Baby Bag

„დასჯის ყველაზე მოქმედი მექანიზმი არის საყვედური,“ - ფსიქოთერაპევტი მაია ბეგაშვილი

„დასჯის ყველაზე მოქმედი მექანიზმი არის საყვედური,“ - ფსიქოთერაპევტი მაია ბეგაშვილი

ფსიქოთერაპევტმა მაია ბეგაშვილმა ბავშვის დასჯის სწორი წესების შესახებ ისაუბრა და მშობლებს საინტერესო რჩევები მისცა:

„აკრძალვები და ფიზიკური დასჯა კატეგორიულად უკუნაჩვენებია ბავშვებში. დასჯა ჩვენი პატარა შვილისთვის, რომლისთვისაც ჩვენ ვართ ერთადერთი კომპეტენტური, საყვარელი არსება, არის ის საყვედური, რომელსაც ჩვენ ვეუბნებით. დასჯის ყველაზე მოქმედი მექანიზმი არის საყვედური. საყვედური უნდა იყოს მითითებით იმ ქცევაზე, რომელიც არ იყო მოსაწონი თქვენგან და არ იმსახურებს მოწონებას.“

„დასჯის პირველი ოქროს წესია, ნამდვილად გავიაზრო, ეს ქცევა იმსახურებს თუ არა დასჯას. მეორე ოქროს წესი, ემოციურად მაღალ პიკზე არასდროს გამოვთქვა საყვედური. გავიდეს დრო, შევაფასო ყველაფერი. მესამე, შევაფასო არა ბავშვი, არამედ კონკრეტული ქმედებები. არგუმენტირებული, დასაბუთებული სახე მივცე, რატომ არის ეს ქმედება არასწორი. მეოთხე, ბავშვს მივცეთ შესაძლებლობა, თვითონვე დადოს ქმედების გამოსწორების ალტერნატიული გეგმა,“- აღნიშნულ საკითხზე მაია ბეგაშვილმა ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „დღის შოუ“ ისაუბრა.

წყარო: ​„დღის შოუ“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ბავშვს როდესაც ეუბნებიან: „ისე გვიჭირდა, შენ რომ გაჩნდი, საჭმლის ფული არ გვქონდა,“ მას ჰგონია, რომ ის რაღაცაში დამნაშავეა,“- ფსიქოლოგი მარინა კაჭარავა

„ბავშვს როდესაც ეუბნებიან: „ისე გვიჭირდა, შენ რომ გაჩნდი, საჭმლის ფული არ გვქონდა,“ მას ჰგონია, რომ ის რაღაცაში დამნაშავეა,“- ფსიქოლოგი მარინა კაჭარავა

ფსიქოლოგმა მარინა კაჭარავამ ადამიანის თვითშეფასებაზე მოქმედი ფაქტორების შესახებ ისაუბრა და მშობლების მიერ შვილებთან ურთიერთობისას დაშვებულ შეცდომებს გაუსვა ხაზი. მისი თქმით, ბავშვის მიმართ გამუდმებული ნეგატიური მითითებები მას აკნინებს:

„ბავშვს როდესაც ეუბნებიან: „ისე გვიჭირდა, ისე გვიჭირდა, შენ რომ გაჩნდი, საჭმლის ფული არ გვქონდა,“ ბავშვს ჰგონია, რომ ის რომ არ გაჩენილიყო, შესაძლოა, მის მშობლებს უკეთესი პირობები ჰქონოდათ და ის რაღაცაში დამნაშავეა. ჩვენ თვითონ ვუტვირთავთ არაცნობიერი დანაშაულის განცდას. „შენ უფროსი ხარ, უნდა დაუთმო, ასე როგორ შეიძლება“ და მსგავსი გაუთავებელი მითითებები იწვევს ბავშვში მის დაკნინებას, განცდას, რომ მას არ სცემენ პატივს, არ განიხილავენ პიროვნებად.

ზოგჯერ ასეთი პრესის შედეგად მეორე უკიდურესობას ვიღებთ და პირიქით, ვიღებთ ისეთ ადამიანს, რომელსაც არც ინიციატივა აქვს, არც ანატომიურობა, დამოკიდებულია მშობლებზე. მერე მშობლები ბრაზდებიან: რით ვერ გაიზარდე?! რით ვერ გაიზარდა და იმით ვერ გაიზარდა, რომ მისდამი დამოკიდებულება იყო გადატანითი მნიშვნელობით თავში ხელის წამორტყმის, რომ რით ვეღარ გაიგე?! თქვენ რომ ვინმე ასე გელაპარაკოთ სამსახურში ან სტუმრად რომ მიხვალთ: ეს რა გაცვია? რას ჰგავხარ? რა რეაქციაც თქვენ გექნებათ, იმაზე ბევრად მეტი რეაქცია აქვს ბავშვს და ბევრად უფრო დაუცველი ხდება ის,“- მოცემულ საკითხზე მარინა კაჭარავამ საქართველოს პირველი არხის გადაცემაში „ახალი დღე“ ისაუბრა.

წყარო:​ „ახალი დღე“ 

წაიკითხეთ სრულად