Baby Bag

რა ემართება ჩვენს ორგანიზმს ყვირილის დროს? – ბრაზის 5 დამაზიანებელი შედეგი

რა ემართება ჩვენს ორგანიზმს ყვირილის დროს? – ბრაზის 5 დამაზიანებელი შედეგი

ბრაზი ადამიანის ის მდგომარეობაა, რომელიც მას თვითგადარჩენაში ეხმარება, თუმცა რიგ შემთხვევებში ის უკონტროლო ხდება და ზიანს გვაყენებს. ბრაზი ადამიანში ხშირად უსიამოვნო ფიზიკურ სიმპტომებსაც იწვევს, რომელიც ორგანიზმზე ნეგატიურად ზემოქმედებს.

ყვირილის დროს გულისცემა და არტერიული წნევა მატულობს

ალბათ, შენიშნავდით, რომ ყოველთვის, როდესაც ხმას იმაღლებთ და ცხარე კამათში ერთვებით, თქვენი გულისცემა მატულობს. ამ დროს თქვენი არტერიული წნევაც იზრდება, ძარღვები გებერებათ და კანი გიწითლდებათ. ყვირილის შემდეგ უფრო სწრაფად და მძიმედ სუნთქავთ. ხშირად ყვირილის შემდეგ ადამიანებს კიდურები ჩვეულებრივთან შედარებით ცივი აქვთ.

ბრაზი იმუნურ სისტემაზე დატვირთვას აძლიერებს

კვლევებით დადგენილია, რომ უსიამოვნო დაპირისპირებისა და კამათის გახსენებაც კი ადამიანის იმუნურ დაცვას 6 საათით აქვეითებს. ეს განსაკუთრებით იმ ადამიანებს ეხებათ, რომლებიც ბუნებით მშვიდები არიან და ბრაზი მათთვის ჩვეული მდგომარეობა არ არის. ადამიანები, რომლებიც ხშირად ბრაზდებიან, ადვილად ხდებიან ავად და ხშირად ავადმყოფობენ, რადგან მათ სუსტი იმუნიტეტი აქვთ.

ბრაზი ჯანმრთელობის პრობლემებს იწვევს

გაბრაზება ჩვენს ორგანიზმში მეტაბოლურ პროცესებზე ახდენს გავლენას და მის ცვლილებებს იწვევს. ადამიანები, რომლებიც ხშირად ბრაზდებიან თავის ტკივილით, უძილობით, შფოთვითი აშლილობებით და საკვების მონელების პრობლემებით იტანჯებიან. ბრაზის მაღალი ხარისხის დროს კანის პრობლემებიც იჩენს თავს, მათ შორის, ეგზემაც. ბრაზიან ადამიანებს ინსულტისა და ინფარქტის განვითარების მაღალი რისკი აქვთ.

ხშირი ყვირილი და ბრაზი მეხსიერებაზე ნეგატიურად ზემოქმედებს

მეორე ადამიანთან მწვავე კონფლიქტი, ხმამაღლა ყვირილი და ნეგატიური ფრაზების გაცვლა ადამიანის მეხსიერებაზე ნეგატიურად ზემოქმედებს. მსგავსი კონფლიქტების შემდეგ ადამიანებს ყველაფერი კარგად არ ახსოვთ და დაპირისპირების გარკვეული ასპექტები მათი მეხსიერებიდან ქრება.

ყვირილი ქრონიკულ ტკივილს იწვევს

ყვირილი აზიანებს არამხოლოდ იმ ადამიანს, ვინც ყვირის, არამედ მასაც, ვისაც უყვირიან. თუ ბავშვებს მშობლები ხშირად უყვირიან, მათი ქცევითი პრობლემები უარესდება, მათი ტვინის განვითარება ფერხდება და იცვლება, გარდა ამისა, მათ ხშირად მთელი ცხოვრების მანძილზე ქრონიკული სახის ტკივილი აწუხებთ ზურგის, კისრის, თავის არეში.

ყვირილი ადამიანს მრავალმხრივ ზიანს აყენებს. გარდა ამისა, ყვირილით კამათში გამარჯვება შეუძლებელია. იმისთვის, რომ თქვენი სიმართლე და სამართლიანობა დაამტკიცოთ, პირველ რიგში, სიმშვიდე უნდა შეინარჩუნოთ და რაციონალურად იმოქმედოთ. აუცილებელია, რომ ყურადღებით მოუსმინოთ მეორე ადამიანსაც და თქვენს სიმართლეში მისი დარწმუნება დიალოგის გზით სცადოთ.

წყარო: ​Brightside.me

შეიძლება დაინტერესდეთ

„მიდგომა „ახლა თუ არ ისწავლა ამან, მერე ნახე რა იქნება,“ არასწორია. ის ბავშვებთან ურთიერთობის ძალიან აგრესიულ ფორმას ბადებს,“ - ბაკურ კოტეტიშვილი

„მიდგომა „ახლა თუ არ ისწავლა ამან, მერე ნახე რა იქნება,“ არასწორია. ის ბავშვებთან ურთიერთობის ძალიან აგრესიულ ფორმას ბადებს,“ - ბაკურ კოტეტიშვილი

ბავშვთა ნევროლოგმა ბაკურ კოტეტიშვილმა ოჯახში არსებულ იერარქიულ სისტემაზე ისაუბრა. მისი თქმით, ბავშვისთვის სილაღის და თავისუფლების ზედმეტად შეზღუდვა არასწორია:

