Baby Bag

„ვინ დაგვიცავს ჩვენ, იტალიაში არალეგალურად მცხოვრებ და დასაქმებულ ათიათასობით საქართველოს მოქალაქეს“ - ქართველი ემიგრანტის ღია წერილი პრემიერ-მინისტრს

„ვინ დაგვიცავს ჩვენ, იტალიაში არალეგალურად მცხოვრებ და დასაქმებულ ათიათასობით საქართველოს მოქალაქეს“ - ქართველი ემიგრანტის ღია წერილი პრემიერ-მინისტრს

ემიგრაციაში მყოფი ქართველი ჟურნალისტი ლელა თოლორდავა საქართველოს პრემიერ-მინისტრს გიორგი გახარიას ღია წერილით მიმართავს:

ბატონო გიორგი, ამ წერილს იტალიაში, ტოსკანაში, პიზასთან ახლოს, ერთ პატარა სოფელ ფორკოლში ჩელაიების ოჯახის ბადანტე (მომვლელი), პროფესიით ჟურნალისტი ლელა თოლორდავა გწერთ.

წერილის დაწერამდე კაი ბევრი გზა გავიარე, ცხოვრებაში განვლილ გზას კი არ ვგულისხმობ. სახლში დავდივარ, ბოლთას ვცემ!!!

მაგიდის გარშემო სიარული არ შეიძლება, ვიღაც გახდებაო ავადო- ჩვენში იციან თქმა. აქ ორნი ვართ, მე და ბებია ფრანჩესკა. მისი ქალიშვილი ძალიან შიშობს ავადმყოფ დედას კორონა ვირუსი არ შეხვდეს, თორემ ვერ გადაიტანს.

ამიტომ, იმ დღიდან რაც იტალიის საზღვარი გადმოკვეთა ,,ჩინურმა ჭირმა" ირიბად მაფრთხილებს, რომ სახლიდან გასვლას ყველა უნდა მოვერიდოთ.

დღემდე სიტყვას ბანზე ვუგდებდი. იმ ორ საათს (2- დან 4-მდე), როცა ბებოს სძინავს და ჩემი დასვენების დროდ არის გამოყოფილი, სოფელში ვსეირნობდი, ან ჩემიანებთან ერთად ბარში ყავას გეახლებოდით და ერთმანეთს უფერულ დღეებს ვულამაზებდით.

მაგრამ, დღეს დილით მითხრა , რომ საფრთხე ძალიან ახლოსაა, სულ რაღაც 10 კილომეტრში დაფიქსირდა კორონა ვირუსით დაინფიცირების შემთხვევა.

გუშინ, საღამოს ტელევიზიით იტალიის პრემიერმინისტრმა განცხადება გააკეთა, მთავრობის გადაწყვეტილებით, 15 მარტამდე სწავლა მთელი ქვეყნის მასშტაბით შეწყდა, ერთი თვით შეაჩერეს ყველა სახის ღონისძიებები. მოუწოდებენ მოერიდონ თავშეყრის ადგილებს, ხანდაზმულებს სთხოვენ სახლში დარჩენას.

უმჯობესია, ყველანი დავრჩეთ სახლში, ასე მეტად დაცული ვიქნებითო- გამომიცხადა ბებოს ქალიშვილმა.

ბატონო გიორგი, იცით რა ნერვების ფასად მიჯდება 24 საათიანი სამუშაო?! მით უფრო, მთელი ცხოვრება ისეთი სამსახურები მქონდა, უმეტეს წილად ქუჩაში ყოფნა მიწევდა. ახლა სახლში რომ ვუზივარ ბებოს, პატიმარი მგონია თავი. იმის გათავისება , რომ მხოლოდ 2 საათი შემიძლია სახლიდან გასვლა, დღემდე მიჭირდა. ახლა, ის ორი საათიც სანატრელი მიხდება.

