Baby Bag

„ადამიანი, რომელიც მარჯვნივ გადახრილად წერს ტექსტს, უფრო დეპრესიულობისკენ არის მიდრეკილი,“ - ფსიქოლოგი ნინო კერესელიძე

„ადამიანი, რომელიც მარჯვნივ გადახრილად წერს ტექსტს, უფრო დეპრესიულობისკენ არის მიდრეკილი,“ - ფსიქოლოგი ნინო კერესელიძე

ფსიქოლოგმა ნინო კერესელიძემ ხელწერის ფსიქოლოგიის შესახებ ისაუბრა. მისი თქმით, ხელწერა ადამიანის ფსიქოლოგიის შესახებ ბევრ რამეს გვეუბნება:

„ჩვენ ბევრი ხელნაწერი შევისწავლეთ უკვე, თუნდაც ძველი, მაგალითად გალაკტიონ ტაბიძის ხელნაწერების ექსპერტიზასაც ვაკეთებდით, მისი ფსიქოტიპის დასანახად ინტერესიდან გამომდინარე. თითოეული ადამიანის ფსიქოტიპი განსხვავდება თითოეული ასოს მოყვანილობის, წერტილის დასმის სიტუაციაში. გარდა ამისა, თუ ვხედავთ ადამიანი როგორ წერს და იმ მომენტში ვაკვირდებით, ვხედავთ სად აკეთებს პაუზას, რომელი ასოს მოყვანილობისას სჭირდება პაუზა და რა პრობლემაა: შეიძლება ეს იყოს ემოციების დეფიციტი, მოთხოვნილება, რომ „დამინახე.“ ხშირ შემთხვევაში ხელმოწერიდან გამომდინარე ვაკეთებთ ზოგად დიაგნოსტიკას, როგორი ტიპის არის ეს ადამიანი, სად აქვს ლიდერული თვისებები, რა შეიძლება იყოს მისი ინტერესის სფერო. დამსაქმებლებისთვისაც ხშირად ყოფილა საინტერესო: რამდენად ღირს ამ კადრის აყვანა სამსახურში?

ძალიან ხშირად არის მომართვა წყვილების მხრიდანაც. 2014 წლიდან ჩემი აქტიური ფსიქოთერაპიის ნაწილია, როდესაც მოდიან წყვილები და ამბობენ, რომ მე ასე ვწერ, ეს ჩემი შეყვარებულის წერილია და მოდი, გავაკეთოთ დიაგნოსტიკა. ასეთ დროს ყოველთვის ძალიან ვცდილობ, რომ ვთქვა უარი. როდესაც ორი ადამიანი ერთად მოდის, შეიძლება მათ ემოციურობაზე საუბარი, მათ ერთმანეთთან კონტაქტზე საუბარი. არის ხოლმე დიაგნოსტიკა, რამდენად მფლანგველია ადამიანი, რამდენად უყვარს ახალი ნივთების შეძენა, ესეც ჩანს ხოლმე ხელნაწერში.

ადამიანებს, რომლებიც ძალიან წვრილად წერენ, ყოველთვის უფრო მეტი შფოთვის დონე აქვთ, ვიდრე ადამიანებს, რომლებიც მსხვილი ასოებით წერენ. შფოთვის დონე ჩანს დახრილობაშიც. თუ უფრო მეტად მარჯვენა მხარეს არის დახრილი ტექსტი, ვსაუბრობთ, რომ უფრო მაღალია შფოთვის დონე, უფრო დეპრესიულობისკენ არის მიმართული ადამიანი. თუ ასოები არ არის დამთავრებული და შეკრული, აქ არის ემოციური დეფიციტები,“- მოცემულ საკითხზე ნინო კერესელიძემ საპატრიარქოს ტელევიზიის გადაცემაში „ერთსულოვნების დილა“ ისაუბრა.

