Baby Bag

,,ხვალ საკრალური დღეა...ეს იმას ნიშნავს, რომ უნდა აანთოთ სანთელი, ილოცოთ და თუ გინდათ ჩაუთქვით თქვენი სურვილები''

მიხეილ ცაგარელი კვირის ასტროლოგიურ პროგნოზს გთავაზობთ. მისი თქმით, ხვალ საკრალური დღეა - შემოდგომის დღეღამტოლობა გვაქვს. ეს იმას ნიშნავს, რომ უნდა აანთოთ სანთელი, ილოცოთ და თუ გინდათ ჩაუთქვით თქვენი სურვილები:

,,გვაქვს კვირა, რომელშიც დედამიწა პოზიტიურ ენერგოველში გადადის. ეს უკვე კარგია იმიტომ, რომ კარგად იმოქმედებს ადამიანის ჯანმრთელობასა და გუნება-განწყობაზე. ამ მხრივ სასიკეთო ტენდენციების მატარებელია. დღეს მაქსიმალურად მოერიდეთ ხალხის მასასთან ურთიერთობას. თვალის აღების ალბათობა მაღალია, ამიტომ ცოტა ყურადღებით უნდა ვიყოთ, მით უმეტეს, საეჭვო ადამიანებთან. 

ხვალ საკრალური დღეა - შემოდგომის დღეღამტოლობა გვაქვს. ეს იმას ნიშნავს, რომ უნდა აანთოთ სანთელი, ილოცოთ და თუ გინდათ ჩაუთქვით თქვენი სურვილები. ესეთი საკრალური დღე 4 გვაქვს წელიწადში, ზამთრისა და ზაფხულის ბუნიაობა და დღეღამტოლობა. ეს არის დღე, როდესაც ოდითგანვე საქართველოში და საერთოდ მსოფლიოში დიდ ყურადღებას აქცევდნენ, სანთლები ინთებოდა, განსაკუთრებული დღესასწაულები იმართებოდა იმიტომ, რომ დღე და ღამე ტოლია, ზუსტად ახლა გვაქვს ბალანსი ენერგეტიკულ სამყაროში. 

გაითვალისწინეთ, დღეღამტოლობა ხდება მაშინ, როდესაც მზე ტოვებს ქალწულის ზოდიაქოს ნიშანს, მეტად პრაგმატულ ნიშანს და გადადის ფანტაზიებითა და მშვიდობიანობით აღსავსე დიპლომატიურ და ესთეტიურ სასწორში, მთელი თვით. ეს იმას ნიშნავს, რომ ადამიანებს შორის კომპრომისების უნარი მოიმატებს, არ იქნება იდეის დამტკიცების ტენდენცია, მოიმატებს ოპტიმიზმი, ხელოვნების, პოეზიისა და ლიტერატურისადმი განსაკუთრებული სწრაფვა. მოიმატებს სამართლიანობის ელემენტი...'' - აღიშნავს მიხეილ ცაგარელი. 

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ღამის სამი საათია, სახლში შევდივარ, მაგიდაზე ფურცელი მხვდება - „დედა მიყვარხარ“ - ლუგარის ლაბორატორიის თანამშრომლის ამაღელვებელი წერილი

„ღამის სამი საათია, სახლში შევდივარ, მაგიდაზე ფურცელი მხვდება - „დედა მიყვარხარ“ - ლუგარის ლაბორატორიის თანამშრომლის ამაღელვებელი წერილი

ლუგარის ლაბორატორიის თანამშრომელი ლელა ურუშაძე სოციალურ ქსელში ლაბორატორიაში მუშაობის ერთ დღეს აღწერს. გთავაზობთ მის ამაღელვებელი წერილს სიტყვა-სიტყვით:

„დღეს ჩვენი ჯგუფია მორიგე, ექვსნი ვართ: მე, ჯაშო, ხმალიკა, მეკო გვანცა და ნატალია.

