Baby Bag

საქართველოში რამდენი ადამიანი უნდა აიცრას საზოგადოებრივი იმუნიტეტის გამომუშავებისთვის? - ხათუნა ზახაშვილი COVID-19-ის საწინააღმდეგო ვაქცინაციის შესახებ აქტუალურ კითხვებს პასუხობს

საქართველოში რამდენი ადამიანი უნდა აიცრას საზოგადოებრივი იმუნიტეტის გამომუშავებისთვის? - ხათუნა ზახაშვილი COVID-19-ის საწინააღმდეგო ვაქცინაციის შესახებ აქტუალურ კითხვებს პასუხობს

ექიმი ეპიდემიოლოგი, ხათუნა ზახაშვილი COVID-19-ის საწინააღმდეგო ვაქცინაციის შესახებ აქტუალურ კითხვებს პასუხობს. 

მისი თქმით, ვაქცინაცია არის ერთადერთი გზა, ქვეყანამ დაძლიოს COVID-19-ით გამოწვეული სირთულეები:

,,მხოლოდ და მხოლოდ პირადი აცრა არის იმის გარანტი, რომ არ გახდებით ავად კოვიდით ან თუ გახდებით, თქვენ არ დაგჭირდებათ ჰოსპიტალიზაცია და თქვენს სიცოცხლეს სასიკვდილო საფრთხე არ დაემუქრება. ნებისმიერი 500 ადამიანის აცრა არის ერთი გადარჩენილი სიცოცხლე.''

ხათუნა ზახაშვილის თქმით, საქართველოში მოზრდილი მოსახლეობის (რადგან ბავშვებისთვის ჯერ არცერთი ვაქცინა არის არის დამტკიცებული) სულ ცოტა 60% უნდა აიცრას, რომ მეტ-ნაკლებად მშვიდად ვიგრძნოთ თავი და თუ აიცრება მეტი ადამიანი - 70-75%  რა თქმა უნდა ეს კიდევ უკეთესი იქნება:

,,ამასთან გასათვალისწინებელია, რომ ჯერჯერობით ვაქცინა არ არის ბავშვთა ასაკისთვის და მუდმივად აუცრელები, სანამ არ გაჩნდება ბავშვთა ასაკისთვის ვაქცინა, სწორედ ბავშვები არიან და ისინი შეაგდნენ აუცრელი მოსახლეობის საკმაოდ დიდ ნაწილს. ამიტომ რეკომენდებულია, რომ სულ ცოტა მოზრილი მოსახლეობის,18 წელს ზემოთ ასაკის, მილიონ ექვსასი ათასი ადამიანის აცრა მაინც მოხდეს, რათა მცირე ცვლილება შევიტანოთ ქვეყანაში კოვიდის გავრცელების წინააღმდეგ.''

კითხვაზე, თუ კოვიდი ყველას დაემართება, ვაქცინის გარეშე არ გამომუშავდება საზოგადოებრივი იმუნიტეტი, ეპიდემიოლოგი პასუხობს: 

,,თუ მოსახლეობის 30-40% მოიხდის კოვიდს, ამ შემთხვევაში, დაავადების გავრცელების ინტენსივობა, როგორც წესი, იკლებს. ეს ციფრი იკლებს მანამ, სანამ არ დაგროვდება არაიმუნური ფენა. შემდეგ კი ყველაფერი ისევ თავიდან დაიწყება. ასე იქნება, სანამ დაავადება ვაქცინით მართული არ გახდება. სწორედ ეს განსხვავებაა ვაქცინამდე და მის შემდეგ ეპოქაში,'' - აღნიშავს ხათუნა ზახაშვილი. 

მისი თქმით, არსებული ვაქცინები ეფექტურია კორონა ვირუსის დღეს არსებული შტამებისთვის, ზოგი მეტად, ზოგი კი ნაკლებად:

,,შეიძლება ადამიანი ორი დოზით იყოს აცრილი, მაგრამ ნიღბის მოხსნისგან თავის შეკავება სჯობს, მანამ, სანამ ყველა ან უმრავლესობა მაინც არ აიცრება. აი, მაშინ კი ყველამ ერთად მოვიხსნათ ნიღაბი,'' - დასძინა ექიმმა. 

