„ადამიანური უნარები, რასაც მანქანა ჩვენ მაგივრად ვერ გააკეთებს, დაფასდა და დაფასდება,“- ნეიროფსიქოლოგი თამარ გაგოშიძე

​ფსიქოლოგმა ზურა მხეიძემ მრავალწევრიან ოჯახში არსებული პრობლემებისა და კონფლიქტების შესახებ ისაუბრა:

„ყველა ოჯახს აქვს თავისი მიკროკულტურა. ამ კულტურების გამომუშავება ხდება ქორწინებიდან ორი წლის შემდეგ. ავიღოთ წყვილი, რომელმაც დაქორწინება გადაწყვიტა. წარმოვიდგინოთ, რა სხვაობები შეიძლება იყოს ერთის და მეორეს ოჯახებს შორის. არის ოჯახი, სადაც მამა რომ მოვა, მთელი ოჯახი მის გარშემო ტრიალებს. არის ოჯახი, სადაც მამა გინდ მოსულა, გინდ არ მოსულა, ყველა თავში უტყაპუნებს. ფინანსების საკითხი რომ ავიღოთ, არის ოჯახი, სადაც მამა ამოიღებს ფულს, მისცემს მეუღლეს, თვითონ დაიტოვებს სახარჯოს და იმით დადის. არის პირიქით, როდესაც სულ უნდა უთხრა, რომ აი, ამაში ფული მჭირდება. ამ დროს ის გეკითხება: „რად გინდა?“ არის ოჯახი, სადაც ნაგავს ყრის ქალი, კაცი არ ყრის. არის ოჯახი, სადაც ნაგავს სულ ყრის კაცი, ქალი არ ყრის.“

ზურა მხეიძემ ერთ-ერთი შემთხვევა განიხილა, როდესაც რძალს და დედამთილს ცოცხის დადებასთან დაკავშირებით სერიოზული კონფლიქტი ჰქონდათ:

„ერთი ნამდვილი ამბავია. დედამთილს და რძალს ჩხუბი ჰქონდათ ცოცხის დადებასთან დაკავშირებით. დედამთილი ეუბნებოდა, რომ ცოცხი დადე ტარით, იმიტომ, რომ დიდხანს ძლებს. გოგო მდიდარი ოჯახიდან იყო და ვერ გაიგო, რატომ გადაეკიდა და რატომ უნდა დაედო ტარით ცოცხი. ხომ წვრილმანს ვლაპარაკობ, მაგრამ ჩხუბები ამაზეა. იწყება გარჩევები, რომელი უფრო სწორია. საქართველოში განსაკუთრებით ერევა მშობელი. შვილს ეუბნება: „დედაშენი ისე არ იქცეოდა,"„მამაშენი ასე არ იქცეოდა.“ მის მეუღლეს ცალკე მრჩეველი ჰყავს. დაბნეული წავა და დაქალს ეკითხება, რომელიც გათხოვილია, შენთან როგორ არისო. ის სულ სხვა რამეს ეუბნება.“

„დაქორწინების შემთხვევაში კომფორტიც უნდა დათმოთ და ორი წელი იყოთ მარტო. თუ სხვებთან ცხოვრობთ და ძალიან კომფორტულად ხართ, მე გირჩევთ, რომ კომფორტი არ გინდათ, ჯერ ორი წელი ერთად იყავით. ამ ორი წლის განმავლობაში ყალიბდება თქვენი საკუთარი ნორმები, აცრილებივით ხართ. მერე სხვასთან რომ მიდიხართ, იმაზე კი არ იწყებთ ნერვიულობას, თქვენ ხართ არასწორი თუ არა. იცით, რომ ის ოჯახი ისეა, შენი ოჯახი ასეა,“ - აღნიშნა ზურა მხეიძემ.

წყარო: ​„მეხსიერების აკადემია“