Baby Bag

„ვეხმაურები პოპულარულ ფრაზას: „რა ვერ დამთავრდა ამათი დევნილობა; არ გამიგია თაობებით დევნილები...“- ეკა წივწივაძე სოციალურ ქსელში პოსტს აქვეყნებს

„ვეხმაურები პოპულარულ ფრაზას: „რა ვერ დამთავრდა ამათი დევნილობა; არ გამიგია თაობებით დევნილები...“- ეკა წივწივაძე სოციალურ ქსელში პოსტს აქვეყნებს

TV პალიტრანიუსის საინფორმაციო სამსახურის ხელმძღვანელმა ეკა წივწივაძემ სოციალურ ქსელში პოსტი გამოაქვეყნა, რომელშიც ბოლო დროს საზოგადოებაში დევნილების მიმართ გაკეთებულ ნეგატიურ კომენტარებს გამოეხმაურა:

„ვეხმაურები ბოლო დღეებში ძალიან პოპულარულ ფრაზას „რა ვერ დამთავრდა ამათი დევნილობა; არ გამიგია თაობებით დევნილები.“

ბებიაჩემი გარდაიცვალა, მამაჩემი გარდაიცვალა, მე რომ გარდავიცვლები თუ ჩემ შვილს დევნილის სტატუსი არ ექნება ჩემი გვარიდან აფხაზეთიდან დევნილი არავინ იქნება.

ასე იქნება ყველა აფხაზეთიდან დევნილის შემთხვევაში. აფხაზეთში რომ გვეცხოვრა ჩვენი შვილებიც იქ დაიბადებოდნენ და რა გასაკვირია დევნილების შვილებს დევნილის სტატუსი ჰქონდეთ?!

და თუ დევნილები არ ეყოლება სახელმწიფოს - შესაბამისად ოკუპირებულ ტერიტორიაზე დასაბრუნებელიც არავინ ეყოლება მთავრობას, რომელიც თავის ნომერ პირველ პრობლემად ოკუპაციას ასახელებს !!!

წლებია სახელმწიფოსგან „იმ 45 ლარიან" დახმარებასაც არ ვიღებ, არც დევნილების კორპუსში ვცხოვრობ,რაც გავთხოვდი, მაგრამ ამ სტატუსს არასდროს მოვიხსნი,მიუხედვად იმისა, რომ ჩემთვის ხშირად დამცირების მომტანია საკუთარ სამშობლოში მისი ტარება. იმიტომ ,რომ ეს ერთადერთია,რაც აფხაზეთიდან დამრჩა, ეს ერთადერთია, რაც სოხუმიდან წამოვიღე.

და კიდევ მავან ჭკუისდამრიგებელთა საყურადღებოდ - 30 წელია ვერ გაგირჩევიათ ლტოლვილი თუ დევნილი!!!

ლტოლვილი ჰქვია ერთი ქვეყნიდან მეორეში გადმოსახლებულ პირს.

ჩვენ იძულებით ადგილნაცვალი პირები ვართ.

ი ძ უ ლ ე ბ ი თ !!! ამ სიტყვას კარგად გაგება უნდა.

ძალიან მიყვარს თბილისი. ხუთი წლიდან აქ ვცხოვრობ, მთელი ჩემი სამყარო ახლა აქ არის, მაგრამ ხვალ რომ იყოს დაბრუნება არცერთი წუთი არ დავრჩები. ჩემ ბევრი თაობით თბილისელ შვილებთან ერთად დავბრუნდები, ჩემთან, სოხუმში, ჭავჭავაძის 48 ნომერში, ჩემს სახლში.

და კიდევ ერთი დეტალი - ხშირად დევნილებს „ეტენებათ" ყველა მანკიერი ქმედება, ბინების გასხვისება, შენობებში შეჭრა და ა.შ...

აქვე ცნობისთვის ყველა სოციალურად დაუცველი დევნილი არ არის, ისევე როგორც ყველა დევნილი არ არის სოციალურად დაუცველი.

