Baby Bag

„ჩემი კლასელები არაფრად მაგდებენ, არავის ესმის ჩემი,“- შალვა ამონაშვილის რჩევები ბავშვებს, რომლებსაც სკოლაში მეგობრების შეძენა უჭირთ

„ჩემი კლასელები არაფრად მაგდებენ, არავის ესმის ჩემი,“- შალვა ამონაშვილის რჩევები ბავშვებს, რომლებსაც სკოლაში მეგობრების შეძენა უჭირთ

აკადემიკოსმა შალვა ამონაშვილმა 12 წლის გოგოს შეკითხვას უპასუხა, რომელსაც კლასში ბავშვებთან დამეგობრების პრობლემა აქვს:

„ვარ 12 წლის გოგო. არავის ესმის ჩემი. ასე გამოდის, რომ ჩემი კლასელები არაფრად მაგდებენ. ერთი კვირა რომ არ მივიდე კლასში, ვერავინ შეამჩნევს. ნუ გწყინსო, რომ მეუბნებიან, ესეც მწყინს. არ მინდა, რომ მწყინდეს. როგორ დავიმეგობრო ბავშვები?“

შალვა ამონაშვილმა 12 წლის მოსწავლეს ურჩია, რომ კლასელებთან ინიციატივა მან თავად გამოიჩინოს და მათ მეგობრობა დაუმტკიცოს:

„ჩემო ძვირფასო, შეუძლებელია, რომ არავინ არ გამჩნევდეს. ვიღაც კიდეც გამჩნევს, თვალს გადევნებს, მოსწონხარ. ხანდახან ასეა, რომ გამჩნევენ, უნდათ, რომ მოვიდნენ, მაგრამ თავმოყვარეობა ხელს უშლით. ეს გულში არ ჩაიდო, რომ ვერ გამჩნევენ, პატივს არ გცემენ. თუ ამას გულში ჩაიდებ, შენვე ჩაკეტავ გზას მეგობრობისკენ. შენს თავს უთხარი: „ყველა მიცნობს, ყველას ვუყვარვარ, მეც მიყვარს ყველა, ყველასთან უნდა ვიმეგობრო.“ ​არ შეიძლება, რომ შენს კლასში ერთი ვიღაც მაინც შენთან არ მეგობრობდეს. დაუმტკიცე იმას შენი კარგი მეგობრობა.“

„არ უცადო, როდის დაგიმტკიცებს სხვა მეგობრობას. შენ დაუმტკიცე ერთგულებით, იმით, რომ არაფერი გშურს მისი, შეეშველო, მოუსმინო, მისი საიდუმლო შეინახო. იმ ერთის მეშვეობით მეორე გაგიჩნდება, მესამე, მეხუთე და მთელი კლასი შენი მეგობარი გახდება. მოთმინება იქონიე. მოუთმენლობას თუ გამოვიჩენთ, შეიძლება მომავალი შეგვეზღუდოს და რაც კარგი უნდა მომხდარიყო, არ მოხდეს. შენი სიყვარული, შენი კეთილი დამოკიდებულება არავის არ მოაკლო კლასში. არ ელოდო, რომ შენ მოგექცნენ კარგად, რომ მერე შენ მოექცე. ეს არის, რაც შენ გაგხდის მაგნიტს და თანდათანობით უფრო მოგიზიდავს მეგობრებს. აბა შენ იცი, როგორ გამოიყენებ ამ რჩევებს,“- აღნიშნა შალვა ამონაშვილმა.

წყარო: ​„ამონაშვილის აკადემია“

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, ქალებისთვის შექმნა ახალი სივრცე, სადაც ყველაზე მცოდნე დედები იყრიან თავს. ჯგუფის დასახელებაც სწორედ ასეა - „მცოდნე დედების ჯგუფი“, რომლის საშუალებით დედები ერთმანეთს საკუთარ გამოცდილებას გაუზიარებენ. (ჯგუფში გასაწევრიანებლად ნახეთ ბმული - „მცოდნე დედების ჯგუფი“)

„თუ მასწავლებელს რწმენა არ აქვს, მას ყოველთვის შეეშლება ბავშვთან ურთიერთობაში და გადავა ძა...
​აკადემიკოსმა შალვა ამონაშვილმა ჰუმანური პედაგოგიკის ქრისტიანული საფუძვლების შესახებ ისაუბრა. მისი თქმით, კლასიკური პედაგოგიკა მთლიანად ქრისტიანობას ეფუძნება:„ჰუმანური პედაგოგიკა ქრისტიანობიდან გამოდი...

