Baby Bag

,,ძალიან ვბრაზდები ექიმების ინერტულობაზე და ხშირ შემთხვევაში უაზროდ გამოთქმულ ეჭვებზე. სწორედ ექიმები აფერხებენ საკუთარი გადამდები ქცევით და ანტიპროპაგანდით ვაქცინაციას''

,,ძალიან ვბრაზდები ექიმების ინერტულობაზე და ხშირ შემთხვევაში უაზროდ გამოთქმულ ეჭვებზე. სწორედ ექიმები აფერხებენ საკუთარი გადამდები ქცევით და ანტიპროპაგანდით ვაქცინაციას''

ვახტანგ ბოჭორიშვილის სახელობის კლინიკის გენერალური დირექტორი დავით გადელია საქართველოში ვაქცინაციის პროცესს აფასებს და ვრცელ პოსტს სოციალურ ქსელში აქვეყნებს. ​MomsEdu.ge პოსტს სიტყვა-სიტყვით გთავაზობთ:

,,ნურავის ეწყინება...

ისეთი რამეები წავიკითხე აცრების შესახებ ამ სივრცეში, არ ვიცი გავბრაზდე, თუ ვიცინო! "ვაქცინაში ფული გააკეთეს და უნდა ძალად შემოგვასაღონ!.." თუ ფული უკვე გაკეთდა, რა მნიშვნელობა აქვს ავიცრებით თუ არა- აცრა ხომ უფასოა?! "ანტივაქსერი კი არ ვარ, მინდა ზუსტად ვიცოდეთ რა გვერდითი მოვლენები აქვს.." ზუსტად, ამ ახალ პრეპარატზე კი არა, ათწლეულების განმავლობაში გამოყენებულზე ვერ ვიტყვით, როდის გამოიწვევს ანაფილაქსიურ შოკს. სწორედ დღეს მომიყვა ჩემმა მეგობარმა, რომელიც დიდი ხანია ამერიკაში ცხოვრობს, რომ ადრე ბევრჯერ გაუკეთებია ნოვოკაინი, მაგრამ შარშან, ლოს ანჯელესში, საჭიროების გამო მივიდა კლინიკაში, გაუკეთეს მანიპულაციისთვის ნოვოკაინი და ისეთ დღეში ჩავარდა, მთელი კლინიკის ძალისხმევა დასჭირდა10 საათის განმავლობაში მის გადარჩენას. სხვადასხვა ვაქცინას სხვადასხვა მოქმედება და გართულება შეიძლება ჰქონდეს, მაგრამ ანაფილაქსიის შანსი ყველას ერთნაირი აქვს.

რა ვაქცინის შესაღებაზე შეიძლება იყოს საუბარი, როცა ჯერჯერობით საუკეთესო ვაქცინებია შემოტანილი?! გარწმუნებთ, დიდი ალბათობით ამდენს ვეღარ მოგვცემენ ახლო მომავალში და დამთავრდება თუ არა ეს ორი პარტია, უნდა გადავიდეთ ჩინურ ვაქცინებზე, რომელსაც იმ რაოდენობით ამზადებენ, რომ ჩვენი ქვეყანა რაოდენობის თვალსაზრისით სათვალავშიც შეიძლება გამორჩეთ ჩინელ მწარმოებლებს. უხარისხო არც ჩინური იქნება, მაგრამ ახლა ჩამოტანილები მაინც საუკეთესოდაა მიღებული.

...თუ არამედიკების მიერ გამოთქმული ეჭვები ასე თუ ისე გასაგებია და ახსნას საჭიროებს, ძალიან ვბრაზდები ექიმების ინერტულობაზე და ხშირ შემთხვევაში უაზროდ გამოთქმულ ეჭვებზე. სწორედ ექიმები აფერხებენ საკუთარი გადამდები ქცევით და ანტიპროპაგანდით ვაქცინაციას! სხვათა შორის, ეს არაა პირველი შემთხვევა - კარგად მახსოვს წითელას საწინააღმდეგო აცრებშიც ბევრი ექიმის ნეგატიური როლი. თუ არ გჯერა კაცობრიობის მეცნიერული მონაპოვრის, არ გწამს შენი საბრძოლო იარაღის ( და აცრა ერთადერთი იარაღია ჯერჯერობით), მაშინ რატომ ეწევი იმ საქმეს, რაც შენი არაა?! არანაირად არაა შენი პროფესია ექიმობა, თუ სიკეთის ნაცვლად ( მართლაც რომ იყოს იმაზე მეტი რისკი რაც სინამდვილეშია!), საკუთარი მაგალითის მიცემის ნაცვლად- ეჭვს და უნდობლობას თესავ თანამემამულეებში! ვისაც გინდათ იმათ გეწყინოთ! მე არც მყავს ასეთი მეგობარი კოლეგები- პირველივე დღეს ავიცარით ჩემებმა ყოველგვარი "ვაითუ" და "ეგების" გარეშე! კაცობრიობის გონის უნდა გჯეროდეს, უნდა გჯეროდეს იმ მედიკამენტის, რაც ამ გონის შედეგია (რა, სხვა შემთხვევაში არ გიხმარიათ ახალი პრეპარატი? თუ, ავადმყოფზე შეიძლება და საკუთარ თავზე - კარგად დავფიქრდეთ?!)! ექიმებს ბევრად მეტი მოგვეთხოვება და სხვა სპეციალობის ადამიანები ჩვენ შემოგვყურებენ ამ საკითხში მაგალითისთვის!,'' - აღნიშნავს ექიმი სოციალურ ქსელში. 

