Baby Bag

„999 996 ბავშვი უნდა აიცრას იმიტომ, რომ 4 ბავშვს არ დასჭირდეს კოვიდზე მკურნალობა საავადმყოფოში? ამის შემდეგ უკვირს ვინმეს, რომ ნდობა უკვე ფსკერზეა?“ - ექიმი იაგო ფრანგიშვილი

„999 996 ბავშვი უნდა აიცრას იმიტომ, რომ 4 ბავშვს არ დასჭირდეს კოვიდზე მკურნალობა საავადმყოფოში? ამის შემდეგ უკვირს ვინმეს, რომ ნდობა უკვე ფსკერზეა?“ - ექიმი იაგო ფრანგიშვილი

გერმანიაში მომუშავე ქართველი ექიმი იაგო ფრანგიშვილი სოციალურ ქსელში პოსტს აქვეყნებს. ის ამერიკის საკვებისა და წამლის სააგენტოს ექსპერტთა ჯგუფის მიერ 5-11 წლამდე ასაკის ბავშვების ვაქცინაციის მხარდაჭერის შესახებ მიღებულ გადაწყვეტილებას ეხმაურება. იაგო ფრანგიშვილის პოსტს უცვლელად გთავაზობთ:

,,კითხვები ციკლიდან,,ახლა ამისი დრო არ არის“ ან,,ვის წისქვილზე ასხამ წყალს?“

დილის რადიო ინფო :,,აშშ დაუშვებს მრნა ვაქცინას 5 და 12 წლამდე ასაკის ბავშვებში,“უფრო სწორად, ფაიზერის ვაქცინას. სხვა მ რნმ/ზე არაა საუბარი,​ფაიზერია მხოლოდ ამ განსაკუთრებულ პატივში. მიზეზი, საბაბი, თუ რაც თქვეს, არ ვიცი რა დავარქვა, არის შემდეგი:

,,ყოველ 100.000 კოვიდით ინფიცირებულ ბავშვზე საავადმყოფოში დახმარება ესაჭიროება 0,4 ბავშვს" ანუ ყოველ 1 მილიონ ინფიცირებულ ბავშვზე საავადმყოფო ესაჭიროება 4 ბავშვს, არა ყოველ მილიონ ბავშვზე, არამედ, ყოველ მილიონ ინფიცირებულზე 4 ბავშვს ესაჭიროება საავადმყოფო, კი არ იღუპება, ესაჭიროება სტაციონარი.

რამდენი მძიმე ქრონიკული დაავადების ბავშვია ერთ მილიონ ბავშვზე? ხომ შეიძლება, რომ გავაკეთოთ დაავადებათა და სარისკე კატალოგი და ვთქვათ, რომ აი, ამ ასაკის ბავშვთა აი, ეს ჯგუფები არიან განსაკუთრებით სარისკე.

ეს ხომ შეიძლება? რა თქმა უნდა, შეიძლება, მაგრამ არა.

999.996 ბავშვი უნდა აიცრას იმიტომ, რომ 4 ბავშვს არ დასჭირდეს კოვიდზე მკურნალობა საავადმყოფოში? ამის შემდეგ უკვირს ვინმეს, რომ ნორმალური განვითარების ქვეყნებშიც კი მოსახლეობის 30%მდეა არამცრელი? ამის შემდეგ უკვირს ვინმეს, რომ ნდობა უკვე ფსკერზეა?

ადამიანს ებოძა გონება გააზრებისთვის. ძალიან გთხოვთ,​ იმ დისკუსიას ნუ გაშლით, რომ ,,აცრილი არაა გადამდები“და ასე შემდეგ. ასზე მეტი სკოლის და სკოლამდელი ბავშვია ჩემთან და ვიცი, რომ გერმანიაში სკოლებში ყველას ტესტავენ, აცრილსაც და აუცრელსაც, იმიტომ, რომ იციან, ვირუსმატარებელი შეიძლება იყოს ყველა,“ - აღნიშნავს იაგო ფრანგიშვილი.

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის შექმნა ახალი სივრცე. გაწევრიანდით ჯგუფში ყველაფერი ჯანმრთელობაზე

„​გააკრეს საკაცეზე ექიმი, რომელმაც ძალიან ფრთხილად თქვა, რომ კოვიდგადატანილის იმუნურობა კა...
ქართველი ექიმი იაგო ფრანგიშვილი, რომელიც გერმანიაში მუშაობს,თბი­ლი­სის სა­ხელ­მწი­ფო სა­მე­დი­ცი­ნო უნი­ვერ­სი­ტე­ტის პირ­ვე­ლი საუნივერსიტეტო კლი­ნი­კის დი­რექ­ტო­რის,ლევან რატიანის გუშინდელ პოსტს ეხ...

