Baby Bag

,,ეს ერთ-ერთი და უმნიშვნელოვანესი მიზეზია, თუ რატომ გვაქვს სიკვდილიანობის მაღალი მაჩვენებელი''

,,ეს ერთ-ერთი და უმნიშვნელოვანესი მიზეზია, თუ რატომ გვაქვს სიკვდილიანობის მაღალი მაჩვენებელი''
ექიმი-რეზიდენტი აკაკი ავალიანი სოციალურ ქსელში კორონავირუსით გამოწვეული სიკვდილიანობის მაღალი მაჩვენებლის მიზეზებზე წერს:

,,კოვიდ პანდემიამ კიდევ უფრო მეტად დაგვანახა საქართველოს ჯანდაცის სისტემის სისუსტე, სიკვდილიანობის მაღალი მაჩვენებელი მართლაც რომ სავალალოა ამ პატარა ქვეყნისთვის, ხშირად მისვამენ კითხვას თუ რა არის ასეთი მაღალი სიკვდილოანობის მიზეზი, ახლა შევეცდები მოკლედ აგიხსნათ. ეს ნამდვილად არ ეხება ექიმების კომპეტენციას ან იმას რომ რაიმეს არასწორად ვაკეთებთ და არასწორად ვმართავთ პაციენტებს, მთავარი მიზეზი ისევ ჯანდაცვის პირველი რგოლია, სუსტი პირველადი ჯანდაცვა განსაზღვრავს ქვეყანაში საზოგადოებრივი ჯანმრთელობის სტატუს, იქიდან გამომდინარე რომ მოსახლეობსი უმეტეს ნაწილს არ აქვს შესაძლებლო(ზოგს სურვილი), რომ გეგმიურად იარონ კვლევებზე და სრულყოფილ ინფორმაციას ფლობდნენ საკუთარი ჯანმრთელობის შესახებ უამრავ პრობლეას ქმნის დღევანდელ სიტუაციაში, კლინიკაში მოხვედრილი პაციენტის კვლევა იწყება ნულიდან და გზადაგზა აღმოვაჩენთ, რომ უამრავი ქრონიკული დაავადების მატარებელია პაციენტი, რაც რათქმაუნდა განსაზღვრას მკურნალობის მიმდინარეობს, ეს პრობლემა მხოლოდ კოვიდის დროს არ წარმოქმნილა, ჩვენს ქვეყანაში აქამდეც , როდესაც პაციენტს ექმნებოდა რაიმე სერიოზული ჯანმრთელობის პრობლემა პირდაპირ რეანიმაციაში ხვდებოდა მიზეზი კი ის იყო რომ არასოდეს ყოფილა ექიმთან, არ იცოდა მისი დაავადებების შესახებ რამაც ერთიანად გამოიწვია სავალალო შედეგი და პაცინეტი მიიყვანა უმძიმეს მდგომარეობამდე.

ეს ერთ-ერთი და უმნიშვნელოვანესი მიზეზია თუ რატომ გვაქვს სიკვდილიანობის მაღალი მაჩვენებელი, ამის გამოსასწორებლად კი დღესვე უნდა დავიწყოთ მუშაობა.

გამოსავალი:

1. ყველა ადამიანს უნდა ჰქონდეს კერძო დაზღვევა, სახელმწიფომ უნდა დააფინასოს მხოლოდ ბავშვების, პენსიონრებისა და სოციალურად დაუცველების მკურნალობა.

2. გეგმიურად უნდა ვიკეთოთ კვლევები, არ მიყვარს სიტყვა „სავალდებულოს“ გამოყენება, თუმცა 6 თვეში ერთხელ ნამდვილად სავარდებულო უნდა იყოს გამოკვლევების ჩატარება.

3. ყველაზე მნიშვნელოვანი კი ჯანდაცვის პირველი რგოლის, ოჯახის ექიმის ინსტიტუტის გაძლიერებაა, რისთვისაც არაერთი გზა არსებობს, ამ ეტაპზე არ დავკონკრეტდები თუმცა ამის განხილვაც შეიძლება,'' - აღნიშნა აკაკი ავალიანმა. 

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, ქალებისთვის შექმნა ახალი სივრცე, სადაც ყველაზე მცოდნე დედები იყრიან თავს. ჯგუფის დასახელებაც სწორედ ასეა - „მცოდნე დედების ჯგუფი“, რომლის საშუალებით დედები ერთმანეთს საკუთარ გამოცდილებას გაუზიარებენ. (ჯგუფში გასაწევრიანებლად ნახეთ ბმული - „მცოდნე დედების ჯგუ​ფი“)

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ღამის სამი საათია, სახლში შევდივარ, მაგიდაზე ფურცელი მხვდება - „დედა მიყვარხარ“ - ლუგარის ლაბორატორიის თანამშრომლის ამაღელვებელი წერილი

„ღამის სამი საათია, სახლში შევდივარ, მაგიდაზე ფურცელი მხვდება - „დედა მიყვარხარ“ - ლუგარის ლაბორატორიის თანამშრომლის ამაღელვებელი წერილი

ლუგარის ლაბორატორიის თანამშრომელი ლელა ურუშაძე სოციალურ ქსელში ლაბორატორიაში მუშაობის ერთ დღეს აღწერს. გთავაზობთ მის ამაღელვებელი წერილს სიტყვა-სიტყვით:

„დღეს ჩვენი ჯგუფია მორიგე, ექვსნი ვართ: მე, ჯაშო, ხმალიკა, მეკო გვანცა და ნატალია.