დილის 11 საათია უკვე 92 ნიმუშია, ერთი ბოქსში ჯდება, მეორე მონაცემს კარნახობს, მესამე გარეთ ამთავრებს რეაქციას, ერთსაც მონაცემები შეყავს. მიმღებიდან ჭიჭყიმ შემოყო თავი, ნიმუშები მოგვაწოდა: -კიდევ 60 დაემატა გოგოებო, მერე 70... 80, . სადღაც 4 საათის შემდეგ ჯაშო წუწუნებს რომ ძალიან მოწყურდა და რომ ვეჩხუბებით ეხლავე ადექი და მე გავაგრძელებ შენ სამუშაოსო, ის კითხვას გიბრუნებს - შენ არ გშია ან არ გწყურიაო? თან ყველაფერი უნდა გაიხადო და შემოსვლისას ისევ მოემზადო, ჩაიცვა და შემოხვიდე პროცედურულად იმხელა ამბავია, აღარ დგება.

როგორც იქნა გავუშვით პირველი რეაქცია, 94 ნიმუში, შესვენებაზე გავდივართ. კართან ჟურნალისტი გვეღობება, შეიძლება გადაგიღოთ როგორ ისვენებთო, ცოტა უხეშად იშორებ უარით, მერე ხვდები რომ ეს სიუხეშე დაღლილობის ბრალია და გაღიზიანება კი ალბათ მოკერებული გმირობის იარლიყიდან მოდის , არადა ეს უბრალოდ ჩვენივე არჩეული გზაა, ჩვენი პირდაპირი მოვალეობა!

ღამის 10 საათია უკვე 310 ნიმუშია გაკეთებული და კიდევ 75 მოვიდა, შესვლამდე ხმალიკა დედას ურეკავს, მისმა 3 წლის მაშომ თუ დაიძინა და როგორ ჭამა აინტერესებს, ჩვენ დედები გვირეკავენ, გვეეკითხებიან როდის დავბრუნდებით და თუ ვჭამეთ (ჰო მართლა, საკვები სულ გვაქვს სხვადასხვა ორგანიზაციის, კეთილი თანამშრომლების და ხანაც უცნობი გულშემატკივრების წყალობით.)

შედეგებს ვნახულობთ 17 დადებითია, ავნერვიულდით გადავამოწმეთ და ყველა განმეორებაა ანუ ჰოსპიტალიდან გასაწერად ვუმოწმებთ პაციენტს ვირუსის არსებობას, ანუ ახალი შემთხვევა ჯერჯერობით ამ პარტიაში არ არის, ამ დროს გვაქვს სიხარულის შეძახილი თუ სიმღერა, რომლითაც ერთმანეთს ვუზიარებთ ამ ძალიან მაგარ ამბავს.

11 საათია ჩვენ მეგობარ ეპიდემიოლოგებთან ვრეკავთ ჩვენზე ყოჩაღებთან - გორი მოგვაქვს, ბოლნისი გზაშია, მარნეულს ნახევარ საათში შემოიტანენ, სხვა სალაპარაკო თემაც აღარ გვაქვს. 

ადმინისტრაციიდან გვირეკავენ გვთხოვეს სახლში წადით, ნუღარ აგრძელებთ მუშაობას არ გადაიღალოთო, მაგრამ მეორე დღეს მეორე ჯგუფს არ გვინდა დავახვედროთ ძალიან ბევრი საქმე, თან ექიმებიც ელიან პასუხს. ახალ ნიმუშებს ვდგამთ და შემდეგ პარტიას ველოდებით, სადაც იმედი გვაქვს რომ ისევ ცოტა იქნება დადებითი. „გაგვიმართლა“ 440-დან მხოლოდ 20-ია ახალი შემთხვევა.

ღამის სამი საათია, სახლში შევდივარ, მაგიდაზე ფურცელი მხვდება - „დედა მიყვარხარ“ და ბლინის გამოცხობის პირველი მცდელობა, ეს ჩემი შვილია.

დაძინებამდე ფეისბუქს უაზროდ ვსქროლავ და პოსტი მხვდება, რატომ არ შეიძლება გვქონდეს მხოლოდ ათობით დადებითი და რატომ ვმალავთ შემთხვევებს, ვეღარც ვბრაზდები.

დღეს ჩვენს ჯგუფში ყველაზე პატარა, გვანცა 25 წლის გახდა და ლუგარში 12 საათზე ერთად ჩავაქრეთ ტორტზე სანთელი.“

წაიკითხეთ სრულად