Baby Bag

უბრალოდ დავიღალე. დავიჯერო მარტო მე მინდა რომ ეს ჯოჯოხეთი დამთავრდეს?

უბრალოდ დავიღალე. დავიჯერო მარტო მე მინდა რომ ეს ჯოჯოხეთი დამთავრდეს?

ექიმი დათო კობერიძე საქართველოში არსებულ ეპიდვითარებას აღწერს:

,,შემოდის პაციენტი ცხელებით და რესპირატორული ჩივილებით, რა თქმა უნდა დიდი ალბათობით კოვიდი აქვს და ეს თვითონაც კარგად იცის გულის სიღრმეში მაგრამ არ უნდა დაიჯეროს, იმედს ებღაუჭება, "ოფლიანმა დავიძინე", "გავცივდი ალბათ", "დაბანილი გავედი გარეთ", "კონდენციონერის ბრალი იქნება", ყველაფერს აბრალებს ოღონდ კოვიდი არ იყოს, ოღონდ კოვიდი არ იყოს... 

უკეთებ ტესტს და ავად სახსენებელი მეორე ხაზი წითლდება, და ეუბნები ფრაზას რომლის გაგონებაც ყველაეზე ნაკლებად უნდა: "-ბებო/ბაბუ/ბატონო/ქალბატონო/უფროსო... დაგიდასტურდათ პირველი რეაქცია ყველას თითქოს განსხვავებული მაგრამ საბოლოო ჯამში ერთნაირი აქვს: "-უეჭველი დადებითია?", "პისიარი ხო არ გავიკეთოთ?" "-ღმერთო დავიღუპე" "-ვიცოდი..."... 

მერე იწყება პანიკა და ქრონიკული დაავადებების გახსენება და იმის გააზრება რომ რისკ ჯგუფშია, მერე ახსენდებათ ახლობლები რომლებთანაც კონტაქტი ჰქონდათ, რომელზე ინერვოულონ აღარ იციან. იწყება რეკვა მთელს სანათესაოსთან და იმის "მიხარება" რომ დაუდასტურდა. უზომავ სატურაციას და სახეზე გატყობენ რომ რაღაც ვერ არის კარგად. -  როგორია? გეკითხება. ცოოტა დაბალია, ნორმის ქვედა ზღვარზე მაგრამ არ ინერვოულოთ, დაბალი წნევით კანულით მოგაწვდით ჟანგბადს და ყველაფერი კარგად იქნება. 

-ხომ არ მოვკვდები? - არა (პასუხობ შენც, მიხედავად იმისა რომ უკვე ათასჯერ გაქვს ეს სცენარი ნანახი, იმედს მაინც არ უკლავ), რამოდენიმე დღის მერე ისევ ხვდები ამ პაციენტს და ხედავ რომ უკცე.ნიღბით მიეწოდება ჟანგბადი და უფრო უჭირს სუნთქვა, რამოდენიმე დღეში ხედავ რო მუცელზე წევს და ძლივსღა იჭერს სატურაციას, გადაგყავს არაინვაზიურ მართვით სუნთქვაზე ე.წ. CPAP-ზე (რაც საშინელებაა, ნიღაბი ჰერმეტულად მჭირდოდ გეკვრის სახეზე და მაღალი წნევით გამუდმებით გაწვდის ჟანგბადს), ნატრულობ რომ რეანიმაციაში ადგილი განთავისუფლდეს (რაც ძირითადში ვიღაცის გარდაცვალების შედეგად ხდება), 

წარმოიდგინეთ რა საშინელი გრძნობაა ექიმი რომ ფიქრობ იქნებ ვინმე ტერმინალური (უიმედო პაციენტი რომელსაც შანსი საერთოდ არ აქვს დარჩენილი) პაციენტი "გაეწეროს", რომ ეს ადამიანი რომელსაც ჯერ ისევ აქვს შანსი რეანიმაციაში დააწვინო. პერიოდულად შედიხარ რეანიმაციაში და ხედავ ამ შენთვის ნაცნობი პაციენტის შეშინებულ, მშიერ, მწყურვალ და სიცოცხლე ჩამქრალ თვალებს, ხედავ რომ ყოველდღე უყურებს როგორ მძიმდებიან მისივე სიმძიმის პაცოენტები, როგორ გადადიან მართვით სუნთქვაზე, როგორ აჩერებენ გულს, როგორ იბრძვიან ექიმები გულის აღსადგენად, და როგორც წესი წარუმატებლად,ლ და როგორ გაჰყავთ შავ ბრეზენტის ჩანთაში შეფუთული, ადგილი კი გაციებასაც ვერ ასწრებს ისე მალე შემოდის ახალი მძიმე პაცოენტი. ამ ყველაფერს უყურებენ, თავიანთ მომავალს ხედავენ და აცნობიერებენ რომ ეს დასასრულია, და დგება მომენტი როცა მათაც იმდენად უჭირთ სუნთქვა რომ აპარატზე გადადიან და სამუდამოდ ხუჭავენ თვალებს, იმიტომ რომ ამ ნაკადზე აპარატიდან კოვიდ პაციენტი არ მოხსნილა (მაქსიმუმ 1-2 ალბათ, ისიც მეეჭვება, არ გამიგია ყოველ შემთხვევაში)....

