. ეს ძალიან ცოტაა.

მიმდინარეობა ჰეპატიტისთვის დამახასიათებელია. ეს არის ცხელება, ნაწლავთა მოქმედების გახშირება. რაც ყველაზე მნიშვნელოვანია შარდისა და განავლის ფერის შეცვლა. შარდი ხდება მუქი, განავალი ხდება ღია ფერის. შემდეგი კი, რაც ყველასთვის ხდება საგანგაშო არის კანის ფერის შეცვლა, სიყვითლე. ეს უკვე იმის მაჩვენებელია, რომ ღვიძლი დაზიანებულია.

29 პაციენტთან აუცილებელი გახდა ღვიძლის გადანერგვა. ყველანი უნდა ვიყოთ ფრთხილად. ყველა მშობელმა უნდა იცოდეს, რომ დაავადებას ასეთი მიმდინარეობა აქვს. ოდნავი ეჭვი სიყვითლის არსებობაზე, აუცილებლად საჭიროებს ექიმთან კონსულტაციას. რაც უფრო სწრაფად მოხდება დიაგნოსტიკა, შედეგები იქნება უფრო კარგი. პაციენტთა 72%-ში დაფიქსირებულია ადენოვირუსი. ადენოვირუსის ერთ-ერთი შტამი, 41-ე შტამი არის უმრავლეს შემთხვევაში აღმოჩენილი. ასევე ფართოდ განხილული მოსაზრებაა კორონავირუსთან კავშირი. ამას სჭირდება უფრო დეტალური შესწავლა. ბავშვების უმრავლესობა არის 5 წლამდე ასაკის.

მე არ მგონია, რომ რომელიმე დედა ბავშვს სახლში დატოვებს, თუ სიყვითლეს შეამჩნევს. სიყვითლე დაავადების საწყის პერიოდშია. ტემპერატურის მატება ყველა შემთხვევაში არ არის. ნაწლავთა გახშირებული მოქმედება არ არის ექიმთან წასვლის მიზეზი. განავლის და შარდის ფერის შეცვლა აუცილებლად საჭიროებს ექიმთან კონსულტაციას. როდესაც განავალი ხდება უფერული და შარდს აქვს ძალიან მუქი შეფერილობა, ეს უკვე საგანგაშოა. ნებისმიერი სახის სიყვითლე, მსუბუქიც კი, მშობლისთვის უნდა გახდეს ბავშვის საავადმყოფოში წაყვანის მოტივაცია,“- მოცემულ საკითხზე ივანე ჩხაიძემ ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „იმედის დღე“ ისაუბრა.

წყარო:​ „იმედის დღე“

შეიძლება დაინტერესდეთ

როგორ უნდა მოიქცეს მშობელი, თუ ბავშვს ხელის დარტყმის ჩვევა აქვს?

როგორ უნდა მოიქცეს მშობელი, თუ ბავშვს ხელის დარტყმის ჩვევა აქვს?

მშობლები ფიქრობენ, რომ მათი მცირეწლოვანი შვილები ყველაფერს შესანიშნავად იგებენ და ყოველთვის იდეალურად უნდა იქცეოდნენ. დედები ხშირად გაოცებას ვერ მალავენ, როდესაც სკოლამდელი ასაკის ბავშვი მათ მოულოდნელად ხელს ურტყამს, რადგან მშობლის ნათქვამ სიტყვებს კარგად ვერ იგებს. მშობლების გაოცებას იწვევს, როდესაც მათი შვილი სხვა ბავშვის მიმართ იმავე ქცევას ავლენს.

ბავშვის ჩვევა, რომ ხელი დაარტყას მშობელს, უფროსებში ხშირად გაოცებას, სევდას, ბრაზს, სინანულს და სხვა ნეგატიურ განცდებს იწვევს. მცირეწლოვან ბავშვებში ხელის დარტყმის ჩვევა საკმაოდ გავრცელებულია. თუ ბავშვი ხელს გირტყამთ, არ ნიშნავს, რომ სძულხართ. ეს არც იმაზე მიანიშნებს, რომ თქვენ შვილის აღზრდას ვერ ახერხებთ.

პირველ რიგში, მნიშვნელოვანია მშობელმა გააცნობიეროს, რატომ დაარტყა მას ბავშვმა. ამერიკის პედიატრთა აკადემიის ინფორმაციით, მცირეწლოვან და სკოლამდელი ასაკის ბავშვებში მსგავსი ქცევა თვითკონტროლის ნაკლებობით არის განპირობებული. მიზეზები, რის გამოც მცირეწლოვანმა ბავშვმა შეიძლება ხელი დაგარტყათ, შემდეგია: ის ფიქრობს, რომ ხელის დარტყმით დასახულ მიზანს მიაღწევს, ბავშვს ძლიერი ემოციები აქვს და მათში გარკვევას ასაკის გამო ვერ ახერხებს, ბავშვმა არ იცის, როგორ მიიღოს ის, რაც სურს. ისინი საკუთარი ძალაუფლების საზღვრებს ამოწმებენ, რაც მათი ასაკისთვის ბუნებრივია, ბავშვებს ამ ასაკში ემპათიის განცდა არ აქვთ სათანადოდ განვითარებული.

მნიშვნელოვანია, მშობლებმა იცოდნენ, როგორ უპასუხონ ბავშვის მსგავს ქცევას. თუ ბავშვის დარტყმას დარტყმით უპასუხებთ, ის იფიქრებს, რომ ცუდ ქცევაზე პასუხი ცუდი ან უარესი ქცევის ჩადენაა. გირჩევთ ბავშვის მიმართ გამოიყენოთ ფრაზები: „ვხედავ, რომ გაღიზიანებული ხარ...“ „ვხედავ, რომ გრძნობების გამოხატვა გინდა...“ „მესმის, რომ განიცდი...“ ბავშვი უფრო მეტად უსმენს იმ ადამიანებს, რომლებიც მას უსმენენ, ამიტომ მნიშვნელოვანია, ვაგრძნობინოთ, რომ მისი გვესმის.

მშობლებმა დისციპლინის მიზნით საუბრის მტკიცე ტონი და მკაფიო რეკომენდაციები უნდა გამოიყენონ. მნიშვნელოვანია, წახალისების მიზნით ბავშვის შექებაც. დასჯა ნეგატიური ხასიათის ქმედებაა. თქვენ ბავშვს სჯით ისეთი ქცევის გამო, რომლის უარყოფითი მხარეების შესახებ მან არაფერი იცის.

3 წლამდე ასაკის ბავშვებს დასჯის არსი არ ესმით. საზღვრების დაწესება გაცილებით სწორი მიდგომაა, ვიდრე დასჯა. ბავშვების უდიდესი ნაწილი მკაფიოდ, მშვიდად ახსნილ და განმარტებულ შეზღუდვებს ემორჩილება.

წყარო: ​moms.com

წაიკითხეთ სრულად