შეიძლება დაინტერესდეთ

გაიცანით 12 წლის თაკო კონცელიძე, რომელმაც ლეიკემია დაამარცხა და ახლა საკუთარი ნამუშევრების გაყიდვით სხვა ბავშვებს ეხმარება

გაიცანით 12 წლის თაკო კონცელიძე, რომელმაც ლეიკემია დაამარცხა და ახლა საკუთარი ნამუშევრების გაყიდვით სხვა ბავშვებს ეხმარება

12 წლის თაკო კონცელიძემ ლეიკემია დაამარცხა და ახლა სხვა ბავშვების დახმარებას ცდილობს, რომლებიც დაავადების დასამარცხებლად იბრძვიან. თაკო ხატავს და ლამაზ აქსესუარებს ამზადებს, რომლებსაც ყიდის, შემოსული თანხით კი ბავშვებს ეხმარება:

„მე ვარ თაკო კონცელიძე, 12 წლის, ვარ ბათუმიდან, ამჟამად ვცხოვრობ რუსთავში. მე ძალიან მიყვარს ხატვა. ჩემთვის ძალიან რთული იყო, როდესაც გავიგე ლეიკემიის შესახებ. ბევრი არაფერი არ ვიცოდი ამ დაავადებასთან დაკავშირებით. არ მჯეროდა, რომ ეს მე დამემართა. განერვიულებული ვიყავი, უმიზეზოდ ვეჩხუბებოდი ყველას. ვხვდებოდი, რომ ეს კარგი საქციელი არ იყო, მაგრამ ჩემდა უნებურად ხდებოდა ეს.

5 წლის ვიყავი, როდესაც წავიქეცი სოფელში, გამიჩნდა სილურჯეები. მივედით ბათუმში, იქ დამიდგინეს ლეიკემია და გადმოგვამისამართეს თბილისის იაშვილის კლინიკაში. ყოველთვის მაძლიერებდა ის ფაქტი, რომ ოჯახის წევრები, ახლობლები ჩემს გვერდით იყვნენ, ყოველთვის მამხნევებდნენ. ჩემს თავსაც ამიტომ შემოვუძახე, რომ კარგად უნდა გავმხდარიყავი. მკურნალობის დროს მხარში მედგა დედა, მამშვიდებდა, მაწყნარებდა, გულში მიკრავდა, სულ ცდილობდა გავემხიარულებინე, მაგრამ მაინც ცოტა ვნერვიულობდი ხოლმე. ყველაზე მნიშვნელოვანია, რომ გჯეროდეს შენი თავის, რომ შეუძლებელი არაფერია. როდესაც ოჯახის წევრები გიდგანან გვერდში, შეუძლებელია, რომ მათ გამო მაინც არ გახდე კარგად.

დაავადებასთან ბრძოლის პერიოდში შემოიჭრა ჩემს ცხოვრებაში ხელოვნება. იაშვილში ხელოვნების მასწავლებლები გვასწავლიდნენ ხატვას. ძირითადად მიყვარს პორტრეტების ხატვა, მაგრამ პორტრეტებს უფრო ჩანახატებისთვის ვხატავ. რასაც ხშირად ვხატავ არის პეიზაჟები, ბუნება. იაშვილში სტუმრები რომ მოდიოდნენ, წვრილმან საჩუქრებს რომ გვირიგებდნენ, თითოეული საჩუქარი უდიდეს ბედნიერებას მანიჭებდა. მინდა, რომ ბავშვები ისეთი ბედნიერები იყვნენ, როგორიც მე ვიყავი მაშინ. მივხვდი, რომ ჩემი ნახატებითა და დამზადებული აქსესუარების გაყიდვით შემეძლო მათი დახმარება და გაბედნიერება. როდესაც პირველად გავყიდე ნახატი, ძალიან ბედნიერი ვიყავი, რადგან ვხვდებოდი, რამხელა ბედნიერებას მივანიჭებდი პატარებს, რომლებიც იაშვილში მკურნალობენ. შემოსულ თანხას ვრიცხავ დიტო ცინცაძის სახელობის ფონდში, რომელიც ეხმარება ლეიკემიით დაავადებულ ბავშვებს. მე ასევე დავეხმარე ჩემს მოსახელე გოგონას, რომელიც ამჯერად თურქეთში მკურნალობს. ვფიქრობ, ჩემ მიერ გადარიცხული ფული დიდი არაფერია, მაგრამ იმედია ეს მათ რაღაცაში დაეხმარება და მათ მალე გამოჯანმრთელებაში ხელს შეუწყობს.

როდესაც ექიმებმა მითხრეს, რომ ჯანმრთელი ხარო და გამწერეს, ეს დღე იყო ჩემი დაბადების დღე. უბედნიერესები ვიყავით. უდიდესი ტორტი მივართვით ექიმებს. ჩემი თავის ვირწმუნე, რომ შეუძლებელი არაფერია,“ - თავისი ისტორიის შესახებ თაკო კონცელიძემ ტელეკომპანია „რუსთავი 2“-ის გადაცემაში „დილა მშვიდობისა საქართველო“ ისაუბრა.

წყარო: ​„დილა მშვიდობისა საქართველო“

წაიკითხეთ სრულად