Baby Bag

,,ასტრაზენეკას ეფექტური ვაქცინის სიფრთხილით გადაფარული კოვიდის სასიკვდილო შიშები'' - არჩილ მარშანია ვაქცინაციაზე

,,ასტრაზენეკას ეფექტური ვაქცინის სიფრთხილით გადაფარული კოვიდის სასიკვდილო შიშები'' - არჩილ მარშანია ვაქცინაციაზე

,,ასტრაზენეკას ეფექტური ვაქცინის სიფრთხილით გადაფარული კოვიდის სასიკვდილო შიშები'' - ამ სახელწოდებით აქვეყნებს პოსტს სოციალურ ქსელში რეანიმატოლოგ-ანესთეზიოლოგი არჩილ მარშანია, რომელსაც ​MomsEdu.ge უცვლელად გთავაზობთ:

,,იწვევს თუ არა ვაქცინაცია თრომბოზს?

ამ ეტაპზე ამ შეკითხვაზე ზუსტი პასუხი არ არსებობს, თუმცა იმიტომ კი არა, რომ ვინმე რამეს მალავს ან ‘’აწყობს’, არა, იმიტომ რომ უკიდურესად იშვიათი მოვლენების დაკავშირება ამა თუ იმ პრეპარატთან არის ძალიან რთული.

რატომ არის იშვიათი მოვლენების დაკავშირება პრეპარატებთან რთული?

ზოგადად (მაგალითისთვის) თუ ავიღებთ ქვეყანას რომლის მოსახლეობა დაახლოებით 100 მილიონია, იმ ქვეყანაში ყოველ დღე კვდებიან ადამიანები (ყველა ქვეყანაში კვდებიან ყოველ დღე ადამიანები სხვადასხვა მიზეზით).

ამ ასმილიონიან ქვეყანაში 1000 ადამიანი კვდება ყოველ დღე, ზოგი ავტოსაგზაო შემთხვევაში, ზოგი თრომბოზით, ზოგი ინფარქტით, ზოგი მწვავე ალერგიით, ზოგი სიმსივნით, ზოგი ცოფით და ა.შ.

ჩვენ რომ ავდგეთ ერთ დღეს და ამ ასმილიონიან ქვეყანაში უცბად ყოველ დღე ადამიანებს ვაჭამოთ გორის ვაშლი, ყოველ დღე ისევ მოკვდებიან ადამიანები, მეტიც, ვაშლის ჭამის შედეგაც ბევრი მოკვდება, რაც კვდებოდა სხვადასხვა მიზეზით, თუმცა ეს არ ნიშნავს, რომ გორის ვაშლი იწვევს ავტოსაგზაო შემთხვევებს, ან თრომბოზებს, ან ინფარქტს ან ალერგიას ან სიმსივნეს და ა.შ.

ან რომ ავდგეთ და დღეში მილიონ ადამიანს დავალევინოთ პარაცეტამოლი, პარაცეტამოლის დალევის შემდეგაც მოკვდება ვინმე, თუმცა არ ნიშნავს რომ პარაცეტამოლი კლავს და ა.შ.

ანუ ‘’ვაშლის შემდეგ’’ და ‘’პარაცეტამოლის შემდეგ’’ არ ნიშნავს ‘’ვაშლით გამოწვეულს’’ და ‘’პარაცეტამოლით გამოწვეულს’’.

იგივეა ვაქცინაზე, როდესაც მასიურად იწყებ მოსახლეობისთვის რამის მიწოდებას და მილიონში ერთეული გართულებები ემთხვევა ვაქცინას (ან ვაშლს, ან პარაცეტამოლს) ეს იმას ნიშნავს რომ რთულია გაარჩიო რის გამო მოხდა, ვინაიდან ისედაც ხდებოდა მსგავსი სამწუხარო შემთხვევები და დიდი შანსია რომ დამთხვევა იყოს, კორელაცია (და არა ფაქტი).

შესაბამისად, სჭირდება გამოკვლევა და რისკის და სარგებელის განსაზღვრა.

რამდენად მაღალი შეიძლება იყოს თრომბოზის რისკი ვაქცინის შემდეგ?

ეს რისკი შესაძლებელია რომ საერთოდაც არ არსებობს და არის 0, რადგან იშვიათია და ზოგადად, არავაქცინირებულ ადამიანებშიც ხდება ხოლმე, შესაბამისად ამ ეტაპზე ამის დადგენა იშვიათობის გათვალისწინებით ძალიან რთულია (როგორც დასაწყისში აღვნიშნე).

