Baby Bag

„აწმყო თუ არა გვწყალობს, მომავალი ჩვენია“ - 12 ლიტერატურული ფრაზა, რომლებიც არაფრით კარგავს აქტუალურობას საქართველოში

„აწმყო თუ არა გვწყალობს, მომავალი ჩვენია“ - 12 ლიტერატურული ფრაზა, რომლებიც არაფრით კარგავს აქტუალურობას საქართველოში

​ფილოლოგი გია მურღულია სოციალურ ქსელში აქვეყნებს 12 ლიტერატურული ფრაზას, რომლებიც არაფრით კარგავს აქტუალურობას საქართველოში. გთავაზობთ მის პოსტს:

„12 ლიტერატურული ფრაზა, რომლებიც არაფრით კარგავს აქტუალურობას საქართველოში - გახსენების კვალდაკვალ:

​1. „ქართლის ჭირსა ვერვინ მოსთვლის, თუ არ ბრძენი ენა-მჭევრი.“ (დავით გურამიშვილის „დავითიანი“)

​2. „აწმყო თუ არა გვწყალობს, მომავალი ჩვენია.“ (ილია ჭავჭავაძის „ჩემო კარგო ქვეყანავ“)

​3. „მღუპავ, მამა?!“ (დავით კლდიაშვილის „სამანიშვილის დედინაცვალი“)

​4. „კაცი უნდა ეყოს ხელფასს და არა ხელფასი - კაცს.“ (ჭაბუა ამირეჯიბის „დათა თუთაშხია“)

​5. „საწყალობელ იქმნა უბადრუკი ვარსქენ.“ (იაკობ ხუცესის „შუშანიკის წამება“)

​6. „იყიდება საქართველო.“ (ნიკო ლორთქიფანიძის „საშობაო მინიატურები“)

​7. „მე საერთოდ არ მმარხავთ?“ (რეზო ჭეიშვილის „მიწების განაწილება“)

​8. „საქმე ვქმენ საჭოჭმანები.“ (შოთა რუსთველის „ვეფხისტყაოსანი“)

​9. „მე ვიყივლებ, შენ იყეფე და სოფელიც აშენდებაო.“ (სულხან-საბა ორბელიანის „სიბრძნე-სიცრუისა“)

​10. „სასიკვდილო მე ვარ მხოლოდ, რომ კაცად ვერ გამიზრდიხარ!“ (აკაკი წერეთლის „გამზრდელი“)

​11. „ჩვენ ვიტყვით: კაცნი ჩვენა ვართ, მარტოდ ჩვენ გვზდიან დედანი...“ (ვაჟა-ფშაველას „ალუდა ქეთელაური“)

​12. „აგრე ვიცის ჯაყომა!" (მიხეილ ჯავახიშვილის „ჯაყოს ხიზნები“)

​თვითშემეცნება გრძელდება - ყველა თქვენგანს ვთავაზობ, შეავსოს ეს ჩამონათვალი.

​თავს ნუ დავიმცირებთ, მაგრამ სულ გვახსოვდეს, რა გვიშლის ხელს, „დავდგეთ ერად სხვა ერთა შორის,“ - წერს გია მურღულია.

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, მასწავლებლებისთვის შექმნა ახალი სივრცე - „მასწავლებლების სანდო წყარო“, სადაც ყოველდღიურად ქვეყნდება საგანმანათლებლო სფეროს სიახლეები. გადმოდით ბმულზე და მოიწონეთ - „მასწავლებლების სანდო წ​ყარო“.

შეიძლება დაინტერესდეთ

„​არის ხალხი, ვისაც რაღაც უცნაური, დაჟინებული ვნებით აინტერესებს, ხვალ როგორი ამინდი იქნება“...

„​არის ხალხი, ვისაც რაღაც უცნაური, დაჟინებული ვნებით აინტერესებს, ხვალ როგორი ამინდი იქნება“...

„​არის ხალხი, ვისაც რაღაც უცნაური, დაჟინებული ვნებით აინტერესებს, ხვალ როგორი ამინდი იქნება. ხალხი რა, ერთი ჩემი მეზობელი კაცია ასეთი, რომელიც ნათესავადაც მეკუთვნის. ოთხმოცდაათიანების უყველაფრო გარიჟრაჟზე, ისე დაკვირვებით უყურებდა ხოლმე ჩემთვის იმ სახლში გაუგებრად აღმოჩენილ ბარომეტრს, თითქოს მეორე დილით, დიდი-დიდი, საღორეში არ იყო მისასვლელი, ტახისთვის ქატოს დასაყრელად. დეტალურად იწერდა ქარის სავარაუდო სიჩქარეს და მერე ამოწმებდა. ახლო-მახლო მცხოვრები ადამიანები, თუ ყანაში წასვლის ჟამი აწევდა, გასძახებდნენ ხოლმე - უუ, ელგუჯიე, რაფერი ამინდი იქნება ხვალ? და ელგუჯია დიდი სიამაყით და საგანგებო სიდინჯით მოახსენებდა. რადიოში, ამინდის გამოცხადების წუთები სახარების კითხვის რიტუალივით წმინდა იყო მისთვის. ყველა რაიონის ამინდის პროგნოზს უსმენდა გაფაციცებით, ინიშნავდა და ადარებდა. თითქმის წარმოუდგენელი საქმე იყო იმ დროს ხმის ამოღება, ჩახველებასაც კი ვერ გაბედავდი.

ამასწინ ვნახე. შვილიშვილის ტელეფონში, მისივე რეკომენდაციით, რაღაც პროგრამა გადმოუწერიათ, ამინდს აჩვენებს მსოფლიო რუკაზე. დღეში სამჯერ ამოწმებს. უკვე მოხუცი. კბილნაკლული და ცოტა კოჭლი. თუმცა ამ საქმეში მხნე და შეუდრეკელი. ჰოდა, ვნახე და მითხრა, ძალიან მიკვირსო. რა მეთქი? - ვკითხე. უკვე ერთი წელია ვაკვირდები და ჩრდილოეთ აფრიკის თავზე ღრუბელი არ დამინახავსო.
ჰოდა, გაუმარჯოს ელგუჯიას. ამ ახირებულ კაცს, გურიის ერთ პატარა სოფელში, რომელიც აფრიკის ზეცის ამბავზე დარდობს. მე ასეთი ადამიანი მიყვარს.“

ავტორი: მწერალი გიორგი კეკელიძე 

წაიკითხეთ სრულად