გავჯინიანდე და გავიდე, ვაი თუ ხიფათი შემომეყაროს გზაზე და ჩემი დაუდევრობით სიცოცხლე მოვუსწრაფო ჩემს მოხუცს. სტატისტიკით დამტკიცებულია, რომ 80 წელს გადაცილებულ მოხუცებს, ვისაც ესა თუ ის დაავადება აწუხებს, კორონა ვირუსის მსხვერპლნი ხდებიან.

სხვა გზა არ მაქვს, უნდა დავემორჩილო და უარი ვთქვა სახლიდან გასვლაზე, იმ დრომდე, ვიდრე ეს საშინელი ვირისი ცოცხალია.

თითქოს ის განსაცდელი არ გვეყოფოდა, რაც გვადგა, სამშობლოდან, ოჯახებიდან შორს ყოფნა, შვილების მონატრებაში თეთრად გათენებული ღამეები. ახლა კორონა ვირუსიც დაემატა.

ხმას არ ამოვიღებდი, მარტო მე რომ ვიდგე ამ პრობლემის წინაშე, მაგრამ ჩემს დღეშია ათიათასობით საქართველოს მოქალაქე.

არ დავიწყებ იმაზე საუბარს, რა მდგომარეობამ მოგვიყვანა აქამდე. ახლა სხვა საკითხის განმარტებას მივითხოვ თქვენგან.

დიახ, მოვითხოვ, რადგან თქვენ ხართ იმ მთავრობის მეთაური, ვისაც საქართველოს მართვის სადავეები უპყრია ხელთ.

შორიდან, როგორც ვახერხებ, თვალს ვადევნებ საქართველიში მიმდინარე პროცესებს, კონკრეტულ შემთხვევაში, კორონა ვირუსის წინააღმდეგ მიმართულ ქმედებებს.

ჩემი დაკვირვებით, ქართული საზოგადოება კორონა ვირუსის გავრცელების თვალსაზრისით, იტალიას ერთადერთ საფრთხედ მიიჩნევს. რამეთუ, აქ ბევრი ქართველი ემიგრანტია, ასევე იაფი ფრენების დამსახურებით, მაღალია ტურისტების რიცხვი.

და სამართლიანადაც , მით უფრო სტატისტიკაც საგანგაშოა.

4 მარტის მონაცემებით იტალიაში

ინფიცირებულია - 2706 ადამიანი!!!

აქედან:

1065 - ადამიანი იმყოფება მსუბუქი სიმპტომებით და მკურნალობას აგრძელებენ სახლში, საჭიროების შემთხვევაში მიმართავენ საავადმყოფოს;

1346 - ადამიანი მკურნალობას აგრძელებს საავადმყოფოში;

295 - ადამიანი იმყოფება ინტენსიურ განყოფილებაში;

276 - გამოჯანმრთელებულია;

107 - გარდაცვლილი...

მონაცემები წუთი-წუთზე იზრდება და, შესაბამისად, პანიკაც.

იტალიის ხელისუფლება სრულ მზადყოფნას აცხადებს საკუთარი მოქალაქეების დასაცავად. საქართველოს ხელისუფლებაც მზადაა დაიცვას მოსახლეობა.

მაგრამ ვინ დაგვიცავს ჩვენ, იტალიაში არალეგალურად მცხოვრებ და დასაქმებულ ათიათასობით საქართველოს მოქალაქეს?!

მით უფრო, როცა იტალიის ხელისუფლებამ ჩვენი არსებობაც კი არ იცის, ოფიციალურად.

საქართველოს ხელისუფლებისთვის ჩვენ სავიზო რეჟიმის დამრღვევ მოქალაქეებად მოვიაზრებით და შინ დაბრუნების შემთხვევაში, ჯარიმითაც გვემუქრება.

ბატონო გიორგი, კორონა ვირუსმა ჩვენამდე რომ მოაღწიოს, ვის უნდა მივმართოთ?!

