Baby Bag

„გამოთქმა, რომ „ ბავშვი ქუჩამ გააფუჭა,“ მორიგი მცდარი აზრია... ის საბაზისოს ქუჩაში ვერ ისწავლის ვერასდროს,“ - ნევროლოგი ბაკურ კოტეტიშვილი

„გამოთქმა, რომ „ ბავშვი ქუჩამ გააფუჭა,“ მორიგი მცდარი აზრია... ის საბაზისოს ქუჩაში ვერ ისწავლის ვერასდროს,“ - ნევროლოგი ბაკურ კოტეტიშვილი

ნევროლოგმა ბაკურ კოტეტიშვილმა ბავშვის აღზრდაში ოჯახის როლის მნიშვნელობაზე ისაუბრა და აღნიშნა, რომ ბავშვი საბაზისო ცოდნას ოჯახში იღებს და ამ ნასწავლით გადის საზოგადოებაში:

„ბავშვი მობილიზებულია, მომართულია იმისთვის, რომ სიხარულით იარსებოს. ეს მისი ბუნების აუცილებელი ატრიბუტია. ბავშვობა გულისხმობს თავისუფლებას, სიხარულს: „რა კარგია, რომ დავიბადე.“ ბავშვს უნდა თვითნებურად აკეთოს ყველაფერი, გამოიკვლიოს, შეიცნოს სამყარო. ბავშვები უზარმაზარი გეოგრაფები არიან. მან ყველაფერი უნდა გაიგოს, აითვისოს. ის პირდაპირი იმიტაციისა და მიბაძვის ფენომენით სწავლობს ქცევას. ამ ქცევას სწავლობს მხოლოდ და მხოლოდ მშობლებისგან. ის ნასწავლით გადის უკვე საზოგადოებაში. იქ ჩაასწორებს, ჩაალამაზებს იმას, რაც ისწავლა სახლში. საბაზისოს ქუჩაში ვერ ისწავლის ვერასდროს. ამიტომ გამოთქმა, რომ „ქუჩამ გააფუჭა,“ მორიგი მცდარი აზრია. აქ სხვაზე გადადის პასუხისმგებლობა.“

„მინდა ავღნიშნო, რომ „ზრუნვის“ ფენომენი ძირითადად დაშინებაზეა აწყობილი. „გარეთ არ გახვიდე, თორემ გაცივდები,“ - რატომ გაცივდება, ამას ვერავინ ვერ ახსნის. ბავშვის ფსიქიკაში დევს სილაღის, სიამოვნების ფენომენი. არსებობს გამოთქმა: „მაგარი ეშმაკი ბავშვია.“ მაგარი ეშმაკი ბავშვი კი არ არის, ძალიან კარგი გონებრივი განვითარება აქვს. ის ყველაფერს ძალიან კარგად ხვდება და კარგად ლავირებს. უბრალოდ ეს უფროსებს არ მოსწონთ და ისევ ნეგატივს არქმევენ,“- აღნიშნულ საკითხზე ბაკურ კოტეტიშვილმა რადიო „ფორტუნას“ ეთერში ისაუბრა.

წყარო: ​რადიო „ფორტუნა“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„თავისუფლება თვითნებობაში გვერევა ჩვენ, როგორც წესი... ბავშვს სჭირდება ჩარჩო,“ - თამარ გაგოშიძე

ნეიროფსიქოლოგმა თამარ გაგოშიძემ სწავლის პროცესში ბავშვისადმი ძალადობრივი მეთოდების გამოყენების მანკიერ მხარეებზე ისაუბრა:

„ვიღაც იტყვის, რომ მე-19 საუკუნეში ჯოხი იყო სწავლების ყველაზე გავრცელებული მეთოდი. მშვენივრად სწავლობდნენ ეს ბავშვები. კონტექსტს აქვს დიდი მნიშვნელობა, იმ გამღიზიანებლებსა და სტრესორების რაოდენობას, რომელსაც ჩვენი ტვინი განიცდის. XXI საუკუნეში მათი დათვლა არის შეუძლებელი. ჯოხი არაფერი არ არის ამათთან შედარებით, რა სტრესორებმაც შეიძლება ადამიანზე იმოქმედოს. ერთი მხრივ, ჩვენ არ ვმართავთ ჩვენი შვილების ქცევას ბავშვობაში. ვფიქრობთ, რომ ეს მისი თავისუფლების შეზღუდვაა. მეორე მხრივ, ჩვენ ვიჭრებით მის თავისუფალ სივრცეში, სადაც მან არჩევანი თვითონ უნდა გააკეთოს.

ძალიან ხშირად მშობელი 6 წლის ბავშვს არ შეეკითხება და ისე შეიყვანს უცხოენოვან სკოლაში. მერე შეიძლება იყოს სერიოზული ტრაგედიები ამასთან დაკავშირებით. იმან მომავალი უკვე განუსაზღვრა შვილს. სწორიც არის, რომ ბავშვს ჰქონდეს საშუალება სხვა ენაზე რაღაცები გააკეთოს, მაგრამ ამ შემთხვევაში ჩვენ არ ვუყურებთ ბავშვის შესაძლებლობებს, მის არჩევანს. მთავარი საზღვარი რა არის აქ? ვიღაც გეტყვის: ე.ი. ყველაფრის უფლება უნდა მივცე ბავშვს? საბოლოო ჯამში ასე ხდება. თავისუფლება თვითნებობაში გვერევა ჩვენ, როგორც წესი. თავისუფლება ნიშნავს თავისუფალ არჩევანს შეზღუდულ პირობებში. თუ ჩარჩო არ არსებობს, ვხედავთ რა ხდება საზოგადოებაში. ბავშვისთვის ჩარჩო არის ოჯახში დაწესებული წესები, ზნეობრივი კატეგორიები, რომელშიც ბავშვი იზრდება. ჩვენ ვცხოვრობთ უჩარჩოო ქვეყანაში. არც ჩვენ გვაქვს ჩარჩო, ამიტომ ერთმანეთის პერსონალურ სივრცეებში ვიჭრებით. არც დიდი ჩარჩო არ არსებობს. არჩევანის გაკეთება ხდება არა ზნეობრივი კატეგორიით, არამედ როგორც მაწყობს. ეს ბარბაროსულ საზოგადოებას ახასიათებს,“- აღნიშნულ საკითხზე თამარ გაგოშიძემ საქართველოს პირველი არხის გადაცემაში „პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“ ისაუბრა.

წყარო:​ „პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“ 

წაიკითხეთ სრულად