გერმანიამ 31 ასეთი შემთხვევა დააფიქსირა 2 700 000 ვაქცინის დოზის შემდეგ (არა ვაქცინით განვითარებული, არამედ ვაქცინის შემდეგ* განვითარებული. ორი სხვადასხვა რამეა.)


დიდი ბრიტანეთში - 5 შემთხვევა 11 000 000 ვაქცინის დოზის შემდეგ (არა ვაქცინით განვითარებული, არამედ ვაქცინის შემდეგ* განვითარებული. ორი სხვადასხვა რამეა.)


მსგავსი დამთხვევა შესაძლებელია 1 : 100 000თან იყოს კორელაციაში (არა ფაქტთან) ვაქცინასთან, თუმცა აქ ყველაზე მნიშვნელოვანი ის არის რომ ზოგადად, ვაქცინის გარეშე, და არა პანდემიისას (რადგან პანდემიისას ამან კიდევ მოიმატა, ჩვენ დაზუსტებით ვიცით რომ კოვიდის ერთ-ერთი სასიკვდილო დადასტურებული გართულება თრომბოემბოლიებია), არამედ ნორმალურ სიტუაციაში თრომბოემბოლიები გვხვდება 2დან 16მდე შემთხვევა ყოველ მილიონ მოსახლეზე


რატომ არის დიდ ბრიტანეთს და გერმანიას შორის ამხელა სხვაობა?

დიდმა ბრიტანეთმა პირველ რიგში მოხუცების ვაქცინაცია დაიწყო, ხოლო გერმანიამ პირიქით, ამიტომ ის სპეკულაცია რომ შესაძლოა იმუნური პასუხის ‘’ბრალია’’ აქედან მოდის, თუმცა გასათვალისწინებელია ისიც რომ ახალგაზრდა ქალებში, ვინც კონტრაცეპტივებს იღებს, თრომბოემბოლიების რისკი ისედაც მომატებულია ვაქცინის გარეშეც.


იშვიათობა და ბევრი კომპონენტის გათვალისწინებაა ამის დადგენის სირთულე, თუმცა ევროპის მარეგულირებელმა სააგენტომ ვერ ნახა გამოკვლევის შემდეგ რაიმე განსაკუთრებული რისკ ფაქტორი და ხაზგასმით აღნიშნა რომ ეს არ არის დადასტურებული ფაქტი, არის შესაძლებელი თუმცა ახლა საუბარია მხოლოდ კორელაციაზე და ვაქცინის სარგებელი გაცილებით მეტია მის თეორიულ რისკებთან.

მაშინ რატომ შეაჩერა გერმანიამ?

1 - ზედმეტი სიფრთხილე და თავის დაზღვევა;

2 - სხვა ვაქცინებზე ხელმისაწვდომობა;

სხვათაშორის მიუხედავად იმისა, რომ მაგალითად მსგავსი დაუდასტურებელი შემთხვევბი ყველა ვაქცინას აქვს, მათ შორის მოდერნას და ფაიზერსაც, 36 შემთხვევა 31 000 000 ვაქცინის დოზის შემდეგ (არა ვაქცინით განვითარებული, არამედ ვაქცინის შემდეგ* განვითარებული. ორი სხვადასხვა რამეა).


3 - ადამიანებში ნდობის შენარჩუნება.

საერთოდ ხომ არ ჯობია ამ დაუდასტურებელი თეორიული შემთხვევების გამო შეჩერდეს ვაქცინაცია?

გერმანიის ამჟამინდელი სტატისტიკით მილიონი ვაქცინის დოზის შემდეგ (არა ვაქცინით, არამედ ვაქცინის შემდეგ. ორი სხვადასხვა რამეა) თუ მოკვდა 4 ადამიანი, შევადაროთ კორონავირუსის ინფექციის სიკვდილობის სტატისტიკის ვარაუდს:

  • 60 წლის ასაკის მილიონი ადამიანის ინფიცირების შემთხვევაში 20 000 ადამიანი მოკვდებოდა;
  • 40 წლის ასაკის მილიონი ადამიანის ინფიქირებისას დაახლოებით 1000 ადამიანი მოკვდებოდა;
  • 30 წლის ასაკის მილიონი ადამიანის ინფიცირებისას კი რამდენიმე ასეული მოკვდებოდა.


გრძელდება თუ არა შესწავლა და დაკვირვება?

