Baby Bag

,,არასწორი იყო ზოგიერთის შეფასება, რომ კოვიდი მხოლოდ ხანდაზმულების დაავადებაა, ამის გამო ახალგაზრდები ზედმეტად გათამამდნენ და არ იცავდნენ რეგულაციებს''

,,არასწორი იყო ზოგიერთის შეფასება, რომ კოვიდი მხოლოდ ხანდაზმულების დაავადებაა, ამის გამო ახალგაზრდები ზედმეტად გათამამდნენ და არ იცავდნენ რეგულაციებს''

ზოგიერთის შეფასებით, ცუდი პოზიცია იყო, რომ კოვიდი მხოლოდ ხანდაზმულების დაავადებაა. სწორედ ამიტომ საზოგადოების ახალგაზრდა ნაწილი ზედმეტად გათამამდა და არ იცავდა რეგულაციებს, – ამის შესახებ ინფექციური პათოლოგიისა და შიდსის ცენტრის გენერალურმა დირექტორმა, თენგიზ ცერცვაძემ​ საქართველოს პირველ არხს განუცხადა.

მისივე თქმით, „კოვიდ-19“-ისგან გამოწვეული გართულებები საფრთხეს უქმნის როგორც ხანდაზმულებს, ასევე ახალგაზრდებს.

„კონკრეტულად 19 წლის გოგოს გარდაცვალების შემთხვევა ჯერ არ შეგვისწავლია იმიტომ, რომ ეს ჩვენთან არ მომხდარა. დღეს ვაპირებთ ამის გარჩევას. ჩვენ გვესმოდა 32, 34, 36, 15 წლის პაციენტების გარდაცვალების შემთხვევები, ახლა 19 წლის. ზოგადად, ასეთი ტენდენციაა მსოფლიოში, ეს ყოველთვის იყო. ზოგიერთი ამბობდა, ცუდი პოზიცია იყო, რომ კოვიდი მხოლოდ ხანდაზმულების დაავადებაა, ის საფრთხეს არ უქმნის ახალგაზრდებს. ამან ცუდი სამსახური გაუწია საზოგადოებას, რადგან სწორედ ამიტომ საზოგადოების ახალგაზრდა ნაწილი ზედმეტად გათამამდა და არ იცავდა რეგულაციებს და არ ფიქრობდა იმაზე, რომ თვითონ შეიძლება მსუბუქად გადაიტანოს, თუმცა ოჯახში ხანდაზმულ ადამიანებს უქმნის საფრთხეს.

ახლა მარტო ხანდაზმულ ადამიანებზეც არაა საქმე, თვითონ ახალგაზრდებს ექმნებათ საფრთხე. არის კოვიდის გართულებები, გულის უეცარი გაჩერება და სხვა გართულებები, რომელიც საფრთხეს უქმნის როგორც ახალგაზრდებს, ისე ასაკოვნებს. ეს ახალი არ არის, უბრალოდ რადგან ჩვენთან შემთხვევების რაოდენობა გაიზარდა, ასეთ შემთხვევებიც გამოჩნდა, თორემ ეს ყოველთვის იყო.

მაგალითად, ამერიკის ოფიციალური მონაცემებით, ამერიკაში გარდაცვლილთა 20 პროცენტი 60 წელზე ახალგაზრდაა. ჩვენთან ახალგაზრდა ასაკში გარდაცვალება მაინც იშვიათია, ვიდრე უცხოეთში“, – განაცხადა ცერცვაძემ.

მისივე თქმით, საქართველოში ჰოსპიტალის გარეთ კოვიდინფიცირებული მოქალაქეების გარდაცვალების შემთხვევები ცოტაა.

„ძნელად, თუმცა მაინც ვახერხებთ, რომ ავადმყოფი ექიმის გარეშე, ხოლო მძიმე ავადმყოფი ჰოსპიტალიზაციის გარეშე არ დარჩეს. საქართველოში ძალიან ცოტაა ჰოსპიტალის გარეთ გარდაცვალების შემთხვევები. ბინასა და სასტუმროში გარდაცვალების ერთეული შემთხვევებია, 15 შემთხვევაზე მეტი არ იქნება, მაშინ როდესაც უცხოეთში არის ასეული და ათასეული ასეთი შემთხვევა“, – განაცხადა თენგიზ ცერცვაძემ.