„ოჯახში აუცილებლად დგება იერარქიული სისტემა. არცერთ სისტემას არ აწყობს ამბოხი. ხომ გახსოვთ „ვერის უბნის მელოდიებში“ როგორც არის: „ნუ იქნება მხოლოდ ბუნტი.“ ბავშვი თავისი ბუნებით არის აბსოლუტურად ლაღი და თავისუფალი. ზრდასრულები, ოჯახი და მთლიანად საზოგადოება, ​ვცდილობთ, რაც შეიძლება მალე გადმოვიყვანოთ ბავშვი ჩვენს წეს-ჩვეულებებზე, რომ ის იყოს უფრო მართვადი. ამის მიზანი ისაა, რომ მე დისკომფორტი არ შემიქმნას. ამიტომ ვიგონებთ უამრავ სისტემას. მიდგომა: „ახლა თუ არ ისწავლა ამან, მერე ნახე რა იქნება,“ ეს რა თქმა უნდა არასწორია. ასეთი მიდგომა ბავშვებთან ურთიერთობის ძალიან აგრესიულ ფორმას ბადებს.“

​ბაკურ კოტეტიშვილმა აღნიშნა, რომ აკრძალვები ბავშვებთან ურთიერთობას ყველაზე მეტად აფუჭებს:

„პირველი, რაც გვიფუჭებს ყოველთვის ურთიერთობებს არის აკრძალვების ფენომენი. ნებისმიერ საკითხში ჯ​ერ არის ქმედება და მერე მისი აკრძალვა. ჩვენ ვიწყებთ „არ შეიძლებათი.“ ძალიან მარტივი მაგალითი: სანამ ბავშვი დამოუკიდებლად გაივლის, ის ხედავს და უყურებს, რომ დედამ დღის განმავლობაში ვერც დავთვლით რამდენჯერ გამოაღო კარადა, აიღო რაღაც ნივთი, ჩადო და დახურა ისევ. ეს იმდენად ბევრჯერ გაიმეორა დედამ და ბევრჯერ აჩვენა, რომ ბავშვს არც აქვს სურვილი კითხვა დასვას, ეს შეიძლება თუ არ შეიძლება. თუ დედა აკეთებს ამას, ე.ი. შეიძლება. გაიარა თუ არა ბავშვმა, მივიდა კარადასთან, გამოაღო და დაიწყო იქიდან რაღაცების ამოღება. ჩვენ ამას ვეძახით „აურია,“ სინამდვილეში გაეცნო. ჩვენ მივდივართ და ვეუბნებით: „არ შეიძლება, ნუ აღებ!“ ამ დროს ვასწავლეთ, რომ გაეღო. ასეთი უამრავი ქმედებაა ოჯახში. ჩვენს ქმედებას ბაძავენ ბავშვები. როდესაც ამას აკეთებენ, ჩვენ მერე შენიშვნას ვაძლევთ.“

ბაკურ კოტეტიშვილის თქმით, ადამიანები „შავი კატის“ ფენომენს ქმნიან, რომელსაც ბევრი პრობლემის გამომწვევ მიზეზად ასახელებენ:

„ადამიანებს გვჩვევია „შავი კატის“ ფენომენის არსებობა. ვიგონებთ შავ კატას, რომელსაც დავაბრალებთ რაღაც-რაღაცებს. ჩემს ბავშვობაში ასეთი შავა კატა იყო ტელევიზორი. ​ნელ-ნელა ეს შავი კატა ჩამოვიდა ტელეფონამდე. ძალიან მარტივია, რომ იმას დავაბრალოთ რაღაც და არ განვსაზღვროთ ვითარება, თუ რატომ იყენებს ადამიანი ასე ხშირად ტელეფონს. სინათლე ძალიან კარგი რამ არის, მაგრამ გააჩნია, როგორ გამოვიყენებთ მას. შეიძლება სინათლემ თვალი გაგვიფუჭოს კიდეც და დაგვაბრმავოს.“

„ძალიან ხშირად მქონია შემთხვევა, როდესაც პაციენტებს უთქვამთ, რომ ბავშვს თავის ტკივილი აქვს და პირველი განსაზღვრება აქვთ, ხომ არ უყურებს დიდხანს ტელეფონს. ტელეფონი არაფერ შუაშია ამ დროს თავის ტკივილთან. თუ მას მხედველობის პრობლემა აქვს ან კისრის არასწორი მდებარეობა, აქედან ტკივა თავი. ​ნაცვლად იმისა, რომ ეს გავიაზროთ, ყველაფერს ვაბრალებთ ტელეფონს. ტელეფონის მაგივრად რომ წიგნი ეჭიროს და ბავშვს იგივე დაემართოს, არავინ წიგნს არ დააბრალებს. წიგნი კარგია, ასე ვიცით და ტელეგონი - ცუდი. ამ ვითარებაში ტელეფონიც და წიგნიც ერთსა და იმავე პირობას ქმნის, რომ ბავშვს ან თვალები დაეძაბოს, თუ მხედველობის პრობლემა აქვს, ან არასწორი მდებარეობის გამო კისრის კუნთები დაეჭიმოს. წიგნი კარგია და ტელეფონი ცუდია არის „შავი კატის“ ფენომენი,“ - აღნიშნულ საკითხზე ბაკურ კოტეტიშვილმა საქართველოს პირველი არხის გადაცემაში „პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“ ისაუბრა.

წყარო: ​პირადი ექიმი - მარი მალაზონია

წაიკითხეთ სრულად