Baby Bag

,,სად გაგონილა, რომელ ეთიკაში წერია, გამოხვიდე და ადამიანს, რომელსაც დედა უკვდება, თავზე წამოაძახო შენი დაუდევრობის ბრალიაო, შენგან გადაედოო''

,,სად გაგონილა, რომელ ეთიკაში წერია, გამოხვიდე და ადამიანს, რომელსაც დედა უკვდება, თავზე წამოაძახო შენი დაუდევრობის ბრალიაო, შენგან გადაედოო''

,,მამაჩემი მოქმედი ექიმია.


მთელი ცხოვრება ჩემი თვალით ვუყურებ რას ნიშნავს პროფესიონალიზმი და პაციენტისთვის თავდადება. ჩემი ღრმა პატივისცემა თითოეულ იმ ექიმს, ექთანს, საავადმყოფოს თანამშრომელს, ვინც ახლა იბრძვის, მაგრამ...


სად გაგონილა, რომელ ეთიკაში წერია, გამოხვიდე და ადამიანს, რომელსაც დედა უკვდება, თავზე წამოაძახო შენი დაუდევრობის ბრალიაო, შენგან გადაედოო. 


განა თვითონ ვერ აცნობიერებს ამას? განა დამატებით სჭირდება იმის თქმა, რომ დედა სიკვდილს მის გამო ებრძვის?

საკუთარ თავს რამე რომ დამართოს, სად მივდივართ მერე?


რთული დრო გვიდგას. საკუთარ სიტყვებს უნდა დაუკვირდეს ის, ვის სიტყვებსაც ახლა იმედით და გულის კანკალით ვუსმენთ.'' - ასე გამოეხმაურა მწერალი დათო გორგილაძე ლევან რატიანის ნათქვამს. 




„თვი­თონ რომ ესიამოვნა, იყო სა­დღაც, თავად გა­ე­წე­რა კლი­ნი­კი­დან და მისი ოჯა­ხის წევ­რი...
„ჩვენ­თან არის ოჯა­ხი, ოჯა­ხის წევ­რმა, იმი­ტომ, რომ თვი­თონ ესიამოვნა, იყო სა­დღაც, თვი­თონ გა­ე­წე­რა კლი­ნი­კი­დან და მისი ოჯა­ხის წევ­რი, დედა ამ წუ­თას კვდე­ბა რე­ა­ნი­მა­ცი­ა­ში. ესაა უპასუხისმგ...

შეიძლება დაინტერესდეთ

„​არაფერია იმაზე საშინელი, ვიდრე ნანგრევებიდან გარდაცვლილი ბავშვის ამოყვანის სცენა და და განწირული მამის ხმა: სად ხართ, შვილებო?! ღმერთო, დამეხმარე!“ - გიორგი კეკელიძე

„​არაფერია იმაზე საშინელი, ვიდრე ნანგრევებიდან გარდაცვლილი ბავშვის ამოყვანის სცენა და და განწირული მამის ხმა: სად ხართ, შვილებო?! ღმერთო, დამეხმარე!“ - გიორგი კეკელიძე

ბათუმში მომხდარ ტრაგედიაზე სა­ქარ­თვე­ლოს პარ­ლა­მენ­ტის ეროვ­ნუ­ლი ბიბ­ლი­ო­თე­კის გე­ნე­რა­ლუ­რი დი­რექ­ტო­რი გი­ორ­გი კე­კე­ლი­ძე წერს:

​„არაფერია იმაზე საშინელი, ვიდრე ნანგრევებიდან გარდაცვლილი ბავშვის ამოყვანის სცენა. თითქოს სხვა სამყარო, რომელიც ირგვლივაა, საკუთარი წარსულით და მომავლით, უქმდება და უფასურდება.

და განწირული მამის ხმა: სად ხართ, შვილებო?! ღმერთო, დამეხმარე!

თვითონაც ნანგრევებად ქცეულები, ვუყურებთ ეკრანს, რომელიც თავგნაწირული მაშველების ფონზე, გარდაცვლილების რიცხვის ზრდას გვაცნობს. ვუყურებთ და ვერაფერს ვფიქრობთ.

ახლა სხვა ყველაფერი ყალბი მგონია, გარდა ამ გაყინული, უფიქრო შეძრწუნებისა. ის სიტყვებიც ყალბია, რომ თითქოს წუთისოფლის წამიერება შევიგრძენით და უფრო დავაფასებთ ერთმანეთს და ცოცხლად ნაკლებად დავღრღნით. ყველაფერი ყალბია, გარდა იმ ორ „ჯანმრთელ“ სახლს შორის სიკვდილის ღია პირივით დაფჩენილი ნასახლარი ნაპრალისა.

ეს ნანგრევების დღე და ღამეა და ასეც დარჩება ჩვენს ბედკრულ ისტორიაში,“ - წერს გიორგი კეკელიძე.

წაიკითხეთ სრულად