Baby Bag

„შემოდგომა გვიჩვენებს, ვუახლოვდებით პანდემიის დასასრულს, თუ ველოდოთ ახალ ტალღას,“- თენგიზ ცერცვაძე

„შემოდგომა გვიჩვენებს, ვუახლოვდებით პანდემიის დასასრულს, თუ ველოდოთ ახალ ტალღას,“- თენგიზ ცერცვაძე

ინფექციური პათოლოგიისა და შიდსის ცენტრის გენერალურმა დირექტორმა თენგიზ ცერცვაძემ საქართველოსა და მსოფლიოში არსებული კორონავირუსის სტატისტიკის შესახებ ისაუბრა:

„კოვიდმა საქართველოში პაუზა აიღო და ამას მოჰყვა სიფხიზლის მოდუნება. მსოფლიო სტატისტიკა გვიჩვენებს, რომ ეს მთლად სწორი არ არის. საქართველოში არის ძალიან კარგი ეპიდსიტუაცია, უკეთესი არ შეიძლება. ეს არის დღეში 50-100-მდე ახალი შემთხვევა და სიკვდილობა არის მინიმალურ ნიშნულზე. დღეები გადის, როდესაც არცერთი სიკვდილობა არ ფიქსირდება. პიკიდან მსოფლიოც გამოვიდა და დიდი ტალღები არ არის, მაგრამ გაცილებით მეტი შემთხვევაა, ვიდრე საქართველოში. მსოფლიოში ყოველდღიურად ფიქსირდება კოვიდის 500 000-დან მილიონამდე ახალი შემთხვევა და 1000-დან 1500-მდე გარდაცვალება.

ეს პრაქტიკულად მთელს მსოფლიოშია. ისეთ ქვეყნებში მოიმატა სიკვდილობამ და რაოდენობამ, სადაც ტრადიციულად ადრე დაბალი იყო: იაპონია, სამხრეთ კორეა და ა.შ. საქართველოში დაბალ რიცხვებს უკეთეს ვაქცინაციას ვერ დავაბრალებთ. ვაქცინაციით საქართველო არის ერთ-ერთი ყველაზე დაბალი მოცვის ქვეყანა. პირიქით, ვაქცინაციის მიხედვით რომ ვიმსჯელოთ, საქართველოში გაცილებით მეტი უნდა იყოს შემთხვევა, ვიდრე სხვა ქვეყნებში, მაგრამ პირიქითაა. ერთი ვარიანტია, რომ რაღაც პერიოდში საქართველოში იყო ძალიან ბევრი კოვიდის შემთხვევა და კოვიდგადატანილებს განუვითარდათ ბუნებრივი იმუნიტეტი. მეორე აზრი სკეპტიკოსებში არ არის პოპულარული, მაგრამ კოვიდის მართვა ბოლო თვეებში ძალიან კარგია. სერიოზული გამოცდილება შეიძინა საქართველომ.

არის იმედი, რომ კოვიდის დასასრული მოახლოვდეს. შემოდგომა გვიჩვენებს, ვუახლოვდებით თუ არა კოვიდის დასასრულს, თუ ველოდოთ ახალ ტალღას. ყველა პანდემიას ჰქონდა თავისი კანონზომიერება. 2-3-4-5 წლის შემდეგ პანდემია თავისით მთავრდებოდა. მოელიან, რომ პანდემიის სრული ლიკვიდირება არ მოხდება, მაგრამ ის გადაიქცევა ენდემურ ვირუსად,“ - მოცემულ საკითხზე თენგიზ ცერცვაძემ ტელეკომპანია „რუსთავი 2“-ის გადაცემაში „სხვა შუადღე“ ისაუბრა.