შეიძლება დაინტერესდეთ

რა არის მშობლის მთავარი შეცდომა ჭირვეულ ბავშვთან ურთიერთობისას? - ევგენი კომაროვსკის რეკომენდაციები

რა არის მშობლის მთავარი შეცდომა ჭირვეულ ბავშვთან ურთიერთობისას? - ევგენი კომაროვსკის რეკომენდაციები

მშობლებს, რომლებსაც მცირეწლოვანი ბავშვები ჰყავთ, ხშირად აწუხებთ შემდეგი სახის პრობლემები:

  • ბავშვები დამატებით კვებაზე ღამის საათებშიც რთულად ამბობენ უარს. ისინი წყალს არ ეკარებიან და მხოლოდ თბილი ხელოვნური ნარევის მიღებაზე არიან თანახმა.
  • ბავშვები კვებასთან დაკავშირებით პრეტენზიულები ხდებიან, იწყებენ საკვების დაწუნებას, ტირილს და ჭამაზე უარს ამბობენ.
  • ზოგიერთი ბავშვი დედას 10 მეტრის დაშორებით გადაადგილების საშუალებასაც არ აძლევს, მას არსად უშვებს და მამასთან გაჩერებაზეც კი უარს ამბობს. ​თუ დედა თვალს მიეფარება, ბავშვი ხმამაღლა ტირილს იწყებს.

როდესაც ბავშვი პრეტენზიული ხდება და ჭირვეულობს, როგორ უნდა მოიქცეს მშობელი ამ შემთხვევაში?

ბავშვის ჭირვეულობის მიზეზი ამ შემთხვევაში ჯანმრთელობის პრობლემები არ არის. ყველა ეს პრობლემა პედაგოგიკის სფეროს განეკუთვნება. თქვენ გადაწყვეტილებას იღებთ, ბავშვი აპროტესტებს, ყვირის, წინააღმდეგობას გიწევთ, რის გამოც თქვენ გადაწყვეტილებას ცვლით. აუცილებელია, რომ მშობლებმა მოილაპარაკონ და გარკვეულ შეთანხმებამდე მივიდნენ. თუ თქვენ გადაწყვეტთ, რომ ჭამის დროა, ან გარკვეული საკვები ბავშვმა არ უნდა მიიღოს, ან რამდენიმე წამით მისი მარტო დატოვება გინდათ, ეს გადაწყვეტილება აღარ უნდა შეცვალოთ.

​თუ მშობლები ბავშვის წინააღმდეგობის და ჭირვეულობის გამო მიღებულ გადაწყვეტილებებს ცვლიან, ეს იმაზე მიგვანიშნებს, რომ ბავშვის ნება გაცილებით ძლიერია მშობლების ნებაზე.

მშობლებს ეშინიათ, რომ ხანგრძლივი ტირილი ბავშვის ფსიქიკურ განვითარებაზე ნეგატიურად აისახება. ამ შიშის გამო ისინი ხელს უწყობენ ბავშვის ისეთი ქცევის მოდელის ჩამოყალიბებას, რომელიც მის განვითარებაზე უარყოფითად ზემოქმედებს და მას ადამიანებთან ჯანსაღი ურთიერთობების ჩამოყალიბებაში ხელს უშლის. ჩემი გულწრფელი რჩევაა, ​ატირებულ ბავშვთან თავი ხელში აიყვანოთ და ბავშვი პედაგოგიკის საზოგადოდ აღიარებული კანონების მიხედვით აღზარდოთ. აღზრდის მთავარი პასუხისმგებლობა სწორედ მშობლებს ეკისრებათ და არა ერთი წლის ბავშვს.

​წყარო

წაიკითხეთ სრულად