Baby Bag

„ადრე იყო 3-წლიანი დეკრეტი, რაც შემთხვევითი არ იყო... ზუსტად სამი წელია, როდესაც ბავშვი იწყებს სოციალიზაციას,“ - ფსიქოლოგი მარინა კაჭარავა

„ადრე იყო 3-წლიანი დეკრეტი, რაც შემთხვევითი არ იყო... ზუსტად სამი წელია, როდესაც ბავშვი იწყებს სოციალიზაციას,“ - ფსიქოლოგი მარინა კაჭარავა

ფსიქოლოგმა მარინა კაჭარავამ ბავშვის ცხოვრებაში უსაფრთხოების და დაცულობის გარანტიების არსებობის მნიშვნელობაზე ისაუბრა:

„ადრე იყო გერმანული სკოლა. რუსებმა აიღეს გერმანელებისგან და საბჭოთა პერიოდში იყო 3-წლიანი დეკრეტი. ეს შემთხვევითი არ იყო. ზუსტად ეს სამი წელია, როდესაც მერე ბავშვი იწყებს სოციალიზაციას, მიდის ბაღში. მანამდე ის ოჯახშია მთლიანად, დედასთან, მამასთან. ბუნებრივია, ის მიჯაჭვულია მშობლებს. საქართველოში ასეთი რაღაცები არ ხდება და ვერ ხდება, სამწუხაროდ.

თუ ზრდასრულ ადამიანს აქვს გარანტორები უსაფრთხოების, ვიღაცას სოციალური პენსია, ვიღაცას ოქრო, ვიღაცას ღმერთი. ბავშვისთვის ღმერთი არის მამა და დედა. მამა არის მისი უსაფრთხოებისა და დაცულობის გარანტია. მორღვეული მამის შემთხვევაში, ბავშვის ცხოვრება გრძელდება დიდი საფრთხის განცდით და მას მარტო უწევს გაუმკლავდეს ცხოვრებას, რომელიც მომავალში ექნება. მამის ჩართულობას და როლს დიდი მნიშვნელობა აქვს. მამას დიდი როლი აქვს ბავშვის აღზრდაში. მამა შეიძლება ომში იყოს წასული. მამამ შეიძლება საფლავიდანაც გაზარდოს ბავშვი, იმდენად მნიშვნელოვანია მისთვის მამა.

ბავშვს მაქსიმალურად სჭირდება უსაფრთხოება, გარანტიები და იდეალური ხატები. ბავშვისთვის მნიშვნელოვანია დედა. ის არის ზრუნვის, უსაფრთხოების, დაცულობის გარანტი. დედა არის სინაზის და სითბოს მატარებელი,“- აღნიშნა მარინა კაჭარავამ.

წყარო: ​დავითიანნის ფსიქოლოგიის ცენტრი 

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ეს არის ყველაზე დიდი შეცდომა, რაც კი შეიძლება მასწავლებელმა დაუშვას,“ - გია მურღულია პედაგოგების მიერ მოსწავლეებთან დაშვებულ შეცდომებზე

ფილოლოგმა გია მურღულიამ მასწავლებლების მიერ მოსწავლეებთან დაშვებული ყველაზე მნიშვნელოვანი შეცდომების შესახებ ისაუბრა და აღნიშნა, რომ პედაგოგების მიერ დაშვებული შეცდომები ერთგვაროვანი არ არის:

„მასწავლებლების მიერ დაშვებული შეცდომები არ არის ერთგვაროვანი. შესაძლოა, დაუშვა შეცდომა გაკვეთილის დაგეგმვაში და მაშინ მთელი გაკვეთილი ცუდად წავა. შეიძლება რაღაც მომენტი გამოგრჩეს, რომელიც დაიბადა გაკვეთილზე, არ გადაეწყო იმ მომენტზე და ყველაფერმა ფუჭად ჩაგიაროს, რაც მანამდე დაგეგმე. შეიძლება მოსაწყენად ილაპარაკო და ეს არის ყველაზე დიდი შეცდომა, რაც კი შეიძლება მასწავლებელმა დაუშვას.

შეიძლება არ აღიარო შეცდომა, რომელიც დაუშვი გაკვეთილზე და შეეცადო, რომ შენიღბო ის, რათა შეინარჩუნო შენი სახე. იმ წუთას დაკარგავ ამ სახეს, როგორც კი შეეცდები, რომ ბავშვები მოატყუო, იმიტომ, რომ ისინი ყველაფერს კარგად ხვდებიან.

როგორ მინდა ვთქვა, არ დამიშვია შეცდომები-მეთქი, მაგრამ დამიშვია, რასაკვირველია. ჩემი პედაგოგიური ცხოვრების გარიჟრაჟზე იყო ასეთი შეცდომა. ახლა ამ შეცდომას აღარ ვუშვებ. ერთმა მოსწავლემ ცოტა დამცინავად მითხრა, რომ რასაც მე ვუებნებოდი სისულელე იყო. მეწყინა და ცოტა მკაცრად ვუპასუხე. როგორც მაშინ ამბობდნენ, მივუჩინე თავისი ადგილი. ამან არ გამოიღო კარგი შედეგი, პრობლემა დაბადა, სანამ ერთ მშვენიერ დღეს არ გამოვიხმე გარეთ, არ მოვუხადე ბოდიში და არ ვუთხარი, რომ, ჩემი აზრით, ის არ იყო სამართლიანო, როდესაც ეს მითხრა, მაგრამ მე პატივს მივაგებ მის აზრს. მასწავლებელს არ აქვს სხვა არჩევანი, არა იმიტომ, რომ ეს დაწერილია სადმე, არამედ იმიტომაც, რომ ის მასწავლებელია,“- მოცემულ საკითხზე გია მურღულიამ საქართველოს პირველ არხზე გადაცემაში „წითელი სკამი“ ისაუბრა.

წყარო: ​„წითელი სკამი“ 

წაიკითხეთ სრულად