წყარო:​ „ერთსულოვნების დილა“ 

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ძალიან ვეცადოთ, რომ ბავშვი არ დავტოვოთ ბაღში ატირებული,“- ფსიქოლოგ ნინო ბუაძის რჩევები ბავშვის საბავშვო ბაღთან ადაპტაციისთვის

ფსიქოლოგმა ნინო ბუაძემ მშობლებს ის წესები გააცნო, რომელიც საბავშვო ბაღში მიყვანისას ბავშვს ბაღთან ადაპტაციაში დაეხმარება:

„როდესაც ბავშვი მიგვყავს საბავშვო ბაღში, მნიშვნელოვანია, გვქონდეს ინფორმაცია, რა მოცემულობაა ეს ბაღი. უკეთესია, თუ ბავშვს მანამდე ექნება შესაძლებლობა დაათვალიეროს სივრცე და გარემო, გაიცნოს პედაგოგი. ბავშვს მანამდე ვუზიარებ ზღაპრებს. მაგალითად, „ტოპო-ტიპი ბაღში მიდის.“ ეს ძალიან კარგი გამოცდილებაა. კონკრეტული კითხვები და შიშები, რომელიც ამ გმირს აქვს, ბავშვსაც იგივე კითხვები უჩნდება და ამისთვის განწყობა იქმნება.

მნიშვნელოვანია ასევე წინა შვილის გამოცდილება, თუ გვყავს. სხვა შემთხვევაში მშობელმა უთხრას, თვითონ რისი ეშინოდა, მერე იქ რა დახვდა, როგორ იქცევიან ბავშვები, რომ ყველა ერთნაირი არ არის. მნიშვნელოვანია, რომ ინფორმაცია, რომელსაც ბავშვს ვუზიარებთ, ახლოს იყოს იმ რეალობასთან, რომელის მას ბაღში ხვდება. რასაც ბავშვს ვეუბნებით. ის უნდა შევუსრულოთ. მაგალითად, ვეუბნებით, რომ ახლა უნდა წავიდე, ამ აქტივობების შემდგომ მე შენთან დავბრუნდები.

„მალე მოვალ, ორ საათში მოვალ,“- ეს ბავშვს არ ესმის. აქტივობებს ვეუბნებით: „დილას რომ იქნება საუზმე, ზღაპარს რომ წაიკითხავთ, ეზოში რომ ჩახვალ და მერე კიდევ სადილი რომ გექნება, ამ სადილის მერე მოვალ.“ ასე უფრო აღქმადია ბავშვისთვის, როდის მოვა მშობელი. ადაპტაციისთვის პირველ ეტაპზე ბავშვი ბაღში რჩება 1 საათი, 2 საათი და მერე ნელ-ნელა უნდა გაიზარდოს დრო. მნიშვნელოვანია, რომ პირველ ეტაპზე მშობელი შეჰყვეს ჯგუფში ბავშვს, რათა შეიქმნას განცდა, რომ ეს არის ის უსაფრთხო გარემო, სადაც მშობელიც არის ჩემთან ერთად.

შეცდომაა მუქარა, რომ ახლა ამას თუ არ გააკეთებ, წაგიყვან ბაღში, ახლა დავურეკავ შენს მასწავლებელს და ვეტყვი, როგორ იქცევი. აქ უკვე ავტომატურად შემოდის, რომ ბაღი არის სადამსჯელო გარემო. სეპარაცია ძალიან მტკივნეულია ბავშვისთვის. როდესაც ტირის და ხანგრძლივად ტირის, ხშირ შემთხვევაში არის დამოკიდებულება „იტირებს და გაუვლის.“ ძალიან ვცდილობთ, რომ ბავშვი არ დავტოვოთ ატირებული. ყველანაირად ვეცადოთ, რომ მისთვის გასაგებ ენაზე ავუხსნათ, რა გარემოშია, რატომ გავდივარ, რომ აუცილებლად მოვალ. არიან ბავშვები, რომლებიც ხშირად კითხულობენ: „დედა ხომ მოვა?“ მნიშვნელოვანია, ორივე მხარე ზრუნავდეს იმაზე, რომ ბავშვისთვის რაც შეიძლება მარტივი გახადოს გადასვლის პროცესი ერთი საფეხურიდან მეორეზე,“- მოცემულ საკითხზე ნინო ბუაძემ საქართველოს პირველ არხზე „ტელესკოლის“ ეთერში ისაუბრა.

წყარო: ​„ტელესკოლა“ 

წაიკითხეთ სრულად