Baby Bag

„საჩვენებელი თითი ძალიან საშიში თითია.. ნაცვლად იმისა, რომ გზა უჩვენო ბავშვს, თითს უქნევ,“- შალვა ამონაშვილი

„საჩვენებელი თითი ძალიან საშიში თითია.. ნაცვლად იმისა, რომ გზა უჩვენო ბავშვს, თითს უქნევ,“- შალვა ამონაშვილი

აკადემიკოსმა შალვა ამონაშვილმა „თითის ქნევის“ პედაგოგიკაზე ისაუბრა და მისი ნეგატიური მხარეები გააკრიტიკა:

„რა არის პედაგოგიკა თითის ქნევით? ეს თითი ძალიან საშიში თითია. საჩვენებელი თითი ყველაზე გაუზრდელი თითია ჩვენს თითებს შორის. ნაცვლად იმისა, რომ გზა უჩვენო ბავშვს, იქით წადი და აქეთ არაო, თითს უქნევ. თითის ქნევა მუქარაა. ხან სიტყვით უქნევ თითს. განა მართლა თითის ქნევაა საჭირო, არა?! ბავშვები იზრდებიან ჩვენს ავტორიტარიზმში. გვგონია, რომ თუ ბავშვი მაგრად არ ჩაიჭირე მუჭაში, ის ხელიდან გაგისხლტება და თავზე დაგაჯდება მერე.“

„ბავშვი თავზე დაგაჯდება მაშინ, როდესაც მას შიშს ჩაუნერგავ, არ ჩაუნერგავ კულტურასა და ზნეობას, არ გახდი გონიერს, მორჩილებას ჩაუნერგავ, შენს აზრებს და ნებას ჩაუდებ თავში, შენს პროფესიას დააძლებ. გამოვიდა, რომ ბავშვი ჩვენ მივიმსგავსეთ. განვითარდება ქვეყანა ასეთი ბავშვებით?! აქ ერთი ლამაზი გოგო მედგა გვერდით. ვუთხარი: „შენ სამკუთხედი ხარ. ამ გვერდზე წერია, რომ შენ ამქვეყანაზე ხარ მოვლენა. მეორეზე წერია, რომ შენი გზა მოიტანე, შენი მისია, დანიშნულება. ეს უნდა ამოიკითხო შენში. მესამე ის არის, რომ შენ ყველაფერი შეგიძლია. სულისთვის შეზღუდვა არ არსებობს. სხეული გზღუდავს.“ ბავშვი ისე გაიფურჩქნა. ჩამეხუტა და წავიდა. აი, ესენი არიან თქვენი ბავშვები. ისინი მოვლენები არიან,“- აღნიშნა შალვა ამონაშვილმა.

წყარო:​ „ამონაშვილის აკადემია“

შეიძლება დაინტერესდეთ

,,მიჯაჭვულობა არის ემოციური ურთიერთკავშირი ბავშვსა და მასზე მზრუნველ ადამიანებს შორის" - ზანდა ჩეჩელაშვილი

,,მიჯაჭვულობა არის ემოციური ურთიერთკავშირი ბავშვსა და მასზე მზრუნველ ადამიანებს შორის" - ზანდა ჩეჩელაშვილი

რას ნიშნავს მიჯაჭვულობა, როდიდან ყალიბდება ის და რა უნდა იცოდეს მშობელმა, რომ ამ მხრივ სიტუაცია სწორად მართოს - ამის შესახებ ფსიქოდიაგნოსტი, ზანდა ჩეჩელაშვილი საუბრობს. 

,,მიჯაჭვულობა არის ერთ-ერთი პირველი, რაც ყალიბდება და რითაც საერთოდ  ჩვენ ვეცნობით სამყაროს, რომელშიც ვიბადებით. ყველამ ვიცით, რომ ადამიანის განვითარება იწყება დაბადების მომენტიდან და ერთ-ერთი პირველი, რაც ამ დროს უმნიშვნელოვანესია, გახლავთ მშობელთან ან აღმზრდელთან  მიჯაჭვულობა. ეს არის ემოციური ურთიერთკავშირი ბავშვსა და მასზე მზრუნველ ადამიანებს შორის, რაც ყალიბდება სიცოცხლის პირველივე დღიდან.

აქ ძალიან მნიშვნელოვანია სამყაროს, საკუთარი თავისა  და სხვა ადამიანების უსაფრთხოების ხატის შექმნა. ჩვენ ვიბადებით ძალიან მწირი რესურსით - ძირითადად, რეფლექსებითა და მოთხოვნილებებით, რაც უნდა დაკმაყოფილდეს - მცივა და უნდა ჩამაცვან, მშია და უნდა მაჭამონ. როგორ კმაყოფილდება ეს ყველაფერი, ამის მიხედვით ვიწყებ  ფიქრს: ,,მე, რომელსაც ამ საჭიროებებს მიკმაყოფილებენ, ესე იგი, კარგი ვარ; ჩემ გარშემო ადამიანები კარგები არიან და მე შემიძლია, მათ ვენდო,  თავი ვიგრძნო უსაფრთხოდ - შესაბამისად, სამყარო, რომელშიც ვიბადები, არ არის ცუდი, უსაფრთხო ადგილია, სადაც პირველ დღეებში შემიძლია, გადავრჩე.

მიჯაჭვულიბის ცნება არის უმნიშვნელოვანესი, რაზეც საერთოდ დგას წლების განმავლობაში ადამიანი. მიჯაჭვულობის ფუნქცია არ არის  მხოლოდ უსაფრთხოების განცდის შექმნა ან განვითარება, მისი უპირველესი ფუნქცია არის ბავშვის კომუნიკაციური და სოციალური განვითარება. მიჯაჭვულობა არ ყალიდება მხოლოდ ფიზიკური მოთხოვნილებების დაკმაყოფილებით. შესაძლოა, ბავშვს ყოველთვის დროულად აჭამოთ, დროულად გამოუცვალოთ, მაგრამ თუ მშობელი ამ პროცესში ემოციურად არ არის ჩართული, სანდო მიჯაჭვულობა ვერ ყალიბდება. ამ ყველაფერს სჭირდება მუდმივობა და სტრუქტურირებულობა -  ყოველთვის, როცა ვტირი, მე ყურადღებას მაქცევენ. ზოგჯერ, როცა ბავშვი ტირის. მას დააპურებენ, ზოგჯერ - ყურადღებას არ აქცევენ . ასეთ დროს მას გარემოს მიმართ უჩნდება ამბივალენტური დამოკიდებულება - ხან უსაფრთხოა სამყაროა, ხან არ არის და საკუთარი თავის მიმართ უყალიბდება განცდა - რომ ის ხან იმსახურებს ზრუნვას, ხან - არა", - ამბობს ზანდა ჩეჩელაშვილი.

წყარო: ​,,რჩევები მშობლებს"

წაიკითხეთ სრულად