გთხოვთ, განგვიმარტოთ, იღებს ვინმე ჩვენზე პასუხისმგებლობას, თუ მარტო ღმერთის იმედზე ვიყოთ?!

P.S. მეგობრებო, ჩვენ ბევრნი ვართ და ერთად უნდა მოვითხოვოთ, ამ კითხვაზე პასუხი!!!

ეს წერილი პრემიერამდე უნდა მივიდეს!!!“ - წერს ლელა თოლორდავა სოციალურ ქსელში.

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, ქალებისთვის შექმნა ახალი სივრცე, სადაც ყველაზე მცოდნე დედები იყრიან თავს. ჯგუფის დასახელებაც სწორედ ასეა - „მცოდნე დედების ჯგუფი“, რომლის საშუალებით დედები ერთმანეთს საკუთარ გამოცდილებას გაუზიარებენ. (ჯგუფში გასაწევრიანებლად ნახეთ ბმული - „მცოდნე დედების ჯგუფი“)

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ასეთ პედაგოგებზე და ზოგადად, მოქალაქეებზე უნდა იდგეს ჩვენი ქვეყანა“ - იმუნოლოგი ბიძინა კულუმბეგოვი ბათუმელი მასწავლებლის წერილს აქვეყნებს

„ასეთ პედაგოგებზე და ზოგადად, მოქალაქეებზე უნდა იდგეს ჩვენი ქვეყანა“ - იმუნოლოგი ბიძინა კულუმბეგოვი ბათუმელი მასწავლებლის წერილს აქვეყნებს

იმუნოლოგი ბიძინა კულუმბეგოვი სოციალურ ქსელში ბათუმელი მასწავლებლის წერილს აქვეყნებს. პედაგოგი, რომელიც ბავშვებს სახლში ამეცადინებს, ექიმს უსაფრთხოების დაცვის მიზნით ჩატარებული პროცედურების შესახებ უყვება და ეკითხება, რამდენად სწორად იქცევა. გთავაზობთ მასწავლებლის წერილს, რომელსაც ბიძინა კულუმბეგოვი ასაჯაროებს.

„ბავშვები ჩემთან მოდიან ფარებით, მშობელს უკეთია ნიღაბი. ვცხოვრობ მესამე სართულზე და ისინი ამოდიან დისტანციის დაცვით. კარები ღია მაქვს, მიკეთია სათვალე და სამედიცინო ნიღაბი. პატარებს ოვაციით, სიყვარულით ვიღებ, ორი დეზობარიერი მაქვს, ერთი სადარბაზოში, მეორე - სახლში, კარებთან. ჯერ პირველზე იწმენდენ ფეხსაცმელებს და მერე დგებიან მეორეზე, ვუზომავ სიცხეს, ამის შემდეგ სხდებიან დეზობარიერთან სკამზე და იხდიან ფეხსაცმელებს, რომელსაც საკუთარი ხელით აწყობენ შემოსასვლელში სადეზინფექციო ხსნარით დასველებულ, გაშლილ ტილოზე.

შემდეგ სადეზინფექციო ხსნარით (სპირტი, წყალბადის ზეჟანგი...) ვუმუშავებ თავიდან ბოლომდე, ვეძახით სუნამოს დასხმას და სიამოვნებით ტრიალებენ, თავზეც ვასხამ, ხელებზეც. მერე იცვამენ ოთახის ჩუსტებს, რომელსაც ჩემთან ტოვებენ და პერიოდულად ვამზეურებ აივანზე. ფარის ქვემოთ ვუკეთებ პირბადეს. ამ პროცესს ესწრება სადარბაზოში მდგომი მშობელი და თუ ბავშვს ტემპერატურა არა აქვს, მიდის.

