Baby Bag

რწმენის სასწაულებრივ ძალას მეცნიერებიც აღიარებენ

რწმენის სასწაულებრივ ძალას მეცნიერებიც აღიარებენ
მორწმუნე ადამიანებს ეჭვი არასდროს ეპარებოდათ, რომ ლოცვას სამკურნალო ძალა აქვს. მსოფლიოს წამყვანი უნივერსიტეტებისა და სამედიცინო დაწესებულებების უახლესი კვლევებით დასტურდება, რომ ლოცვის დახმარებით ადამიანებს სიცოცხლის გახანგრძლივება ნამდვილად შეუძლიათ. მეცნიერები ამტკიცებენ, რომ ლოცვა არამხოლოდ სნეულებებისგან გვიცავს, ის ავადმყოფობის დამარცხებაშიც გვეხმარება.

1500-მდე მაღალი სანდოობის მქონე სამედიცინო კვლევის სიღრმისეული ანალიზით დადგინდა, რომ ადამიანები, რომლებსაც ძლიერი რწმენა აქვთ და გულმხრურვალე ლოცვა შეუძლიათ, განსაკუთრებული სულიერი და ფიზიკური სიჯანსაღით გამოირჩევიან.

125 კვლევიდან 85-მა დაადასტურა, რომ რელიგიური ადამიანები უფრო დიდხანს ცოცხლობენ, ვიდრე ისინი, ვისაც რწმენა საერთოდ არ აქვს. კვლევებით ასევე დასტურდება, რომ ლოცვა სირთულეების დაძლევაში სმენისა და მხედველობის პრობლემების მქონე ადამიანებსაც ეხმარება. ადამიანები, რომლებიც ლოცულობენ, აუდიო და ვიზუალური ტესტების შესრულებისას მნიშვნელოვნად გაუმჯობესებულ შედეგებს აჩვენებენ.

არ დაგავიწყდეთ !!!

MomsEdu.ge-მ თქვენთვის, ქალებისთვის შექმნა ახალი სივრცე, სადაც ყველაზე მცოდნე დედები იყრიან თავს. ჯგუფის დასახელებაც სწორედ ასეა - „მცოდნე დედების ჯგუფი“, რომლის საშუალებით დედები ერთმანეთს საკუთარ გამოცდილებას გაუზიარებენ. (ჯგუფში გასაწევრიანებლად ნახეთ ბმული - „მცოდნე დედების ჯგუფი“)


ადამიანებს, რომლებსაც ძლიერი რწმენა აქვთ და გულმხურვალედ ლოცვა შეუძლიათ, ფსიქიკური ჯანმრთელობის პრობლემების გადალხვაც უადვილდებათ, ისინი სტრესს მარტივად უმკლავდებიან. მათი ცხოვრება ოპტიმიზმით არის სავსე, რის გამოც ისინი დეპრესიაში არ ვარდებიან. მორწმუნე ადამიანებს მომავლის იმედი აქვთ, ნაკლებად შფოთავენ და რაც მთავარია, განსაცდელის დროს თვითმკვლელობისკენ მიდრეკილებას არ ავლენენ.

კვლევებით ასევე დასტურდება, რომ მორწმუნე ადამიანები ძლიერი იმუნური და გულ-სისხლძარღვთა სისტემით გამოირჩევიან. მათ უდიდეს ნაწილს მაღალი არტერიული წნევა არასდროს აწუხებს.

„უკანასკნელი 30 წლის მანძილზე ჩატარებული კვლევებით დგინდება, რომ რწმენას მნიშვნელოვანი სამედიცინო, სოციალური და ფსიქოლოგიური სარგებლის მოტანა შეუძლია. რაც კვლევების პროცესში აღმოვაჩინე, გასაოცარი და დაუჯერებელია. „ - აღნიშნავს მკვლევარი ტომ ნოქსი, რომელიც, როგორც თავას ამბობს, აღნიშნული კვლევების დაწყებამდე ათეისტი იყო.

2006 წელს ტეხასის უნივერსიტეტის პოპულაციის მკვლევარებმა დაადგინეს, რომ რაც უფრო ძლიერია ადამიანის რწმენა, მით მეტია მისი სიცოცხლის ხანგრძლივობა. ურწმუნო და ძლიერი რწმენის მქონე ადამიანების სიცოცხლის ხანგრძლივობა ერთმანეთისგან საშუალოდ 7 წლით განსხვავდება. როგორც აღმოჩნდა, მორწმუნე ადამიანები გაცილებით დიდხანს ცოცხლობენ.

ერთ-ერთმა კვლევამ, რომელიც 5 წლის მანძილზე აკვირდებოდა კალიფორნიაში მცხოვრებ 2000-მდე ასაკოვან ადამიანს, აჩვენა, რომ მორწმუნე ხანდაზმულები რწმენის დეფიციტის მქონე მათივე ასაკის ადამიანებთან შედარებით 36 %-ით მეტი სიცოცხლის ხანგრძლივობით გამოირჩევიან. ამერიკის გერონტოლოგიის ჟურნალში გამოქვეყნებულმა კვლევამ, რომელიც 4000 ხანდაზმულ ადამიანს იკვლევდა, ასევე აჩვენა, რომ ლოცვას ასაკოვანი ადამიანების სიცოცხლის გახანგრძლივების უნარი შესწევს. კვლევით დადასტურდა, რომ რწმენის დახმარებით სიცოცხლეს ის ადამიანებიც იხანგრძლივებენ, რომლებიც ღვთისმსახურებას რეგულარულად არ ესწრებიან.

