Baby Bag

„ანუ რეალურად გამოდის, რომ ვაქცინა თრომბის რისკს ამცირებს“ - ამერიკაში მოღვაწე ქართველი ექიმი ვაქცინის შესახებ

„ანუ რეალურად გამოდის, რომ ვაქცინა თრომბის რისკს ამცირებს“ - ამერიკაში მოღვაწე ქართველი ექიმი ვაქცინის შესახებ

ამერიკაში (ჰოპკინსის უნივერსიტეტში) მოღვაწე ინფექციურ დაავადებათა სპეციალისტი მამუკა მაჩაიძე ასტრაზენეკას ვაქცინის შესახებ პოსტს აქვეყნებს, რომელსაც ​MomsEdu.ge უცვლელად გთავაზობთ.  

„მინდა ყველა ჩემს კოლეგას, მეგობარს და ყოფილ სტუდენტს მივულოცო ამერიკის რეზიდენტურაში მოხვედრა, მეამაყება, რომ სულ უფრო მეტი ახალგაზრდა მოდის შტატებში განათლების მისაღებად!

რაც შეეხება ვაქცინებს, მგონია, რომ ბოლო წლის განმავლობაში ყველამ საკმარისად დავკარგეთ საყვარელი ადამიანები იმისთვის, რომ ამჯერად ასტრაზენეკას გამო არ დავინდოთ ერთმანეთი..

მე არც მორალური და არც ეთიკური უფლება მაქვს და არ გავკადნიერდები, რომ რომელიმე ჩემს კოლეგას მოვუწოდო ან არ მოვუწოდო ვაქცინაციისკენ, რა თქმა უნდა ეს თქვენი გადასაწყვეტია, მაგრამ თუ ემოციას ცოტა ხნით გვერდზე გავწევთ, არ არის ასე რთულად საქმე:

18 მილიონზე მეტი აცრილიდან „თრომბი“ დაუდგინდა 32 ადამიანს; ის, რომ კოვიდით გამოწვეული თრომბი ძალიან ხშირია ამ შემთხვევაში არ არის რელევანტური, რადგან ვაქცინა თუ კოვიდისგან დაგიცავს, თრომბის რისკსაც შეამცირებს, ეს ისედაც ნათელია, აქ ვაქცინის უსაფრთხოებაზეა საუბარი.

ამიტომ შესადარებელი ჯგუფი ამ შემთხვევაში არის ზოგადად „თრომბის“ ახალი შემთხვევები, რაც სქესის და ასაკის მიხედვით იცვლება, მაგრამ საშუალოდ 110-130 შემთხვევაა 100 ათასზე.

ანუ რა გამოდის, ხვალ რომ თეორიულად მსოფლიოს მასშტაბით 18 მილიონი არავაქცინირებული შევამოწმოთ, 15 000-ზე მეტს შეიძლება დაუდგინდეს ,,თრომბი“, ანუ რეალურად გამოდის, რომ ვაქცინა თრომბის რისკს ამცირებს. რა თქმა უნდა, ვუტრირებ, უბრალოდ ამ რიცხვებით ვაქცინა რომ თრომბს დაუკავშირო, ჩემი აზრით, სასაცილოა.

ამიტომ, მე პირადად, ძალიან მიკვირს, ეს რატომ გახდა მიზეზი თუნდაც 2 კვირით ვაქცინაციის შეჩერების (40-ზე მეტი ქვეყანა აგრძელებს სხვათა შორის), რა თქმა უნდა, ეს მე თუ დავთვალე 3 წუთში, როგორღაც გერმანია და საფრანგეთიც მოახერხებდა, ხოდა მალე გაირკვევა, იმედია.

კიდევ ერთხელ ვრწმუნდები, რატომ უნდა დავლოდებოდით ხარისხიან ვაქცინას, რამხელაზეა თამასა აწეული და რამდენ ფილტრს და მარეგულირებელს გადის სანამ ჩვენამდე მოვა. ექსპერიმენტი ამერიკელ და ევროპელ მოხალისეებზე ჩატარდა, ასე რომ საცდელ ვირთხებად, რაც არ უნდა ვეცადოთ, ჩვენ ვერ გამოვდგებით..

600 აცრილი და 4000 დარეგისტრირებული ექიმი არის მედპერსონალის ~7%, რაც საშინლად დაბალი რიცხვია, მაგრამ ამას უამრავი მიზეზი აქვს.. ხოდა თუ ასე გაგრძელდა, ერთადერთ ლოგიკურ გზას ვხედავ, რომ პორტალი გაფართოვდეს შემდეგი რგოლისთვის.

ჩემზე ბევრად უფრო გამოცდილ და ჭკვიან კოლეგებს საქართველოში, ვინც აიცრა ან დარეგისტრიდა, არც კი ვაკადრებ, რომ დავამშვიდო, იმიტომ რომ არ სჭირდებათ!

წარმატებები!“ - დასძენს მამუკა მაჩაიძე. 