და თუ ვინმე დევნილს ზედმეტი ბინა მისცა ხელისუფლებამ, მიზეზები გაურკვეველ კომისიებში მოიკითხეთ და დასვით კითხვა რატომ!!!

აფხაზეთში ღარიბი არ არსებობდა!!! ყველამ იცის რომ აფხაზეთი უმდიდრესი მხარე იყო და ძალიან დიდი ბოდიში ყველა ადგილობრივთან თუ ახლა, სამ სართულიანი სახლების მაგივრად 36 კვადრატულს გვაძლევს სახელმწიფო (აი ვისაც ეს გშურთ მთელი გულით გისურვებთ,რომ თქვენც დაგჭირდეთ სახელმწიფოსგან 36 კვადრატული).

პ.ს მე ეგეც არ მინდა, ჩემი და ჩემი ქმრის შრომით ვიყიდე უკვე!!!“- აღნიშნავს ეკა წივწივაძე. 

შეიძლება დაინტერესდეთ

10 წიგნი, რომელმაც მთელი მსოფლიო აატირა

10 წიგნი, რომელმაც მთელი მსოფლიო აატირა

კარგი წიგნი მკითხველს ძლიერ ემოციებს განაცდევინებს. ლიტერატურა სიხარულისა და სევდის განცდებს თანაბრად იწვევს. წიგნის კითხვისას განსაკუთრებით ვგრძნობთ, რომ ცოცხლები ვართ და ჩვენი ცხოვრება უფრო საინტერესო ხდება. ჩვენს სტატიაში 10 წიგნს გაგაცნობთ, რომლის წაკითხვისას გულგრილი ვერ დარჩებით.

1. „სამი მეგობარი“ - ერიხ მარია რემარკი

რემარკის ეს რომანი მეოცე საუკუნის ერთ-ერთი ყველაზე პოპულარული და ცნობილი ნაწარმოებია. წიგნში ორი განსხვავებული ადამიანის სიყვარულის ისტორიას ეცნობით. მათ ყველგან თან დაჰყვებათ წარსულის აჩრდილები და საშინელი მოგონებები ომზე. მართალია, წიგნი მძიმე და მტკივნეული ემოციებით გავსებთ, მაგრამ ის სიცოცხლის სიყვარულსაც გასწავლით.

2. „ბიჭი ზოლიან პიჟამაში“ - ჯონ ბოინი

ცხრა წლის ბიჭუნა უცნაურ მეგობარს გაიჩენს, რომელიც გამუდმებით მშიერია და მავთულხლართის მეორე მხარეს ცხოვრობს. ბავშვები ვერ იგებენ, რა ხდება ზრდასრულთა სასტიკ სამყაროში, ისინი უბრალოდ ცხოვრობენ მათთან ერთად. არ არსებობს მკითხველი, რომელსაც ჯონ ბოინის საოცარი წიგნი გულს არ აუჩუყებს და უამრავ რამეზე არ დააფიქრებს.

3. „ჩემი და ბუხრის თაროზე ცხოვრობს“ - ანაბელ პიტჩერი

ოჯახში მწუხარებაა. ერთადერთი, ვინც არასდროს ტირის როჯერია. ის დარწმუნებულია, რომ ყველაფერი კარგად იქნება. ბიჭი ფიქრობს, რომ მისი და როზა, რომელიც ბუხრის თაროზე ცხოვრობს, ბედნიერებას იპოვის.

4. „სანამ ცოცხალი ვარ“ - ჯენი დაუნჰემი

მთავარი გმირი თექვსმეტი წლის არის, მაგრამ მან იცის, რომ მომავალი არც ისე ხანგრძლივია. გოგონა მძიმედ არის ავად. ის სურვილებისა და ოცნებების სიას შეადგენს, რომელთა შესრულებას გარდაცვალებამდე გეგმავს. ამ გულწრფელი რომანის წაკითხვის შემდეგ, მოგინდებათ, რომ სიცოცხლის თითოეული წამით დატკბეთ.