ამერიკის ჰიპერტენზიის შემსწავლელი საზოგადოების 2006 წლის დასკვნით, მორწმუნე ადამიანებს ათეისტებთან შედარებით ჯანსაღი არტერიული წნევა აქვთ. მკვლევარებმა ასევე დაადგინეს, რომ რწმენას მკერდის კიბოს სწრაფად განკურნების უნარიც შესწევს. ადამიანები ლოცვის წყალობით კორონარული დაავადებებისგან გათავისუფლებასაც ახერხებენ. რწმენას რევმატოიდული ართრიტის განკურნებაც შეუძლია. როგორც აღმოჩნდა, მორწმუნე მშობლების შვილებს ძალიან იშვიათად ემართებათ მენინგიტი.

სან-ფრანცისკოს ცენტრალური საავადმყოფოს მკვლევარებმა გულის სხვადასხვა დაავადების მქონე 393 პაციენტზე ლოცვის გავლენა გამოიკვლიეს. პაციენტების ნაწილის გამოჯანმრთელებისთვის სრულიად უცხო ადამიანები ლოცულობდნენ, რომლებმაც მხოლოდ დაავადებული ადამიანების სახელები იცოდნენ. მიუხედავად ამისა, თითოეული პაციენტის მდგომარეობა მნიშვნელოვნად გაუმჯობესდა. მათ ჯანმრთელობის გართულებები არ აწუხებდათ, არცერთ მათგანს პნევმონია არ დაუდგინდა, რაც მთავარია, აღნიშნულ პაციენტებს სამკურნალო მედიკამენტების დოზები მნიშვნელოვნად შეუმცირდათ. მკვლევარების ინფორმაციით, ლოცვის დახმარებით პაციენტები დროზე ადრე გამოჯანმრთელდნენ და საავადმყოფო სწრაფად დატოვეს.

ადამიანებს, რომლებსაც ლოცვის სამკურნალო ძალის სწამთ, ათეისტები ხშირად დაცინვით უყურებენ, რადგან თვლიან, რომ აბსოლუტურად სარწმუნო მხოლოდ მეცნიერულ მტკიცებულებებზე დამყარებული მოსაზრებებია. როგორც აღმოჩნდა, რწმენის სასწაულებრივ ძალას მეცნიერებიც აღიარებენ.

მომზადებულია ​newsmax.com-ის მიხედვით
თარგმნა ია ნაროუშვილმა 

შეიძლება დაინტერესდეთ

„მშობლების უმეტესობა ავტორიტარული აღზრდის სტილს ამჯობინებს, ავტორიტარულ სტილში შედის ისიც, რომ მე შენ ყველაფერს გისრულებ,“ - ნეიროფსიქოლოგი თამარ გაგოშიძე

„მშობლების უმეტესობა ავტორიტარული აღზრდის სტილს ამჯობინებს, ავტორიტარულ სტილში შედის ისიც, რომ მე შენ ყველაფერს გისრულებ,“ - ნეიროფსიქოლოგი თამარ გაგოშიძე

​ნეიროფსიქოლოგი თამარ გაგოშიძე თანამედროვე სამყაროში პოპულარული აღზრდის სტილების შესახებ საუბრობს. მისი თქმით, მშობლების დიდი ნაწილი უპირატესობას ავტორიტარული აღზრდის სტილს ანიჭებს:

„კვლევებით გამოჩნდა, რომ მშობლების უმეტესობა სხვადასხვა მიზეზის გამო ​ავტორიტარული აღზრდის სტილს ამჯობინებს. თითქოს ეს დროის თვალსაზრისით უფრო ეკონომიურია. მე გეტყვი და შენ უნდა შეასრულო. ავტორიტარულ სტილში შედის ისიც, რომ მე შენ ყველაფერს გისრულებ. მე რაც შემიძლია უარს არაფერზე გეუბნები, მატერიალურს ვგულისხმობ და შენც ყველაფერი უნდა შემისრულო. მე არ მაინტერესებს არც შენი არჩევანი, არც ინტერესი.“

თამარ გაგოშიძის თქმით, მშობლები ბავშვის მეგობარი არ უნდა იყოს, ის მისთვის ავტორიტეტს უნდა წარმოადგენდეს:

