Baby Bag

„პირველ რიგში, ქალი უნდა იყოს კარგად, რომ შეძლოს ამ ყველაფრის ტვირთვა და გაძღოლა,“ - ფსიქოთერაპევტი მარიამ ალანია

„პირველ რიგში, ქალი უნდა იყოს კარგად, რომ შეძლოს ამ ყველაფრის ტვირთვა და გაძღოლა,“ - ფსიქოთერაპევტი მარიამ ალანია

ფსიქოთერაპევტმა მარიამ ალანიამ მშობიარობის შემდგომი დეპრესიის შესახებ ისაუბრა და აღნიშნა, რომ სპეციალისტს აღნიშნული პრობლემით ქალების 20% მიმართავს:

„ეს 20% არის ის, ვინც მიმართა სპეციალისტს. გაცილებით მეტია, ვინც არ მიმართა. თუ ამას ადამიანი რაღაცნაირად თვითონ გადალახავს, შედეგების გარეშე არ ჩაივლის ეს. არ უნდა მოვტყუვდეთ, რომ გადალახა და ყველაფერი კარგად არის. შეიძლება გავიდეს წლები და წლების შემდეგ ამან სადღაც იჩინოს თავი, ხშირად ბავშვთან ურთიერთობაში. შეიძლება დედასა და შვილს შორის ემოციური კავშირი დაირღვეს, ბავშვი იყოს აგრესიული. აქაც ჩაკეტილ წრემდე მივდივართ, რომ, ალბათ, დედის ბრალია. რაღაც დედამ ვერ გააკეთა ისე, როგორც უნდა გაეკეთებინა.“

„აქცენტი გადატანილია ბავშვზე, როგორ გამოვკვებავ, როგორ მოვუვლი. დედა გადადის მეორე პლანზე. ეს ისედაც ასე ხდება, ბუნებრივად ასეა. მთელი ორსულობის განმავლობაში რაღაც შეზღუდვები უწევს ქალს, ის არ უნდა ჭამოს, იქ ვერ წავა. მშობიარობის პროცესიც სულ იდეალურად რომ იყოს, მაინც ძალიან სტრესულია ბავშვის მოვლა, ღამის თენება. კიდევ ამის აქცენტირება, რომ ბავშვზე უნდა იყო პასუხისმგებელი, ეს უნდა გააკეთო, ის უნდა გააკეთო, რომ კარგი დედა იყო, არ არის სწორი. თუ შემოვატრიალებთ ამ აქცენტს და ვიტყვით, რომ ჯერ დედა უნდა იყოს კარგად, მერე ბავშვიც კარგად არის და ყველა კარგად არის. პირველ რიგში ქალი უნდა იყოს კარგად, რომ შეძლოს ამ ყველაფრის ტვირთვა და გაძღოლა,“- აღნიშნულ საკითხზე მარიამ ალანიამ ტელეკომპანია „ფორმულას“ გადაცემაში „დილა ფორმულაზე“ ისაუბრა.

წყარო: ​„დილა ფორმულაზე“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„როდესაც თქვენი სამი წლის შვილი ჭირვეულობს და ამბობს: „მე ამას არ შევჭამ,“ თქვენ ეუბნებით...“ - ნეიროფსიქოლოგ თამარ გაგოშიძის რჩევები მშობლებს

„როდესაც თქვენი სამი წლის შვილი ჭირვეულობს და ამბობს: „მე ამას არ შევჭამ,“ თქვენ ეუბნებით...“ - ნეიროფსიქოლოგ თამარ გაგოშიძის რჩევები მშობლებს

ნეიროფსიქოლოგმა თამარ გაგოშიძემ მშობლების მიერ ბავშვებისთვის არჩევანის თავისუფლების შეზღუდვის პრობლემაზე ისაუბრა:

„ნორმალური განვითარების ბავშვი ისეთი არსებაა, რაზეც არ უნდა ატარო, ყველაფერზე სიხარულით წავა და ასე თუ ისე ყველაფერს აითვისებს, მაგრამ ეს მისი არჩევანი არ არის. შეიძლება მეც მინდა, რომ ჩემი შვილი მუსიკაზე დადიოდეს, მაგრამ ორი წლის ასაკიდანვე უნდა ვასწავლოთ ბავშვს, რა არის არჩევანის გაკეთება.“

თამარ გაგოშიძის თქმით, სამი წლის ბავშვი თუ ჭამისას ჭირვეულობს, მას შეზღუდული არჩევანი უნდა შევთავაზოთ:

​როდესაც თქვენი სამი წლის შვილი ჭირვეულობს და ამბობს: „მე ამას არ შევჭამ,“ თქვენ ეუბნებით: „აირჩიე რას შეჭამ, ფაფას თუ კვერცხს?!“ ეს არის შეზღუდული არჩევანის სტრატეგია. დაუშვათ გეუბნებათ, რომ კვერცხს შეჭამს და მერე ამბობს, რომ არა, გადაიფიქრა. თქვენ მის არჩევანს პატივს სცემთ და ეუბნებით: „ძალიან ვწუხვარ, მაგრამ მე კვერცხი მოგიმზადე და სხვა საშუალება არ მაქვს." რატომ არის ჩვენს საზოგადოებაში, რომ თავის საქციელზე პასუხს არავინ არ აგებს? შემოეჭამა, შემოეპარა და ა.შ. ეს ტერმინი აქედან მოდის, რომ მე არ მინდოდა, მაგრამ ასე გამოვიდა. ვიღაცამ გააკეთა შენ მაგივრად, ვიღაცამ აირჩია შენ მაგივრად. მოზრდილობის ასაკამდე მშობლები ირჩევენ შვილების მაგივრად. შედეგი არის უპასუხისმგებლო მოზრდილი.“

„როდესაც სკოლაში ბავშვი სხვადასხვა წრეზე მიმყავს, ჩვენ ერთად უნდა ავირჩიოთ. მშობლები ხშირად მეუბნებიან, რომ ბავშვი 5-10 წრეზე დაჰყავთ. უხარია ბავშვს და არ იღლებაო, მშობელი მეუბნება. ჩვენ ბავშვის ფიზიკური მდგომარეობაც უნდა გავითვალისწინოთ. კი უხარია ეს ბავშვს 7-8 წლის ასაკში, მაგრამ მისი რესურსი სასრულია. ათას ადგილას ვერ ირბენს და მერე 9 საათზე გაკვეთილების მომზადებას ვერ დაიწყებს ეს ბავშვი. როდესაც მასწავლებელი მიგეგმავს, რომ 10-12 წიგნი უნდა წაიკითხო ზაფხულში, მე, როგორც ბავშვს ინტერესი დამეკარგება,’- აღნიშნულ საკითხზე თამარ გაგოშიძემ რადიო „იმედის“ ეთერში ისაუბრა.

წყარო: ​რადიო „იმედი“

წაიკითხეთ სრულად