წყარო: ​„სხვა შუადღე“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„დაბომბვის ხმაზე ინსტინქტურად მოვკიდე ბავშვს ხელი, ჟილეტში გავახვიე, მივიხუტე და ასე გადმოვხტი სამშობიაროს ფანჯრიდან,“- ქართველი დედა 2008 წლის აგვისტოს მძიმე დღეებს იხსენებს

„დაბომბვის ხმაზე ინსტინქტურად მოვკიდე ბავშვს ხელი, ჟილეტში გავახვიე, მივიხუტე და ასე გადმოვხტი სამშობიაროს ფანჯრიდან,“- ქართველი დედა 2008 წლის აგვისტოს მძიმე დღეებს იხსენებს

2008 წლის აგვისტოს ომის დროს ქართველი დედები არაერთი მძიმე განსაცდელის წინაშე აღმოჩნდნენ. ერთ-ერთი დედა, რომელსაც ომის პერიოდში უდიდეს სირთულეებთან მოუხდა შეჯახება სოფელ ერგნეთში მცხოვრები მაგული ოქროპირიძეა. ის 14 წლის წინანდელ მძიმე ამბებს ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „იმედის დღე“ იხსენებს და ყვება, როგორ გადახტა სამშობიაროს ფანჯრიდან ახალშობილთან ერთად, როდესაც საფრთხის მოახლოება იგრძნო:

„2008 წლის 7 აგვისტოს ღამე მეყოლა მეხუთე შვილი. ზუსტად როდესაც გავაჩინე ქეთი, ის პერიოდი იყო შორ მანძილზე რომ ისროდნენ. ისეთი ხმა ჰქონდა, მთელი სამშობიარო ზანზარებდა. სამხედრო ნაწილი და გორის სამშობიარო ძალიან ახლოს არის. ფანჯრები, მინები სულ ჩამომსხვრეული იყო საავადმყოფოში. ამ ხმაზე ინსტინქტურად მოვკიდე ამ ბავშვს ხელი, ჟილეტში გავახვიე, მივიხუტე და ასე გადმოვხტი ფანჯრიდან. რამოდენიმე წელი იმ საავადმყოფოს ეზოშიც კი ვერ შევდიოდი. ქეთო, როგორც ომი, ისეთი დაუმორჩილებელია. ვიტყოდი, რომ გმირია, იმიტომ, რომ პირველმა დაამარცხა სიკვდილი თავისი დაბადებით. მშობიარობის დროს „ვაიმე დედა“ არ მითქვამს. მარტო ვლოცულობდი: „ღმერთო, ჩემი შვილები კარგად იყვნენ, ღმერთო, გადაგვარჩინე.“

მაგული ოქროპირიძის თქმით, ომმა ბავშვებზე უმძიმესი გავლენა მოახდინა და პატარებს მდგომარეობიდან გამოსვლა დიდხანს უჭირდათ:

„ჩემი შვილი, მეორე გოგო დედაჩემის გვერდით იყო, როდესაც მე ბავშვით ხელში გადმოვხტი. მთელი ორი კვირა არ ლაპარაკობდა. ხალხს რომ დაინახავდა, გზაზე ვერ გადადიოდა. ომის შემდეგ პირველად რომ შემოვედი ერგნეთში და დავინახე პირველი სახლი დამწვარი, ერთი ამოსუნთქვით დამთავრდა ყველაფერი. ჩემში ყველა ემოცია გაიყინა. პიანინო მაქვს ჩემი ასაკის. ჩექმიანი ფეხით იყო ჩაქუჩები და სიმები ჩამტვრეული, ნაფეხური ეტყობოდა ძირს დაყრილ ხატებს.“

2008 წლის 7 აგვისტოს დაბადებული ქეთევან დოჯაშვილი რუსულ ბომბდამშენებს გადაურჩა და 14 წლის წინანდელი ომის შესახებ მხოლოდ დედის მონაყოლიდან იცის.

„დედა რომ ყვება ხოლმე, მეც თვალწინ მიდგას ყველაფერი, რაც ომის დროს ხდებოდა. დედა სულ ამბობს, რომ დაიბადე, გმირი ხარ და სიკვდილს პირველი უთხარი არაო,“ - ამბობს ქეთევან დოჯაშვილი.

წყარო: ​„იმედის დღე“

წაიკითხეთ სრულად