შეიძლება დაინტერესდეთ

ინფექციონისტი მაია ბუწაშვილი არასაჭირო ჰოსპიტალიზაციის შესახებ

ინფექციონისტი მაია ბუწაშვილი არასაჭირო ჰოსპიტალიზაციის შესახებ
ინფექციონისტი მაია ბუწაშვილი სოციალურ ქსელში არასაჭირო ჰოსპიტალიზაციის შესახებ წერს. გთავაზობთ მის ნათქვამს სიტყვა-სიტყვით:

„​აქტიური შემთხვევების 1/3 კვლავ ჰოსპიტალიზებულია (2700-მდე ჰოსპიტალიზებული 8990 აქტიურ შემთხვევაზე). არავითარი განმარტება არ ისმის შემდეგ საკითხებზე: რატომ არის ასეთი მაღალი ჰოსპიტალიზაციის მაჩვენებელი? რატომ სჭირდება ამდენ ადამიანს სტაციონარი? რატომ იხარჯება ამდენი რესურსი? (თითოეული საწოლ-დღე საკმაოდ დიდ თანხებთან არის დაკავშირებული).
რა უკეთდება სტაციონარში მყოფ პაციენტებს? თუ კოვიდინფიცირებულების 1/3-ს მედიკამენტური მკურნალობა უტარდება, ეს, ცხადია, არასწორია, რადგან მედიკამენტური ჩარევა ფაქტობრივად მხოლოდ ჟანგბადდამოკიდებულ პაციენტებს სჭირდებათ, ხოლო 1/3 ვერაფრით ვერ იქნება ჟანგბადდამოკიდებული. თუ არაფერი უტარდებათ, მაშინ რატომ არიან სტაციონარში?
თუმცა სტაციონარში მყოფ ან გამოწერილ უამრავ პაციენტთან მაქვს კონტაქტი და ფაქტობრივად ყველას აქვს რაღაც დანიშნულება. სტანდარტულად, დანიშნული აქვთ ანტიბიოტიკი, ანტიკოაგულანტი და ჰორმონი (აღარაფერს ვამბობ სხვა, რაღაც „დამატებით“ წამლებზე). ასევე რაღაც გაუგებარი „გადასხმები“, რომელთა მიზანი საერთოდ გაურკვეველია ხოლმე. ბევრ მათგანს ამ მედიკამენტების არავითარი საჭიროება არ აღენიშნება. ბევრს გამოწერის შემდეგაც უგრძელდება თერაპია, განსაკუთრებუთ ხშირია ანტიკოაგულანტების ბინაზე მიღება.

ეს ქმნის ილუზიას, რომ კოვიდინფიცირებულ პაციენტს აუცილებლად რაღაც წამალი სჭირდება და ბინაზე დარჩენილებიც ხშირად სრულიად არასაჭირო მკურნალობას იღებენ, რადგან გაგონილი აქვთ, რომ ვიღაცას ეს წამლები ჰქონდა დანიშნული, თუმცა მასაც მსუბუქად მიმდინარე დაავადება ჰქონდა.
ოდესმე თუ ვნახავთ დეტალურ ანალიზს ჰოსპიტალიზებულ პაციენტებზე, მათ შორის მკურნალობის მეთოდების პროცენტულ გადანაწილებას, ამ მკურნალობის შედეგს/გამოსავალს, დარწმუნებული ვარ, რომ ზემოაღნიშნულის სისწორეში დავრწმუნდებით.
ასევე ძალიან საინტერესოა მართვით სუნთქვაზე გადაყვანის და ამ პაციენტების გამოსავლის სტატისტიკა.
ადრეც, როცა ამ თემაზე ყურადღებას ვამახვილებდი, მთავარი საპირისპირო არგუმენტი იყო ის, რომ ზედმეტი ჰოსპიტალიზაციით არაფერი დაშავდება და ამით მეტ ადამიანს გადავარჩენთ. რა თქმა უნდა, ასე არ არის. ჰოსპიტალში ყოფნა, კიდევ ერთხელ ვიმეორებ, საერთოდ არ არის უკეთესი გამოსავლის გარანტია და ეს სიკვდილობის მაჩვენებელსაც ეტყობა, ისევ განუხრელად იზრდება."
ასევე არ უნდა დაგვავიწყდეს საავადმყოფოსშიდა, ე.წ. „ჰოსპიტალური ინფექციების“ რისკი და ასევე უამრავი, არამიზნობრივი ფინანსური ხარჯი, რომელიც სხვა, უფრო მნიშვნელოვანი მიზნით შეიძლება გამოვიყენოთ,“ - წერს ინფექციონისტი მაია ბუწაშვილი.


წაიკითხეთ სრულად