Baby Bag

„დღეს ფრიად უსიამოვნო დიალოგს შევესწარი: ორმა ძალიან სვეცკმა მანდილოსანმა მიმტანს ხმამაღლა დასცინა კილოზე და სოფლელობაზე...“- ლუკა ნაჭყებია სოციალურ ქსელში პოსტს აქვეყნებს

„დღეს ფრიად უსიამოვნო დიალოგს შევესწარი: ორმა ძალიან სვეცკმა მანდილოსანმა მიმტანს ხმამაღლა დასცინა კილოზე და სოფლელობაზე...“- ლუკა ნაჭყებია სოციალურ ქსელში პოსტს აქვეყნებს

„მასტერშეფის“ ჟიურის წევრმა ლუკა ნაჭყებიამ სოციალურ ქსელში პოსტი გამოაქვეყნა, რომელშიც ადამიანების მიმართ მათი აქცენტის ან წარმომავლობის გამო ნეგატიური დამოკიდებულება გააკრიტიკა:

„დღეს დილას, ფრიად უსიამოვნო დიალოგს შევესწარი.

ერთ ჩემ საყვარელ დაწესებულებაში მიმტანს კილო აქვს ოდნავ მეგრული აქცენტით.

მოემსახურა მაგიდას და ორმა ძალიან სვეცკმა მანდილოსანმა როგორც კი გატრიალდა ფრიად ხმამაღლა დასცინა კილოზე და სოფლელობაზე. იმათ კი საყვედური მიიღეს, მაგრამ იმ მიმტან ბიჭს სახეზე დაეტყო ემოციური დაცემა.

ხოდა აქვე ხაზს გავუსვამ, კილო, აქცენტი და რეგიონალური ვარიაციები არ განსაზღვრავს სოფლელობას, თქვე კაი ხალხო.

სოფლელიბაა მანქანით გაზაობა, შშმ პარკინგზე გაჩერება, რიგის არ დაცვა და კიდე ბევრი სხვა რამ...

თბილისი ერთი ქალაქია, უმეტესობა საქართველო რეგიონია. არ გვაქვს თბილისს ავტორიტეტი იმაზე თუ რა ტიპის მეტყველებაა სტანდარტი.

ყველას, მათ შორის მეც, გვახასიათებს ხანდახან კილოში გადასვლა, ეს ხიბლია და სილამაზეა ქართული ენის. (ჩემი მეგრულის არ ცოდნა ცოტა ქვეყნის ღალატი მგონია)

ხოდა წიგნს გონებაში რა აქცენტით წაიკითხავ მნიშვნელობა არ აქვს...

და კილო რო არ მოგწონს ვიღაცის, იგივეა იმ რეგიონის თავისებურებები და კულტურა არ მოგწონდეს, შემდეგზე ხარჩოს რომ გადაირტყამ, მაგრამ აქცენტი არ მოგწონს მაგ რეგიონის, გახსოვდეს რომ ერთმანეთის გარეშე ოგ ორი რამ ფრიად ღარიბი იქნება.

და კი, ზოგადად სიტყვა სოფლელი ცუდ კონტექსტში გამოსაყანებელი არაა, უბრალოდ პირობითი განსზაღვრება რაც არის ამ სიტუაციაში არ შეესაბამება რეალობას,“-აღნიშნა ლუკა ნაჭყებიამ.

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ადამიანები, რომლებსაც მატერიალური კეთილდღეობა აქვთ, ისინიც ჩემთან დადიან, ისინიც ცუდად გრძნობენ თავს,“- ფსიქოლოგი ზურაბ მხეიძე

„ადამიანები, რომლებსაც მატერიალური კეთილდღეობა აქვთ, ისინიც ჩემთან დადიან, ისინიც ცუდად გრძნობენ თავს,“- ფსიქოლოგი ზურაბ მხეიძე

ფსიქოლოგმა ზურაბ მხეიძემ მატერიალური კეთილდღეობის მიღწევის მიზნებსა და იმ ნეგატიურ ზეგავლენაზე ისაუბრა, რომელსაც ადამიანებზე მსგავსი მიზნის დასახვა ახდენს:

„თუ ვამბობ: „მე ბედნიერი ვიქნები, როდესაც მილიონი მექნება,“ ფსიქიკამ ეს აკრიფა, დადო ზღვარი მილიონზე და მილიონის ქვემოთ მე ბედნიერებას ვერ განვიცდი. მე დავაწესე ზღვარი ჩემსავე ფიქრებში. მიზანი არის, რომ თქვენ ცუდად იყოთ თუ კარგად იყოთ? რატომ უნდა დავისახო ის მიზანი, რომელიც ცუდად მხდის? მაზოხისტი ვარ?! რა არის მატერიალური კეთილდღეობა? ეს არის აბსოლუტური ილუზია. იცით, რატომ ჩაგიდეს თავში, რომ ეს არის მნიშვნელოვანი?! მატერიალური კეთილდღეობით ადამიანი ადვილად იმართება. მე თუ გითხარი, რაღაც რომ გააკეთებ, ამას მოგცემ-მეთქი, ამას დაგიკიდებ სადმე და გმართავ. თუ შენთვის ეს არ გახდება წამყვანი, მართული არ ხარ.“

„შეიძლება მე შენ სამსახურში აგიყვანო, გიხადო 60 000 დოლარი და ცხოვრება გაგიხადო რად, იცი?! ფული გექნება, მაგრამ ყველაფერს დაკარგავ. რა არ არის ასეთი სამსახურები?! მატერიალურად კარგად ხარ, მაგრამ ამ მატერიალურს ახმარ იმას, რომ რაც დაკარგე, იმის შევსებას აკეთებ. ცხოვრებას უნდა ჭკუა. შენ რომ ამბობ, რაღაცას მივაღწიეო, კი, მიაღწიე, მაგრამ რა არის ის, რაც შენ გინდა?! ფული და ფინანსები არის რესურსი, რომ კარგად იყო. თუ ეს გახდა მიზანი, ხარ ცუდად, მაგრამ ფული გაქვს, უკვე აგრევია ცხოვრება. ადამიანები, რომლებსაც ეს აქვთ, ისინიც ჩემთან დადიან. ისინიც ცუდად გრძნობენ თავს. მათთვის მანამდე ურთიერთობები იყო ნამდვილი. მეგობარი იყო ნამდვილი მეგობარი, ქალს ნამდვილად უყვარდი. ყველა ურთიერთობა გაფუჭდა. ეს მათი ტექსტებია. ძალიან ბევრი ფული თუ გაქვს, შვილს დაცვა უნდა აუყვანო, რომ არ მოგპარონ. რამდენ რამეში იზღუდები, რამდენ რამეს კარგავ... შენ კარგავ ყველაზე ძვირფასს, რაც არის თავისუფლება. თუ კარგად გაიაზრებ, ამ რაღაცების დევნამ, შეიძლება მთელი ცხოვრება გაუშვას გვერდზე,“- აღნიშნა ზურაბ მხეიძემ.

​წყარო

წაიკითხეთ სრულად