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, ქალებისთვის შექმნა ახალი სივრცე, სადაც ყველაზე მცოდნე დედები იყრიან თავს. ჯგუფის დასახელებაც სწორედ ასეა - „მცოდნე დედების ჯგუფი“, რომლის საშუალებით დედები ერთმანეთს საკუთარ გამოცდილებას გაუზიარებენ. (ჯგუფში გასაწევრიანებლად ნახეთ ბმული - „მცოდნე დედების ჯგუ​ფი“)

შეიძლება დაინტერესდეთ

,,ღამე არ მეძინა ტკივილისგან, გაუსაძლისია...'' - ჟურნალისტი თეონა ცხომელიძე

,,ღამე არ მეძინა ტკივილისგან, გაუსაძლისია...'' - ჟურნალისტი თეონა ცხომელიძე
ჟურნალისტი თეონა ცხომელიძე კოვიდ დადებითია და უკვე მე-4 დღეა ვირუსს ებრძვის. გთავაზობთ მის პოსტს, რომელიც სოციალურ ქსელში გამოაქვეყნა. 

,,ღამე არ მეძინა ტკივილისგან, გაუსაძლისია. მეჩვენება რომ გრავიტაცია ჩემს სხეულზე 5-ჯერ ძლიერად მოქმედებს და ძალიან მაგრად ექაჩება სადღაც. განსაკუთრებით ფეხები და წელი ვერ უძლებს.
ცოტა მახველებს. როცა ინჰალატორია ჩართული, ყურსასმენებს ვიკეთებ, ვითომ არ მესმის. გადასხმა არ მჭირდება, ვსვამ პლაქვენილს. ყოველ დილით სისხლის აღება აუცილებელია, ექიმებთან კომუნიკაცია მინიმალური. მედდა ლალი ისევ ენერგიულად დაქრის, ან არ ეძინება ან არ იღლება?! სიცხე რომ არ გვაქვს, ისე გვაქებს, ვითომ ჩვენი თავდაუზოგავი შრომის შედეგია.
გვერდით ერთი წლის ბავშვია და ვერ ვიტან სავალდებულო პროცედურები რომ უწევს, ვერ იგებს რას ერჩიან, ბავშვები არ უნდა ხვდებოდნენ აქ!
ტელეფონი დამივარდა, რირშახის ტესტივითაა ეკრანზე უშველებელი ლაქა, ხან ღამურად აღვიქვამ, ხან გაბრაზებულ ზაზუნად (უნდა ვიკითხო ხომ მშვიდობა მაქვს), ვარაუდით ვწერ ტექსტებს.
ოთახის ერთი ბოლოდან მეორემდე 6 ნაბიჯია, ნახევარი ჩემია.
დილით 
Levan რეკავს ყავა მოგენატრებოდაო და ამომიგზავნა ნამცხვრებთან ერთად, გემო თითქოს გავიგე, მგონი ბრუნდება. ვიჯღნავლე- ლევანის ცოლი ექიმია აქ და თავზე აყრია საქმე, ამ დილით სამსახურში რომ მიდიოდა ორივე და ჩემი ყავა გაახსენდათ, კია საჯღნავლი.
აქ ზოგადად ძალიან გულჩვილი ხდები, დღეში რამდენჯერმე ვტირი გარანტირებულად. ხან მოწერილ გამამხნევებელ მესიჯებზე, ხან გარედან შემოსულ, ცოცხალი ქალაქის ხმაზე, ხან კირას კითხვაზე 'დე მალე მოხვალ თუ არა-მალე' და მე რომ უნდა ვუთხრა 'არა-მალე', ხან გაურკვევლობაზე. ვიკა ბუკიას ირინკამ მომიკითხა და ღნავილით მოვკვდი, რაღაცნაირი სევდიანი კავშირი რომ გვაქვს, მარტო ჩვენი, კორონული...
ჩემი კოვიდმეზობელი ნინო კარგადაა, თავისი კლასტერიდან დაურეკეს წეღან: '-კორონა როგორა ხარო?' იგუდებოდნენ სიცილით. მერე იმან იქედან თავისი კოვიდ მეზობელი გვაჩვენა 62 წლის ქალი, საწოლზე ყირაზე იდგა, ფეხები კედელზე შემოელაგებინა და იქნევდა - ვარჯიშობსო, ისევ ვიცინეთ.
უელბეკს ვკითხულობ, მაგრამ მინდა 'სამხრეთული სპილო' არ მქონდეს წაკითხული და ახლა, აქ ვკითხულობდე. ან გორგილაძეს ქონდეს რამე ახალი გამოცემულული. ქართული ამბები მინდა, ეს ევროპები ძალიან შორია ამ ნაცრისფერი პალატიდან.
კახელების იუმორი აქ რომ დავაფასე კი გითხარით. ნინო დგას გუშინ ფანჯარასთან, გარეთ იყურება... გამომხედა ცოტა ნაწყენმა 'დღესაც ღამდებაო' - ისევ ვუგუდებით... ასე ვიცინით, ვიდრე გაგვახსენდება რა საქმეზე ვართ აქ ორივე.''
წაიკითხეთ სრულად