დილის 11 საათია უკვე 92 ნიმუშია, ერთი ბოქსში ჯდება, მეორე მონაცემს კარნახობს, მესამე გარეთ ამთავრებს რეაქციას, ერთსაც მონაცემები შეყავს. მიმღებიდან ჭიჭყიმ შემოყო თავი, ნიმუშები მოგვაწოდა: -კიდევ 60 დაემატა გოგოებო, მერე 70... 80, . სადღაც 4 საათის შემდეგ ჯაშო წუწუნებს რომ ძალიან მოწყურდა და რომ ვეჩხუბებით ეხლავე ადექი და მე გავაგრძელებ შენ სამუშაოსო, ის კითხვას გიბრუნებს - შენ არ გშია ან არ გწყურიაო? თან ყველაფერი უნდა გაიხადო და შემოსვლისას ისევ მოემზადო, ჩაიცვა და შემოხვიდე პროცედურულად იმხელა ამბავია, აღარ დგება.

როგორც იქნა გავუშვით პირველი რეაქცია, 94 ნიმუში, შესვენებაზე გავდივართ. კართან ჟურნალისტი გვეღობება, შეიძლება გადაგიღოთ როგორ ისვენებთო, ცოტა უხეშად იშორებ უარით, მერე ხვდები რომ ეს სიუხეშე დაღლილობის ბრალია და გაღიზიანება კი ალბათ მოკერებული გმირობის იარლიყიდან მოდის , არადა ეს უბრალოდ ჩვენივე არჩეული გზაა, ჩვენი პირდაპირი მოვალეობა!

ღამის 10 საათია უკვე 310 ნიმუშია გაკეთებული და კიდევ 75 მოვიდა, შესვლამდე ხმალიკა დედას ურეკავს, მისმა 3 წლის მაშომ თუ დაიძინა და როგორ ჭამა აინტერესებს, ჩვენ დედები გვირეკავენ, გვეეკითხებიან როდის დავბრუნდებით და თუ ვჭამეთ (ჰო მართლა, საკვები სულ გვაქვს სხვადასხვა ორგანიზაციის, კეთილი თანამშრომლების და ხანაც უცნობი გულშემატკივრების წყალობით.)

შედეგებს ვნახულობთ 17 დადებითია, ავნერვიულდით გადავამოწმეთ და ყველა განმეორებაა ანუ ჰოსპიტალიდან გასაწერად ვუმოწმებთ პაციენტს ვირუსის არსებობას, ანუ ახალი შემთხვევა ჯერჯერობით ამ პარტიაში არ არის, ამ დროს გვაქვს სიხარულის შეძახილი თუ სიმღერა, რომლითაც ერთმანეთს ვუზიარებთ ამ ძალიან მაგარ ამბავს.

11 საათია ჩვენ მეგობარ ეპიდემიოლოგებთან ვრეკავთ ჩვენზე ყოჩაღებთან - გორი მოგვაქვს, ბოლნისი გზაშია, მარნეულს ნახევარ საათში შემოიტანენ, სხვა სალაპარაკო თემაც აღარ გვაქვს. 

ადმინისტრაციიდან გვირეკავენ გვთხოვეს სახლში წადით, ნუღარ აგრძელებთ მუშაობას არ გადაიღალოთო, მაგრამ მეორე დღეს მეორე ჯგუფს არ გვინდა დავახვედროთ ძალიან ბევრი საქმე, თან ექიმებიც ელიან პასუხს. ახალ ნიმუშებს ვდგამთ და შემდეგ პარტიას ველოდებით, სადაც იმედი გვაქვს რომ ისევ ცოტა იქნება დადებითი. „გაგვიმართლა“ 440-დან მხოლოდ 20-ია ახალი შემთხვევა.

ღამის სამი საათია, სახლში შევდივარ, მაგიდაზე ფურცელი მხვდება - „დედა მიყვარხარ“ და ბლინის გამოცხობის პირველი მცდელობა, ეს ჩემი შვილია.

დაძინებამდე ფეისბუქს უაზროდ ვსქროლავ და პოსტი მხვდება, რატომ არ შეიძლება გვქონდეს მხოლოდ ათობით დადებითი და რატომ ვმალავთ შემთხვევებს, ვეღარც ვბრაზდები.

დღეს ჩვენს ჯგუფში ყველაზე პატარა, გვანცა 25 წლის გახდა და ლუგარში 12 საათზე ერთად ჩავაქრეთ ტორტზე სანთელი.“

წაიკითხეთ სრულად