ცხადია ძალიან ფრთხილი და მუდმივი კვლევა/მონიტორინგი უწყვეტად მიმდინარეობს.

ასტრაზენეკას ვაქცინა თითქმის 100%-თ იცავს კოვიდ19-ს მძიმე გართულებებისგან.

ჯანმრთელობას გისურვებთ,'' - აღნიშნავს არჩილ მარშანია. 


არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, ქალებისთვის შექმნა ახალი სივრცე, სადაც ყველაზე მცოდნე დედები იყრიან თავს. ჯგუფის დასახელებაც სწორედ ასეა - „მცოდნე დედების ჯგუფი“, რომლის საშუალებით დედები ერთმანეთს საკუთარ გამოცდილებას გაუზიარებენ. (ჯგუფში გასაწევრიანებლად ნახეთ ბმული - „მცოდნე დედების ჯგუფ​ი“)

შეიძლება დაინტერესდეთ

„პარასკევი იყო, საღამოს ექვსი საათი და მე სამსახურიდან წამოვედი“

„პარასკევი იყო, საღამოს ექვსი საათი და მე სამსახურიდან წამოვედი“

მოკლედ…

პარასკევი იყო, დღის სამი საათი. ოფისში ვიჯექი და ვმუშაობდი. თათბირიდან ახალგამოსული მომდევნო თათბირამდე გაძლებას ვნატრობდი, როცა ტელეფონმა დამირეკა. ავდექი და გარეთ გავედი. კარგი ამბები იყო. უკან შემოვედი და პატარა რაღაც ვითხოვე. წესით ყველაფერი კარგად უნდა დასრულებულიყო. არაო. სამჯერ არაო. მეოთხეზე ისევ გარეთ გავედი. დავრეკე, მხარდაჭერა ვითხოვე, მივიღე. საათი უკვე ექვსს უჩვენებდა. ფურცელი ავიღე, ერთი, ორი, სამი, ოთხი და როგორც იქნა, გავთავისუფლდი. ოთახში ჩამოვიარე, რაღაცები ავიღე, უფრო მეტი დამრჩა. ჩავეხუტე, ჩამეხუტნენ, იტირეს, ვერ ვიტირე. წამოვედი. მოკლედ… პარასკევი იყო, საღამოს ექვსი საათი და მე სამსახურიდან წამოვედი.

უკვე მესამე კვირაა რაღაცების გააანალიზებას ვცდილობ. საფიქრალი დრო ნამდვილად ბევრი მქონდა და მეც ვიჯექი და ვფიქრობდი. ჩვენს რეალობაში ნამდვილად რთულია ისე მოიქცე, როგორც სამართალი, მორალი, კანონი, წესი, პატიოსნება მოითხოვს, თუმცა შეუძლებელი არაა. მსგავს სიტუაციაში სულ ორჯერ ვიყავი და ალბათ არ უნდა გაგიკვირდეთ, რომ ორივეჯერ გავიმარჯვე (გახსოვთ ხომ ის სცენა, ვოლტერ ვაითი რომ სკაილერს ურეკავს და ეუბნება, მე მოვიგეო. აი, ზუსტად ეგ ვოლტერ ვაითი ვიყავი დედას რომ დავურეკე და ეს ამბავი ვუთხარი).

ხშირად მიფიქრია, თუ რამდენად უღირსები შეიძლება ვიყოთ ადამიანები. მე, მაგალითად, მიზანმიმართულად ხშირად რაღაცებს არ ვაკეთებდი, არ ვამბობდი, მნიშვნელოვან დეტალებზე არ ვამახვილებდი ყურადღებას და შეიძლება, დიახ, ასეთ მომენტებში უღირსი ვიყავი, ვარ და ვიქნები, მაგრამ ნუთუ ეს საკმარისია ამ წოდებისთვის? ნუთუ ადამიანები უფრო მეტის უფლებასაც არ აძლევენ საკუთარ თავს და ამ ყველაფერს ძალაუფლების ჩრდილქვეშ არ აყენებენ? ნუთუ ვიღაცის ავტორიტეტს ამოფარებული ადამიანი, რომელიც ამ ავტორიტეტს მხოლოდ და მხოლოდ საკუთარი მიზნებისთვის იყენებს, უფრო უღირსი არაა? ჩვენ ყველანი ვთანხმდებით, რომ კი, მაგრამ საერთო ფონი და რეალობა სასტიკია და მიუხედავად ჩვენი შეთანხმებებისა, ყველაფერი მაინც უარესობისკენ მიდის.