ნახეთ ვიდეო ☝️

წყარო: ​UNICEF Georgia

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, ქალებისთვის შექმნა ახალი სივრცე, სადაც ყველაზე მცოდნე დედები იყრიან თავს. ჯგუფის დასახელებაც სწორედ ასეა - „მცოდნე დედების ჯგუფი“, რომლის საშუალებით დედები ერთმანეთს საკუთარ გამოცდილებას გაუზიარებენ. (ჯგუფში გასაწევრიანებლად ნახეთ ბმული - „მცოდნე დედების ჯგუფ​ი“)

შეიძლება დაინტერესდეთ

,,ღამე არ მეძინა ტკივილისგან, გაუსაძლისია...'' - ჟურნალისტი თეონა ცხომელიძე

,,ღამე არ მეძინა ტკივილისგან, გაუსაძლისია...'' - ჟურნალისტი თეონა ცხომელიძე
ჟურნალისტი თეონა ცხომელიძე კოვიდ დადებითია და უკვე მე-4 დღეა ვირუსს ებრძვის. გთავაზობთ მის პოსტს, რომელიც სოციალურ ქსელში გამოაქვეყნა. 

,,ღამე არ მეძინა ტკივილისგან, გაუსაძლისია. მეჩვენება რომ გრავიტაცია ჩემს სხეულზე 5-ჯერ ძლიერად მოქმედებს და ძალიან მაგრად ექაჩება სადღაც. განსაკუთრებით ფეხები და წელი ვერ უძლებს.
ცოტა მახველებს. როცა ინჰალატორია ჩართული, ყურსასმენებს ვიკეთებ, ვითომ არ მესმის. გადასხმა არ მჭირდება, ვსვამ პლაქვენილს. ყოველ დილით სისხლის აღება აუცილებელია, ექიმებთან კომუნიკაცია მინიმალური. მედდა ლალი ისევ ენერგიულად დაქრის, ან არ ეძინება ან არ იღლება?! სიცხე რომ არ გვაქვს, ისე გვაქებს, ვითომ ჩვენი თავდაუზოგავი შრომის შედეგია.
გვერდით ერთი წლის ბავშვია და ვერ ვიტან სავალდებულო პროცედურები რომ უწევს, ვერ იგებს რას ერჩიან, ბავშვები არ უნდა ხვდებოდნენ აქ!
ტელეფონი დამივარდა, რირშახის ტესტივითაა ეკრანზე უშველებელი ლაქა, ხან ღამურად აღვიქვამ, ხან გაბრაზებულ ზაზუნად (უნდა ვიკითხო ხომ მშვიდობა მაქვს), ვარაუდით ვწერ ტექსტებს.
ოთახის ერთი ბოლოდან მეორემდე 6 ნაბიჯია, ნახევარი ჩემია.
დილით 
Levan რეკავს ყავა მოგენატრებოდაო და ამომიგზავნა ნამცხვრებთან ერთად, გემო თითქოს გავიგე, მგონი ბრუნდება. ვიჯღნავლე- ლევანის ცოლი ექიმია აქ და თავზე აყრია საქმე, ამ დილით სამსახურში რომ მიდიოდა ორივე და ჩემი ყავა გაახსენდათ, კია საჯღნავლი.
აქ ზოგადად ძალიან გულჩვილი ხდები, დღეში რამდენჯერმე ვტირი გარანტირებულად. ხან მოწერილ გამამხნევებელ მესიჯებზე, ხან გარედან შემოსულ, ცოცხალი ქალაქის ხმაზე, ხან კირას კითხვაზე 'დე მალე მოხვალ თუ არა-მალე' და მე რომ უნდა ვუთხრა 'არა-მალე', ხან გაურკვევლობაზე. ვიკა ბუკიას ირინკამ მომიკითხა და ღნავილით მოვკვდი, რაღაცნაირი სევდიანი კავშირი რომ გვაქვს, მარტო ჩვენი, კორონული...
ჩემი კოვიდმეზობელი ნინო კარგადაა, თავისი კლასტერიდან დაურეკეს წეღან: '-კორონა როგორა ხარო?' იგუდებოდნენ სიცილით. მერე იმან იქედან თავისი კოვიდ მეზობელი გვაჩვენა 62 წლის ქალი, საწოლზე ყირაზე იდგა, ფეხები კედელზე შემოელაგებინა და იქნევდა - ვარჯიშობსო, ისევ ვიცინეთ.
უელბეკს ვკითხულობ, მაგრამ მინდა 'სამხრეთული სპილო' არ მქონდეს წაკითხული და ახლა, აქ ვკითხულობდე. ან გორგილაძეს ქონდეს რამე ახალი გამოცემულული. ქართული ამბები მინდა, ეს ევროპები ძალიან შორია ამ ნაცრისფერი პალატიდან.
კახელების იუმორი აქ რომ დავაფასე კი გითხარით. ნინო დგას გუშინ ფანჯარასთან, გარეთ იყურება... გამომხედა ცოტა ნაწყენმა 'დღესაც ღამდებაო' - ისევ ვუგუდებით... ასე ვიცინით, ვიდრე გაგვახსენდება რა საქმეზე ვართ აქ ორივე.''
წაიკითხეთ სრულად