ბავშვი დგება საპირფარეშოსთან რიგში. როცა ცხრავე ბავშვი მოვა( მეათე მე ვარ), ვირჩევთ მორიგეებს. ისინი შედიან პირველები და ზედმიწევნით იბანენ ხელებს ყველა წესის დაცვით, მერე იკავებენ თავიანთ ადგილებს: ერთი მორიგე მეგობრებს უსხამს თხევად საპონს, მეორე - ურიგებს მშრალ სალფეთქებს, ბანენ წესების დაცვით, თავადვე ყრიან ურნაში გამოყენებულ სალფეთქებს. ამას ყველაფერს ხალისით ასრულებენ, ხუმრობენ, ერთმანეთს ესაუბრებიან, ,,ჭუკების ცეკვას" ცეკვავენ რიგში, ის მინდა გითხრათ, რომ ეს პროცესი მათთვის სახალისოა, სიამოვნებთ ასრულებენ ყველაფერს. მერე შედიან სასტუმრო ოთახში( რომელსაც ყოველდღიურად ვუკეთებ სრულ დეზინფექციას ) აივნის კარები ღიაა, სხდებიან დისტანციურად და იხსნიან ფარებს (რომელთაც მერხებზე ვუწყობ), რჩებიან ნიღბებში.

ხელზე ვასხამ სანიტაიზერს. ნახევარ საათიანი მეცადინეობა ასე ტარდება მათი სრული ჩართულობით, ადგილზე მოძრაობით, თვალსაჩინოებების გამოყენებით, ესეც მოსწონთ და ხალისობენ, იცინიან , ნიღბებს უძლებენ, არ წუწუნებენ... შემდეგ გადამყავს სასწავლო ოთახში, სადაც მიდგას ერთმანეთისგან დისტანციურად დაშორებული მერხები. ყველას აქვს თავისი ინდივიდუალური სასწავლო ნივთები. აქაც ჩატარებულია დეზინფექცია, ფანჯარა ღიაა. პირბადეს მხოლოდ პირზე ვუტოვებ, ცხვირს ვუთავისუფლებ. პატარები არიან და ხანდახან წამოახველებენ, დააცემინებენ და პირაკრულები, ვფიქრობ, დაცულები არიან. როცა აცემინებენ, პირბადეს ვუცვლი და ხელზე ისევ ვასხამ ხსნარს პატარა პულვერიზატორი მაქვს საამისოდ.

როცა საპირფარეშოთი სარგებლობენ, ხელს იბანენ, მაგრამ რომ შემოდიან, სანიტაიზერს მაინც ვასხამ. ამ მერხებთან ისინი კითხულობენ, ხატავენ, ძერწავენ, სახალისო ტესტებზე მუშაობენ, ჩხირკედელაობენ, მუსიკას უსმენენ, ერთმანეთს დისტანციურად ეკონტაქტებიან და რაც მთავარია, ეს ყველაფერი მოსწონთ, ჩემთან მოუხარიათ”

სახლშიც წასვლის დროსაც რიგს იცავენ, იცვლიან ჩუსტებს, დეზობარიერზე იცვამენ ფეხსაცმელს, პირბადეს იხსნიან და აგდებენ სპეციალურ ურნაში, ვუკეთებ ფარს, ისევ მუმუშავებ ხელებს და დამოუკიდებლად ჩადიან ქვემოთ მშობლებთან.

ეს ყველაფერი იმიტომ მოგწერეთ, რომ მინდა გკითხოთ, დასაშვებია? ხომ არ მეშლება რამე? იქნებ ასეთი რეგულაციების შემდეგაც არ ვართ დაცულნი?“ - წერს პედაგოგი ბიძინა კულუმბეგოვს.

როგორც იმუნოლოგი აღნიშნავს, ასეთ პედაგოგებზე და ზოგადად, მოქალაქეებზე უნდა იდგეს ჩვენი ქვეყანა. „რამდენი უფიქრია, როგორ სწორად ესმის ბევრი ასპექტი ინფექციის მართვის და ბავშვების უსაფრთხოების,“ - აღნიშნავს ბიძინა კულუმბეგოვი.

წაიკითხეთ სრულად