Baby Bag

​ჩემს მოსწავლეებს - მიზნის მიღწევას ათი მთავარი რამ განაპირობებს...

​ჩემს მოსწავლეებს - მიზნის მიღწევას ათი მთავარი რამ განაპირობებს...

„​ჩემს მოსწავლეებს

მიზნის მიღწევას ათი მთავარი რამ განაპირობებს:

1. დაინახე, რა გინდა;

2. დარწმუნდი, რომ ნამდვილად გინდა და შეგიძლია კიდეც - არარეალური მიზნები ადამიანს არ ამშვენებს;

3. გამორიცხე ის შესაძლებლობა, რომ ეს სხვებს დააზიანებს - ბოროტი მიზნები კაცს ამახინჯებს;

4. ეცადე მიხვდე, მიზანს მხოლოდ შენი ძალისხმევა ეყოფა, თუ მოკავშირეებიც დაგჭირდება - მათ მოძებნასა და დაყოლიებას დრო დასჭირდება;
5. გაიაზრე მოქმედების ალგორითმი - განჭვრიტე, რა ნაბიჯები უნდა გადადგა, რა დროში და როგორი თანმიმდევრობით;
6. რომაელთა ფიქრის კვალდაკვალ, იჩქარე ნელა - როგორც ერთ ძველ ფილმში ამბობენ: „ცხრა ფეხმძიმე ქალიც რომ შეკრიბო, ბავშვი მაინც ვერ დაიბადება ერთ თვეში“;
7. გახსოვდეს, შენი ჩანაფიქრი უკვდავი უცვლელობა არ არის - შესაძლოა კორექცია დასჭირდეს და ამისთვის ნებისმიერ მომენტში მზად უნდა იყო;
8. გზაზე სიარულისას აღიარე და სწრაფად გამოასწორე შეცდომა;
9. არ დაივიწყო, რომ „სწორი გზით მიმავალი კოჭლი გაასწრებს გზასაცდენილ მორბენალს“ და ნუ შეგაჩერებს დაბრკოლებები, რადგან „თუ გზაზე გაჩერდები, რათა ქვა ესროლო ყოველ ძაღლს, რომელიც გიყეფს, ვერასდროს მიაღწევ მიზანს“;
10. არ დაიზარო გონივრული გარჯა და როცა მიზანს მიაღწევ, საკუთარ თავზე ადრე შემოქმედს უთხარი მადლობა, რადგან „რაცა ღმერთსა არა სწადდეს, არა საქმე არ იქმნების“.
ავტორი: ფილოლოგი გია მურღულია

შეიძლება დაინტერესდეთ

„იმ ბიჭს, ასე რომ მომწერა: „ძვირფასო თოვლის ბაბუ, მე ბევრი სურვილები მქონდა, მაგრამ რაც მამა გარდაიცვალა, ახლა მე მხოლოდ მისი დაბრუნება მინდა“. ვუთხარი, რომ...“

„იმ ბიჭს, ასე რომ მომწერა: „ძვირფასო თოვლის ბაბუ, მე ბევრი სურვილები მქონდა, მაგრამ რაც მამა გარდაიცვალა, ახლა მე მხოლოდ მისი დაბრუნება მინდა“. ვუთხარი, რომ...“

,,წუხელ ღამით, აი, იმ ბიჭს, ასე რომ მომწერა: „ძვირფასო თოვლის ბაბუ, მე ბევრი სურვილები მქონდა, მაგრამ რაც მამა გარდაიცვალა, ახლა მე მხოლოდ მისი დაბრუნება მინდა“. ვუთხარი, რომ მე ძალიან უცნაური თოვლის ბაბუა ვარ. არც მე მყავს მამა. არ მომიტყუებია, ვუთხარი - რადგან ნიკოლოზი პატარაა, მაგრამ ყველაფერს ხვდება. ამიტომ არ მითქვამს, რომ მამამისი სამოგზაუროდ წავიდა და რაღაცები გამომატანა, რომ მამა წერილებს დაწერს და მე ჩავუტან ხოლმე. სიმართლე ვუთხარი. ვუთხარი, რომ მამისი საერთოდ არსადაც არ წასულა. 

მეტიც, ის აწი უფრო ახლოს იქნება მასთან და საითაც გასწევს, ყველგან წაყვება. ყველა აღმართზე, ზურგიდან ხელის შეშველებას იგრძნობს, ის იქნება მამამისი. თუ დაღმართზე დაშვებული, ძალას იგრძნობს და შეჩერდება - ეგეც მამამისი იქნება. მამას ყოველთვის ექნება ბილეთი - ავტობუსზეც და თვითმფრინავზეც. და როცა გაიზრდება და ახალ გზებს მოსინჯავს, მამაც იქ იქნება. 

ეს ზუსტად ვიცი და ამიტომ ვუთხარი. ზუსტად ვიცი, რადგან მამაჩემი ახლა აქაა, როცა ამ სიტყვებს მწერს და მეტიც, ამ სიტყვებს მამაჩემი მკარნახობს. მამაჩემი დეკემბრის ოცდარვაში გარდაიცვალა. გარდაიცვალა ანუ სამუდამო ბილეთი აიღო ჩემს გვერდით. 
მე და ნიკოლოზი შევთანხმდით, რომ ოცდარვაში მასთან და ოზურგეთში ყველაზე დიდი ბიბლიოთეკის მოწყობას დავიწყებთ. პირველ წიგნებს ამ ბიბლიოთეკისთვის სწორედ მაშინ შემოვდებთ თაროზე. კიდევ შევთანხმდით რაღაცებზე, მაგრამ იმ ამბებს საიდუმლოდ დავიტოვებთ. 

დილით მესიჯი მხვდება ნიკოლოზისგან: ,,ugrmesi madloba. imdenad gamitbet guli. verc davidzine. emociebshi var exlac. me tqven miyvarxarr" და ალბათ ნიკოლოზმა არ იცის, რომ თვითონ არის ყველაზე მაგარი თოვლის ბაბუა. ჩემი თოვლის ბაბუა.''

ავტორი: გიორგი კეკელიძე

წაიკითხეთ სრულად