5. „მოუთმენლობა გულისა“ - შტეფან ცვაიგი

წიგნი უიმედო და ცალმხრივ სიყვარულზეა. საწოლს მიჯაჭვული ქალი უსაზღვროდ შეყვარებულია ოფიცერზე, რომელიც მის მიმართ მხოლოდ სიბრალულს განიცდის. ქალის სიყვარული იმდენად ძლიერია, რომ ის მამაკაცისგან საპასუხოდ არაფერს ითხოვს. ერთადერთი, რაზეც ქალი ოცნებობს - სასწაულია. მას სჯერა, რომ ფეხზე ადგომას და გავლას შეძლებს.

6. „ჩრდილების გამტაცებელი“ - მარკ ლევი

წიგნის მთავარი გმირი პატარა ბიჭია, რომელიც საოცარი უნარით არის დაჯილდოვებული. მას ჩრდილების ხმა ესმის და მათი გატაცებაც შეუძლია. ის ჩრდილებსა და მათ მეპატრონეებს მომავლის სასიკეთოდ შეცვლაშიც ეხმარება. ზრდასრულობაში ის ექიმი ხდება და საკუთარ ნიჭს დაავადებული ადამიანების სამკურნალოდ იყენებს. ერთადერთი, ვისი დახმარებაც მას არ შეუძლია, საკუთარი თავია.

7. „ოსკარი და ვარდისფერი ქალბატონი“ - ერიკ-ემანუელ შმიტი

ბიჭი, სახელად ოსკარი, სიმსივნით არის დაავადებული. საავადმყოფო მისი სახლია, ხოლო ვარდისფერი ქალბატონი ბიჭის მეორე დედაა. როდესაც ბიჭი გაიგებს, რომ მას მხოლოდ რამდენიმე დღე დარჩა, ვარდისფერი ქალბატონის რჩევით ის ერთ დღეს ათ წლად მიიჩნევს. თორმეტ დღეში ბიჭი გაზრდას, ჩამოყალიბებას, სიყვარულს და დაბერებასაც მოასწრებს.

8. „ვიღაცამ გუგულის ბუდეს გადაუფრინა“ - კენ კიზი

ციხესა და ფსიქიატრიულ კლინიკას შორის მთავარი გმირი ამ უკანასკნელს ირჩევს. ის ამაოდ ფიქრობს, რომ კლინიკაში უკეთ იქნება. მთავარი გმირი სისტემას ომს გამოუცხადებს და უკანასკნელ წუთამდე დარწმუნებულია, რომ მიზანს მიაღწევს. ეს მძიმე ისტორია ძალიან ბევრ რამეს გასწავლით და მიგახვედრებთ, რომ სიგიჟესა და ნორმალურობას შორის საზღვარი რთულად გასავლებია.

9. „წიგნის ქურდი“ - მარკუს ზუზაკი

პატარა ლიზელს რთული ცხოვრება აქვს. ის ნაცისტურ გერმანიაში ცხოვრობს. გოგონას მამას ყველა „კომუნისტად“ მოიხსენიებს. დედა კი მას და გოგონას პატარა ძმას სხვა ადამიანებს მიანდობს გასაზრდელად. ლიზელის ძმა მოულოდნელად იღუპება. გოგონას ერთადერთი ბედნიერება წიგნების კითხვაა. დაბეჭდილ სიტყვას მისთვის საოცარი ძალა აქვს.

10. ანა ფრანკის დღიური - ანა ფრანკი

ანა ფრანკი 15 წლის იყო, როდესაც ნაცისტურ ბანაკში დაიღუპა. ის 1942-დან 1944 წლამდე დღიურს აწარმოებდა. დღიურში მოზარდის ცხოვრება, ოცნებები, მომავლის გეგმები, სიყვარული და ოჯახური ცხოვრებაა აღწერილი. ამ ცოცხალი, გულწრფელი და საინტერესო წიგნის წაკითხვა საოცრად რთულია, თუმცა ჩვენი მოვალეობაა ისტორიის ბნელი ფურცლები ყოველთვის გვახსოვდეს.

მომზადებულია ​adme.ru -ს მიხედვით

თარგმნა ია ნაროუშვილმა 

წაიკითხეთ სრულად