Baby Bag

„თავისუფლება თვითნებობაში გვერევა ჩვენ, როგორც წესი... ბავშვს სჭირდება ჩარჩო,“ - თამარ გაგოშიძე

ნეიროფსიქოლოგმა თამარ გაგოშიძემ სწავლის პროცესში ბავშვისადმი ძალადობრივი მეთოდების გამოყენების მანკიერ მხარეებზე ისაუბრა:

„ვიღაც იტყვის, რომ მე-19 საუკუნეში ჯოხი იყო სწავლების ყველაზე გავრცელებული მეთოდი. მშვენივრად სწავლობდნენ ეს ბავშვები. კონტექსტს აქვს დიდი მნიშვნელობა, იმ გამღიზიანებლებსა და სტრესორების რაოდენობას, რომელსაც ჩვენი ტვინი განიცდის. XXI საუკუნეში მათი დათვლა არის შეუძლებელი. ჯოხი არაფერი არ არის ამათთან შედარებით, რა სტრესორებმაც შეიძლება ადამიანზე იმოქმედოს. ერთი მხრივ, ჩვენ არ ვმართავთ ჩვენი შვილების ქცევას ბავშვობაში. ვფიქრობთ, რომ ეს მისი თავისუფლების შეზღუდვაა. მეორე მხრივ, ჩვენ ვიჭრებით მის თავისუფალ სივრცეში, სადაც მან არჩევანი თვითონ უნდა გააკეთოს.

ძალიან ხშირად მშობელი 6 წლის ბავშვს არ შეეკითხება და ისე შეიყვანს უცხოენოვან სკოლაში. მერე შეიძლება იყოს სერიოზული ტრაგედიები ამასთან დაკავშირებით. იმან მომავალი უკვე განუსაზღვრა შვილს. სწორიც არის, რომ ბავშვს ჰქონდეს საშუალება სხვა ენაზე რაღაცები გააკეთოს, მაგრამ ამ შემთხვევაში ჩვენ არ ვუყურებთ ბავშვის შესაძლებლობებს, მის არჩევანს. მთავარი საზღვარი რა არის აქ? ვიღაც გეტყვის: ე.ი. ყველაფრის უფლება უნდა მივცე ბავშვს? საბოლოო ჯამში ასე ხდება. თავისუფლება თვითნებობაში გვერევა ჩვენ, როგორც წესი. თავისუფლება ნიშნავს თავისუფალ არჩევანს შეზღუდულ პირობებში. თუ ჩარჩო არ არსებობს, ვხედავთ რა ხდება საზოგადოებაში. ბავშვისთვის ჩარჩო არის ოჯახში დაწესებული წესები, ზნეობრივი კატეგორიები, რომელშიც ბავშვი იზრდება. ჩვენ ვცხოვრობთ უჩარჩოო ქვეყანაში. არც ჩვენ გვაქვს ჩარჩო, ამიტომ ერთმანეთის პერსონალურ სივრცეებში ვიჭრებით. არც დიდი ჩარჩო არ არსებობს. არჩევანის გაკეთება ხდება არა ზნეობრივი კატეგორიით, არამედ როგორც მაწყობს. ეს ბარბაროსულ საზოგადოებას ახასიათებს,“- აღნიშნულ საკითხზე თამარ გაგოშიძემ საქართველოს პირველი არხის გადაცემაში „პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“ ისაუბრა.

წყარო:​ „პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“ 

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ადამიანი, რომელიც მარჯვნივ გადახრილად წერს ტექსტს, უფრო დეპრესიულობისკენ არის მიდრეკილი,“ - ფსიქოლოგი ნინო კერესელიძე

„ადამიანი, რომელიც მარჯვნივ გადახრილად წერს ტექსტს, უფრო დეპრესიულობისკენ არის მიდრეკილი,“ - ფსიქოლოგი ნინო კერესელიძე

ფსიქოლოგმა ნინო კერესელიძემ ხელწერის ფსიქოლოგიის შესახებ ისაუბრა. მისი თქმით, ხელწერა ადამიანის ფსიქოლოგიის შესახებ ბევრ რამეს გვეუბნება:

„ჩვენ ბევრი ხელნაწერი შევისწავლეთ უკვე, თუნდაც ძველი, მაგალითად გალაკტიონ ტაბიძის ხელნაწერების ექსპერტიზასაც ვაკეთებდით, მისი ფსიქოტიპის დასანახად ინტერესიდან გამომდინარე. თითოეული ადამიანის ფსიქოტიპი განსხვავდება თითოეული ასოს მოყვანილობის, წერტილის დასმის სიტუაციაში. გარდა ამისა, თუ ვხედავთ ადამიანი როგორ წერს და იმ მომენტში ვაკვირდებით, ვხედავთ სად აკეთებს პაუზას, რომელი ასოს მოყვანილობისას სჭირდება პაუზა და რა პრობლემაა: შეიძლება ეს იყოს ემოციების დეფიციტი, მოთხოვნილება, რომ „დამინახე.“ ხშირ შემთხვევაში ხელმოწერიდან გამომდინარე ვაკეთებთ ზოგად დიაგნოსტიკას, როგორი ტიპის არის ეს ადამიანი, სად აქვს ლიდერული თვისებები, რა შეიძლება იყოს მისი ინტერესის სფერო. დამსაქმებლებისთვისაც ხშირად ყოფილა საინტერესო: რამდენად ღირს ამ კადრის აყვანა სამსახურში?

ძალიან ხშირად არის მომართვა წყვილების მხრიდანაც. 2014 წლიდან ჩემი აქტიური ფსიქოთერაპიის ნაწილია, როდესაც მოდიან წყვილები და ამბობენ, რომ მე ასე ვწერ, ეს ჩემი შეყვარებულის წერილია და მოდი, გავაკეთოთ დიაგნოსტიკა. ასეთ დროს ყოველთვის ძალიან ვცდილობ, რომ ვთქვა უარი. როდესაც ორი ადამიანი ერთად მოდის, შეიძლება მათ ემოციურობაზე საუბარი, მათ ერთმანეთთან კონტაქტზე საუბარი. არის ხოლმე დიაგნოსტიკა, რამდენად მფლანგველია ადამიანი, რამდენად უყვარს ახალი ნივთების შეძენა, ესეც ჩანს ხოლმე ხელნაწერში.

ადამიანებს, რომლებიც ძალიან წვრილად წერენ, ყოველთვის უფრო მეტი შფოთვის დონე აქვთ, ვიდრე ადამიანებს, რომლებიც მსხვილი ასოებით წერენ. შფოთვის დონე ჩანს დახრილობაშიც. თუ უფრო მეტად მარჯვენა მხარეს არის დახრილი ტექსტი, ვსაუბრობთ, რომ უფრო მაღალია შფოთვის დონე, უფრო დეპრესიულობისკენ არის მიმართული ადამიანი. თუ ასოები არ არის დამთავრებული და შეკრული, აქ არის ემოციური დეფიციტები,“- მოცემულ საკითხზე ნინო კერესელიძემ საპატრიარქოს ტელევიზიის გადაცემაში „ერთსულოვნების დილა“ ისაუბრა.

წყარო:​ „ერთსულოვნების დილა“ 

წაიკითხეთ სრულად