„ამის საპირისპიროდ არსებობს ავტორიტეტული აღზრდის სტილი. მშობელი არ უნდა იყოს ბავშვის მეგობარი, არ არის სავალდებულო. შენ უნდა იყო ავტორიტეტი. ​იმისთვის, რომ ბავშვმა გცეს პატივი, შენ უნდა სცე მას პატივი. თუ ბავშვს მშობლის ეშინია, ესეც ავტორიტარული სტილის გამოხატულებაა. მე ყურადღებას გავამახვილებდი ასევე ძალიან მნიშვნელოვან საკითხზე, ვის მიმართავენ მშობლები და ყმაწვილები პრობლემის შემთხვევაში დახმარებისთვის. ეს შეიძლება იყოს ახლობელი, შეიძლება იყოს სასულიერო პირი, რაც მნიშვნელოვანია. ყველაზე ნაკლებად მიდიან ფსიქოლოგთან. ეს სერვისები საქართველოში არ არის განვითარებული, განსაკუთრებით, როდესაც საუბარია რეგიონებზე. თბილისშიც კი სერვისი გარდატეხის ასაკში მყოფი მოზარდების, მშობლების დახმარების არ არსებობს, არ არსებობს სახელმწიფო პოლიტიკა. ის, რასაც დღეს ვხედავთ ჩვენ, სერიოზულ მენტალური ჯანმრთელობის პრობლემებს ბავშვებში, მოზარდებში, წამალდამოკიდებულებას, ჩაგვრას, აგრესიას, ამ ყველაფერს ვხედავთ იმიტომ, რომ ჩვენ ვერ ვუმკლავდებით ჩვენი შვილების საჭიროებებს, მოთხოვნილებებს. ჩვენ ვერ ვართ მხარდამჭერები ჩვენი შვილებისთვის. ჩვენ გვჭირდება დახმარება თვითონ.“

თამარ გაგოშიძე იმ პრობლემებზე საუბრობს, რომლებიც ქართველ მშობლებს ძალიან აწუხებთ:

​დღეს მშობლებს, განსაკუთრებით ჩვენს ქვეყანაში, ძალიან უჭირთ. მათ სერიოზული პრობლემები აქვთ თვითონაც დროის უქონლობის, სამსახურის შენარჩუნების, ემიგრანტობის, რაც ძალიან დიდი პრობლემაა უკვე საქართველოში. ბავშვები მშობლების გარეშე იზრდებიან, რაც გარდატეხის ასაკში სერიოზულ კატაკლიზმებთან არის დაკავშირებული.“

თამარ გაგოშიძის თქმით, მშობელი ბავშვისთვის, პირველ რიგში, ეთიკური ჩარჩოს შემქმნელი უნდა იყოს:

„მეგობარი მნიშვნელოვანია, მაგრამ მშობელი არის, პირველ რიგში, ჩარჩოს შემქმნელი. მეგობარი ასეთ ჩარჩოს არ გიქმნის. მეგობარი ხარ ბავშვისთვის იმ მხრივ, რომ მას არ ეშინოდეს შენთან ღიად განხილვა იმ საკითხების, რაც მას აწუხებს. ​ეს დიდი პრობლემაა დღეს. ბავშვები ფიქრობენ, რომ მშობლები ვერ გაუგებენ, ატყდება ჩხუბი, იქნება უსიამოვნება, რის გამოც ისინი მშობლებთან ღიად არ საუბრობენ. ამ გაგებით მშობელი არის ბავშვის მეგობარი, მაგრამ შენ, როგორც მშობელი, პირველ რიგში, ხარ ეთიკური ჩარჩოს , ღირებულებითი ჩარჩოს დამდები. ჩარჩო აუცილებელია, მაგრამ არა ავტორიტარული ჩარჩო, გარედან თავსმოხვეული კი არა, ერთობლივად შემუშავებული.“

„წარმოვიდგინოთ, რომ 12 წლის ბავშვი მოდის და ამბობს, რომ კლუბში მიდის მეგობრებთან ერთად. შენ შეგიძლია უყვირო, ეჩხუბო და არ გაუშვა, მაგრამ შეგიძლია მშვიდად დაელაპარაკო, ამ გადაწყვეტილების დადებითი და უარყოფითი მხარეები განიხილო მასთან ერთად. საბოლოოდ ის თავად მიიღებს იმ გადაწყვეტილებას, საითკენაც შენ უბიძგებ. ამაზე მ​არტივია, რომ კარი ჩაუკეტო, ეჩხუბო​, 12 წლისას მოერევი, მაგრამ 15 წლისას ვერა. „რაც გინდა ის გიქნია,“ დღევანდელ მოზარდებთან არ ჭრის. გარდატეხის ასაკში მშობელს ეშინია და ურჩევნია ბავშვის მეგობრად დარჩეს. რაღაც კომპლექსი აქვთ დღევანდელ მშობლებს. მშობელი თვლის, რომ უნდა იყოს თავისი შვილის მეგობარი, არ უნდა აწყენინოს. ამიტომ გვაქვს ორი უკიდურესობა: ან ავტორიტარული სტილი, ან დამოკიდებულება: „ყველაფერზე თანახმა ვარ, გააკეთე რაც გინდა, რაც გაგიხარდება.“ მერე ბავშვი მეუბნება, რომ მშობლისთვის სულ ერთია, თუ სად წავა ის, რადგან არასდროს არაფერს ეუბნება. ეს უკვე უგულებელყოფაა ბავშვის,“ - აღნიშნავს თამარ გაგოშიძე.

წყარო:​ ნაშუადღევს

წაიკითხეთ სრულად