კინემატოგრაფიასა და ლიტერატურაში საკმაოდ პოპულარულია დისტოპიური ჟანრი. წარსულის, აწმყოსა თუ მომავლის ტოტალიტარული რეჟიმების აღწერა მწერლებისა და რეჟისორების საყვარელი საქმიანობაა. ამ სიუჟეტებს ერთი საერთო აქვს – ადამიანები, რომლებიც მზად არიან, თუნდაც საკუთარი სიცოცხლის ფასად, აღუდგნენ წინ იმას, რასაც არ ეთანხმებიან (გთხოვთ, სუსტი ნებისყოფის ადამიანები ამას ნუ გაიმეორებთ და რა თქმა უნდა, ჩემი პარალელიც გაზვიადებულია სიტუაციის მძაფრად აღსაქმელად). ასეთი წარსული ჩვენ უკვე გვქონდა, არც თუ ისე შორს, რომლის კლანჭებიდან ჯერ კიდევ ვერ დავიძვრინეთ თავი. მაგრამ თქვენ ალბათ არ იცით, რომ ის აწმყოშიც ცოცხლობს, მართალია (საბედნიეროდ) დიდ მასშტაბებზე ვერ ვრცელდება, თუმცა რეჟიმის ფუნდამენტურ პრინციპებს ზედმიწევნით იმეორებს – „ბედნიერება“, ფაქტებისა და მოვლენების მიჩქმალვა, „მინის ფარდა“, პროპაგანდა, ცენზურა.

მოსწავლე როცა ვიყავი, განსაკუთრებით მომწონდა ერთი ფრაზა – „შენი უფლებები მთავრდება იქ, სადაც იწყება სხვისი“. უნიკალური წინადადებაა, რომელიც ყველაზე კარგად აღწერს სიტუაციას, თან თუ „უფლებების“ მაგივრად სხვა სიტყვებსაც ჩასვამ, მშვენიერი გასართობია, თან გონებასაც გაივარჯიშებ. მიუხედავად უნიკალურობისა, ეს წინადადება ჩემი ერთი წლისა და 66 დღის ყველა მონაკვეთში უსუსურად გამოიყურებოდა, იმ ორშაბათს ჰგავდა, რომლის დანახვა და დაწყება არავის უნდა, ჩვენს კოსმონავტებს ჰგავდა უწონადობის სამყაროში, ჰარი პოტერს ჰგავდა უჩინმაჩინის მოსასახმით დემენტორების გვერდით (ვინც არ იცით, დემენტორებს უჩინმაჩინის მოსასახმით ვერ მოატყუებ). ხვდებით, ხომ რასთან მქონდა საქმე?

როცა რაღაცით მინდა, რომ თავი შევაქო, სულ იმას ვახსენებ საკუთარ თავს, რომ იმდენად ძლიერი ვარ ფსიქოლოგიურად, ქიუნეთის მრავალდღიანმა ზეწოლამაც ვერ დამაკლო რამე. მიუხედავად ამისა, ერთი წლისა და 66 დღის მანძილზე პატარ-პატარა ტრავმებს, სტრესებს და შფოთვებს მაინც ვერ ავცდი. არა უშავს, ჯერ კიდევ როდის დაიწერა სოლომონმა ბეჭედზე „ესეც გაივლისო“.

გითხრათ, რა არ გაივლის? არა, უმჯობესი იქნება, იმ ამბავზე მოგიყვეთ მოკლედ, რომელიც ამ თხრობის ინსპირაციაა…

მოკლედ…

პარასკევი იყო, 17 მაისი, საღამოს ექვსი საათი და სამსახურიდან წამოვედი. ახლა შაბათია, 8 ივნისი ანუ ის შვიდი დღეც ამოიწურა, რომელიც საკუთარ თავს მივეცი. ორშაბათიდან მოყოლებული ერთი კონკრეტული ორგანიზაციისგან უკანასკნელ სმს-ს ველოდები, უკანასკნელ ცნობას მათგან, რომ ოდესმე ვარსებობდი. ის არ ჩანს. მოკლედ, დღეს შაბათია, 8 ივნისი, დილის საათები და მე მხოლოდ ერთი კითხვა მაქვს, რატომ?

მაშა გვარამიას სხვა ბლოგებს შეგიძლიათ გაეცნოთ ბმულზე - ​მაშას ბლოგი

წაიკითხეთ სრულად