Baby Bag

„პირველ რიგში, ქალი უნდა იყოს კარგად, რომ შეძლოს ამ ყველაფრის ტვირთვა და გაძღოლა,“ - ფსიქოთერაპევტი მარიამ ალანია

„პირველ რიგში, ქალი უნდა იყოს კარგად, რომ შეძლოს ამ ყველაფრის ტვირთვა და გაძღოლა,“ - ფსიქოთერაპევტი მარიამ ალანია

ფსიქოთერაპევტმა მარიამ ალანიამ მშობიარობის შემდგომი დეპრესიის შესახებ ისაუბრა და აღნიშნა, რომ სპეციალისტს აღნიშნული პრობლემით ქალების 20% მიმართავს:

„ეს 20% არის ის, ვინც მიმართა სპეციალისტს. გაცილებით მეტია, ვინც არ მიმართა. თუ ამას ადამიანი რაღაცნაირად თვითონ გადალახავს, შედეგების გარეშე არ ჩაივლის ეს. არ უნდა მოვტყუვდეთ, რომ გადალახა და ყველაფერი კარგად არის. შეიძლება გავიდეს წლები და წლების შემდეგ ამან სადღაც იჩინოს თავი, ხშირად ბავშვთან ურთიერთობაში. შეიძლება დედასა და შვილს შორის ემოციური კავშირი დაირღვეს, ბავშვი იყოს აგრესიული. აქაც ჩაკეტილ წრემდე მივდივართ, რომ, ალბათ, დედის ბრალია. რაღაც დედამ ვერ გააკეთა ისე, როგორც უნდა გაეკეთებინა.“

„აქცენტი გადატანილია ბავშვზე, როგორ გამოვკვებავ, როგორ მოვუვლი. დედა გადადის მეორე პლანზე. ეს ისედაც ასე ხდება, ბუნებრივად ასეა. მთელი ორსულობის განმავლობაში რაღაც შეზღუდვები უწევს ქალს, ის არ უნდა ჭამოს, იქ ვერ წავა. მშობიარობის პროცესიც სულ იდეალურად რომ იყოს, მაინც ძალიან სტრესულია ბავშვის მოვლა, ღამის თენება. კიდევ ამის აქცენტირება, რომ ბავშვზე უნდა იყო პასუხისმგებელი, ეს უნდა გააკეთო, ის უნდა გააკეთო, რომ კარგი დედა იყო, არ არის სწორი. თუ შემოვატრიალებთ ამ აქცენტს და ვიტყვით, რომ ჯერ დედა უნდა იყოს კარგად, მერე ბავშვიც კარგად არის და ყველა კარგად არის. პირველ რიგში ქალი უნდა იყოს კარგად, რომ შეძლოს ამ ყველაფრის ტვირთვა და გაძღოლა,“- აღნიშნულ საკითხზე მარიამ ალანიამ ტელეკომპანია „ფორმულას“ გადაცემაში „დილა ფორმულაზე“ ისაუბრა.

წყარო: ​„დილა ფორმულაზე“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ტყუილები არ ჩნდება იმ ოჯახში, სადაც მშობლები ბავშვებს უგებენ“ - შალვა ამონაშვილი

„ტყუილები არ ჩნდება იმ ოჯახში, სადაც მშობლები ბავშვებს უგებენ“ - შალვა ამონაშვილი

როგორ უნდა მოიქცეს მშობელი, როცა შვილი ატყუებს? - აღნიშნულ თემაზე აკადემიკოსმა შალვა ამონაშვილმა პირველ არხთან ისაუბრა. 

მისი თქმით, ტყუილები არ ჩნდება იმ ოჯახში, სადაც მშობლები ბავშვებს უგებენ. ასეთ შემთხვევაში ბავშვს არა აქვს მიზეზი, რომ მოგვატყუოს:

,,ტყუილი რა არის თავისთავად? -  ტყუილის დროს მე ფარდას ვუშვებ იმ სიმართლესა და შენ შორის, რამაც შეიძლება ჩემზე გავლენა იქონიოს. თუ ფარდა ჩამოვუშვი და ლამაზი ფარდაა, დამშვიდდება დედა, დამშვიდდება ყველა და მე არაფერი დამემართება. ეს ყველაფერი ბავშვმა უკვე განიცადა და გაიგო. ამიტომ ჩვენ უნდა ვეცადოთ, არ შევუქმნათ ბავშვს ფარდის ჩამოშვების აუცილებლობა. როდესღაც პატარამ იგრძნო, დედას რომ მართალი უთხრა, იმიტომ გაბრაზდა, დასაჯა, საყვარელი ნივთი წაართვა, არ გაუშვა, გაებუტა და სხვა. ეს რადგან არ უნდა ბავშვს, ამიტომ ფარდებს უშვებს სულ. რა თქმა უნდა, ეს ბავშვის ნიჭიერებაც არის. სხვათაშორის ბევრი ნაწარმოები მართალია? ტყუილიაო არ ვიტყვით, ფანტაზიას დავარქმევთ. ამრიგად, ბავშვსაც უნდა დავუფასოთ ეს და ფანტაზიად მივიღოთ. ხომ გაქვს დედის გული? თვითონ მიხვდები რის გამო, რას ამბობს ბავშვი და ის მიზეზი თუ მოუხსენი, მაშინ უბრალოდ იფანტაზიორებს. ეს არა მარტო უმცროს ასაკში, მერე როცა იზრდებიან, მაშინ სჭირდებათ ხოლმე ტყუილები. აი, მერე გადაიქცევა ფანტაზია ტყუილებად, თუ თავში ვასწავლეთ. ჩვენი ბავშვობა ჩვენი ფესვებია, ბავშვობა არ არის ისტორია, რომ ვიქავი იქ, დაიხურა ის წიგნი და ახლა სხვა ვარ. როგორი ბავშვობაც გვქონდა, ის ფესვები გვავითარებენ ჩვენ. დედის მთავარი საზრუნავია, რომ ეს ფესვები იყოს ზნეობრივად ჯანსაღი, მიმართოს სიკეთისკენ და ალვის ხე გაიზრდება, რუსთაველი რომ შენატროდა ისეთი ალვის ხე.''

წაიკითხეთ სრულად