თქვენ რავიცი... თუ გინდათ არ აიცრათ, არ დაიცვათ რეგულაციები, უბრალოდ მინდა იცოდეთ რისთვის წირავთ თქვენთვის საყვარელ ადამიანებს და როგორ ჯოჯოხეთად უქცევთ სიცოცხლის ბოლო დღეებს.

ეს არის ჩემი და ჩემი კოლეგების ყოველდღიური რუტინა, ამას ვუყურებთ 24/7-ზე, ამათ ტკივილს და ამათ თვალებს ვუყურებთ, და ხელში გვაკვდებიან პაციენტები რომლებსაც ვპირდებოდით რომ ყველაფერი კარგად იქნება.

უბრალოდ დავიღალე. დავიჯერო მარტო მე მინდა რომ ეს ჯოჯოხეთი დამთავრდეს???''

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის შექმნა ახალი სივრცე. გაწევრიანდით ჯგუფში ყველაფერი ჯანმრთ​ელობაზე

შეიძლება დაინტერესდეთ

„უკვე არის ლაპარაკი, რომ უსიმპტომო პაციენტებში შვიდ დღემდე შემცირდება იზოლაციის ვადა,“ - მაია ბუწაშვილი

„უკვე არის ლაპარაკი, რომ უსიმპტომო პაციენტებში შვიდ დღემდე შემცირდება იზოლაციის ვადა,“ - მაია ბუწაშვილი

ინფექციონისტმა მაია ბუწაშვილმა იმ გართულებების შესახებ ისაუბრა, რომელიც კოვიდ-19-ს ახლავს თან. მისი თქმით, მსგავსი გართულებები უმეტესად ინფიცირებიდან ხუთი-ექვსი დღის შემდეგ იწყება:

„დაავადების დაწყებიდან ხუთი-ექვსი დღის შემდეგ, როდესაც უკვე ვირუსი მიილევა, სხვა მექანიზმი ირთვება, რის გამოც ​ამ ვადაზე საკმაოდ ხშირია გართულებები. დამძიმება და გართულება ვირუსის აქტივობის გამო კი არ არის, იმუნიტეტი ცდილობს ვირუსს შეებრძოლოს. ის გამოიმუშავებს ნივთიერებებს, რომლითაც იწყება საკუთარი ორგანოების დაზიანება. ეს მექანიზმი ირთვება და სწორედ ამ ვადაზე არის გართულებები, სუნთქვის უკმარისობა და ა.შ. გამოსავალია მჭიდრო მონიტორინგი. არ უნდა დავიმშვიდოთ გული, რომ გავიდა ერთი კვირა და კარგად ვართ.“

მაია ბუწაშვილმა განაცხადა, რომ დაავადება ახალ თვისებებს ავლენს, რაც საყურადღებოა:

​ამ ვირუსს მუტაციები ნაკლებად ახასიათებს. ახალი თემები მაინც იკვეთება. ბავშვებში გამოიკვეთა მულტისისტემური ანთებითი სინდრომი, არის ცალკეული შემთხვევები. მიუხედავად ამისა, მაინც ძალიან საყურადღებოა. ექიმები მეტს სწავლობენ და მედიცინამ მეტი ამოიცნო დაავადების შესახებ. პრევენციის მიზნით რეკომენდაციები არ იცვლება. ჯადოსნური ტრიადა ისევ უცვლელია, ხელების დაბანა, პირბადე და დისტანცია.“

​მაია ბუწაშვილის თქმით, მოსალოდნელია, რომ იზოლაციის ვადებში მნიშვნელოვანი ცვლილებები მოხდეს:

„დღეის მდგომარეობით უსიმპტომო პაციენტებში დიაგნოზის დასმიდან 10 დღეში თავისუფლდება ადამიანი იზოლაციიდან. უკვე არის ლაპარაკი, რომ შვიდ დღემდე შემცირდება ეს ვადა. სიმპტომურ პაციენტებში, მსუბუქ და საშუალო შემთხვევებში 10 დღე უნდა იყოს გასული დიაგნოსტირებიდან, მაგრამ სიმტპომების დასრულებიდან სამი დღე უნდა იყოს გასული. ამერიკის დაავადებათა კონტროლის ცენტრმა ეს სამი დღე უკვე ერთ დღემდე შეამცირა. ალბათ, ჩვენთანაც შეიცვლება. მძიმე პაციენტებში ოც დღემდეა ეს ვადა გახანგრძლივებული.“

„ხშირად პაციენტებს ჰგონიათ, რომ თუ ტემპერატურა მაღალი აქვთ, ისინი მძიმე პაციენტები არიან. ​შეიძლება ძალიან მაღალი ტემპერატურა იყოს და მაინც მსუბუქად კვალიფიცირდეს პაციენტი. სიმძიმის შეფასება სხვა კრიტერიუმებით ხდება. აქ საუბარია ჰოსპიტალიზებულ მძიმე პაციენტებზე. მათ 20 დღე აქვთ იზოლაცია და სამი დღე სიმპტომების გასვლის შემდეგ,“ - აღნიშნულ საკითხებზე მაია ბუწაშვილმა ტელეკომპანია ფორმულას გადაცემაში „დილა ფორმულაზე“ ისაუბრა.

წყარო:​ დილა ფორმულაზე

წაიკითხეთ სრულად