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, ქალებისთვის შექმნა ახალი სივრცე, სადაც ყველაზე მცოდნე დედები იყრიან თავს. ჯგუფის დასახელებაც სწორედ ასეა - „მცოდნე დედების ჯგუფი“, რომლის საშუალებით დედები ერთმანეთს საკუთარ გამოცდილებას გაუზიარებენ. (ჯგუფში გასაწევრიანებლად ნახეთ ბმული - „მცოდნე დედების ჯგუფ​ი“)

შეიძლება დაინტერესდეთ

,,ღამე არ მეძინა ტკივილისგან, გაუსაძლისია...'' - ჟურნალისტი თეონა ცხომელიძე

,,ღამე არ მეძინა ტკივილისგან, გაუსაძლისია...'' - ჟურნალისტი თეონა ცხომელიძე
ჟურნალისტი თეონა ცხომელიძე კოვიდ დადებითია და უკვე მე-4 დღეა ვირუსს ებრძვის. გთავაზობთ მის პოსტს, რომელიც სოციალურ ქსელში გამოაქვეყნა. 

,,ღამე არ მეძინა ტკივილისგან, გაუსაძლისია. მეჩვენება რომ გრავიტაცია ჩემს სხეულზე 5-ჯერ ძლიერად მოქმედებს და ძალიან მაგრად ექაჩება სადღაც. განსაკუთრებით ფეხები და წელი ვერ უძლებს.
ცოტა მახველებს. როცა ინჰალატორია ჩართული, ყურსასმენებს ვიკეთებ, ვითომ არ მესმის. გადასხმა არ მჭირდება, ვსვამ პლაქვენილს. ყოველ დილით სისხლის აღება აუცილებელია, ექიმებთან კომუნიკაცია მინიმალური. მედდა ლალი ისევ ენერგიულად დაქრის, ან არ ეძინება ან არ იღლება?! სიცხე რომ არ გვაქვს, ისე გვაქებს, ვითომ ჩვენი თავდაუზოგავი შრომის შედეგია.
გვერდით ერთი წლის ბავშვია და ვერ ვიტან სავალდებულო პროცედურები რომ უწევს, ვერ იგებს რას ერჩიან, ბავშვები არ უნდა ხვდებოდნენ აქ!
ტელეფონი დამივარდა, რირშახის ტესტივითაა ეკრანზე უშველებელი ლაქა, ხან ღამურად აღვიქვამ, ხან გაბრაზებულ ზაზუნად (უნდა ვიკითხო ხომ მშვიდობა მაქვს), ვარაუდით ვწერ ტექსტებს.
ოთახის ერთი ბოლოდან მეორემდე 6 ნაბიჯია, ნახევარი ჩემია.
დილით 
Levan რეკავს ყავა მოგენატრებოდაო და ამომიგზავნა ნამცხვრებთან ერთად, გემო თითქოს გავიგე, მგონი ბრუნდება. ვიჯღნავლე- ლევანის ცოლი ექიმია აქ და თავზე აყრია საქმე, ამ დილით სამსახურში რომ მიდიოდა ორივე და ჩემი ყავა გაახსენდათ, კია საჯღნავლი.
აქ ზოგადად ძალიან გულჩვილი ხდები, დღეში რამდენჯერმე ვტირი გარანტირებულად. ხან მოწერილ გამამხნევებელ მესიჯებზე, ხან გარედან შემოსულ, ცოცხალი ქალაქის ხმაზე, ხან კირას კითხვაზე 'დე მალე მოხვალ თუ არა-მალე' და მე რომ უნდა ვუთხრა 'არა-მალე', ხან გაურკვევლობაზე. ვიკა ბუკიას ირინკამ მომიკითხა და ღნავილით მოვკვდი, რაღაცნაირი სევდიანი კავშირი რომ გვაქვს, მარტო ჩვენი, კორონული...
ჩემი კოვიდმეზობელი ნინო კარგადაა, თავისი კლასტერიდან დაურეკეს წეღან: '-კორონა როგორა ხარო?' იგუდებოდნენ სიცილით. მერე იმან იქედან თავისი კოვიდ მეზობელი გვაჩვენა 62 წლის ქალი, საწოლზე ყირაზე იდგა, ფეხები კედელზე შემოელაგებინა და იქნევდა - ვარჯიშობსო, ისევ ვიცინეთ.
უელბეკს ვკითხულობ, მაგრამ მინდა 'სამხრეთული სპილო' არ მქონდეს წაკითხული და ახლა, აქ ვკითხულობდე. ან გორგილაძეს ქონდეს რამე ახალი გამოცემულული. ქართული ამბები მინდა, ეს ევროპები ძალიან შორია ამ ნაცრისფერი პალატიდან.
კახელების იუმორი აქ რომ დავაფასე კი გითხარით. ნინო დგას გუშინ ფანჯარასთან, გარეთ იყურება... გამომხედა ცოტა ნაწყენმა 'დღესაც ღამდებაო' - ისევ ვუგუდებით... ასე ვიცინით, ვიდრე გაგვახსენდება რა საქმეზე ვართ აქ ორივე.''
წაიკითხეთ სრულად